sometimes i feel like
giving up

Het was al een week geleden dat haar partner was bevallen. Ze had een zoon en een dochter gekregen, Waterkit en Hastykit. Ze wist nog steeds niet of ze hier ooit aan zou kunnen wennen. Aan kittens, kleine mormels die rond haar poten zouden spelen. Waar zij op zou moeten letten, zou zorgen, en eventueel zou van gaan houden. Ze kon het gewoon niet. Ze wist niet hoe en ze durfde het eigenlijk ook niet aan iemand te vertellen. Ze voelde zich er gewoon niet klaar voor. En toen Heron en haar kittens eindelijk in slaap gevallen waren en niemand op haar lette was ze het kamp uitgesneakt. De zwarte poes wist dat ze hoogzwanger was en ze elk moment kon bevallen, maar uit alle stress kon ze niet meer goed nadenken.

Het leek alsof ze in een andere wereld was, alles leek groener dan ze normaal gesproken zou zien, een zwoele bries woei door haar vacht. Oh, hier kon ze toch van genieten. Terwijl ze langzaamaan wandelde, keek ze om zich heen en snoof alle geuren om haar heen op. Ze wist waar ze heen zou gaan; naar haar roots. Naar waar alles begonnen was voor haar. Naar haar geboortegrond. Een bij zoemde vlak voor haar, en haar blauwe ogen volgden het beestje tot het uit het zicht was. Vervolgens wandelde ze verder, hoewel ze nu al merkte dat ze moe werd. Doordat ze extra gewicht had nu, en een opgezwollen buik, was het nogal lastig om dit vol te houden. Haar conditie was flink achteruit gegaan, waar Swallow eigenlijk wel van baalde. Ze zou zo wel even rusten.

Toen ze een poot zette in het oude kamp van Skyclan, keek ze met grote ogen om zich heen. Lightleaf had haar altijd verhalen verteld over hoe het hier vroeger was, maar nu de doodsheid, het was gewoon triest. Ze had er eigenlijk geen woorden voor, maar Swallow werd er niet vrolijker van. Ze zuchtte, en plofte op haar achterwerk. Ergens kon ze hier ook wel troost vinden, want hier werd zij ter wereld gebracht. Ze zou het echter verschrikkelijk vinden als ze hier zou bevallen, gezien er hier geen ziel was. Straks zou ze verzwakt zijn met zes kittens, en hoe zouden ze dan terugkomen bij Thunderclan? Bij die gedachte gingen alarmbellen rinkelen. Oh, wat ze stom! Ze moest direct terug. Ze bleef nog even zitten, om vervolgens zich overeind te heizen en-...

Een steek in haar zij deden haar ogen zo wijd maken als sinaasappels. Ze beet op haar tong, maar dat hielp ook niet. Ze liet zich vallen, en hijgde. Haar keel voelde droog aan, ze besefte dat ze zonet gegild had. Oh, het zou nu echt niet goed uitkomen als er een Bloodclanner, Rogue of een kat van een andere Clan hierheen zou komen. Een tweede steek en de zwarte poes kneep haar ogen stijf dicht. Ze kreunde, en wenste dat Heron naar haar opzoek zou zijn. Of iemand anders van Thunderclan, dat ze haar dan zouden vinden en haar zouden begeleiden tot ze de kittens ter wereld had gebracht. En dan zouden ze naar huis gaan, en zou Swallow kunnen rusten. Maar er was niemand, er zou niemand haar komen halen. Oh, wat was ze stom geweest. Eigenwijze drol dat ze was, denken dat ze zelf even een wandelingetje kon maken! En nu lag ze hier, te krijsen van de pijn terwijl de weeën steeds heviger en heviger werden. Het leek alsof er geen einde aan zou komen, het leek alsof Starclan haar vervloekt had en ze zou straffen door deze erge pijn. Het enige wat ze kon denken, was hoe fijn het zou zijn als dit allemaal zou ophouden. Ze wilde rust, ze wilde stilte.

Weer kwam er een wee en ze liet alle remmen los. Ze gilde het uit van pijn, en het persen begon. Toen ze een piep hoorde deed ze haar ogen open en al hijgend keek ze naar het eerste mormel dat uit haar buik was gekomen. Een raar instinct dat ze nog nooit gehad had bracht haar bij zinnen, en ze begon met het beestje te likken. Vervolgens bracht ze het beestje naar haar buik, zodat de rood, zwart, met witte haarbal kon gaan drinken. Ze hijgde uit, en keek even naar boven. Gelukkig was Starclan niet zo wreed dat ze niet even op adem kon komen. Ze ademde diep in, en vervolgens uit. Ze was klaar voor de volgende.

De volgende deed veel minder pijn dan de eerste. Misschien kwam het omdat Swallow zich nu voorbereide, misschien kwam het omdat Swallow al zoveel pijn had gehad dat ze het nu minder merkte. Het deed er ook niet toe, maar het leek alsof het nu sneller ging. Al snel poepte ze de volgende haarbal eruit, en ze begon direct met het schoonlikken van het beestje. Vervolgens pakte ze de tweede ook op om het bij de ander neer te droppen. Ze zouden vast genieten van het melk die Swallow hen gaf, dacht ze een tikkeltje jaloers. Zij deed hier het harde werk zodat zij ter wereld kwamen. Maar goed, daar kon ze niet te lang over nadenken. Ze moest zich voorbereiden op de volgende weeën. Adem in, adem uit.

De volgende wee deed wat meer pijn dan ze gedacht had. Ze drukte haar tanden stevig op elkaar zodat ze het niet uitgilde van de pijn. Terstond sprongen er tranen in haar ogen, maar dat negeerde ze. Ze perste iets meer, en hoppa, het derde mormel was ter wereld gekomen. Ditmaal was het een zwarte, en bij het aanzicht van deze moest Swallow glimlachen. Ze moest denken aan haar broer, Cole. "C-c-coal.." fluisterde ze, terwijl ze het beestje met haar staart streelde. Ja, dat moest de naam van het kleintje zijn. Ze likte het schoon, en legde haar bij de anderen. Ze wist niet of er nog meer zouden komen, maar ze wist wel dat ze ook nog namen moest verzinnen voor de andere twee. De keuze van de naam van het zwarte meisje was snel gemaakt, maar wat zouden de namen van de andere twee moeten zijn?

De laatste restjes bloed en de naweeën kwamen in aantocht. Swallow drukte haar tanden stevig op haar tanden op elkaar en kneep haar ogen even stevig dicht. Ze hijgde, maar dat was een goed teken, toch? Ze leefde nog, en haar drie kittens waren allen gezond. Het enige was, dat ze nog namen moest verzinnen. En hoe zou ze naar huis moeten komen? Misschien moest ze hier maar overnachten, en dan morgen aansterken zodat zij en de mormels veilig thuis zouden komen. Opeens hoorde ze pootstappen haar kant opkomen, en verschrikt keek ze op. Doemscenario's begonnen zich in haar hoofd af te spelen, en ze bad tot Starclan dat het Heron zou zijn. Of op z'n minst iemand van een Clan. Die zouden haar waarschijnlijk wel helpen. Maar stel dat het Bloodclan was? Of Rogue?

Tag: Flameleap eerst, vervolgens de kittens en evt Herondulcet <3