Don't you give up walking

Hoewel de band tussen hem en Silvercloud nog steeds wat ingewikkeld lag, ging het veel beter dan een moon of twee geleden. Ze waren weer dichter naar elkaar gegroeid, en hoewel hij haar nooit zou kunnen vergeven voor wat ze gedaan had, ebde de pijn met de dag meer weg en wist hij zich weer normaal te gedragen rondom haar. Het voelde goed, maar toch was het lastig. Al helemaal aangezien Chivypaw zich nog wel eens vijandig wilde opstellen tegenover haar moeder. Dit was iets wat niet kon, maar hij moest zeggen dat hij de reden waarom ze dit deed, af en toe nog wel begrijpen kon. Silver was een goede kattin, hield zich altijd aan de warrior code en deed wat het juiste was voor haar Clan. Juist dat was iets wat niet de allerbeste moederkwaliteiten was. Ze kon af en toe wat lomp zijn rondom haar kinderen, net de verkeerde dingen zeggen. Dan was het lastig om het voor zowel Chivy als Silver op te lossen. Nu had hij echter tijd vrij gemaakt om even met zijn partner te praten. Niet over een diep onderwerp, maar gewoon, om eens bij te praten. Dat hadden ze al te lang niet meer gedaan. Doordat zowel zij als Panther zich goed bezighield met Clantaken, liepen ze elkaar vaker dan nodig was mis. Maar vandaag hadden ze een afspraak gemaakt, zeg maar gerust een date, en met een kleine otter in zijn bek ging hij op zoek naar de bekende zilveren vacht in het kamp.

- Silvercloud

Ondanks dat Silvercloud straks afgesproken had met Panthergrowl, had ze last-minute toch nog toegestemd om op patrouille te gaan. Zij was op dat moment de enige warrior die een patrouille kon leiden, dus ze moest wel ingaan op het verzoek. Op de terugweg naar het kamp, liet de poes haar blik even naar de zon gaan, die ondertussen niet meer op zijn hoogste punt stond. "Kom op, een beetje tempo." mauwde ze tegen de patrouille leden, om toch niet té laat aan te komen in het kamp. Eenmaal in het kamp, splitste de patrouille zich meteen op. Ieder ging zijn weg. Silvercloud zocht meteen Panthergrowl. De grote kater viel haar direct op en even glimlachte Silvercloud verontschuldigend naar hem. "De patrouille duurde iets langer dan ik dacht." mauwde ze en duwde automatisch haar neusje tegen zijn hals, ter begroeting.

De geur van de versgevangen otter deed zijn maag doen rommelen, en hoewel hij niet van plan was om deze date te verpesten, overwoog hij of hij al zou beginnen met eten of niet. Silver liet wat langer op zich wachten dan nodig was, maar hij nam het haar niet kwalijk. Dat deed hij namelijk even vaak - hij was niet altijd zo stipt. Voordat hij echter serieus kon beginnen met de overwegen of hij al zou gaan eten, voelde hij een koud neusje zijn vacht in gedrukt worden. Hij wist meteen dat het Silver was, en een glimlach kroop op zijn gezicht. "Hey," miauwde hij warm en grinnikte om haar opmerking. "Maakt niet uit, gebeurt bij de besten wel eens," vervolgde hij plagerig. Hij duidde natuurlijk op zichzelf als hij het had over de besten (wat een grapjas toch weer). Panther gaf een lik over het zilveren oortje van zijn partner heen en knikte hierna op de otter. "Na zo'n patrouille zal je zeker wel trek hebben?" vroeg hij Silvercloud, waarbij zijn eigen maag duidelijk maakte dat hij ook zeker trek had. Subtiel.

Panthergrowl begroette haar meteen en reageerde plagerig op haar opmerking. "Maakt niet uit, gebeurt bij de besten wel eens," Ze snorde bij wat hij zei. "Na zo'n patrouille zal je zeker wel trek hebben?" Ze glimlachte even toen zijn maag ook duidelijk liet weten dat hij honger had. "Ik ben niet de enige die honger heeft." mauwde ze en liet haar blik naar de otter gaan, die Panther bij zich had liggen. "Ziet er goed uit." zei ze oprecht verbaasd. In deze tijd zagen de prooien er vaak niet zo goed uit. Deze otter had waarschijnlijk een kleine voorraad eten gehad om de winter door te komen.