I beg to differ

De kleine kitten lag diep in de witte vacht van zijn moeder verborgen. Hij was diep in slaap, en hoewel hij het nooit zou doen wanneer hij wakker was, was hij in zijn slaap steeds dichter in haar vacht gekropen tot er bijna niets meer van hem zichtbaar was. Het hielp natuurlijk niet dat Pearlykit bijna dezelfde kleur vacht had als haar, hoewel hij donkerder was en zilveren strepen had over zijn lichaam. De lichtgrijze kitten maakte even een snurkend geluidje, draaide zich toen om, ondertussen zijn siblings aan de kant duwend, en sliep rustig verder.

Eerste post Butterpact c:

Met een tevreden blik keek Butterpact naar de drie muizen die hij gevangen had. Het had niet lang geduurd, maar prooi was dan ook niet schaars. Hij bevond zich in de buurt van de rivier en ging daar zitten terwijl hij geconcentreerd naar het water keek. Het was alweer een week geleden dat hij voor het laatst gevist had en hij wilde het niet verleren. Bovendien was de zachte huid van een vis heerlijk verteerbaar. Wie weet lustten die kittens uit de Nursery het zelfs wel. Butterpact grinnikte bij het idee en liet zijn blik rustig op de rivier hangen terwijl hij zijn poot al in de lucht hield om toe te slaan. Zijn poot ging met een flits naar beneden iets voorbijkwam zwemmen in het water en een vis naast hem op de bosgrond. Het begon wild met zijn lichaam te bewegen in een poging om terug naar de rivier te gaan en Butterpact sprong op het beest. Met één beet in de nek was het beest weer rustig en Butterpact pakte het op. Hij had moeite om het ding in zijn bek te houden en moest daarom de andere muizen later ophalen. De kater begon langzaam te lopen richting het kamp terwijl hij zijn vrij grote prooi niet probeerde te laten vallen. Het duurde gelukkig niet lang voordat hij het kamp bereikte en de kater ging naar binnen. Zoals hij zichzelf beloofd had ging hij in de richting van de Nursery en stapte de verwarmde Den binnen. Als de zon er op scheen was het echt niet normaal warm. Geen wonder dat die kittens zo vaak en zo lang sliepen. Je zou echt suf worden van dit weer! De kater legde de vis neer in het midden van de Nursery. ‘Wie wilt er vis hebben?’ vroeg hij. De kittens die wakker waren keken er met een vies gezicht naar en krabbelden snel overeind waarna ze weggingen. ‘Zo erg smaakt het niet,’ zei Butterpact lichtelijk verontwaardigd. Zijn blik gleed naar de kitten van Honeyscent. Hij liep traag op de kitten af en gaf het een tikje. ‘Pearlykit,’ fluisterde hij. ‘Wil je eens weten hoe het is om vis te proeven?'

Met zijn kleine pootje sloeg hij even naar zijn oortje toen hij een stem meende te horen, maar het duurde niet zo lang voor hij wakker werd en zijn grijze oogjes opende. Er stond een vragende blik in toen hij keek naar de kater die aan zijn nest stond. Waarom joeg mama hem niet weg? Zag ze dan niet dat hij probeerde te slapen? De kleine kitten keek even om en zag de witte vacht van mama ritmisch op en neer bewegen en hij begreep dat ze sliep, al vond hij dat ook geen excuus. Ook Chimekit en Astralkit sliepen, humpf. Uiteindelijk richtte Pearlykit zich terug op de warrior. "Wad ish ej?", vroeg hij, de slaap nog hoorbaar in zijn stemmetje.

Pff! Stelletje zielige, zwakke kittens! Als hij later een nest zou hebben van zijn eigen zou hij zeker weten een sterk nest hebben. Het liefste dan één zoontje die in zijn voetsporen zou treden en één dochter die hij kon afschermen tegen katers. Hoewel hij geen wensen had om een partner te krijgen, zag hij zichzelf later echt nog wel met kleintjes rondlopen. Sowieso wilde hij een katertje hebben die op hem leek. En dan een she-cat die misschien ook een belangrijke rang kreeg. Of gewoon een erg goede Warrior werd. En dan zou hij haar beschermen tegen katers omdat hij niet wilde dat ze aan zijn prinsesje kwamen. Maar goed, voor kittens te hebben moest je eerst een partner hebben en hij wilde écht niet uit de hoogte doen, maar momenteel had hij nog geen enkele she-cat ontmoet die ook maar een beetje in de buurt kwam van zijn interessegebieden. Dus als hij later een katertje en een poes wilde hebben moest hij toch echt eerst een partner vinden. Maar goed, hij was nog jong en bovendien had hij wel andere dingen te doen dan aan kittens te denken. Het was gewoon de Nursery die hem week maakte en hem aan dat soort dingen liet denken, besloot hij. Maar goed, even back to business. Pearlykit was inmiddels wakker geworden en vroeg aan hem wat er was… of zoiets. Het trok er in elk geval toch op. Begroetend liet Butterpact zijn neusje even tegen de wang van de kitten gaan. Hoewel hij bekendstond als de asshole van RiverClan – als hij sommige katten moest geloven dan toch – vond hij kittens wel leuk om mee om te gaan. ‘Kijk,’ sprak hij. Hij draaide zich om, pakte de vis en legde deze voor Pearlykit. ‘Ik heb een heerlijke prooi gevangen. Ben jij stoer genoeg om er van te eten?’

Een heel sterke, vissige geur bereikte zijn neusgaten en plotseling werd een grijs prooi-achtig ding voor hem neergelegd. De kitten was meteen veel wakkerder en opende zijn lichtgrijze oogjes wijder, zich ietsje rechter zettend zodat hij er beter naar kon kijken. Het ene oog van de prooi staarde hem aan en het ding zag er glibberig uit, bezet met schubben en wanneer de zon erop scheen leek het bijna regenboogachtig te weerkaatsen. Pearlykit fronste en keek op naar de warrior toen die vroeg of hij stoer genoeg was om ervan te proeven. Natuurlijk knikte de jonge kitten daarop, en zonder te aarzelen zetten hij een hap in de rare prooi. Stoer genoeg? Hij was de definitie van stoer! Clawkit, de grote stoere kit! De lichtgrijze tabby smakte terwijl hij erop knabbelde, een nadenkende blik op zijn gezicht terwijl hij besliste wat hij van de rare, onbekende smaak vond.

Met een beetje moeite slikte de kitten de hap door, al liet hij dat natuurlijk niet bepaald merken aan de warrior. Nee, dat zou zwak lijken, alsof hij er moeilijkheden mee had volwasseneneten te eten. Hij was geen zwakke kitten meer die alleen maar moedermelk aankon! Honeyscent zou het misschien zelfs beter vinden wanneer hij geen melk meer moest drinken bij haar, maar in plaats daarvan prooi kon eten, zoals de warriors. "Het is heel lekker!", miauwde hij als antwoord, en net toen hij weer een hap wou nemen nam Butterpact het weg. Huh? Waarom dat nu? De blik in zijn ogen was verbaasd maar werd boos toen Pearlykit zag wat de warrior aan het doen was. Hij hakte het in stukjes; alsof hij zo klein was! Hij vond het een belediging voor zijn grootte, voor zijn mannelijkheid, en koppig als hij was weigerde hij zo'n vermalen brokjes te eten. "Wat doe je nu? Je maakt er tweebeenvoer van!", riep hij verontwaardigd, de stukjes wegschuivend met zijn lichtgrijze pootje. Niet dat hij wist hoe tweebeenvoer eruitzag, maar zo beeldde hij het zich in wanneer iemand er verhalen over vertelde; over de kittypets die al vermalen brokjes aten uit metalen kommetjes, en alleen maar buiten mochten wanneer hun tweebenen dat toelieten. Toch geen leven voor een kat.

ikr <3