[Vigil] Dark nights

Jayflame wist dat het tijd was voor de vigil en maakte zichzelf klaar om daar naartoe te gaan. Ze waren vandaag met veel, dus dat zou wel warm worden als ze hun pelzen tegen elkaar drukte. Niet dat hij dat als eerste ging doen of zo. Hij wilde niet raar overkomen naar de anderen toe, maar hij wilde ook weer niet onnodig kou lijden. StarClan had ervoor gezorgd dat het vanavond een extra kille nacht zou worden; Jayflame voelde de ijzige avondwind tegen zijn pels waaien terwijl hij naar het oranje licht keek die zich overal leek te weerkaatsen. Het was prachtig om de vigil in dit licht door te brengen, maar Jayflame wist dat ze snel genoeg in het donker gehuld zouden worden en dus zorgde hij ervoor dat hij bij de anderen ging staan. Hij zag dat Redpetal, Branchtrove, Tallfright en Twirldance er al stonden. Branchtrove ging naast Tallfright zitten en dus koos Jayflame ervoor om tussen Redpetal en Twirldance te gaan zitten. Wie misten ze nog? Flintstrike? Ach, die zou op een gegeven moment zelf wel komen. Hij gaf enkel een kort knikje naar de she-cats en begroette Tallfright en Branchtrove met een korte zwiep van zijn staart. Het was lichtelijk awkward om zo naast elkaar te staan en niks te zeggen, maar er was geen haar op zijn pels die eraan dacht om deze belangrijke vigil-stilte te verbreken. Hij wilde zichzelf bewijzen aan Zealspark en wilde aantonen dat zelfs de zoon van een BloodClanner prima begreep wat de warrior code allemaal inhield. Dat wilde zeggen dat juist hij diegene moest zijn vanavond die zijn mond ging houden en gewoon het camp in de gaten hield. Wat er ook gebeurde.

Hoewel Jayflame wel in de gaten had gehad dat er tijdens de ceremony iets speelde tussen Branchtrove en Redpetal, was hij wel weer zo blind om niet door te hebben dat er momenteel een stikjaloerse she-cat naast hem zat. Eentje die Redpetal pijn wilde doen en dat hij dus eigenlijk een goede keuze had gemaakt om tussen hun in te gaan zitten. Jayflame hield zijn blik echter strak naar voren gericht; hij had niet echt oog voor zijn omgeving en had dus niet in de gaten dat Twirldance boze blikken op Redpetal wierp. Zijn aandacht werd echter getrokken door de she-cat toen deze opeens haar kopje op zijn schouder legde en nog net op tijd kon hij een verbaasde kreet inhouden, maar zijn blik sprak boekdelen: Wat doe jij nou? Omdat ze echter naast elkaar zaten en zij haar kopje op zijn schouder had liggen, kon ze dat natuurlijk niet zien. Mousedung. Wat moest hij nu weer doen? Hij had hier dus absoluut geen ervaring in, hè. Sure, hij wist wel wat het was om door een she-cat aangeraakt te worden omdat hij vaak speelgevechten hield met Rousepaw, maar dat was anders. Bovendien had hij het idee dat Twirldance voor een andere reden haar kopje op zijn schouder legde dan om de reden dat Rousepaw het zou doen. Als Rousepaw het al gedaan zou hebben. Hij schudde even verward zijn kopje. Het was dan ook weer prachtig moment die ze had uitgekozen, want hij kon haar niets vragen en ook niets tegen haar zeggen. Wat moest hij doen? Eh… Met zijn schouder schudden zodat haar kopje van zijn schouder zou gaan? Nee, dat leek hem rude. En de manier waarop ze het deed leek niet echt aan te tonen dat ze het om een romantische reden deed. Misschien was ze wel heel erg verdrietig. En met dat in zijn kopje liet hij de punt van zijn staart heel licht en troostend over haar rug gaan. Hij mocht hopen dat dit niet voor een romantische reden was, want anders had hij na de vigil best wel een probleem.