Everything we used to know.

Haar poten begonnen al te prikkelen toen ze de stenen gebouwen in de verte kon zien en zonder dat ze het wist begon ze langzaam met haar bovenlip te trekken. Een plek waar ze al maanden niet was geweest en nog steeds bleef het haar van binnen zo kwellen. Waarom ze dan überhaupt terugkeerde naar deze plek? Geen idee, misschien trok die koude woede haar wel aan, misschien zocht ze een manier om anderen te kwellen met haar eigen kwelgeesten. Haar dikke vacht bewoog langzaam in het avondbriesje en de poes likte haar snuit voordat ze nog enkele pootstappen naar voren zette. Ergens hier bevond zich haar oude huis, waar ze uit gevlucht was omdat ze van de vrucht der vrijheid had geproefd.
Darlene wist zeker dat ze herkend zou worden als ze te dichtbij kwam. De andere katten hier in de buurt, vroeger vrienden genaamd, zouden haar vast nog wel herkennen. Qua uiterlijk misschien, maar van binnen was ze verbitterd. Met fluwelen pootstappen sloop ze door de bosjes en liet haar driekleurige kopje af en toe boven het gewas uitsteken om te kijken of ze iemand kon vinden die haar avond plezier zou kunnen geven. Maar het enige wat ze te zien kreeg waren dichte deuren en felle lichten. Alle huiskatten zaten binnen, maar natuurlijk, het was te koud als je het niet gewend was. Een licht brom gleed uit haar keel en ze draaide zich met een ruk om, totdat ze werd gestopt door een geluid. Bladeren, dorre herfstbladeren, werden gekraakt door een gewicht. "Wie is daar?" vroeg ze, de schrik in haar stem perfect beheersende. Maar misschien.. misschien gaf zo'n onschuldige houding haar wel een betere positie. De poes drukte haar oortjes tegen haar nek en verdikte haar staart, waarvan ze het puntje heen en weer liet zwiepen. Ach, als ze nu niet overkwam als een doodsbang wezen, dan wist ze het ook niet meer.

-- come and join c:

De grote zwarte tom struinde door het twoleg gebied, zijn kop trots geheven. Zijn gouden halsband schitterde in het licht en stak vel af tegen zijn donkere vacht. Alsof hij niet bij de tom hoorde. Het ding was ook niet zijne geweest tot hij deze ochtend een kittypet tegen de grond had geworsteld. Hij had zijn nek opengereten en de halsband over zijn kop getrokken met brute kracht. Geen enkele elegantie was erin gegaan om de kittypet aan de kant van de weg te dumpen. Het bloed van het dier kleurde nog steeds een paar plekjes op het felle goud. Er zaten nog geen hondentanden aan maar Secret had er vertrouwen in dat dat snel zou komen. En vanaf was zijn doel om een blinkende tand toe te voegen. Zijn gekozen manier was door een kat simpelweg af te maken en zo aan Claw te tonen dat hij zo koelbloedig was als hij eruit zag. De kittypet was namelijk geen match geweest, de zwarte tom wou een uitdaging.

Hij greep dan ook zijn kans toen hij de sterke geur van Rogue opmerkte. Met een sluwe grijns ging erop af. Zijn zware poten plaatste zich op de koude bladergrond en lieten een piepklein spoor van verwoeste bladeren achter. "Wie is daar?" Secret snoof de koele lucht op en stapte naar voren. Hij sprak niet tot hij de she-cat in het oog had en haar doodsbange houding zag. "Secret." Grijnsde hij. "En jij?"