STORYLINE EVENT || MUD Buitensquad

Shadowclan vs Mud

In het kamp weerklonk het geluid van rennende katten en gesleep met takken of gegooi van modder. Twee katten waren al overspoeld door de stroom, en ook de nursery was in elkaar gestort. Hoewel een groot deel van de katten in het kamp was toen dit gebeurde, was er ook een deel wat Tall eropuit gestuurd had om op Moonhigh patrol te gaan, zowel een hunt als een border, en daar waren er nu dus twee van in de modder belandt. Het was enkel hopen dat de rest niet aan de andere kant ingegraven lag, al leek dat minder waarschijnlijk gezien de richting die de stroom had gehad. Als het goed was had het gros van de katten buiten op tijd uit de weg kunnen springen.

Sinclaw in ieder geval, dat had Tall al gehoord, ze had hem geroepen. Hij ging ervan uit dat het niet zozeer was omdat ze hem nog zo leuk vond, de logischere reden was dat ze had geroepen om haar kittens. Die zich dus in een onzekere mate van veilig bevonden. Tall was working on it. Voor hij erheen rende schreeuwde hij echter nog over het kabaal van de regen en de paniek in het kamp de vraag of het goed ging met de katten aan die kant. Hopelijk wel.

Note:
- De ingang is volledig ingestort en geblokkeerd door modder, geen kat kan in of uit!
Dit blijft zo totdat ik of Cynthia post dat de uitgang weer open is. Tot die tijd is je kat in het kamp, of erbuiten. Niet beide. (topics die al bezig waren tellen daarin niet mee)
- Dit is het topic voor de katten die zich buiten het kamp bevinden

Wauw... het bleef Amberhunt maar verbazen dat de katten, en hijzelf, Starclan bleven vereeren. Ze geloofden dat zij degene waren die hen dit aandeden. De kleine kater keek naar de geblokeerde ingang van het kamp en toen naar de gezichten van de andere katten die hier stonden. Ze waren buitengesloten. maar dat was waarschijnlijk de betere optie aangezien zij, als dit erg lang duurde, eten zouden hebben. Daarbinnen was het, te oordelen naar het geschreeuw, een grote chaos. Hij draaide zich naar de anderen. "Nou... het is ondertussen duidelijk dat we hier vast zitten. Ik stel voor dat we wachten tot de morgen om meer overzicht te hebben" sprak hij luid en duidelijk. Hij was niet hun leider, verre van zelfs, maar zijn mening delen kon Amberhunt als geen ander. Nog een geluk bij een ongeluk dat er alleen Warriors waren, iedereen hier was dus sterk en had zijn of haar training voltooid.

Acorndust had zelf een van de Moonhigh patrols geleid, om zelf te kunnen zien hoe het er buiten het kamp aan toe ging, maar ook vooral omdat het toch belangrijk bleef om de patrouilles door te zetten. Alleen warriors waren meegegaan, zoals dat gebeurde tijdens de Moonhigh patrols. Er waren een aantal modderstromen in het gebied geweest waarvoor uitgekeken had moeten worden, maar voor nu was er niet veel aan de hand zolang je maar oplette. Wat hij echter aantrof zodra hij terug bij het kamp was, was iets dat hij niet had verwacht. De ingang was overstroomd met modder en daardoor geblokkeerd. Hij kon verschillende geluiden vanuit het kamp horen, welke hem vertelden dat er meer aan de hand was dan alleen de ingang die dicht zat. Hij kon twee katten dichtbij de ingang zien, waar de modder de weg blokkeerde. Hij had geen idee wat er precies was gebeurd, dus stapte hij op de twee af die hij al snel herkende als Nightspark en Demonslayer. "Wat is er gebeurd?" Vroeg hij terwijl hij opmerkte dat de twee in de modder aan het graven waren, maar hij had geen idee naar wat. Was er een kat onder de modder terecht gekomen? Zijn ogen werden voor een moment groot, als dat namelijk het geval was, moesten ze deze er zo snel mogelijk uit zien te krijgen. Zonder verder te vragen begon hij zelf ook modder weg te halen, het was tenslotte belangrijk dat ze snel waren als hij het goede voor zich had.
Hij besefte langzaam maar zeker echter wel dat ze hier een oplossing voor moesten vinden. Nu hij zelf namelijk door de modder probeerde te graven, merkte hij dat het waarschijnlijk onmogelijk zou zijn om de modder in een korte tijd weg te krijgen, er moest dus een andere oplossing komen wilden ze snel weer verbinding hebben met de katten in het kamp. Het prooi in het kamp zou namelijk snel op zijn en dat kon niet voor veel goeds zorgen. Hij was echter nog steeds gefocust op de modder onder zijn poten en probeerde een stukje vacht te vinden van degene waar hij naar aan het graven was, maar zijn aandacht werd getrokken door een luide stem van achter hem. Hij stopte voor een moment met graven en draaide zich om naar Amberhunt. "Een oplossing kan voor nu nog wachten, maar er zijn mogelijk katten aan deze kant die onze hulp kunnen gebruiken, die kunnen niet wachten tot de ochtend." Zei hij misschien lichtelijk scherp, het was niet volledig bedoeld, maar als er echt een kat onder de modder zat kon die niet wachten tot morgen. Een oplossing voor het modderprobleem zou waarschijnlijk wel met daglicht bekeken moeten worden, zodat ze zouden kunnen zien hoe erg de schade overal is.

Tag: Nightspark, Demonslayer & Amberhunt

Woede en irritatie gierde door haar lichaam als een stroomversnelling door haar aderen. Ze bleef heen en weer lopen. Haar oren plat in haar nek en haar staart dik en opgezet starend naar de overkant. "Mousedung hell zo veel betekend starclan dus hmm." Mompelend in zichzelf smeet ze enkele takken opzij voor ze haar kop terug draaide naar Acorndust die zich bij haar patrol en de overige katten had gevoegd. "Wachten op een oplossing ben je uit een Mousedung boom gevallen ofzo?!" Blazend zette ze haar rug hoop op. "Mijn starclanverdomde kittens zitten vast in dat kamp vol met slangen en idioten." Woedend sloeg ze met haar staart naar hem toe stappend en een tik tegen z'n kop gevend. "Als je te dom bent om met een idee te komen kan je dat ook zeggen, maar weerhou geen katten die misschien iets meer breincellen hebben hier ervan om met een oplossing te komen." Sissend van woede draaide ze zich weer om. "Ik snap waarom ze je Acorndust genoemd hebben. Je bent een eikel en hebt alleen maar zaagsel in je hoofd." Mompelde ze meer tegen zichzelf starend naar de overkant van de modderstroom. "TALLSHADOW TYF OP NAAR JE STARCLAN EN GOOI WOLFKIT NAAR ME TOE!"

Zijn deputy rende meteen naar de modderstroom toe en begon te graven. Maar Amberhunt had het gevoel dat dat geen zin had, als er al iemand bedolven was, zouden ze aan de kant van het kamp liggen aangezien de stroom die kant op ging. Sinclaw was duidelijk heel erg geïrrteerd en projecteerde haar woede op Acorndust en daarna op Tallshadow die aan de andere kant van de stroom stond. Dit pikte de rode kater niet helemaal, hij wist natuurlijk dat ze waarschijnlijk ontzettend bezorgd was om haar kitten maar daarvoor hoefde ze niet de clan aan de kant te zetten. Hij liep op haar af en in plaats van haar meteen aanvallend aan te spreken sprak Amberhunt rustig: "Sinclaw, rustig. Wolfkit zit vast wel veilig in het kamp. Het is al lastig genoeg voor Tallshadow zonder je commando's" er klonk geen spoortje dreiging in zijn stem en hij probeerde haar eigenlijk alleen maar te kalmeren.

tag; Sinclaw

Wel, hij had weliswaar geen warm welkom verwacht, maar dit kwam toch wel een beetje uit het niets. Toen ze terug keerden van hun Moon High patrol was de in- en uitgang van het kamp volledig geblokkeerd door een dikke laag modder. Met een frons keek de zwarte kater ernaar, een bedachtzame blik in zijn verschillend gekleurde ogen. Op momenten zoals deze vroeg hij zich af of Starclan misschien klaar met hen was, op het punt stond hen alle letterlijk de grond in te werken. Of misschien konden zelfs de machtige katten boven hen hier niets meer aan doen. Wat de reden ook was, onheil lag in het vizier. Het voordeel voor Crywolf was dat hij weinig tot geen katten had waar hij hartstochtelijk om gaf, waardoor de angst niet zozeer in hem leefde als bij bijvoorbeeld Sinclaw, die wild schreeuwde tegen hun leider over de muur. Toch wilde hij graag het kamp weer in komen, zoals menig ander. Dus voegde hij zich bij zijn oudere zuster Puffincliff en begon even goed met hardnekkig graven. Na even stopte hij echter, enkel om de bruine deputy koel aan te kijken. "Acorndust, denk je dat als we met ons allen bij een stuk graven, we misschien een doorgang kunnen creëren? " redeneerde hij.

Het was een gunst van starclan dat hij op dit moment z'n spierlaag had onder zijn dikke vacht. Als je niet wat aardig kracht had was het onmogelijk om deze modderpoel uit te graven, de tom was dan ook blij dat Nightspark ook aan zijn zijde stond om te helpen. Samen begonnen de twee toms veder twee graven. Zijn nagels diep slaand in de modder. "De grond zakte onder d'r weg en de modder sloeg d'r onder. Ik weet niet hoever weg ze is en hoe diep de modder is, Legde de zwarte tom snel uit en Demon knikte. Het was niet veel informatie maar genoeg on te weten dat ze haast hadden. Zijn poten maakte dus ook grote halen en liet zowat de brokken aarde door de rondte vliegen. "We vinden haar wel" Sprak hij bemoedigend voor de massieve tom weer begon uit te halen in de modderpoel. Zijn slagen waren krachtig maar na een tijdje werd het zelfs te zwaar voor de robuurste tom. Zijn flanken gingen op en neer en zijn spieren begonnen te steken bij elke beweging. Het duurde lang, te lang zelfs. Een kat zou nooit zo lang onder de grond kunnen zitten zonder adem. Angst vulde dus ook zijn lichaam bij elke seconde die de klok sloeg. Demonslayer opende zijn bek, ademde diep in en uit en begon weer te graven tot zijn poot langs een zachtere gedeelte heen streek. De senior warrior stopte, zijn blauwe ogen gericht op de plek. Een sruk van Winddancer's  lichaam was te voorschijn gekomen en hoe snel hij kon begon de tom de jongere she-cat uit het modder te trekken tot haar lichaam met een plop uit het modder kwam. "Nightspark lik de modder van haar snuit." Commandeerde de tom snel voor hij zelf de she-cat op haar rug draaide en zijn oor tegen haar borst drukte zoekend naar een enkele teken van leven..

Tag Nightspark, Winddancer's lichaam (Acorndust?)
Note Als iemand het er niet mee eens is dat Demon Wind uit het modder trekt + als er iets niet klopt stuur me dan een PM please! c: