Sound check

Chivypaw stond te wachten op Dewflower en Ravenkit. Ze had de nursery onlangs nog gecheckt en hij was haar in het oog gesprongen. Toen had ze er niet op kunnen komen. Nu had ze de kitten zien spelen en had ze navraag gedaan aan Nightstream. Die bevestigde haar gedachten. Ze had de moeder, die niets doorhad, gesproken en hadden aan haar den afgesproken. Een warme stem kringelde op van uit de ingang. Ze glimlachte onwillekeurig. Het was best grappig om de kitten zo strikt, bijna op de poten van zijn moeder, te zien lopen. "Hallo daar vriend." Over een paar minuten zal ze met de test beginnen. Haar zilveren hoofd draaide zich naar Dewflower. "Ik zou graag een paar tests doen op Ravenkit. Mag dat?"

+ Dewflower [NPC] & Ravenkit

Ravenkit strekte zijn nek naar voren en snoof de lucht op voor hij met zijn neusje zijn moeders staart volgde. Lopen ging wel, maar ver..? Dat was nog een behoorlijke hindernis voor hem. Buiten de nursury was het dan wel anders daar had hij ruimte genoeg om te lopen maar hier binnen, omringd door vachten en hopen mos kon hij zijn poten amper neerzetten. Zijn mama had hem beloofd dat ze vandaag een wandeling gingen maken door het kamp maar dat hij dan vlakbij haar moest blijven. Instemmend had de jonge tom geknikt en nu huppelde hij rondom de poten van Dewflower terwijl ze samen en weg baande naar buiten. De kou sloeg hem meteen in de gezicht en een nors trok de zwarte magere kit met zijn oor en snoof. Toch bleef hij zijn moeder volgen, dicht tegen haar warme poten aan en trippelde met zijn ogen nog stevig dicht veder. Hun pas volgde veder en al snel kwam er een verleidelijke geur zijn neusje binnen, zijn ogen zaten dan misschien wel dicht en misschien was dat apart voor zijn leeftijd, al zijn andere zintuigen waren uitstekend. Zelfs beter dan die van andere katten. Ravenkit opende voorzichtig zijn bekje om de geuren te onderscheiden en genietend begonnen zijn snorhaartjes te trillen. "Wat is dat?" Vroeg hij, maar antwoord kreeg hij niet. Zijn moeder leidde hem veder en al snel werd de geur sterker en sterker waardoor hij even stil stond en de plek om hem heen observeerde met zijn ruigzintuig. De holte om hem heen rook naar de zelfde fijne geurtjes die hij zonet had geroken maar dan verser en sterker dan ooit, ook wurmde er een kattengeur om zijn neusvleugels en piepend hief de kitten zijn kopje omhoog. "Hallo daar vriend. De plotse stem liet hem een beetje opschrikken en vragend stapte hij naar voren, spitste zijn oren en luisterde naar de ademhaling van de vreemde om te palen waar deze precies stond. Ik zou graag een paar tests doen op Ravenkit. Mag dat?" Wat? Testjes? Waarom? Ravenkit fronste en richtte zijn half dichtgeknepen ogen op de she-cat voor hem toen zijn mama haar een goedkeuring gaf. "Waarom word ik getest? Is er iets mis met mij?" Mauwde hij vragend terwijl de kitten met het puntje van zijn staart zwiepte. Hij was gewoon gezond hoor! Dit was belachelijk en totaal niet nodig.

Ze glimlachte en gaf het katje een vriendelijke pets op zijn hoofd. "Natuurlijk ben je gezond, wil je eens aaaa zeggen?" Even het kleintje afleiden. Ze boog zich diep om bij het gezichtje te komen. Met haar nageltje prikte ze in zijn ooglid. Ze tilde het voorzichtig op. Ze zag een soort zwarte brei met een mistig laagje erover. Niet moeilijk dat hij zijn ogen altijd dicht hield, het had toch geen zin om ze open te doen. "Amai wat een stembanden, later ga je echt heel mannelijk klinken." Ze snorde zachtjes en tikte eens op zijn bekje. Daarna herhaalde ze alles bij het andere oog. "Zeg jongeman kun jij je ogen eens opendoen voor mij? En dan naar mij toe lopen." Ze bleef eventjes staan en sloop toen geruisloos naar de andere kant van de kamer, in een moeilijke hoek. Eens testen of het echt zo slecht met hem was gesteld."

Zijn mama murmelde zachtjes dat alles goed was en met een beetje tegenzin knikte hij. Hij was dus inderdaad in de medcat den zoals zijn neusje al eerder had verteld. Chivypaw moedigde hem aan met een vriendelijk pets op zijn koppie en vroeg hem om zijn bekje te openen. Gehoorzaam opende hij deze toen ze met haar staart zijn neusje aanraakte en liet luid en duidelijk zijn stembanden klinken zoals werd opgegeven. "A-aa-aa" Mauwde hij een beetje aan de schorre kant voor de kitten weer zijn mond sloot. "Amai wat een stembanden, later ga je echt heel mannelijk klinken." Ravenkit grijnsde breed en zette zijn borstkas een beetje vooruit. De stoerste en mannelijkste warrior van de clan! Wat dacht ze wel niet, natuurlijk werd hij zo! De jonge tom opende weer zijn mond en herhaalde wat hij zonet had gedaan. "Zeg jongeman kun jij je ogen eens opendoen voor mij? En dan naar mij toe lopen." De jonge kit slikte. Moest dat nou echt? Hij was niks anders gewend dan dit en een beetje bangig schuifelde hij met zijn zwarte kleine pootjes. "Uh.. uh-" Stamelde hij voor hij met zijn oortje trok. Hoe moest dit? Kon hij niet gewoon zijn oogjes dichthouden? Ravenkit twijfelde maar besloot toch om zijn best maar te doen en dus begon hij langzaam maar zeker voorzichtig zijn oogleden op te tillen. Duisternis bleef in zijn gezichtsveld en weer begon hij weer te twijfelen, had hij ze nou open of dicht? Ravenkit spitste zijn oren en draaide deze naar de geluiden die in de den waren. Zijn oortjes werden gevuld met het zachte briesje die buiten woei, en de oude balderen die mee ritselde. Geroffel van poten en ademhalingen van katten waren overduidelijk te horen maar vooral die van zijn moeder en Chivypaw. De kater paalde ongeveer waar de zachte wind langs de she-cats lichaam woede en luisterde waar haar diepe ademhaling vandaan kwam. Ravenkit draaide zich om, luisterde nog eens goed om er zeker van te zijn voor hij op de Medicine cat apprentice afsprong en blij op zijn achterpoten ging staan. De tom drukte zijn twee pootjes tegen Chivy's borst aan om zijn evenwicht te houden en zwiepte blij met zijn lange dunne staartje. "Gevonden!"

Haar mond trok jammerlijk groeven in haar gezichtje. De moeder draalde een beetje heen en weer toen ze dat zag. Chivypaw keek naar de kitten. Het leek zich te oriënteren op de wind gezien de oren. De kitten was wonderbaarlijk geëvolueerd. De oren waren een tikje groter en er was meer pluis aanwezig. Zo hoorde hij exact hoe de wind draaide, wie stapte enzovoorts. Toch kon hij hiermee geen warrior worden. Ze vond het zielig, erg zielig. "Perfect," murmelde ze zachtjes. "Kijk eens wat ik voor je heb." Ze zocht in haar nest. Een bal gemaakt van het pluis van paardenbloemen. Het was zachter en fijner dan een mosbal. Hij stuiterde wel minder. "Ziezo." Ze rolde het tegen zijn pootjes en stapte dan op de moeder af. Ravenkit zou het sowieso horen, vanwege zijn perfecte gehoor. Hopelijk was hij afgeleid genoeg met die pluisbal. "Ik vrees dat hij blind is. Niet eens slechtziend, gewoon niks zicht meer." De moeder keek geschokt. Haar trekken vervormde zich in slow-motion. "Hij heeft echter wel een prachtig gehoor, maar warrior zal hij nooit worden." Dewflower haar gezicht was nu vervuld van afschuw. Chivy begon een beetje te bibberen. Het was erg duidelijk dat de moeder kwaad was op háár. "W-we kunnen wat bespreken met Butterstar natuurlijk," slikte ze. God hier was ze niet goed in. Ze was er ook erg zeker van dat er niets te bespreken viel.

Ravenkit grijnsde bij haar compliment en zette een stapje terug van de she-cat toen ze hem plots een bolletje toewierp als 'beloning'. Blij kwispelde hij met zijn lange staart en gaf een goeie mep aan de paardebloemen bol. De geur had hij wel is eerder geroken en was meteen zijn kop ingeprent. Speels begon hij met de pluizige bal te worstelen terwijl Chivy met zijn moeder zat te praten. Normaal gesproken bemoeide hij nooit met oudere praat maar nu spitste hij nieuwsgierig zijn oortjes en nam het balletje tussen zijn kaken. "Ik vrees dat hij blind is. Niet eens slechtziend, gewoon niks zicht meer." Ravenkit hield zijn kopje scheef en zette voorzichtig een stapje dichterbij. "Hij heeft echter wel een prachtig gehoor, maar warrior zal hij nooit worden. W-we kunnen wat bespreken met Butterstar natuurlijk," Terwijl dat de twee oudere aan het praten waren was hij zachtjes naar hun toe gelopen en spontaan liet hij zijn speelballetje vallen. Chivy stond te trillen en zijn moeder had een andere positie aangenomen. Haar boze energie stroomde gewoon van haar lijf af. Ravenkit piepte en glipte tussen Chivypaws poten en ging een soort beschermd staan. Waarom was zijn mama zo boos op haar! Angstig trilde de tom met zijn snorharen en richtte zijn blinde ogen naar boven. "W-wat is blind? En.. w-wat moeten we met Butterstar bespreken?" Murmelde hij, zijn oortjes richting Chivy gedraaid. Hij wou het van haar horen en niet van zijn moeder, sowieso zou ze er over liegen en dat wilde de kitten niet meer. Hij wou de waarheid en wel nu.

Het katertje was nog zo jong, maar leek al zo volwassen. Ze knikte naar de moederpoes. "Ik zal straks nog alles uitleggen." De poes keek grimmig, maar liep toch uit de den. Chivypaw keek naar het kleine katertje. Geheimen of recht door zee? Ze besloot voor het laatste. "Blind betekend dat je niet kunt zien. Wij kunnen wel zien. Beelden. We kunnen zeggen waar de boom staat en wat voor kleur jij hebt. Wij kunnen zeggen hoe een muis eruit ziet en op hoeveel pootstappen die van ons afstaat." Ze zweeg even, nadenkend over de volgende woorden. "Jij kunt goed horen, dat weet ik, maar je zal nooit getraind kunnen worden zoals ons. Je zal bij de ouderen moeten slapen, leven en alleen naar buiten kunnen onder begeleiding." Ze dacht na over oplossingen, maar die waren er niet. "Snap je?"

Nadat de kater had gevraagd wat blindheid betekende was zijn moeder weggegaan zonder nog een woord tegen hem. Verwarrend 'keek' hij haar na en trok een beetje verdrietig met zijn snorharen. Wat zijn moeder boos op hem? Verwarrend drukte hij zich dus tegen Chivy aan en liet zijn blinde ogen op doe van de apprentices rusten toen ze begon te spreken. Hij had om de waarheid gevraagd en deze kreeg hij ook.

De kleine tom kon geen woord uit zijn keel krijgen en snikkend begon hij zijn blik op de grond te richten. Nooit een warrior worden? Nooit iets kunnen doen in zijn eentje en voor altijd zich bijvoegen bij de Elders? Raven voelde binnen iets knappen, zijn hart samengeknepen en trillend van het verdriet die in zijn lijf begon te borrelen knipperde hij zijn tranen weg voor deze uit zijn ooghoek kon ontsnappen. "Ik snap het" Mauwde hij zachtjes en liet een lange stilte vallen. "I-is Starclan boos op mij..?" Vroeg hij toen plots, zijn natte oogjes op de medcat app gericht.