Early morning stroll[Thornfang]

Acorndust was al vroeg het kamp uitgetrokken voor een wandeling. Het was vrij fris, maar toch had het hem niet in zijn nest gehouden. Zijn halflange vacht hielp ook wel wat meer tegen de kou dan die van een kat met een korte vacht. Het was echter niet het fijnste om te hebben als het heel warm was, maar je hoorde hem er niet over klagen. Dat was tenminste niet iets waar hij nu last van had terwijl hij door het territorium trok. Hij had niet echt een doel voor ogen, maar hij wist wel dat als hij lang buiten het kamp zou blijven hij beter ook wat prooi mee terug zou kunnen nemen. Het was tenslotte iets wat hij ook van anderen zou verwachten als ze voor een langere tijd uit het kamp gingen. Het was tenslotte ook belangrijk om prooi te vangen nu voor er nog maar weinig te vinden was als het Leafbare zou worden. Het was echter wel zorgwekkend dat er nog geen regen gevallen was, want als dit te lang zou aanhouden, dan zou er ook geen water meer komen en de prooi zal ook minder worden. Eerder misschien zelfs dan in een normale Leaf-fall.

[Thornfang]

Het was een vogel vlak boven zijn den die hem wakker maakte. Thornfang opende zijn ogen en opende vervolgens zijn bek om te gapen. Zijn scherpe tanden werden hierdoor zichtbaar en Thornfang rekte zijn lichaam uit terwijl hij stopte met gapen. Hij voelde zijn spieren onder zijn pels bewegen en zwiepte nog een laatste keer met zijn staart voordat hij weer in een normale houding ging staan en besloot om uit het kamp te gaan. Hij merkte dat hij net wat te vroeg was om mee te gaan met een patrol, maar hij kon al wel vast wat gaan jagen. Toen hij zijn bek opende om nogmaals te gapen, rook hij dat Acorndust hier al eerder langs was geweest. Als hij op zou schieten kon hij de langharige kater misschien inhalen en konden ze samen gaan jagen. Iemand van zijn eigen leeftijd was ook weer eens prettig om mee om te gaan. Thornfang zette zich dus af en volgde Acorndust’s geur totdat hij de tom niet veel kater vond. Dat wilde zeggen dat hij niet veel eerder dan Thornfang uit zijn nest was gegaan hoewel Thornfang hem niet eens had gehoord. Ach ja. Hij maakte zijn aanwezigheid bekend door zijn keel te schrapen en door langs de ShadowClanner te gaan lopen. ‘Zo te zien zijn wij de enigen die op zijn,’ zei Thornfang en hij knikte de tom begroetend toe. ‘Zullen we samen gaan jagen? Het is anders zo saai als je in je eentje moet gaan en bovendien spreek ik echt veel te weinig katten van mijn leeftijd de laatste tijd.’ Hij grinnikte even en wachtte tot de kater antwoord zou geven.

Hij was nog niet veel verder gekomen toen hij iets achter hem hoorde en niet veel later Thornfang zag verschijnen. Hij had ergens verwacht dat niemand anders zo vroeg op zou zijn, maar blijkbaar was hij hier toch niet de enige in. "Lijkt er inderdaad op, ik ben ook niet iemand voor lang doorslapen." Gaf hij vrij eerlijk toe. "En jagen klinkt goed, we hebben het tenslotte nodig, dus extra prooi kan nooit kwaad." Het laatste gedeelte zij hij op een wat serieuzere toon. Het was tenslotte belangrijk dat ze genoeg zouden aansterken om leafbare door te komen, anders kon het nog lastig worden. Hij was echter niet van plan om een zwakte te laten zien en mocht het toch zover komen zou hij er alles aan doen om het goed te laten verlopen voor de rest van de clan. "Ik hoop dat de prooi niet te snel afneemt met deze droogte." Voegde hij er nog aan toe. Dat was iets waar hij zeker bang voor was en naast dat zouden er ook minder planten en kruiden zijn voor wanneer een kat ziek zou worden.

Toen Acorndust aangaf dat hij geen persoon was voor lang doorslapen onderdrukte Thornfang een opgeluchte zucht. Hij kon immers de laatste tijd ook niet al te lang doorslapen, had dat eigenlijk ook nooit bepaald gekund. Altijd had hij wel zorgen gehad over Sinclaw en voor hij Sinclaw kende ook wel over andere dingen, wilde altijd overal in uitblinken als apprentice en had het er dan ook een beetje van zichzelf ingedramd gekregen dat hij al vroeg voor zijn Clan op pad moest. Dus eigenlijk als hij de eerste patrol moest doen ’s morgens vroeg kon hij redelijk uitslapen. Hij gaf een knikje naar Acorndust ten teken dat hij gelijk had. Zeker nu met de droogte was het belangrijk dat ze sappige prooien vinden zodat hun Clanmates daar al wat vocht uit konden halen. En voor de queens was het natuurlijk ook belangrijk dat ze genoeg vocht en voedsel binnenkregen zodat de kittens genoeg melk kregen. Gelukkig waren zijn kittens binnenkort niet meer zo afhankelijk van Sinclaw’s melk, maar dat betekende dat ze gevoed moesten worden met extra prooi. Ach. Hoe dan ook zou ShadowClan zich er wel doorheen slepen, daar was hij vrij zeker van. Het feit dat zijn zorgen gedeeld werden door Acorndust – en waarschijnlijk ook gewoon de meerderheid van de Clan – werd bevestigd toen de tom zijn opmerking maakte. ‘ShadowClan sleurt zich er wel doorheen,’ herhaalde hij zijn optimistische gedachten tegen zijn Clanmate. ‘Maar je hebt gelijk, de droogte had ook op een betere tijd kunnen komen.’ Natuurlijk was een droogte nooit aangenaam, maar voor de moeilijkste periode van het jaar voor de Clans was het al helemaal vervelend. ‘Het goede nieuws is dat de andere Clans ook lijden onder de droogte en dat wij dus niet de enige Clan zijn die erdoor verzwakt wordt. Dat maakt het minder makkelijk voor de andere Clans om eventueel een verrassingsaanval te plegen.’

Dat Shadowclan er doorheen kwam was een ding waar hij wel op vertrouwde. Het was alleen een kwestie van hoe ze er doorheen zouden komen, want als alle waterbronnen opgedroogd zouden zijn, dan zouden ze verder moeten gaan zoeken dan hun eigen territorium en de andere clans zouden dat mogelijk niet leuk vinden. Het was dan wel waar dat ook de andere clans er last van zouden hebben, maar dat zou er juist voor kunnen zorgen dat ze er meer op tegen waren als ze op zoek gingen naar water. Hij schudde de gedachte echter weg, want zover was het nog niet. "Dat is waar, we zitten in hetzelfde schuitje." Gaf hij eerlijk toe. "Maar laten we gaan kijken of we wat prooi kunnen vinden." Als ze hier bleven stilstaan zouden ze geen prooi kunnen vinden. Hij had er niks op tegen om tegen de kater te praten, maar als het plan was om te jagen, dan was hij toch liever onderweg. Het was dan nog wel wat vroeg, dus misschien zou nog niet alle prooi te voorschijn komen, maar ze zouden het moeten doen met wat ze tegenkwamen.

Je kon niet bepaald zeggen van Thornfang dat hij fan was van andere Clan cats. Hij vond het verschrikkelijk dat er sommige apprentices en zelfs warriors in zijn Clan waren die zich bezighielden met vriendschappen met andere Clan cats en vond dat ShadowClanners die een relatie aangingen met iemand buiten de Clan hard gestraft moesten worden. Als ze het dan nog eens deden of ze kregen zelfs kittens met diegene buiten de Clan dan konden ze van zijn part oprotten. Als je verliefd werd op iemand anders in een andere Clan dan wilde dat eigenlijk zeggen dat je niet eens loyaal was aan je eigen Clan. Als je elkaar op een dag ontmoette in een gevecht dan ging je elkaar ontwijken omdat je diegene van wie je hield geen pijn wilde doen, maar daarmee verdedigde je je eigen Clan niet meer waardoor je een gevaar was voor je eigen Clanmates. Gelukkig voor zijn Clanmates was Thornfang echter nog nooit achter een relatie tussen een Clanmate en een andere Clan cat gekomen. Zelf hield hij zich tegenover andere Clan cats heel erg typisch ShadowClan-achtig: arrogant. Ook was hij op vlak van territory redelijk ambitieus aangelegd; hij kon het dan ook niet hebben dat WindClan hun had verslagen in een gevecht om de Abandoned Badgerset. Hij hoopte op een dag wraak te kunnen nemen. Thornfang hoorde iets over prooi en gaf een knikje aan Acorndust. Hoewel hij niet alles had kunnen volgen wat de kater zei, kon hij wel raden waarover het ging. Hij spitste zijn oren en zette een paar stappen in het woud voordat hij zijn bek opende om de geuren in te drinken. Een beweging aan zijn zijde liet hem omkijken en hij zwiepte met zijn staart naar Acorndust ten teken dat de tom stil moest zijn. Hij zakte in een jachthouding en keek geconcentreerd naar een bosje dat bleef bewegen. Uiteindelijk sprong er een muis uit. De muis keek met grote ogen naar Thornfang, maar deze was al op hem gesprongen voordat hij zich om kon draaien. Hij beet het muisje dood en liet het in zijn kaken hangen. ‘Dat begint al goed,’ mompelde hij om de prooi heen.

Na het knikje van Thornfang, begon ook Acorndust te lopen. Echter werd hij al snel tot stilstand gemaand door de andere kater en dat deed hij dan ook. Geduldig wachtte hij om te zien wat er tevoorschijn zou komen en al vrij snel zag hij een muis tevoorschijn schieten, maar het kreeg niet de kans om verder te ontsnappen voor Thornfang erop sprong en het diertje snel doodde. De eerste was al snel binnen, nu was het hopen dat de volgende ook snel zou komen. "Laten we hopen dat er meer zo makkelijk gaan komen." Ook al wist hij dat de kans daarvoor niet echt groot was, maar hopen kon altijd. Hij was echter alweer aan het kijken en luisteren of er nog meer prooi in de buurt zat. Hij hoorde een zacht geluid, zeker nog niet duidelijk te horen, maar het kon niet veel verder meer zijn. Hij zakte dan ook in een sluiphouding nadat hij naar Thornfang had gebaard dat hij moest blijven waar hij was en begon in de richting van het geluid te sluipen. Zodra het geluid harder werd kon hij ook het muisje niet al te ver meer bij hem vandaan zien zitten. Hij sloop nog een klein stukje dichterbij voor hij de sprong maakte en het muisje tegen de grond drukte en het niet veel later afmaakte. Tevreden pakte hij het diertje op en nam het mee terug naar Thornfang. "Lijkt erop dat er hier wel een aantal muizen zitten." Hij had nog wel meer sporen geroken, maar die waren al wel ouder, dus hopelijk zouden ze geluk hebben met het vinden van meer muizen.

Hij gaf een knikje ten teken dat hij het eens was met de tom. Dat hij nu één muis had gevangen wilde niet zeggen dat de rest van de jacht zo goed zou verlopen. Het kon goed zijn dat hij na dit muisje niks meer kon vangen en dat hij de elders niets meer te bieden had dan dit. Maar goed, het was al een begin. De tom liet de prooi op de grond vallen en keek op toen Acorndust hem aangaf dat hij daar moest blijven staan. Hij gaf een goedkeurend knikje toen hij de tom op de prooi zag springen. Dat waren dan al twee muizen voor de Clan. Hij onderdrukte een zucht. Het was goed dat de queens hun kittens kregen, maar hij zou alleen willen dat het volgende nestje zich pas na leaf-bare aan zou kondigen en als ze een oplossing hadden gevonden om deze vreselijke droogte te overleven. Ze moesten namelijk niet alleen de elders voeden, maar ook zorgen dat de queens genoeg aten zodat ze de kittens melk konden geven. Zijn eigen kittens zouden binnenkort ook wel op prooi kunnen leven, maar dat betekende dat er meer monden waren om te voeden. Voor nu zouden ze het dus nog even met Sinclaw’s melk moeten doen, hoewel Thornfang wel van plan was om ze aan te leren hoe ze prooi aten. Hij draaide zijn kop en opende zijn bek om de verschillende prooigeuren in te drinken. Gefrustreerd zijnde zwiepte hij met zijn staart toen hij opmerkte dat de meeste geuren al oud waren. ‘Stomme droogte,’ zei hij zuchtend. ‘Het moet ook echt weer tijdens leaf-fall en leaf-bare komen. Tijdens de andere twee seizoenen was het ook niet aangenaam geweest, maar dan hadden we tenminste het sap van de prooien kunnen gebruiken om ons wat vocht te geven.’ Meer dan dat liet de senior warrior zijn zorgen niet blijken en hij keek om toen hij geluid achter zich hoorde. Hij dook in een jachthouding en sloop naar de nietsvermoedende muis toe. Hij doodde het snel en merkte dat het maar een magere prooi was vergeleken de overige twee muizen die ze hadden gevangen.

OOC: Waarom eindigen onze topics (bijna) altijd in jagen lol

Oude sporen betekende dat er hier nu waarschijnlijk niet veel prooi meer te vinden zou zijn. Door de droogte bleven de geuren ook nog eens langer hangen, dus de meeste prooien waren hier al een tijd geleden langs gekomen. Hij kon dan ook alleen maar instemmen met de woorden van Thornfang, als deze droogte nog lang aan zou houden zouden ze waarschijnlijk wel in de problemen komen. Een droogte was nooit prettig, maar het was nu al helemaal geen goede tijd ervoor met leafbare voor de deur. De kou was namelijk ook al te merken en dat zou alleen nog maar erger worden. Hij merkte een geluid op, maar zag dat Thornfang er al op af ging. Het bleek een mager muisje te zijn, duidelijk tekenen vertonend van waar hij al bang voor was. Voor hij er echter commentaar op kon geven, kwam er een andere geur zijn neus binnen. Het was niet eentje die hij vaak rook, maar het was onmiskenbaar die van tweebenen. Zijn haren schoten overeind terwijl hij zijn blik rond liet gaan om te kijken of hij kon spotten waar de geur vandaan kwam. "Ik ruik tweebenen." Waarschuwde hij de andere kater nog wel, zodat hij ook wist wat hij had opgemerkt.

[Don't ask mexD, we kunnen er deze keer anders wel een andere twist aangeven:3]

Heel lang tijd om over de magere prooi na te denken had hij niet, want Acorndust trok zijn aandacht door iets op te merken. Thornfang draaide zijn kop, maar hij kon niet gelijk een geluid opmerken dat op Twolegs duidde en dus opende hij zijn bek zodat hij de geuren van het woud kon indrinken. Hij rook inderdaad de geur van Twolegs. Deze keer stonken ze echt hard. Naar een geur die prikkelde in zijn keel. Alsof het een soort rook was of zoiets. Nu hij goed keek, zag hij ook wat rook in de verte opdoemen. Vuur? Zijn pels prikte bij het idee dat de Twolegs vuur zouden maken in hun territory. Hij wenkte Acorndust ten teken dat ze naar het vuur toe moesten gaan en zelf verlaagde hij zich zodat hij geruisloos naar voren kon sluipen. Hij opende zijn bek, maar kon geen geur van vuur onderscheiden. Huh? Waar kwam de rook dan vandaan? Net toen hij iets aan Acorndust wilde vragen, doemde er opeens een Twoleg in de verte op. Thornfang kneep zijn ogen samen toen hij zag dat de Twoleg iets in zijn hand hield waar de rook vandaan kwam. Het stonk ook. Hij kon het tot hier ruiken. ‘Wat is dat?’ vroeg hij aan Acorndust, maar hij betwijfelde of de tom het antwoord zou weten. De Twoleg liep in de richting van hun territory en Thornfang spande zijn spieren aan. Ze mochten de Twolegs niet in hun territory laten gaan! Dan had hij nog liever dat ze naar ThunderClan, WindClan of RiverClan gingen zodat zij er niet mee hoefden te dealen. De Twoleg was iets aan het roepen naar een andere Twoleg en liep vervolgens weer een stukje verder in de richting van het ShadowClan territory. ‘Wat zullen we doen?’ vroeg Thornfang aan Acorndust en knikte in de richting van de Twoleg. ‘Nog even afwachten of hem weg proberen te jagen?’ Hij moest er niet aan denken dat de Twoleg het camp zou vinden en bij zijn kittens kon komen.

OOC: Sure thing c: Die van Icecloud x Crowfur had ook al zo'n mooie twist lol

Het was niet alleen de geur van twolegs, maar ook een andere onprettige geur die er nog bij hing. Hij had zelf echter geen idee waar het vandaan kwam en hij liet zijn blik dan ook rond gaan om te kijken of hij de twolegs kon vinden. Hij spotte hierbij wel rook en besefte zich toen dat het hoogstwaarschijnlijk de geur was die hij erbij had geroken. Toch was het niet de geur van rook dat van vuur kwam, dus dat was wel raar. Hij volgde Thornfang in de richting van waar het vandaan kwam, maar voor ze er konden komen zag Acorndust een twoleg al hun kant uitkomen. Het was duidelijk dat de twoleg iets in zijn hand had waar de rook vandaan kwam, maar wat het was had hij geen enkel idee van. Hij schudde zijn kop dan ook bij de vraag van de andere kater. "Ik heb geen idee." De twoleg kwam ondertussen steeds dichter in de richting van hun territory en dat was iets dat hem niet beviel. Ze zouden kunnen proberen om het weg te jagen, ze waren tenslotte met zijn tweeën, ook al was de twoleg wel groter. "Zodra hij in ons territorium komt jagen we hem weg." Met een beetje geluk zou de twoleg zich nog wegdraaien, maar de kans zag hij niet heel groot.

Zoals verwacht wist Acorndust ook niet wat de Twoleg in zijn poot vasthield en Thornfang kneep zijn ogen samen terwijl hij naar het ding tuurde. Het was van een gemiddelde lengte en soms lichtte de voorkant rood op als de Twoleg het naar zijn mond bracht. Nu pas merkte dat de Twoleg de rook uitblies en dat dat oploste in de lucht, maar het wel een vreselijke stank achterliet. Was het een soort van speciale voeding die de Twoleg daar voor zichzelf had? Maar iets met rook kon toch niet goed zijn? Voordat Thornfang er echter verder over kon nadenken, gooide de Twoleg het ding plotseling naar voren. Het witachtige ding kwam terecht op de grond en nu rook Thornfang wel duidelijk de geur van vuur. Zich niets aantrekkend van het feit dat de Twoleg hem kon zien, rende de tom naar voren en sloeg met zijn poot tegen de voorkant van het Twoleg ding aan. Zijn poot leek wel in brand te staan en Thornfang siste terwijl hij het ding een laatste klap gaf zodat het wegrolde en hij over zijn poot likte. Hij inspecteerde zijn poot en zag dat er een brandwond te zien was. ‘Acorndust,’ siste hij tegen de tom. ‘Raak dat ding niet aan. Het veroorzaakt brandwonden.’ Maar het gevaar was geweken voor Acorndust, want de Twoleg stapte naar voren en trapte het ding uit met zijn achterpoot. Met zijn voorpoot ging hij echter in de richting van Thornfang en de tom blies geschrokken. Hij haalde met zijn eigen voorpoot uit naar die van de Twoleg en voelde een triomfantelijk gevoel toen de Twoleg begon te krijsen van de pijn. De Twoleg zwierde zijn achterpoot naar Thornfang, maar deze was al uit de weg gedoken en had zijn rug hoog opgezet terwijl hij zijn tanden ontblootte naar de Twoleg. No way dat hij de Twoleg meer in de buurt van zijn kittens ging laten komen dan nu al het geval was!

De geur van de rook was zeker geen prettige en zijn haren stonden dan ook recht overeind. Acorndust had geen idee wat de twoleg vasthield en wat voor een ook eruit kwam, maar het beviel hem niet. Al helemaal niet toen de twoleg het ding op de grond gooide en er een geur van vuur begon te ontstaan. Thornfang was echter sneller met handelen en leek te proberen om het ding te doven. Hij hoorde de sis van de kater en fronste toen deze zei dat je brandwonden van het ding kon krijgen. Dat was dan zeker iets dat ze in de gaten zouden moeten houden, mochten er meer van komen. De twoleg leek nu echter Thornfang aan te vallen, dus ook hij schoot naar voren om zijn nagels langs de achterpoot van de tweebeen te laten gaan die nog op de grond stond. Er kwam nog een kreet van pijn van de twoleg en voor deze ook maar kon proberen om hem te pakken of iets dergelijks ging hij naar achteren tot hij naast Thornfang kwam en bolde zijn rug ook in een vijandige houding. "Hoe erg is de brandwond?" Was het eerste dat hij vroeg terwijl hij zijn blik kort naar de andere kater liet gaan voor hij deze weer op de twoleg richtte. Hij wilde tenslotte wel in de gaten houden wat deze zou doen en daar dan ook op voorbereid zijn.

De pijn in zijn poot voelde vervelend aan. Het was erger dan wanneer hij aangevallen werd door een rogue of door een andere Clan cat die zich op hun territory had begeven. Het was een vreselijke, schrijnende pijn die maar niet over wilde gaan. Zijn poot tintelde ook een klein beetje en toen Thornfang zijn poot naar zichzelf draaide, zag hij dat zijn poot er best rood uitzag. Het rook ook naar vuur. De volgende keer als hij zo’n ding ging uitdoen, pakte hij toch eerst iets stevig dat hij rond zijn poot kon wikkelen zodat hij deze niet meer zo erg zou branden. Hij zou zijn poten echter elke dag branden voor zijn Clan als dat betekende dat hij kon verhinderen dat zijn dochters en zijn partner gevaar liepen. ‘Het voelt niet bepaald prettig aan,’ gaf hij toe aan Acorndust. ‘Het tintelt en het doet zeer telkens als mijn poot contact maakt met de grond. Het is tien keer erger dan een kras hebben daar of een doorn.’ Hij ontblootte zijn tanden woest naar de Twoleg. Zijn vacht, die toch al dik was, schoot in de lucht zodat hij tot wel twee keer zijn normale grootte leek. Hij durfde te wedden dat twee katten met langharige vachten er wel gevaarlijk uit moesten zien. De Twoleg had zijn voorpoot vast in zijn andere voorpoot en zijn blik was gericht op de katten, maar tot dusver leek hij geen poging te doen om nog verder in ShadowClan territory te komen. Acorndust en hijzelf hadden hem goed afgeschrikt. De Twoleg zei iets in een taal die Thornfang niet verstond en liep vervolgens weg. Thornfang maakte gebruik van de gelegenheid om aan zijn poot te likken. Hij probeerde om zijn pijnkreten in te houden en zo weinig mogelijk in elkaar te krimpen, maar het deed echt wel zeer. ‘We moeten de anderen hierover verwittigen,’ zei hij gealarmeerd. ‘Stel dat de apprentices hun final assesment doen en een Twoleg gooit zo’n ding het territory in? Je hebt gezien wat het kan veroorzaken. Dadelijk staat heel het bos in de fik.’

Het was duidelijk dat het ding gevaarlijk zou kunnen zijn, vooral als het brandwonden veroorzaakte. Zou het dan betekenen dat het ook vuur kon maken? En dat met de droogte die er op het moment was? Het liet een rilling over zijn rug gaan, want vuur zou met deze droogte veel kunnen verwoesten. Het was ook geen lichte brandwond als hij zo hoorde wat Thornfang zei, hij had er zelf nog nooit eentje gehad, maar de beschrijving van de kater zorgde er wel voor dat hij wist dat dit niet bij andere katten moest gebeuren. Hij liet zijn blik dan ook naar de twoleg gaan, welke hen voor een tijdje aan leek te staren voor deze wat zei en zich daarna omdraaide. Acorndust bleef echter nog een tijdje naar de twoleg kijken voor hij er zeker van was dat de twoleg verdwenen was en ook niet meer terug zou komen voor hij zich naar Thornfang richtte. "We zullen de clan hier inderdaad voor moeten waarschuwen." Stemde hij in. "Vooral met de droogte nu kan een vuur veel schade aanrichten." Tallshadow zou er sowieso van moeten weten, maar de hele clan waarschuwen was ook belangrijk, zodat ze ervoor uit konden kijken. "Maar eerst zul je die brandwond behandeld moeten laten worden." Dat was ook belangrijk. Het leek er tenslotte op dat de twoleg voor nu weg was, maar ze zouden hier zeker meer moeten oppassen voor twolegs en mogelijk ook meer controleren.

Hoewel het niet de eerste keer was dat hij een Twoleg had gezien en hij nu veel ouder was dan de eerste keer dat hij er een had gezien, ging er nog steeds een rilling over zijn rug heen als hij terugdacht aan de Twoleg. Hun gladde, haarloze pelzen zagen er akelig uit en het feit dat ze zo veel schade aan konden richten was ook niet bepaald een pretje. En dan was er natuurlijk nog het feit dat ze gewoon hun territory binnen konden dringen zonder dat er veel aan konden doen. Hij wilde er niet aan denken wat er zou gebeuren als een Twoleg op een dag het camp binnen zou dringen. Hij zou zeker weten proberen om zijn dochters te beschermen, maar hij wist dat zelfs zijn vechttechnieken maar tot een bepaald level gingen. Een Twoleg was een nog gevaarlijkere vijand dan de BloodClan. En de BloodClan was al geen lachertje. Acorndust leek het in elk geval eens te zijn met het feit dat ze de Clan moesten verwittigen en Thornfang gaf een goedkeurend knikje. Het leek er in elk geval op dat ze wel dezelfde ideeën hadden, maar hij nam aan dat Acorndust met zijn leeftijdservaring ook al wel wist wat een Twoleg aan kon richten als het op de verkeerde plekken in aanmerking kwam met de Clan. ‘Ik zou ze wel eens allemaal naar het moeras willen leiden,’ mopperde hij. ‘Als een groot kattenlijf van een senior warrior erin kan verdwijnen, dan kan een Twoleg ook wel verstrikt raken. Dan zullen ze leren om ons eens met rust te laten.’ Maar zoals Acorndust al aangaf: ze hadden absoluut geen behoefte aan een verspreiding vuur binnen de Clan territories. Het zou natuurlijk mooi zijn als ze daardoor wat territory konden claimen van een andere Clan, maar toch… nee, liever niet. ‘Je hebt gelijk,’ zei hij met een stem waaruit bleek dat hij er niet echt zin in had. ‘Maar we verwittigen eerst Tallshadow of Innerstar. Gewoon de eerste die we tegenkomen in het camp.’ En geërgerd zijnde draaide hij zich om waarna hij al begon te hinken naar het camp.

OOC: Dit topic sluiten, nieuwe openen bij medicine cat den en bijstand vragen in dat daarvoor bedoelde topic?? Wink

Want in dat geval kun je dit topic gewoon sluiten met jouw volgende post en dan maak ik de post bij de medicine cat tegen dan wel in orde (: Moeten we er wel even aan blijven denken dat dit nog voor Innerstar's dood is dan.

Ze zouden dit inderdaad moeten vertellen aan Tallshadow of Innerstar en hij had er dan ook zeker geen probleem mee om die eerst op te zoeken als ze in het kamp waren voordat de kater naar de medicine cat zou gaan, maar het was wel belangrijk dat er naar de brandwond gekeken zou worden. Je wilde niet hebben dat de wond zou infecteren, ook al leek het nog bijna niks te zijn. Hij volgde de kater dan ook terug naar het kamp, ook al wilde hij ergens wel een schouder aan de kater bieden, hij kreeg het gevoel dat Thornfang dat mogelijk niet zou accepteren, dus bleef hij naast de kater lopen en mocht hij het nodig vinden zou Thornfang alsnog tegen zijn schouder aan kunnen leunen.

[Is goed, maak jij het nieuwe topic?]

Onderwerp: Re: Early morning stroll[Thornfang]