Nathalie
1266
Actief
| |
|  Onderwerp: Bluebells everywhere  di 26 jun 2018 - 0:20 | |
| De zon begon langzaam zijn weg naar beneden te vinden, maar Smokegaze had nog geen aanstalten gemaakt om terug te heren naar het kamp. In gedachten verzonken liep hij met zijn gevangen waterrat naar waar hij een middelgrote vis had begraven. Hij begroef de watterrat er naast en plofte vervolgens neer op zijn achterwerk, waarna zijn ogen langzaam naar boven gleden, naar de donkerblauwe lucht met rode en paarse tinten hier en daar. Hij sloot zijn ogen en inhaleerde de newleaf geuren, kort hield hij zijn adem vast, waarna hij rustig en langzaam zijn longen weer leegde en zijn ogen daarbij weer opende. Hoe moest hij het aanpakken? Moest hij het haar gewoon vragen? "Wil je mijn partner zijn?" Hij wist het antwoord wel en hij had ergens het gevoel dat het ook wel goed zat. Maar dat gevoel was niet genoeg om hem van zijn onzekerheden af te werken. Hij wilde die zekerheid en hij wilde dat zij zijn partner werd. Hij was gek op haar en hoopte in de toekomst vader te worden van haar, hun kittens, al wilde hij ook daarmee niet te hard pushen. Langzaam zakte zijn blik weer en staarde hij tussen de bladeren door naar voren. En toen viel het hem op; het geluid van naderende pootstappen.
Eerste post Butterstar |
|
Michelle
6649
Actief
So many men have tried to kill me, I don’t remember all their names.
| |
| | Onderwerp: Re: Bluebells everywhere di 26 jun 2018 - 22:04 | |
| Wanhoop en onzekerheid. Het teisterde je het meest in de nacht. Hielt je wakker terwijl je hunkerde naar slaap en wanneer je eenmaal slaap vond wist het je dromen om te keren in nachtmerries. Ze had een zeker deel van zichzelf achtergelaten in de bergen, daar was ze zeker van. Maar welk deel het precies was kon ze geen poot op leggen. Al wat ze kon hopen was dat het niet achteraf haar nog te pakken zou krijgen.
Nu ze thuis was, alles op orde had geprobeerd te stellen was ze op zoek naar vernieuwde, betere connecties met haar clangenoten en dan zeker met haar familie. Ze wou doorspreken wat er allemaal gebeurd was, wat er te wachten stond. En wou duidelijk maken dat zij er was voor hen. Zo was ze nu onderweg naar haar oudste zoon. Smokebreath leek ook geen slaap te kunnen vatten. De kater had een nachtelijke jacht voor zichzelf georganiseerd iets dat haar zachtjes liet glimlachen terwijl ze naar hem toe stapte. "Smoke. Zoon. Gaat de jacht goed?" Begon ze, iet wat casual maar met een warme blik in haar ogen.
|
|
