Queen of the Chinese restaurant

Na een lange dag jagen besloot Dawnwhisper om nog even te relaxen op Fourtrees. Met een beetje geluk kwam ze niemand of een vriendelijke kat tegen. Hopend op wat ontspanning trippelde ze naar het centrum van de territoria, haar gevangen prooi achterlatend. Onderweg dacht ze aan wat ze vandaag allemaal had gedaan. Wat gesocialized met clanmates. Een kit geplaagd. Daarna wat gejaagd.. Vrij weinig. Het was een dag net zo normaal als alle anderen. Toch had ze het gevoel dat er iets ging gebeuren. Ze wuifde het weg. Allemaal fantasie. Ze was nou eenmaal een dromer. Soms moest ze dat niet al te serieus nemen. Na een tijdje op een draftempo lopen kwam ze aan bij de vier oerouden eiken. Ze nam plaats aan de rand van de open plek en begon zichzelf te wassen. Misschien viel hier nog wat te jagen.

-Shadowmask first
~~let niet op de titel lol~~

Shadowmask was onderweg naar de fourtrees voor geen enkele reden anders dan een verlangen naar avontuur. Hij was op zoveel plekken geweest maar hij kwam hier hij bijna nooit. Tenslotte had hij het voortdurend druk met jagen in deze droge tijd. Nu hij zijn dagelijkse rondje al had gehad en terug was gekeerd met een magere muis leek dit leuker. Zijn tempo was stevig en algauw kwam hij bij de vier eiken aan. Om te merken dat hij niet de enige kat met dit idee was. Well holy ground enzo dus hij zou geen ruzie starten. "Hallo" knikte hij naar de she-cat.

Ze kreeg een halve hartaanval toen er een WindClanner uit de stuiken verscheen. Zijn vriendelijke stem stelde haar gerust. Misschien kwam hij haar toch niet vermoorden. Een glimlach verscheen op haar gezicht. ''Goedemiddag.'' Antwoordde ze vriendelijk. Haar hart klopte niet langer sneller dan normaal en zelfvertrouwen had plaats genomen in haar lichaam. ''Waarvoor hebben jouw poten je hier vandaag gebracht?'' Er lag waarschijnlijk een net zoals bij haar niet zo diepgaande reden achter. En nu hadden ze een gesprek met elkaar, twee doelloze katten van twee verschillende clans.

Hij keek om zich heen of deze Thunderclanner niet toevallig haar vrienden had meegebracht, maar de plek leek verlaten anders dun hun tweeen. Gelukkig maar, straks zouden ze nog te maken krijgen met zo'n irritante rondspringende apprentice. "Geen reden, gewoon verveling. En hoop op iets van prooi." Ze hadden tenminste nog een redelijke voorraad water. Misschien had de Thunderclan nog minder. Pech voor hun.

"Hetzelfde geldt voor mij." Snorde ze vriendelijk. Hopelijk vatte hij dit gesprek op als iets vriendschappelijks en vredigs, in plaats van dat het achterdocht opwekte. Ze had bijzonder veel behoefte aan een gesprek met iemand die ze amper nog zou zien. "Nu we elkaar de keel toch niet doorsnijden. Mag ik weten hoe je heet?" Ze wachtte een kort momentje. "Ik ben Dawnwhisper."

De duisternis wordt doorbroken. Eerst een geluid dat lijkt op een hoge gil. Dan barst er in de duisternis een enorme lichtbol met een harde klap. Dear Starclan wat gebeurd er?!

Ze was tenminste niet vijandig tegenover hem. Misschien konden ze zelfs nog wel een volledig vriendelijk gesprek hebben. Niet dat ze ooit vrienden zouden worden, daarvoor was hij te trouw aan zijn clan. Hoogstens zouden ze elkaar ooit nog een keer tegenkomen perongeluk maar die kans was al klein. "Ik ben Dawnwhisper." Shadow knikte. "Ik ben Shadow-" De rest van zijn naam werd overstemt door een hoge gil en een harde klap. Automatisch dook hij in elkaar. Paniekerig keek hij naar Dawnwhisper. What was going on?

"Ik ben Shadow-" De rest hoorde ze niet. Er klonk namelijk een ijl, hoog geluid gevolgd door een harde knal. Bijna synchroon doken ze in elkaar. Hij was duidelijk even in paniek als zij. Hun ogen ontmoetten elkaar, wat haar niet echt hielp met kalmeren aangezien de zijne ook vol angst stonden. Was dit een teken van StarClan? Iets van de Twolegs? Haar gebrek aan kennis maakte dat ze zich nog hopelozer voelde. "Wemoetenweg!!" Fluisterde ze paniekerig, waarna ze de bosjes in schoot. Natuurlijk wou ze uitzoeken wat het was, diep vanbinnen. Maar ze was nu te verward voor iets ingewikkelders dan WEG!!

Met zijn oren naar achter en zijn ogen dichtgeknepen tegen de felle flitsen van licht knikte hij. Ze moesten nu weg voor wat het ook was dichterbij kwam. Hij schoot achter haar aan de bosjes in maar ook hier hoorde hij de knallen en het ijle gegil. Waren ze hier wel veilig? Dit betekende dat hij wel moest samenwerken met iemand van een andere clan. "Het komt van daar!" Riep hij over de knal heen. "Rennen!" Zonder op haar antwoord te wachten schoot hij weg dieper de bosjes in.

En kwam nog een knal. En nog één. Nog één. Op een gegeven moment vielen ze niet meer van elkaar te onderscheiden en was de hemel een zee van vuur. "Het komt van daar!" Riep de kater. Het kwam duidelijk van een bepaalde kant, ja. "Rennen!" Hij schoot nog dieper het bos in. Angstig volgde ze hem. Het liefst zou ze nu tot highstones rennen. Of nog verder dan dat. Maar de vreemde knallen bleken zich niet te verplaatsen. Dit maakte dat ze zich toch nog iets minder angstig voelde. "De knallen komen niet voor ons.." Hijgde ze.

Hijgend kwam hij tot stilstand een stuk dieper de bosjes in. Hij wist dat hij vorig jaar ook de flitsen had meegemaakt maar nooit zo dichtbij. Shadowmask draaide zich om en keek naar Dawnwhisper. Haar schim stak fel af tegen de felle gekleure flitsen die maar aanhielden.. maar inderdaad, ze kwamen niet dichterbij. "Wat doen ze dan?" Wat waren die stomme knallen uberhaupt? Uit frustratie sloeg hij even zijn klauwen in de grond. "Zou het veilig zijn om dichterbij te komen?" Mauwde hij voorzichtig.

"Ja weet ik veel." Mauwde ze nerveus. Misschien wachtten ze tot de twee niet meer alert waren om ze zo te verslinden. "Zou het veilig zijn om dichterbij te komen?" Het leek een belachelijk idee. Dat was het misschien ook wel. Maar Dawnwhisper knikte. "Misschien is het wel uit op een clankamp." Griezelde ze, rillend van haar eigen woorden. Alsof hij het haar had bevelen stapte ze weer een eindje terug. De knallen waren nog steeds aan de gang.

"Ja weet ik veel." Nerveus zat hij daar om zich heen te kijken. Niks duidde op direct gevaar, het bleef bij het luide gegil en de knallen. Shadowmask begon aan zijn poten te likken en haalde die even over zijn oor. Het zand wegpoetsend dat daar lag. Hij concentreerde zich weer op haar woorden. "Misschien is het wel uit op een clankamp." De gedachte liet hem even rillen. "Als het zo is moeten we onze leiders waarschuwen." Hij kwam weer overeind. "We moeten het controleren voor de clan."

"Als het zo is moeten we onze leiders waarschuwen." Ze knikte instemmend. "We moeten het controleren voor de clan." Ze herhaalde haar gebaar. "Voor nu werken we samen." Mauwde ze, hopend op dat hij het daar mee eens zou zijn. Als ze alleen was geweest dan lag ze nu allang voor dood op de grond van de angst. Uit zijn eerdere gedrag was ook niet gebleken dat hij het had op andere clancats. "Dus, gaan we kijken wat het is?"

Gelukkig stemde Dawnwhisper in dat dit kwaad onderzocht moest worden voor het een andere kat kon bereiken. "Voor nu werken we samen." Het idee om met een Thunderclanner te moeten werken stond hem niet aan maar het was voor de veiligheid van het hele woud. En ergens was het wel geruststellend om met een andere Warrior te zijn. "Dus, gaan we kijken wat het is?" Shadowmask knikte plechtig. Nu moesten ze wel. Met langzame voorzichtige passen ging hij naar voren om meteen in elkaar te duiken toen er een nog luidere knal klonk. Starclan sta ons bij.

Onderwerp: Re: Queen of the Chinese restaurant