Curious [+Stinson]

Met zijn tanden in de vleugel van zijn middagsnack geboord sprong Conchfur van de laaghangende tak af. Hij was nu op neutraal gebied; niet meer in het bekende territorium van zijn eigen Clan, maar ook niet op het stukje land van een zwerfkat. Tenminste, hij had geen aparte geuren geroken, dus dat was wat hij maar zou aannemen. De vogel die hij wat eerder had gevangen was al oud geweest, wat het doden een stuk makkelijker had gemaakt. Helaas betekende dat ook dat het vlees een stuk taaier was, maar ach, dat maakte hem niet zoveel uit. Hij kon vrijwel alles eten, het maakte hem niet zoveel uit. Zolang hij maar niet doodging vond hij het allemaal wel prima.
Hij had eerder een vis kunnen vangen en die aan de Clan gegeven, en nu vond hij dat hij wel een uitgemergelde vogel verdiende. Geen Clangenoot van hem zou hem toch willen eten, waarschijnlijk. Hij had het beest oorspronkelijk in de buurt van kamp willen opeten, maar zijn nieuwsgierigheid had hem wat verder gebracht dan hij eerder van plan was. Bij een stukje ontdooit gras ging hij zitten en begon hij aan de vogel te knabbelen. Hij zat er een beetje verveeld bij, tot hij zijn oren opeens spitste. Hoorde hij daar pootstappen?

+Stinson

Zijn oren hadden het nooit mis, en zo te horen deze keer ook niet. Hij bleef echter rustig liggen tot de poten dichterbij kwamen, hij had geen zin om zich te moeten bewegen als het niet echt nodig was. Maar, dat bleek het wel te zijn; "Hallo." bij het horen van de begroeting sprong Conchfur op zijn poten, de vrijwel helemaal opgegeten vogel bleef achter hem in het gras liggen. Snel bekomen van de verassing draaide hij zich naar de kater toe, zijn oren nieuwsgierig naar voren gericht. Een vriendelijke gezichtsuitdrukking waar zijn ogen niet helemaal aan meededen verscheen op zijn gelaat, en hij knikte beleefd naar de zwarte kat. 'Ah, hallo! Ik had je niet zien aankomen.' Hij keek kort om zich heen, misschien een beetje overdreven, maar dat had hij zelf niet door. 'Verbeter me maar als ik het fout heb, maar dit is niet jouw territorium, toch?' miauwde hij vragend, terwijl hij probeerde de irritante geur van de andere kat te negeren. Hij herkende het wel ergens van, maar waar toch? Ugh, zelfs WindClanners roken beter. Hij glimlachte vriendelijk.

"Nee, dit is inderdaad niet mijn territorium. Maar ik ben niet bang voor de rogues die hier leven, en een beetje variatie met jagen van prooi is ook eens handig. Al zijn ze nou niet al te lekker hier" Conchfur zwiepte geamuseerd met zijn staart, zich afvragend of dat een grapje was of iets anders, totdat de geur tot hem doordrong. Ah, BloodClan. Dat was het natuurlijk. Een stel barbaren zonder enige vorm van cultuur die zichzelf in een vies hok in de stad opsloten. Nee, Conchfur had het niet echt op hen, maar was verrast dat deze kat niet meteen had geprobeerd zijn oor eraf te bijten. "Sorry dat mijn nagels nog te zien waren. ik had net een eekhoorn gevangen en ik vergeet nog wel eens mijn klauwen in te doen" vervolgde de kater. 'Ach, geen probleem, WindClanners hebben altijd zichtbare klauwen als je iets over hun prooi zegt dus ik ben het gewend' zei de grijze kater met een grinnik in zijn stem. Hij nam maar aan dat de zwarte kat wist wat de WindClan was, anders had hij een hoop uit te leggen. "Maar waarom ben jij hier eigenlijk?" Dat was eigenlijk best een goede vraag. Conchfur haalde een schouder achteloos op. 'Ik? Oh, ik was de grenzen aan het checken en besloot hier even uit te rusten' miauwde hij. 'Je weet hoe het is, in bladkaal willen de andere Clans nog wel eens hebberig worden'

"Ugh, windclanners. Dat is oprecht de clan die ik het liefste zie veranderen in een zielig hoopje crowfood. Ze zijn zo agressief als je ook maar te dichtbij komt." Conchfur's oren draaiden verrast naar de kater toe, dat had hij niet verwacht. Kennelijk was hij niet de enige die een afkeer van de WindClan had. Waarom een BloodClanner een vendetta tegen een bosclan zou hebben was hem een raadsel, maar het was interessant om te weten dat WindClan meer vijanden had dan enkel zijn eigen Clan. "Ik heb het ook wel gemerkt dat ze gierig zijn. Zeker in deze periode dat het ook nog heel droog is. En dan moeten wij bloodclanners hopen dat we een prooi vinden of een beekje met tenminste nog een sprankeltje water. En dan moeten we ook nog uitkijken voor die twolegs." Vertelde de kater. Conchfur gaf een schamper lachje. 'Ja, de droogte geeft iedereen problemen, zelfs bij ons. Er is meer ijs dan water in de rivier, en natte sneeuw drinken is nou niet echt ideaal' miauwde hij, instemmend met de kat. 'Nog een reden voor hen om ons binnen te vallen' hij gaf de zwarte kater een veelzeggende blik bij het woord 'hen'. Hij moest toegeven, deze conversatie had een interessante wending gekregen. Misschien was hij wel niet de enige met zijn meningen. 'Wat is overigens je naam, als ik vragen mag?'

"Mijn naam is Stinson, leuk je te ontmoeten. En wat is eigenlijk jouw naam?" was het antwoord van de zwarte kater, die dus kennelijk Stinson heette. 'Conchfur van RiverClan, aangenaam' miauwde hij met een korte knik van zijn hoofd. Hij had nooit helemaal begrepen hoe niet-Clankatten aan hun namen waren gekomen. Vaak waren het niet eens namen van dingen of concepten maar gewoon gehusselde letters van woorden of afgeleid van dingen die kittypets werden genoemd. Sommige Clankatten zeiden zelfs dat die namen 'mooier' waren, maar hij kon er zijn hoofd niet omheen wikkelen. Hij hield meer van namen die echte betekenissen hadden. Ondertussen was Stinson verder aan het praten, over tweebenen en hun honden die kennelijk de Elite veel problemen veroorzaakten. Hij vroeg zich kort af hoe slim het was voor een kat om in detail over de zwaktes van diens Clan te praten, maar bedacht zich snel dat niemand echt de tweebenen tegen katten zou kunnen gebruiken, en dat Stinson er dus voornamelijk over vertelde om zijn frustratie erover te uiten. "Ik was vroeger een kittypet, en ik haatte het. En aangezien mijn vader en zus mijn moeder verlieten, en ik geen kittypet wou zijn, ging ik maar ook weg naar de bloodclan." De kleinere kater knikte. 'Dat klinkt niet erg vriendelijk van hen' merkte hij op. 'Mijn ouders hebben ook de Clan verlaten, maar zij hebben al ondervonden wat er met je gebeurt als je je familie verraadt.' Nee, hij zat er niet zo erg mee dat ze weg waren. Ze waren sowieso nooit erg close geweest, en nu liepen ze ergens rond met gescheurde oren. Tja, hadden ze maar niet durven terugkomen om prooi te stelen. Ze hadden beter moeten weten dan te denken dat RiverClan dat ongestraft zou laten gebeuren. Zijn Clan had altijd al snel en eerlijk iets aan problemen gedaan, dat was waarom hij ook zo trots op zijn thuis was. Hij was beter dan hen, hij zou in zijn eentje alle andere Clans proberen te bevechten als het overleven van de zijne daarvan afhing. RivierClan was superieur, dat de anderen dat niet begrepen was hun probleem.