So this would be my new den.

Runa wierp een blik over haar schouder naar de queens die bij elkaar lagen. Zo te horen waren ze aan het slapen en hadden ze dus geen oog meer voor Runa. Dat kon ook niet anders, want hun ogen waren gesloten. De she-cat richtte haar blik naar voren en trippelde in de richting van de uitgang. Ze voelde de koude wind tegen haar pels, maar negeerde dat en keek met grote ogen naar de grote toren die voor de young ones lag. Ze was er eerlijk gezegd nog nooit geweest, maar ze wilde wel graag ontdekken hoe het zou zijn om daar te liggen. En dus had ze gisterenavond besloten dat ze vandaag op bezoek zou gaan bij de toren, maar dan moest ze wel eerst wachten tot de queens in slaap waren gevallen of echt niet meer op haar letten. En in dit geval was dat nu zo, dus ze kon makkelijk gaan. Ze keek nog één keer naar buiten om zich ervan te verzekeren dat Shark en Claw niet stonden te kijken. Vooral met Claw had ze niet bepaald een goede band omdat ze de laatste keer tegen hem in was gegaan om haar moeder te beschermen, maar het was het waard geweest. Ze had een betere band met haar moeder gekregen dan ze zich ooit had kunnen inbeelden. Alleen wilde ze die lafaard van haar vader nu wel eens een keertje tegenkomen. Runa schudde haar gedachten van zich af, keek nog één keer zorgvuldig naar de katten voor haar en begon vervolgens te rennen in de richting van de toren. Eenmaal bij de toren aangekomen zijnde keek ze naar de trap die naar boven ging. Ze onderdrukte een zucht en begon vervolgens aan de trappen. Haar kleine pootjes deden na de eerste set trappen al zeer en dus ging ze wat aan de kant zitten. Ze merkte dat daar een afgesloten ruimte was waar een kat lag en nieuwsgierig zijnde stapte ze naar binnen. Ze stak haar vacht in de lucht toen ze Chawl herkende, de zoon van de leader. ‘Niks tegen je vader zeggen of ik klauw je oren van je kop,’ waarschuwde ze hem.

De tom voor haar leek niet echt bang voor haar te zijn en om eerlijk te zijn kon Runa dat, gezien haar grootte, ook best wel begrijpen. In zijn ogen was ze waarschijnlijk een kleine she-cat die hem even kwam vertellen hoe dat hij het moest doen. En dat pikte hij natuurlijk niet. Of hij pikte het misschien wel, maar liet haar op zijn manier weten dat ze het niet kon. Misschien niet, maar ooit zou ze groot genoeg zijn om elke kat aan te kunnen. Ze zou dan niet de dikke vacht van haar moeder hebben, maar dat hoefde ook niet. Zo’n dikke vacht was alleen goed in leaf-bare en voor de rest nergens voor. Oké, tijdens het vechten misschien omdat je tegenstanders hun klauwen kwijtraakten in je vacht maar dat was dan ook alles. ‘Test me niet,’ mauwde ze met een ijzige blik naar hem. Zou hij een verrader zijn? Iemand die bij zijn pappie ging klagen vanaf het moment dat iemand iets deed? Ze had wilde verhalen gehoord over Chawl. Dat hij was ontvoerd door een Twoleg en dat hij zijn weg helemaal naar huis had gevonden. Zij was toen oftewel nog niet geboren oftewel nog niet helder genoeg om alles mee te volgen, dus ze wist het niet. Ze kon zich vaag herinneren dat ze nog bij elkaar in de barn hadden gelegen en dat was het dan ook. ‘Wie zegt dat ik je kan vertrouwen?’ kaatste ze terug. ‘Je lijkt heel erg op je vader qua uiterlijk, dus misschien ook wel qua karakter. Maar als je me verraadt, weet ik je te vinden.’ Ze vernauwde haar ogen en wilde casual een stapje naar opzij doen, maar dat mondde uit in zij die over haar eigen poten viel. ‘Mousedung,’ schold ze zachtjes, maar ze bleef liggen. Daarna gaf ze een lik over haar borst alsof er niks was gebeurd. ‘Dus… Hoe gaat het met je?'

Het viel in elk geval mee dat hij haar niet uitvoerig uit begon te lachen, toch? Als ze hier met Jackdaw was geweest, had hij waarschijnlijk in een deuk gelegen. En dan was hij haar waarschijnlijk ook niet eens komen helpen. Niet dat Chawl dat nu wel deed, maar goed. Ze had ook helemaal geen hulp nodig! Niks was zo vervelend als afhankelijk zijn van toms. Trouwens dankzij Jackdaw had ze een hoop pijn geleden. Ze had geluk dat de wond niet geïnfecteerd was geraakt. Ze moest ook eerlijk toegeven dat één van de she-cats in haar barn zich oprecht bekommerd had over haar; een she-cat die er nog maar net was en die Runa best wel begon te mogen. En omgekeerd wonderbaarlijk genoeg ook. ‘Leuk om zo’n vader te hebben,’ sprak ze voor ze zichzelf in kon houden. Ze maakte het dan ook nog eens perfect af door met haar ogen te rollen. Ach, zij had ook een vader die niet naar haar luisterde, dus ze kon hem wel begrijpen. Ze had hem zelfs nog nooit gezien. Zou Chawl wel een goede band met zijn moeder hebben? Ze haalde kort haar schouders op toen hij zijn vraag stelde. ‘De verveling heerst,’ gaf ze toe. ‘En dan speelt het feit dat ik mijn vader nog nooit heb gezien ook mee. Ik snap niet waarom hij me niet komt bezoeken.’ Even was er pijn te zien in de blik van de kitten, maar daarna klemde ze haar kaken op elkaar en deed haar best om een zo’n ongeïnteresseerd mogelijke blik op te zetten. ‘Volgens mij heb jij het zo slecht nog niet,’ ging ze vervolgens op een schampere toon verder. ‘Jij kent je vader tenminste. En ook al besteedt hij geen aandacht aan je, dan heb je nog genoeg katten die dat wél doen. Ik zie de deputy vaak genoeg bij je in de buurt rondhangen. Wat was zijn naam ook alweer?’ Ze had niet bepaald in de gaten dat ze dat laatste hardop zei terwijl ze over zijn naam probeerde te denken. Ze had hem net nog genoemd, maar ze was hem echt even kwijt.

Chawl zei iets over zijn eigen tijd in de barn, maar daar luisterde Runa al niet meer aan. Nee, haar aandacht was getrokken door het feit dat hij zojuist een kattennaam had genoemd. Hij had het aan haar gevraagd, maar zij had er geen antwoord op kunnen geven. Chawl was echter een young one en young ones kregen veel van de roddels in het camp mee. Had hij het opgevangen van een andere kat of misschien haar eigen moeder? Zou haar eigen moeder het wel aan een young one vertellen, maar niet aan haar eigen dochter? Ze keek hem met samengeknepen ogen aan, maar hij was alweer bezig over iets anders. Waarover hadden ze het ook alweer? Oh ja, het feit dat ze Shark’s naam had genoemd. Dat was onbelangrijk nu. Ze wilde eerst antwoorden hebben op haar eigen vragen. En die waren er nu wel. ‘Hellhound,’ mompelde ze. Het klonk in elk geval al als een naam die toepasselijk was voor iemand die in de Elite verbleef. Ze probeerde zich haar vader voor te stellen. Had hij ook een zwarte pels? Of een witte? Of misschien dezelfde kleur als Brat? Maar dan had ze toch dezelfde vachtkleur als hun gehad? En ook dezelfde dikte? Sowieso zo dik als die haar moeder. ‘Wie is Hellhound? Hoe ziet hij eruit?’ Ze keek de kitten aandachtig aan. ‘Wat weet je over hem? Heeft hij nog andere kittens die je kent? Wat is zijn positie binnen de Elite?’ Ze rolde met haar ogen toen hij verderging over Shark. ‘Claw is belangrijker om te onthouden dan Shark,’ zei ze, maar keek vervolgens snel om zich heen om te zien of hij daar niet toevallig stond. Het zou immers weer typisch haar zijn als ze iets slecht over de deputy zei en hij achter haar rug stond. Maar dat was nu dus niet het geval en snel richtte ze haar blik weer op Chawl. Wat kon hij haar vertellen over haar vader?

Toen Chawl Hellhound begon te beschrijven, keek ze hem even raar aan. Nee, ze kon zich niet herinneren dat ze zo’n tom had zien rondlopen. En aangezien zijn vacht dik en opvallend was, zou dat normaal gezien wel het geval geweest moeten zijn mocht hij zich in het camp bevinden. Maar nee, ze had haar vader dus niet zien rondlopen en dat frustreerde haar. Ze wilde dat ze haar vader net zo goed kende als Chawl. Het was toch vreemd dat een kitten die niet eens zijn zoon was meer over hem wist dan zijn eigen dochter? Het ontmoedigde haar dan ook lichtelijk dat haar vader weigerde om naar haar om te kijken, maar ze was dan ook wel weer te trots om dit te tonen aan de tom voor haar. Ze wilde niet dat hij haar zwakte zou zien en daar gebruik van zou maken. Want dat deden ze hier in de Elite wel en daar was ze zich maar al te bewust van. De she-cat haalde haar schouders op. ‘Zo trots kan ik nu ook weer niet op hem zijn als hij er niet eens voor me is.’ Maar dat was wel wat gelogen, want ze vond het best vermakelijk dat haar vader meer hondentanden had dan Shark. Ze had ze uit verveling eens geteld en het waren er zeker geen twaalf. ‘Als hij net zo belangrijk is hoe kan het dan zijn dat hij nog geen twaalf hondentanden heeft?’ Ze keek de tom geïrriteerd zijnde aan. ‘En ik ben niét klein. Ik zou maar op je woorden passen als ik jou was.’ Met een giftige blik keek ze hem aan. ‘Je weet zeker niet wie je voor je hebt? Mijn moeder is wel Brat, hoor. Zij tolereert het niet als je zo tegen me doet. En denk maar niet dat ik niet voor mezelf kan opkomen omdat ik nog maar een kitten ben.’ Ze ontblootte haar tanden en haar kleine nageltjes. Niet dat het echt super dreigend over zou komen of zo, maar ze kon altijd proberen, toch?

Runa zag, hoewel Chawl zijn “best” deed om het te verbergen, dat haar zogenaamde dreigende uitstraling niet echt lukte en algauw hield ze op. Waarom zichzelf voor schut blijven zetten, right? Ze wist dat ze een grote bek had en dat ze op dat vlak wel zeker op kon tegen potentiële vijanden, maar het dreigend overkomen was er niet echt en dat ging natuurlijk niet echt helpen als ze iemand eens écht wilde bedreigen. Ze wist dat haar moeder er wel heel erg goed in was en hoopte dat zij dat op een dag ook zou kunnen, maar als kitten zijnde werd ze er gewoon niet serieus genoeg voor genomen en dan zeker niet door een young one. Maar ja, die dachten dan ook dat ze alles waren omdat ze uit de barn mochten waar de kittens en queens verbleven. Ze dachten dat ze direct een grote groeispurt hadden meegemaakt, maar diep vanbinnen waren ze nog steeds die kleine kittens die ze waren toen ze nog in de barn verbleven. ‘Denk je dat ik dat niet weet?’ snauwde ze naar Chawl toe. ‘Het is nu niet dat mijn moeder echt elke dag naar me toekomt om iets liefs in mijn oor te fluisteren, hoor.’ Ze rolde met haar ogen. Dacht ze nu echt dat ze niet wist hoe het was om in de Elite te leven? Dat ze nog te jong was om dat allemaal te begrijpen? ‘En zie ik er trouwens uit alsof ik dat echt nodig heb? Ik kan mezelf prima redden zonder dat ze me bemoedigende en lieve woordjes in mijn oor komen toefluisteren, hoor.’ Wie dacht deze kitten wel niet wie ze was? ‘Tenzij jij het wel nodig hebt?’ Ze keek hem op een droge manier aan. Dat zou wat zijn. De zoon van de leader die dat soort dingen nodig had.

Runa ontblootte kort haar tanden naar de tom. Jeetje. Hij was de zoon van de leader en dat viel duidelijk te merken. Hij dacht duidelijk dat hij alles maar tegen haar mocht zeggen wat hij maar wilde. Zou hij ook even bloeddorstig worden als zijn vader? Op de één of andere manier was dat moeilijk voor te stellen. Ze had Chawl vaak genoeg rond zien lopen om te weten dat zijn karakter allesbehalve op die van zijn vader leek. En ze wist ook dat Claw zich daar waarschijnlijk mateloos aan irriteerde. Ze wist zelf niet of haar karakter op die van Brat leek. Ze kon soms wel het kille van haar moeder hebben en ook zeker voor zichzelf opkomen, dus op dat vlak waren ze wel gelijk. Maar Brat deed dingen voor de Elite waarvan Runa de twijfel had of zij ze ooit zou kunnen doen. Ze vond de gewone trainingen wel aangenaam klinken, maar de final assesment liet haar nog altijd rillingen over haar rug krijgen. Maar ze zag wel hoe ze ging reageren als het dan zo ver was. Dat was nu nog iets te ver weg van haar nest. ‘Ik kies zelf wel wanneer ik mijn bek houd en wanneer niet,’ snauwde ze naar de tom. ‘Daar heb ik jou niet voor nodig om me daarop te wijzen.’ De kille blik die in zijn ogen was verschenen liet haar heel even rillen, maar het hielp dat haar moeder in het begin vooral ook op die manier naar haar had gekeken en dat ze de blik van zijn vader ook al eens ontmoet had. Maar op deze manier leek hij toch wel veel op zijn vader. Zou er dan toch een echte moordenaar in Chawl schuilen? Ze ging dus nooit haar twijfels met hem over de Elite bespreken. Grote kans dat hij haar ging verklikken bij zijn vader gewoon om een wit pootje bij hem te halen. ‘Achterlijke tom,’ snauwde ze over haar schouder, maar ze betwijfelde of hij terug zou komen. Ze keek kort naar zijn nest. Na even gecheckt te hebben of hij echt wel weg was, draaide ze zich om en gaf er een harde trap tegen met haar achterpoot. Het kwam in de war te zitten en tevreden zijnde liep Runa voorzichtig de trappen af zodat ze terug naar haar barn kon gaan. Voordat Chawl zich straks na een lange dag in zijn nest zou kunnen leggen, moest hij eerst nog alles goed leggen. En dat had hij helemaal aan zichzelf te danken. Arrogante tom die hij dan ook was.