Doubt

Een verveelde blik lag in Runa’s ogen. Die had ze altijd wanneer ze in de barn was. Ze was nu drie moons oud, maar ze had niet echt het idee dat de tijd echt heel snel vooruitging. Ze wilde het gedeelte buiten het camp verkennen, maar wist wel beter dan dat te doen nadat Claw haar gewaarschuwd had op haar brutale gedrag. Ze kon het natuurlijk bij die deputy proberen, maar ze dacht niet dat hij echt een zwakte had voor kittens. Hij keek altijd zo nors uit zijn ogen dat Runa dacht dat hij elke dag iets vies rook. Dat moest haast wel. Hij had altijd zo’n boze blik in zijn ogen, net alsof hij écht iets onder zijn neus had zitten dat daar niet hoorde te zijn. De she-cat richtte haar blik op een tabby she-cat die in de buurt van haar barn lag. De she-cat had een lichtelijk miserabele blik in haar ogen en Runa vroeg zich af wat er aan de hand was. Nieuwsgierig zijnde kwam ze overeind en liep naar de tabby toe, maar deze leek haar niet in de gaten te hebben. Runa ging zitten en wachtte, wel op een veilig afstandje want je wist maar nooit met al die Elite cats, tot de tabby haar op zou merken. Dit gebeurde en er werd Runa duidelijk gemaakt dat ze dichterbij mocht komen. Runa merkte niet direct een vijandelijke blik op in de ogen van de she-cat en dus deed ze wat er van haar verwacht werd. De tabby kende haar naam en Runa kneep haar ogen dicht terwijl ze na probeerde te denken hoe de she-cat heette. Het uiteinde leek op haar naam. Luta? Futa? Muta! ‘Hoi Muta,’ bracht ze uit en hoewel het licht twijfelachtig klonk, keek ze de she-cat vastberaden aan. ‘Je leek niet bepaald vrolijk en ik vroeg me af wat er was.’ Ze haalde haar schouders op naar de kat alsof ze er ook niks aan kon doen dat ze er niet meer uit kon halen dan haar nieuwsgierigheid alleen.

De reden van het feit dat Muta er niet bepaald vrolijk uitzag liet even op zich wachten. Runa vermoedde dat het een vervelend onderwerp moest zijn en dus besloot ze om de she-cat niet te gaan pushen. Het leek haar goed als ze eens een keertje wat vrienden zou maken in de Elite, want met het zooitje waar ze mee gepraat had, was er niet echt een band uitgekomen. Ze leek zelfs meer katten te hebben die haar niet konden appreciëren dan wel. Ze wist dat ze van tijd tot tijd een grote bek had en dat ze ook zeker niet de makkelijkste in omgang was, maar ze had niet gedacht dat de Elite cats daar zo slecht tegen konden. Maar goed. Nu was ze ouder en hopelijk ook wijzer. Ze zou echter blij zijn als ze eindelijk eens verlost zou worden van die kitten-rank. Ze had er echt een hekel aan om in die barn te slapen, maar ze wilde ook weer niet dichterbij komen bij haar laatste opdracht. Ze was nog altijd aan het bedenken hoe ze hier ooit weg kon komen. Runa werd uit haar gedachten gehaald toen Muta over de reden van haar niet bepaald vrolijke uitdrukking aangaf en gaf een begrijpend knikje. ‘Ze leek me een bewonderingswaardige kat,’ mauwde ze beleefd. En waarschijnlijk ook wel beter dan de huidige deputy, dacht ze er stiekem achteraan. Ze wist dat Muta het over Zira had, de vorige deputy van de Elite. Hoewel Runa verhalen had gehoord over de dode deputy, wist ze niet precies wat er gebeurd was. ‘Ja,’ mauwde ze op een toon waar niet direct uit te halen viel of ze daar blij mee was of niet. ‘Maar het is niet dat ik veel van haar zie of zo, hoor. Ik dwaal meestal maar wat rond in het camp, afwachtend tot ik young one mag worden.’ Ze kon net niet haar afgunst bewijzen en scheurde haar blik van de mooie tabby she-cat af. ‘Hoe bevalt het om young one te zijn?’ vroeg ze toch wat nieuwsgierig. Dat ze het niet leuk vond dat ze het binnenkort zou worden, wilde niet zeggen dat ze niet nieuwsgierig was. ‘Je zal binnenkort wel je laatste opdracht mogen doen.’ Er ging even een huivering door haar heen.

Muta reageerde niet bepaald enthousiast op het feit dat ze een young one was en Runa vroeg zich af of het zelfs als young one al erg was. Ze had er rekening mee gehouden dat je als final assesment een kittypet moest vermoorden, maar werden er ook al erge dingen van je verwacht voordat je member zou worden? Haar hart klopte in haar keel bij het idee dat ze iemand al zou moeten martelen voordat haar leeftijd zich voldoende had aangepast naar de rank van member. Nee, dat zou ze echt niet willen. Maar het zou te veel opvallen als ze zich als young one zijnde al ging verzetten. Het zou handiger zijn als ze gewoon standaardtaken kreeg als young one zijnde en alle erge dingen pas voorgeschoteld kreeg zodra ze ouder was. Tegen dan had ze misschien ook wel de juiste katten aangesproken om weg te kunnen uit de Elite. Maar goed, dat was nog allemaal te ver weg. Haar vacht prikkelde een beetje van schaamte toen Muta uitlegde dat ze een tijdje ziek was geweest en daardoor nog veel moest inhalen. Ze was eigenlijk wel blij voor de she-cat, hoewel ze geen idee had hoe deze er tegenover stond. Grote kans dat ze dezelfde ingesteldheid als haar moeder zou hebben. Dat ze ook een moordmachine zou worden en uiteindelijk zou proberen om de nieuwe deputy van de Elite te worden, hoewel haar karakter daar nu niet bepaald op leek. ‘Dat moet vast geen probleem zijn als ik kijk naar je stamboom,’ zei ze half grappend, maar ze wendde haar blik van de she-cat af. ‘Je moet vast niet kunnen wachten op het moment dat je member zal worden?’ Het klonk vragend, maar Runa ontmoette de blik van Muta pas een paar seconden nadat ze de vraag had gesteld en slikte.

Runa slikte even toen ze eerst de verbaasde blik zag direct gevolgd door een geïrriteerde blik. Ze stelde waarschijnlijk te veel vragen, maar ze had nood aan een kat die dezelfde ideeën met haar deelde. Die ook graag wilde ontsnappen aan dit vreselijke leven. Ze vond het alleen jammer dat ze niemand van haar eigen leeftijd leek te vinden; elke kitten van haar leeftijd leek het immers geweldig te vonden dat hij tot de Elite behoorde. Daar had ze natuurlijk weinig aan als zijzelf het met de dagen die erbij kwamen meer en meer begon te haten. En tegen haar vader en moeder kon ze het ook moeilijk zeggen: haar vader had meer hondentanden dan de deputy zelf, dus dat moest wel iets betekenen. Het antwoord op haar vraag deed Runa haar kopje met een ruk omdraaien en ze keek de she-cat strak aan. Niet omdat ze het antwoord niet goedkeurde of het idee dat de she-cat anders dacht dan de meeste Elite cats niet goedkeurde, maar omdat ze wilde nagaan of ze de twijfel wel goed gehoord had. Toen ze merkte dat Muta haar niet eens aan durfde te kijken, begon haar hart sneller te kloppen. Ze schoof onbewust wat dichter naar de tabby she-cat toe en keek haar op een indringende wijze aan, maar dat kon ze natuurlijk niet zien omdat ze niet naar Runa keek. En dus stootte Runa haar vederlicht aan om haar aandacht te trekken, maar om te voorkomen dat de verkeerde aandacht op hun gericht werd door andere katten. ‘Maar je weet niet zeker of je de rest er allemaal wel bij wilt?’ Haar stem klonk hoopvol en haar hart zou dadelijk zowat uit haar borstkas slaan, dacht ze. Ze was nog nooit zo opgewonden en bang tegelijkertijd geweest. Want als de dochter van de voormalige deputy achter haar gedachten kwam en daar niet achter zou staan, wat zou er dan met haar gebeuren?