Walking with the water, clearing my head

Met vluchtige pootstappen maakte een bruine poes baan naar de grens met Riverclan, de rivier. Maar in tegenstelling tot misschien anderen van haar clan die hier soms heen kwamen, kwam zij hier niet om problemen te zoeken. Ze kwam hier gewoon om te lopen. Met redelijk ontspannen halfgesloten ogen, volgde de poes de stroom van de rivier, op die plek kon ze nou eenmaal altijd tot rust komen. Het gras kriebelde lichtjes onder haar poten, en de geluiden van de rivier klonken als muziek in haar oren. Ze bleef eventjes stil staan, en genoot van de geluiden en de koelte om haar heen. De rivier maakte de lucht vochtiger, en natuurlijk dus ook koeler. Ze had niet zo'n verschrikkelijk dikke vacht, maar koelte was altijd welkom. Ze ademde de lucht eventjes ontspannen in, en pauzeerde eventjes. Maar na een paar hartslagen stil te hebben gestaan, ontsnapte er een gaap uit haar mond. "Nou nou.. Niet in slaap vallen.." Murmulde ze naar haarzelf, en ze liep door.

Redfur was weer eens uit de drukte van het kamp ontsnapt. Ze kon maar niet begrijpen hoe de katten in die drukte konden leven. Ze wandelde rustig over het met gras bedekte bospad en snoof de warme lucht op. Ze nam een klein sprintje en voelde hoe de wind haar tegemoet kwam. Ze was zonder dat ze het wist afgedwaald naar de rivier. Ze stapte met haar voorpoten in het water en ze voelde een aangename koelte over zich heen komen. Ze zuchtte van verlichting. Het water kabbelde vrolijk en de vogels floten hun mooiste liederen. Redfur zag een figuur door het water heen waden en recht in haar richting komen. Ze slikte even en haalde vlug haar voorpootjes uit het water, alsof het vergiftigd water was. Ze zag het figuurtje naderbij komen en slaakte een zucht van verlichting toen het Strawberry was. Ze stond op maar verloor haar evenwicht waardoor ze met een plons in het water viel. Proestend kwam ze boven.

Nog altijd liep Strawberry met een rustige tred door, geen haast makende om echt op te schieten. Het gras waar ze al de hele tijd op liep kietelde onder haar pootkussentjes, en ze schudde haar droge vacht even uit. Ondanks dat ze graag langs de rivier liep, ging ze er niet zo graag in. Ze had even vrij dus waarom zou zich ook gaan haasten? Ze bracht zelfs nog nut voor de clan, ze checkte de borders voor overtredende rivierclan katten en rogues. Maar echt nuttig was ze op dit moment eigenlijk niet, zo erg in gedachte verzonken dat ze niks om haar heen merkte. Eventjes keek ze omhoog naar de lucht. Misschien moest ze toch maar eventjes gaan jagen? Dan zou ze toch nog iets bewijs hebben dat ze iets nuttigs had gedaan voor de clan, en ze vond het ook leuk om te jagen. Ze vond het leuk om warrior te zijn. Maar goed, haar gedachten waren net zo bewegelijk als de wolken, en nu had ze zin om te jagen, dus ging ze maar weer iets anders doen. Ze stak haar neus in de lucht en snoof de lucht diep in. Vage sporen van de geur van een muis drongen haar neusvleugels in. Ze boog haar pad af en volgde het spoor, verdwijnende in de struiken. De geur werd vanzelf sterker en al snel was de geur zo sterk dat ze halt hield om goed te luisteren. Vergiste ze zich nou.. of kon ze het diertje horen? Ze liet zich in haar jachtpositie zakken.

Redfur kwam proestend weer boven. Ze zag meteen dat het figuurtje van Strawberry weg was. Redfur was teleurgesteld maar wist dat ze niet in de rivier moest blijven liggen. Ze kroop op het gras en een windvlaag liet naar niessen. Ze schudde zich uit en probeerde een opkomende hoest te onderdrukken. Fijn, had ze nog eens verkoudheid opgelopen. Ze keek of ze strawberry nog ergens zag maar vaan haar geen spoor.'dan maar op jacht.' Dacht Redfur bij zichzelf. Het was handig als ze wel met iets terug kwam anders ging iedereen haar een beetje wantrouwen. dat deden ze toch al, niemand wilde met haar praten, iets doen en ze hadden altijd wel iets te doen als ze om een gunst vroeg. Misschien was Strawberry nu ook wel gevlucht omdat ze haar zag. Redfur was inderdaad wel anders als de andere clankatten. Ze staarde verdrietig naar de grond en nieste nog een keer. Ze proefde de lucht en volgde een muizenspoor. Ze zag het muisje zitten en ging in jachpositie. Maar ze was al te laat, een andere kat sprong uit de struiken. Van schrik deinsde Redfur achteruit. Ze hoestte hard, lekker dan, door al dat gehoest jaagde ze ook al de prooi weg.

Eventjes bleef Strawberry stil staan, concentratie vloeide door haar aderen en ze sloot haar ogen heel erg eventjes. Daarna maakte zich klaar voor de sprong. Ze spande haar spieren in haar achterpoten aan en staarde naar de muis. Het dier had nog geen flauw benul dat ze hier was. Uiteindelijk strekte ze haar spieren en maakten haar witte pootjes zich los van de grond. Nog even en ze was zo dichtbij dat de muis niet meer kon vluchten, dan was het te laat voor het bruine diertje. Maar een plotseling gehoest alarmeerde het diertje. Het beestje schoot de bosjes in, buiten haar bereik. Geschrokken trok Strawberry haar bovenlip iets op en landde wat onhandig op de grond, stof laaide om haar heen op. Eventjes had ze moeite om haar evenwicht te bewaren, maar daarna gingen haar oren met een teleurgestelde maar geërgerde zucht hangen.

Onderwerp: Re: Walking with the water, clearing my head