legacy

Heerlijk uitgestrekt lag de grote grijze poes aan de zijkant van het kamp om het licht haar vacht te laten verwarmen. De hopen spieren bij haar schouders en heupen waren nogal verkrampt doordat ze vannacht buiten had geslapen, dus was elk beetje warmte welkom om ze wat soepeler te laten worden. En zij had nog zo gedacht dat de nacht zacht zou worden, maar nee - de lichte regen en bittere kou hadden haar het tegendeel bewezen, en dat tegendeel had ze ook duidelijk gevoeld aan haar pijnlijke romp. Eerlijk gezegd was Wasabi verbaasd dat haar vacht niet van haar lijf gevroren was. De laatste ijspegeltjes in haar grijze pels waren dan al wel opgedroogd, erg lekker voelde ze zich nog niet. Haar maag protesteerde ondertussen ook heftig door, wat niet erg verwonderlijk was, want haar laatste maaltijd was, ten eerste, al een tijdje gelden naar binnen gewerkt, en ten tweede kon je een zelf gevonden karkas van een geplukte kip die ergens gedumpt was op straat, niet echt een uitgebreid feestmaal noemen. Het werd dus tijd dat ze zich op haar verkleumde poten hees om haar buik te vullen.

Het duurde niet lang of er kwam een zwart-wit gevlekte kater op haar af gestapt met een muisje in zijn bek. Hij was maar een paar manen jonger dan haar, al was hij wel minstens even gespierd en groot. Toen ze oogcontact maakte merkte ze dat zijn vurige ogen niet zomaar een gewone gele kleur hadden - meer iets vlammend oranje-rood-achtig, alsof er vuur in zijn blik weerspiegeld werd. Het was allesinds wel een kleur die je niet veel zag. "Sup, mag ik er bij komen zitten?" Why not? Wat sociaal contact kon nooit kwaad, deze kater zag er zelf vrij "vriendelijk" uit, althans, voor een Elitekat. "Yeah, sure," zei ze nog wat verward door haar slaperigheid. "Doe alsof je thuis bent." Het was nog duidelijk dat ze nog wat verstrooid was.

Anders dan een gewoonlijke Bloodclanner, was deze kater heel erg gastvrij en attent. Nadat hij zich op zijn achterwerk had laten zakken en zijn prooi had neergelegd, deelde de gevlekte kater het spontaan in twee om haar zo ook een hapje te gunnen. Met lichtjes fonkelende blauwe ogen bekeek Wasabi het nog dampende stuk muis. Precies wat ze nodig had om haar lege maag tevreden te stellen. "Sharen?" werd er al snel aan haar gevraagd, maar desondanks ze half en half had voorspeld dat deze vraag zou komen keek ze hem lichtjes verwonderd aan en probeerde haar wenkbrauw niet de hoogte in te laten gaan, alsof ze niet helemaal geloofde wat hij zojuist had gezegd. Een Elitekat die deelde? Deze kater werd bijzonderder, nee, uitzonderlijker met de minuut. Dat maakte niet uit, het maakte hem enkel maar interessanter. "Graag. Bedankt," wist ze er nog dankbaar uit te brengen terwijl ze een knikje gaf en het stuk vlees dat naar haar toe geschoven met dezelfde beleefde uitdrukking in haar ogen. Het was raar hoe ze bijna was vergeten hoe ze een stuk prooi moest aannemen - de laatste keer dat dat hier was gebeurd, kon ze zich nauwelijks herinneren. Misschien was deze zwarte gevlekte kater nog nieuw hier, want hij leek al vrij oud om nog een Young One te zijn. Het gebeurde wel vaker dat Claw nieuwe leden een tijd op de proef nam als een leerling.

"So, jij bent een member hmm? Hoe is dat?" Tja, hoe was dat? De laatste tijd was het meer hunt, eat, sleep, repeat-ritme omdat er niet erg veel spanningen waren tussen de Elite en Clans, maar er waren geruchten ten ronde dat deze zich stil hielden door enkele natuurrampen die daar hadden plaatsgevonden. "Well, buiten de halsband en het beetje meer vrijheid, verandert er niet erg veel, hoor," zei ze met een klein grijnsje dat speelde rond haar lippen. "Eten, slapen, patrouilleren. Niet erg spannend zoals de meeste Young Ones denken." Het was waar, in haar Young One tijd had ze er ook wel wat over gefantaseerd. De realiteit was wel anders. Smaakvol zette ze vervolgens haar tanden in haar stuk en scheurde er een mondvol van. Het was een klein beetje taai, maar het was een sensatie voor haar smaakpapillen. Heerlijk. "Zo, wat is je naam eigenlijk?" Dat was wel handig om te weten - deze kat had nog een halve muis van haar tegoed.

Blijkbaar was deze kater overtuigd van zijn standpunt tussen het verschil van Young One en Member zijn. Nadat hij geboeid elk woord dat ze vertelde had opgenomen, vuurde hij opnieuw een nieuwe vraag op haar af. Het Eliteleven was misschien nog nieuw voor hem, zoals ze wel verwacht had. "Ja, maar het is wel leuker dan Young One zijn, toch?" waren zijn stille anekdotes van de vurige hoop die in zijn borst brandde, waardoor Wasabi hem even half geamuseerd bleef aankijken. Wilde hij nu echt zo zeker zijn van zijn stuk? Sommige Members verhongerden half doordat ze niet sterk genoeg waren om zelf hun prooi te veroveren of te beschermen, anderen konden lekker luieren met een volle maag. Het verschilde per kat, en zij vermoedde dat zij daar ergens tussen in zat. "Ja hoor," grinnikte ze vervolgens, deels omdat het half de waarheid was, deels om hem tevreden en gerust te stellen. Hij leek zo wanhopig nieuwsgierig dat ze dat gevoel niet van hem af te nemen.

"Ik ben Kylo Ren, aangenaam." Ach zo, dat was een naam die je niet vaak tegen kwam. Die van haar trouwens ook niet. "Wasabi. Leuk je te ontmoeten," glimlachte ze terug en krulde haar staart rond haar achterpoten terwijl ze het zichzelf wat comfortabeler probeerde te maken op de koude grond. "Wat brengt je eigenlijk naar de Elite?" Een familielid? Een vriend? Joost mocht het weten. Haar reden was wat gecompliceerd. Ze herinnerde zichzelf nauwelijks dat ze ooit naar hier was vertrokken, maar het voelde, desondanks al het geweld, als een familie, of teminste wat veiliger dan open en alleen. Dat kon voor hem ook een reden zijn dat hij zich bij de Elite gevoegd had - en zover zij wist, was dat ook de reden dat de meeste katten bij de Bloodclan hoorden.