Tornado;; you’re cold on the inside, there’s a dog in your heart

De maan scheen helder aan de hemel toen de jonge poes besloot om nog op jacht te gaan, omdat ze absoluut geen slaap had en ze ook niet eenzaam in het duister wou liggen. Het was komisch hoe alleen je je kon voelen in de warriors den als iedereen sliep buiten jezelf. Haar zachte, witbeige poten hadden haar het kap uit gelopen, en Curdledmilk bevond zich al gauw korter en korter bij de rand van het territory. Ze wandelde die ook gewoon over alsof er niets aan de hand was. Ze bevond zich eerst in het twoleg terrein, maar daar wou ze niet zijn. Ze wou veel verder gaan. Als ze pas morgennacht terug kwam, zou echt niemand in de clan haar gemist hebben, dus ze kon wel naar het rogue territory lopen, misschien kwam ze nog wat interessant tegen. Prooi die ze niet in het Shadowclan gebied hadden. Dan maakte dat misschien nog een beetje indruk. Niet dat Curdledmilk het voor de aandacht deed, maar ze wou wel eens grote prooien vangen. Wilde konijnen die dikker en lekkerder waren dan die van de Windclan. Of grote vogels, dikke muizen, goede ratten. De warrior spurtte een stukje, en toen ze uiteindelijk in het rogue gebied kwam, paste ze wel op. Ze was nog maar twaals manen, ze was nog nooit in dit gebied geweest, maar ze wist dat ze de weg wel terug kon vinden. Een kleine geeuw verliet haar mond terwijl ze een geur oppikte. Met gespitste oren begon ze rond te kijken.