Mimi's one shots

Mariah zuchtte en keek haar vader aan. Ze stond op het punt volledig beschermer te worden. En wat voor een, de king van de Tovenaars was niet alleen haar adoptie vader geweest. Maar ook nog haar mentor. Ze zag een glimlach over zijn gezicht komen toen ze haar naar voren riep. Even verscheen er een glimlachje over haar gezicht en ze stapte naar voren. Setherian was degene geweest die haar had opgevoed, samen met zijn Minion Selene die ze tot haar achtste als haar moeder had gezien. Ze was nu zestien, het was ondertussen acht jaar terug dat haar vader het haar vertelde en haar halsketting gaf met de foto's van haar echte vader en moeder er in. Het was een zware tijd voor haar geweest. Maar Seth had haar er doorheen gesleurd. Hij had haar alles geleerd en hoewel ze al kon toveren vanaf haar baby tijd waren haar krachten nu veel groter. Ze had af en toe nog de blauw harige elf gezien die haar leven had gered. Ze had vanaf haar geboorte gevaarlijke dingen meegemaakt. Vampiers die haar bedreigde onder leiding van hun Queen Vyndi. Maar die was nu dood. En met haar dood had Mariah nieuwe krachten ondervonden. Even schudde ze haar hoofd. Dit was niet de tijd om daar over na te denken. Tovenaars die ze kon keken haar aan terwijl ze haar aanmoedigend toe knikte. Nog een stap dichterbij Seth tot ze voor haar vader stond. Hij keek haar aan in zijn ogen en Mariah dacht trots te zien er in. Haar donkere ogen straalde niets anders uit dan trots. Hoe vaak had ze wel niet gedroomd van dit moment. Haar vader had haar alles geleerd, en nu zou ze eindelijk kunnen laten zien wat ze kon. Haar vader benoemde haar beschermer en ze knikte. "Ik zal beloven ons ras met mijn leven te verdedigen, jouw vertrouwen in mij zal niet misplaatst zijn heer." Ze knikte even en fluisterde daarna. "Bedankt pap." Alleen hij kon het horen en niemand anders. Ze hief glimlachend haar hoofd en hij glimlachte naar haar. Daarna draaide ze zich om en liep opnieuw de menigte in. Ze riepen haar naam en feliciteerde haar. Ze knikte de bedankjes en richtte zich nog een maal op haar vader Seth. Ze knikte en glimlachte nog een keer, daarna draaide hij zich om en verdween.


(Hope you liked it Very Happy
remember, er zal geen vervolg komen
dit was een one shot story!!)

mooi!

Its great Mim

"Wat is er toch mis met jou!" Riep haar vader woest tegen Demi. Haar gezicht zat vol met tranen maar haar ogen stonden woest. Dat was het, haar vader zou haar nooit begrijpen. Haar vader hielt waarschijnlijk niet eens van haar. Na de dood van haar moeder was hij veranderd. Ze draaide zich met een ruk om en rende weg. Ze moest naar haar kamer nu! Haar vader schreeuwde dat ze terug moest komen maar ze luisterde niet. De lange trap op en eindelijk haar kamer. Ze gooide haar deur dicht en deed hem op slot. Ze rende naar haar kleine badkamertje dat vast zat aan haar kamer en zocht in het kastje. Al snel vond ze haar kleine mesjes. Ze liet zichzelf op de grond vallen terwijl ze haar vader op de deur hoorde bonken. "Doe nu meteen open Demi!" Ze lette niet op zijn woedende woorden. Het scherpe mesje zette ze in haar pols en maakte een sneetje. Het diep rode bloed vloeide op en ze maakte nog een snee, en nog een, zo ging ze door tot haar hele arm rood was. Nog steeds was haar pijn te groot. "Mama wat moet ik doen." Fluisterde ze zacht terwijl ze nog een keer het mes in haar pols zette. Dit keer dieper als anders. Het liet haar even af maar daarna kwam de leegte wee. "Mama, ik kom.." Fluisterde ze en stond op en liep naar de stoel van haar kamer. Ze haalde haar kleine glazen hangende kandelaar van zijn haak af en deed daar een lang touw omheen. Ze maakte een knoop en aan de andere kant een strop. Al staand op de stoel deed ze hem om haar keel. Haar vaders gebonk werd achtergrond geluid terwijl ze het kleine kettinkje van haar nek af deed. Het was hartjes vorm en ze maakte het open. In het kleine hartje zat een foto van haar moeder. Daarnaast een foto van haar ex vriendje. Nog niet eerder had ze hem er uit kunnen halen. Maar nu haalde ze hem lachend er uit en scheurde het kleine fototje door. Daarna keek ze opnieuw naar de foto van haar moeder en kuste op het fototje. Daarna haalde ze de strop van haar nek. Ze sprong van de stoel en pakte een klein briefje. 'Vader, er is inderdaad iets mis met mij, en dat is mijn pijn. Ik houd van u maar ik kan niet meer leven in een wereld die zo vrezelijk is. Vaarwel bij deze. Vergeef mijn fouten ik zal mam de groeten doen van u. Vaarwel, Uw dochter Demi.' Het bloed van haar pols druppelde op het blad en ze ging weer op de stoel staan. De strop deed ze opnieuw om haar nek. Daarna schopte ze haar stoel weg en de adem werd haar ontnomen.

De vader van Demi was het zat. "Demi doe die deur open of ik ram hem in!" Toen ze nog geen antwoord gaf zuchtte hij en hielt zich even stil. Was dat nou een gorgelend geluid wat hij hoorde. Angst greep hem bij zijn keel toen hij de deur in ramde. Zijn ogen werden groot toen hij zijn mooie dochter, zijn lieve vrolijke dochter zag hangen aan een strop. Met haar rechterhand onder het bloed en bloed dat druppelde van haar vingers.


(it's sad I know Dx
maar voor echt in de stemming te komen
luister dit liedje dan
https://www.youtube.com/watch?v=oalaO2o5YF8 )

Dot was dus mega treurige one shot dat je aan het schrijven was, het is prachtig, maar droevig, en de muziek is ook mooi erbij, :')

je kan mooi schrijven en beer dan mij ga he is een keer snappen mim