OPEN it's time to explore

Oké, misschien hing hij de laatste tijd veel teveel rond bij het mensendorp. Hij wist tevens ook niet echt waarom hij dat deed, het was niet alsof hier iets was dat zijn aandacht trok, of dat hij iets zocht. Daarbij kon hij ook niet bedenken waarom hij weg zou willen uit het Shadowclankamp, hij zag het immers oprecht als zijn thuis. Toch was het zo nu en dan fijn om eens ergens anders te zijn, het Shadowclanterritorium werd na een paar maanden ook weer zo saai. Zijn ogen vielen op een kater, die hij niet echt kon identificeren als een clankat of kittypet. Ergens hoorde hij zijn mentor spreken, over hoe hij eigenlijk niet tegen buitenstaanders mocht praten, maar toch kon hij het niet laten. Ondertussen stond hij de andere kat alweer een tijdje aan te staren. Ongemakkelijk.

Een paar ogen, beide met verschillende kleuren, werd op hem gericht. Betrapt? Het was niet alsof hij echt iets slechts aan het doen was, of iets vreemds. Hij bleef naar de zwarte kater kijken, niet echt wetend wat te doen. Hij was niet bepaald een kat die spontaan met een ander begon te babbelen, maar toch had hij er vreemd genoeg wel behoefte aan. Een hele onhandige combinatie. De kater kwam dichterbij, en nog steeds wist Charpaw niet echt wát de kater was. Rogue misschien? Hij had de geuren van de verschillende groepen katten al wel besproken met zijn mentor, maar echt goed kende hij ze nog niet. De kater begroette hem, en Charpaw keek hem onderzoekend aan. "Hallo," groette hij terug. Hij keek even om zich heen, zich realiserend waar hij was. "Ik sta toch niet op jouw terrein?" vroeg hij toen. Mocht dat het geval zijn, dan zou hij wel meteen weg gaan.

De kater voor hem was een stuk ouder dan hij, dat was wel duidelijk. Hij nam tevens een moment om na te denken, en vervolgens vertelde de kater dat Charpaw vlakbij verboden territorium was. Misschien was het daarom wel, niet al te lang geleden had de zwarte bengaal een kattin uit de Elite ontmoet. Shallow heette ze, maar ze was anders dan alle andere Bloodclanners. Ze was eigenlijk bijzonder aardig, en ze hadden een goed gesprek gehad. Om nog een keer met haar te spreken, zou hij absoluut niet erg vinden. Toen merkte de vreemde kater op dat hij vrij jong was. Charpaw knikte. "Ik ben net Apprentice geworden," deelde hij mee, al kon hij het zich niet voorstellen dat het de kater voor hem heel veel kon schelen. "Maar je hebt waarschijnlijk gelijk. Het is hier niet bepaald veilig." En toch waagde hij het steeds om hier te komen. Er was toch iets aan deze plek dat hem aantrok.

In dezelfde adem vroeg de zwarte kater hem wat hij hier überhaupt kwam doen, en of hij Charpaw misschien kon helpen met thuiskomen. De zwarte bengaal wist wel zeker dat hij dat zelf zou kunnen, al waardeerde hij het aanbod natuurlijk wel. Het was raar dat iedere Bloodclanner die hij tegen was gekomen zo vriendelijk tegen hem was. Eerst Shallow, en nu deze kater. Voor Charpaw het aanbod af kon slaan, kwam er een andere kat in het spel. Een gigantische, gitzwarte kater kwam uit het niets opdoemen, en zei tegen de eerste kater dat het allemaal nergens voor nodig was. Blijkbaar heette die eerste kater Stinson. Charpaw was redelijk geïntimideerd door de komst van deze kater, die waarschijnlijk een vrij hoge positie had in de Bloodclan, maar wat Stinson deed, verbaasde hem al helemaal. Zijn gedrag maakte een volledige omkeer en hij begon schaamteloos bij de zwarte kater te slijmen. "Wauw," mompelde de jonge kater even binnensmonds. Hoewel hij zich ervan bewust was dat hij nu meteen weg moest voor zijn eigen veiligheid, had hij niet het gevoel dat het verstandig was om het gewoon op een lopen te zetten. "Zijn Bloodclanners altijd zo vriendelijk als jij er niet bent?" vroeg de kater toen, niet van plan Stinson nog te verdedigen op wat voor manier dan ook.