Daddy the Warrior

Vermoeid zijnde, maar opgewekt wordend bij het vooruitzicht dadelijk bij zijn kitten te zijn, kwam Crowfur het camp binnengelopen. Zijn ogen zochten naar Crowcall, maar hij kon haar niet vinden en hij haalde zijn schouders op. Hij zou haar wel een andere keer introduceren aan Leopardkit, maar het was wel van belang dat hij zijn dochter vertelde over het bestaan van de she-cat. Als Crowcall voor hem zou invallen om het nieuws te vertellen aan Leopardkit wanneer hem iets zou overkomen – een gedachte waar hij het liefste niet al te veel mee bezig wilde zijn – dan was het het beste als de zwart-witte kitten zo snel mogelijk een band met haar op kon bouwen. Hij hoopte dat Crowcall dan op de één of andere manier de zorg over zijn dochter over kon nemen, sinds zij de enige wie die wist wie Leopardkit’s echte moeder was. Crowfur pakte een magere muis van de fresh-kill pile en liep in de richting van de nursery, maar Leopardkit had hem allang gezien. ‘Shttt,’ zei hij tegen haar, maar dat werd gesust door zijn prooi die hij in zijn bek had. Hij wierp een verontschuldigende blik naar haar tijdelijke pleegmoeder. Hij kon zich voorstellen dat zij Leopardkit graag naar de apprentices’ den zag vertrekken. Aan de manier waarop ze haar rug keerde naar de kitten wist hij dat ze gelijk had. Hij legde zijn prooi neer en keek haar streng aan. ‘Houd een beetje rekening met de anderen in de nursery, Leopardkit. Hoe vaak moet ik het je nog zeggen? Probeer ze de laatste twee moons van je verblijf hier een beetje rust te gunnen.’ Hij gaf haar plagerig een zetje. Hij kon dan ook nooit lang boos op haar blijven. ‘Heb je honger?’ Daarna keek hij haar strak aan. ‘En heb je je een beetje gedragen? Anders geen eten, hoor.'

Crowfur onderdrukte een zucht toen ze half naar hem snauwde. Ze had het dan ook van geen vreemde. Hijzelf had soms ook een behoorlijke attitude als het hem niet zinde, maar daar probeerde hij aan te wennen. Het zou tijd worden dat Leopardkit dat ook eens deed. In elk geval was ze niet zo erg als hijzelf; ze hield het nog zodanig in dat het net niet te snauwerig werd. Hijzelf zou zijn irritatie harder laten blijken. Hij hoopte dat ze het niet te hard opvatte en hij hoopte dat haar pleegmoeder het ook niet verkeerd opvatte. Hij had de flits van verdriet in Leopardkit’s blik heus wel opgemerkt, maar wat kon hij zeggen? Hij kon lastig de situatie aan haar uit gaan leggen en als ze een beetje nadacht dat kon ze zich ook wel inbeelden dat haar attitude niet bepaald goed was, wel dan? Hij wist dat ze aandacht wilde hebben van hem en dat ze er alles aan zou doen om dat te krijgen, maar dat nam niet weg dat ze gewoon goed moest luisteren naar wat er door de anderen gezegd werd. Hij snorde luid toen ze haar antwoord gaf. ‘Oh, is dat zo?’ vroeg hij schijnheilig. ‘Want ik hoor soms andere dingen hier.’ Voordat ze weer boos kon worden gaf hij haar een hard zetje zodat ze om zou vallen en begon haar te kietelen met zijn staart. Hij zette zijn poten aan weerszijden van haar lichaam alsof hij haar pijn ging doen en boog zijn kop naar haar toe. In zijn blik was niks anders dan liefde te lezen en hij gaf haar een kopje. ‘Gekke kitten,’ snorde hij. Er was trots te zien in zijn blik. ‘Ik kan niet wachten tot je apprentice wordt. Dan ga je leren hoe de andere Clans zijn, ga je je territory verkennen en ga je trainen tot je een sterke warrior wordt.’ Hij grinnikte en stapte van haar weg. ‘Nou dan,’ zei hij terwijl hij de prooi naar haar schoof. ‘Laat ook wat voor je zielige vader over, alsjeblieft.’ Hij gaf haar een plagerig knipoogje.

Crowfur rolde met zijn ogen toen zijn dochter natuurlijk weer heel subtiel zijn opmerking dramatischer maakte dan dat het was en letterlijk over de prooi ging zitten zodat hij het niet eens meer aan kon raken. ‘Ja, nu heb jij er al op gezeten. Nu hoef ik het niet eens meer.’ Hij keek haar grijnzend aan. Het zou vast een shock zijn voor de meeste katten dat hij zo open en vrolijk was tegen zijn dochter. De queens waren er inmiddels al wel aan gewend geraakt, maar er waren katten die hem elke dag chagrijnig en opvliegerig tegenkwamen en die dit letterlijk choquerend vonden als ze hem zo vrolijk bij zijn dochter zagen. Ze hadden dan ook geen idee hoe gelukkig zij hem wel niet maakte. Dat liet hem er trouwens aan denken dat hij haar eens dringend voor wilde stellen aan Crowcall. En hij wilde er dan ook net over beginnen toen hij plotseling de dromerige blik opmerkte in de ogen van zijn dochter. Wat…? ‘Wat maakt je zo vrolijk en dromerig?’ vroeg hij rustig aan haar. Plotseling schoot er angst door hem heen. Zou het… Ze was nog maar vier moons oud, maar toch. Zelfs de toms in de nursery konden opdringerig zijn en Leopardkit was helemaal geen lelijke she-cat. Al was ze lelijk geweest dan kon hij dat natuurlijk niet zien omdat zij zijn prinsesje was en hij haar altijd mooi zou vinden, maar de opmerkingen van de queens toonden aan dat ook zij vonden dat Leopardkit gezien mocht worden. En als zij dat al zagen, zagen die jonge, onverantwoordelijke toms dat ook natuurlijk. ‘Het is toch geen tom, hè?’ vroeg hij achterdochtig. ‘Je bent nog veel te jong! Zorg eerst maar dat je een goede warrior wordt en dan kun je nog altijd zoeken naar een partner. Plus zo knap zijn de toms hier niet eens.’ Hij keek zijn dochter gealarmeerd aan.

Crowfur voelde iets van opluchting door zich heengaan toen zijn dochter opeens heel hard begon te lachen en ontkende dat ze één van de toms leuk vond. Mooi zo. Maar toch moest hij daar wat beter op gaan letten. Gewoon zorgen dat geen van de oudere toms die bijna apprentice ging worden iets bij zijn dochter probeerde of zo. Hij wist dat hij heel erg kwaad kon kijken en dat dat kittens kon afschrikken, dus dat kon hij perfect gebruiken. Nee, van zijn dochter moesten ze afblijven. Totdat ze minstens twaalf moons oud was, mochten er geen toms bij haar in de buurt komen. Nee, totdat ze minstens een volledige warrior was! Ze moest zich eerst focussen op het warrior worden en daarna op de taken die ze als young warrior mocht doen. Ze moest kans hebben om zichzelf te ontwikkelen en een tom zou enkel voor afleiding zorgen. Hoewel hij opgelucht was, keken zijn ogen haar ietwat beledigd aan toen ze zo overdreven begon te lachen en vervolgens haar opmerking maakte. ‘Niet alle toms zijn vies, hoor. Ik zal wat voorbeelden geven.’ Hij dacht kort na. ‘Ik bijvoorbeeld. En…’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Houd het maar gewoon op mij,’ mauwde hij tevreden. Hij gaf zijn dochter een por terug. Daarna schoot hij plotseling naar voren en duwde haar om zodat ze op haar rug zou komen te liggen. Daarna plaatste hij zijn poten aan weerszijden van haar en gaf haar vervolgens plagerig een lik op haar wang. ‘Mijn mooie prinsesje,’ snorde hij. ‘Je wordt al zo oud.’ Hij keek haar een tikkeltje teleurgesteld aan. ‘Ik ga de tijden dat ik je op mag zoeken in de nursery missen. Maar ik kijk er naar uit om samen met je op patrol te gaan.’ Hij gaf zijn dochter een knipoog en ging toen weer normaal zitten zodat ze weer ruimte had, maar porde haar wel plagerig in haar flank met zijn voorpoot. Zachtjes natuurlijk.