Nanny Jewelgleam (Snowdance)

Een ranke witte kattin slipte met soepel rollende spieren de Nursery binnen. Haar opvallende blauwe ogen hield ze op de grond gericht zodat ze ten eerste niet over kittens heen struikelde en ten tweede niemand in de ogen hoefde te kijken. Voorzichtig zocht ze door de Nursery heen naar een andere witte kattin, haar kleine nichtje. Glowstick had kittens gekregen en in die tijd had ze nauwelijks aandacht aan hen besteed, toch werd het tijd dat ze zich langzaam maar zeker wat meer op haar gemak voelde bij haar uitgebreide familie. Zeker nu een van hen met een gloednieuw nestje in de Nursery lag. Na kort twijfelen, ging de kattin soepel bij haar zitten. Ze hield haar blauwe ogen op de kittens gericht zodat ze niemand lang recht aan hoefde te kijken al stond er wel een vriendelijke en sociale glimlach op haar snoet. Zelfs in dit halve donker kon ze Snowdance en haar drie kittens nog redelijk goed zien. "Snowdance, gefeliciteerd," Mompelde ze uiteindelijk vrolijk, waarna ze de kattin voor het eerst een blik met haar blauwe ogen gunde. "Als je ooit hulp nodig hebt, weet je me te vinden, toch?" Mauwde ze daarna, haar ogen ondeugend sprankelend. Dit was de kattin die de vader van de jonge Queen waarschijnlijk kende. Terwijl Jewelgleam zich vaak niet echt op haar gemak voelde met vreemde, was ze bij haar familie een ondeugende, speelse kattin.

Vandaag kwam er een kat op bezoek die ze eigenlijk niet had verwacht. Ze keek recht in de ogen van haar tante, Jewelgleam. Ze had nog amper gesproken met de witte poes, en ergens deed dat zeer. Snow was immers een erg sociaal dametje en kletsen deed ze nou eenmaal graag. En waarom, waarom, had ze dan zo weinig contact met haar familie? Ze schudde even haar hoofdje, en glimlachte bij de felicitatie van de andere witte poes. "Dank je, Jewelgleam." sprak ze vrolijk terug. Vrolijkheid was bij Snowdance meestal wel te vinden, maar sinds ze de Nursery was ingetrokken, leek het wel alsof de hypere, vrolijke poes weg was. Meestal was ze pissig en erg somber. Maar de vrolijke toon van haar tante was aanstekelijk, en dat deed Snow goed. "Als je ooit hulp nodig hebt, weet je me te vinden, toch?" ging Jewelgleam verder. Spotte ze daar nou een ondeugende toon? Wow, zij leek wel echt veel op Jewelgleam. "Oh ja, waarschijnlijk in de Warriors den te pitten, niet waar?" grapte Snow met een brede grijns. Ah, wat was het toch fijn om blij te zijn.

- beetje flut sorry c':

De andere sneeuwwitte kattin had haar tante waarschijnlijk niet verwacht te zien. Immers was Jewelgleam altijd wel een tikkeltje ongemakkelijk bij andere katten, of het Thunderclanners waren of niet. Haar werkelijke karakter kwam enkel boven bij haar familie en af en toe bij goede vrienden. Haar sociale ongemak was nu dan ook niet echt te zien. Immers keek ze haar nichtje met humor en ondeugd aan. De andere witte kattin schudde haar kopje even voordat ze glimlachte. "Dank je, Jewelgleam." Sprak de ander net zo vrolijk terug. Jewelgleam grijnsde even goedkeurend waarna ze tevreden met haar snorharen wiebelde. Ze verklaarde aan de jongere kattin dat ze wel op haar hulp kon vertrouwen. Dat ze het enkel hoefde te vragen. Waarschijnlijk als ze werkelijk op kittens zou passen zouden ze haar als een volgroeid speelmaatje zien, immers hield Jewelgleam er nog steeds van om anderen te plagen en gekke toeren uit te halen. Een kitten in een volgroeid lichaam, al was ze wel wijs en oud genoeg om op de juiste momenten serieus te zijn en goed na te denken. "Oh ja, waarschijnlijk in de Warriors den te pitten, niet waar?" Grapte de jongere kattin terug toen Jewelgleam iets van haar ondeugendheid door liet schemeren. De Warrior grinnikte en schudde haar kop heel serieus. Met een blik die boekdelen sprak, wat? Ik en slapen? Wat denk je zelf, leek haar blik te spreken."Wel, nu, misschien." Mauwde ze onhandig en vrolijk. Hierna boog ze haar kop dichter naar Snowdance toe en fluisterde ze heimelijk. "Als ik niet je vader en mijn andere broers opjaag," Haar oren wiebelde ze geamuseerd. Ze was altijd in staat haar siblings te grazen te nemen. Ze waren veel leuker te vangen dan prooi.