Mirage

Lola voelde zichzelf goedgezind die middag, ondanks het kouder wordende weer. Dat haatte ze gewoon, koud weer. Het zou nog maar een paar manen duren voordat Leaf-Fall over zou gaan in Leafbare. Als kitten had ze het altijd geweldig gevonden om in de sneeuw te spelen, maar nu was ze geen kitten meer. Ze moest nu aan andere dingen denken, zoals genoeg prooi om te overleven. Ze zuchtte terwijl ze de grenzen van haar territorium afliep. De zwart-witte kattin keek even uit over de horizon, waar ze een figuur spotte. Nieuwsgierig liep ze er op af. "Hey." Groette ze.



+Shallow

Lola keek geamuseerd naar het optimisme van de jongere kattin. Het deed haar een beetje herinneren aan hoe zij was op die leeftijd. Nu echter, was ze niet meer zo vrolijk de hele tijd, niet meer de hele tijd weg van huis. Wat zou ze niet geven om weer zo zorgeloos te zijn. "Wat doe jij hier helemaal alleen?" Vroeg ze aan de vreemdeling voor haar, ze kon niet herinneren deze ooit ergens gezien te hebben. Al kon dat misschien komen omdat ze zelf niet meer zo vaak verschillende territoriums afstruinde. Misschien kon ze dat weer wat vaker doen, het was in ieder geval leuker als de hele dag in haar eigen territorium doorbrengen.

"Ik ben gewoon wat rond aan het wandelen." Begon de kitten, op zeer zelfverzekerde toon. Ze keek toe hoe de jonge kattin voor haar zich iets bedacht. "Sorry, is dit jouw territorium?" Ze knikte geamuseerd. "Ja, maar dat maakt niet uit, zolang je niks slechts doet." Antwoordde Lola. Een kitten kon toch niet veel kwaad, dus had die laatste toevoeging niet veel nut. En daarbij, degene voor haar bleek de kattin aardig en onshuldig. "Ben je iets interessants tegen gekomen op je wandeling?" Vroeg ze. "Mijn naam is Lola trouwens" Voegde ze er nog aan toe

"Ik zag een waterrat verdrinken bij dat beekje daar, ik weet niet of het van jou is, maar ik wou er eerst in springen om het te redden. Alleen leek het me nogal gevaarlijk. Want ja, een verdrinkende waterrat lijkt ongeluk te geven. Zoals je al kan zeggen aan de naam waterrat lijkt het me best... Ironisch dat het verdrinkt." Ratelde de kattin voor haar door. Lola glimlachte. "Ik ben Shallow." glimlachte de kitten, als antwoord op zij die haar eigen naam had gezegd. "Leuk je te ontmoeten Shallow." Zei ze. Het was een vrij normale naam voor een Rogue, normaler dan haar eigen naam. "En wat de waterrat betreft, nee hij was niet van mij, wel jammer dat hij...of zij verdronk." Zei ze, een lach om haar lippen vormend. Het was niet zozeer het idee van de waterrat dat haar amuseerde, maar Shallows optimisme en enthousiasme. Praten met de jonge kattin liet haar haar zorgen even vergeten.




~Flut

_{Shallow vroeg of het alles haar territorium was. Lola schudde haar kopje. "Nee niet allemaal, dat zou mij te veel zijn om te regelen. Ik heb natuurlijk wel mijn familie die met helpt met het territorium wat van mij is, wat al groot genoeg is." Ze was best geamuseerd met die zin. Toen ze zelf nog klein was had ze nooit kunnen geloven hoe haar vader zo'n groot territorium had kunnen verkrijgen. Natuurlijk, toen ze ouder werd, begreep ze het wel. En nu was het allemaal van haar, omdat hij naar de Bloodclan ging. Niet dat dat haar koud liet, maar het was zijn keuze. "En heb jij zelf een territorium?" Vroeg de zwart-witte kattin. Ze wist dat ze zelf op die leeftijd zou hebben gezegd dat alles wat je kon zien het hare was, al had ze wel een huis, ze was er toen zelden.}

_{"Zijn ze ook aardig?" Vroeg Shallow enthousiast. Lola knikte, al was het niet de hele waarheid. Ze was uiteindelijk in een langdurende ruzie gekomen met haar zus Vixen, die nog steeds niet opgelost was. Dat zou waarschijnlijk ook nooit gebeuren, bedacht ze zich. Vixen's jaloezie had het betere van haar overwonnen, daar was de ruzie mee begonnen. De zwart-witte kattin werd uit haar gedachten gehaald toen Shallow haar eerdere vraag beantwoordde. "Als je een permanente territorium bedoelt; nee, ik spring van plek tot plek. En ik reis altijd rond." Lola knikte nogmaals. "Ik snap wat je bedoeld. Toen ik jou leeftijd was, was ik overal te vinden behalve hier." Lachtte ze. Ze waardeerde het wel, dat Shallow vrij veel op de kant van haarzelf leek die ze bijna nooit meer liet zien. Nou, het was niet te laat omdat te veranderen.}

_{Toen Shallow vroeg om haar familie te ontmoeten kon Lola het niet helpen weer te glimlachen. "Dat zal ik ze dan een keertje moeten vragen." Antwoordde ze. "Was je ook zo avontuurlijk vroeger?" Vroeg Shallow, terwijl deze haar kopje kantelde en ging zitten. "Ja, een keer was ik helemaal naar mijn half-oom gegaan. Ik wist toen alleen niet dat hij familie van mij was, maar blijkbaar leek hij mijn vader in mij te herkennen. Vertelde ze. "Natuurlijk vond hij dat ik daar een paar dagen moest blijven, tot mijn vader ons daar zou vinden. Toch heb ik daardoor wel veel dingen van hem geleerd." Ze keek Shallow even aan. "En wat heb jij allemaal al meegemaakt?" Vroeg Lola.}

<sub>Shallow's ogen werden groot. "Wow, was je echt zó ver gelopen?" Lola knikte. "Ja, alleen was ik toen wel doodop." Gaf ze toe. Toen begon Shallow te vertellen hoe ze een aardige hond had ontmoet, en hoe deze haar eerste vriendin was geweest. Lola knikte nogmaals. "Ik heb eigenlijk nog nooit een hond ontmoet, alleen maar gezien van veraf." Reageerde ze op het verhaal. "Maar als ik ooit eens een aardige hond tegenkom weet ik zeker dat ik aan jou zal denken." Zei de kattin vrolijk.




~Sorry, kort en flut</sub>

_{"Ik zal aan jou denken als ik weer ver moet lopen of zelfs als ik heimwee heb." Lola glimlachte. "Daar houd ik je aan." zei ze, een kleine grijns op haar gezicht verschijnend. Shallow was een leuk gezelschap om te hebben, niet nors of vijandig zoals de meeste katten die ze tegenkwam. Nee de jonge kattin was nog vrolijk en onschuldig. Gelukkig waren er nog zulke persoonlijkheden, anders zou iedereen met een rothumeur rondlopen. "En, wat wordt je volgende avontuur?"}

_{Shallow sprong enthousiast op en gaf haar antwoord. "Ik heb hele kleine diertjes gezien in een rivier niet zo ver vandaan en ik heb plannen om eentje proberen te vangen. Ze gaan best wel sloom dus ik denk dat het me wel zal lukken." Vloeiden de woorden uit Shallow's mond. "Je kan me ermee helpen, toch?" Glimlachte ze. Waarom niet? Het klonk wel leuk. Lola knikte "Ja natuurlijk." Antwoordde ze. Al zouden natte poten misschien wat koud zijn, ze had weer eens zin om wat leuks en doelloos te doen. "Dus welke kant gaan we op?" Vroeg de kattin vrolijk.}