tomorrow

Een kille ochtendwind waaide door de kleine kieren van de warriors den, het kamp en het bos wit van de ijzel. Takken waren kaal en troosteloos terwijl deze troef met de wind mee bewogen. Een mist omhulde rondom het kamp en de tocht kroop in haar klamme nest. Blacktear had haar ogen gesloten maar de kou hield haar uit haar slaap waardoor ze soms grauwend door de vochtige nest heen woelde. Het was licht buiten maar ook donker door de dikke grijze wolken die boven hen hing maar er was geen spoortje regen te bekennen. Zuchtend opende ze haar koude groene ogen en keek de den door. Veel vachten lagen rondom haar maar bijna iedereen zo rusteloos zoals zij. Met een narrig gezicht op haar witte snoet geplakt stapte ze rusteloos haar nest uit en likte haar verwarde vacht recht. Een koude wind waaide in haar gezicht toen ze haar sneeuwwitte kop naar buiten stak en geïrriteerd snoof ze. Die rot kou. Ze werd er doodziek van. Het leek met de dag wel kouder en kouder te worden. Blacktear rekte haar stroeve spieren en liet haar groene ogen die zo giftig waren als een beet van een slang op de prooistapel richten. Het was mager hoopje, misschien net genoeg om de elders en de moederkatten eten te geven. De warrior kneep strak haar ogen tot spleetjes, liet deze het kamp nog een keer het kamp rond gaan en banjerde toen strak en bruusk het kamp uit. Huiverend van de kou zette ze haar vacht dik op terwijl ze naar de zwakke geuren van eventuele prooidieren kon vinden maar er hing enkel een oud zwakke luchtje van muis rond en de gebruikelijke Thunderclan lucht. Grommend trippelde de poes veder richting Shadowclan. Misschien was daar wel een verdwaalde rat te vinden. Wie weet. Echter was er geen prooi te vinden, enkel de geur van haar zusje Briarlight. Een sadist glimlachje sierde zwakjes haar lippen toen ze hooghartig naar haar oh zo perfecte zusje toe liep. Haar oh zo prachtige lange witte vacht en ogen zo mooi als de hemel. Pff. Alleen zij zag die heks die in Briar masker verschool. "Zuster" Haar toon was koud net als haar ijselijke hart toen ze uiteindelijk de jongere zusje had gevonden. De poes stapte dichter naar haar toe. Briarlights geur pikte in haar neus. ''Wat doe jij hier?''

Langzaam knipperend met haar duivels groene ogen keek de sneeuwwitte poes haar zuster aan. Hun contact met elkaar werd met de dag meer uit elkaar gescheurd sinds Wrinkleshade hun had verlaten. Blacktear was dan niet een kat van woorden, als ze over Wrinkles praatte lulde ze iedereens oren eraf. Haar dood deed haar dan ook veel pijn en met een steek in haar hart keek ze vol afschuw naar Briarlight. Het was haar schuld dat ze dood was. Haar stomme schuld. En nu deed ze zich voor alsof ze om Wrinkles had gegeven, haar kitten te verzorgen. God wat een hatelijke kat was ze zeg. Ze had niet eens zelf de kans gehad om de verzorging van haar nichtje op der te nemen. Nee die klote Briar moest weer even in de spotlight staan. "Jagen natuurlijk" Black trok kort met haar oor voor ze een stap naar voren zette. "Moet je niet bij Vanillekit zijn, Briarlight?" Mauwde ze en haalde haar neus op. Achterlijk ding. Tsss. "Hoe gaat het met jou, trouwens? Wat? Ging ze nou echt vragen hoe het mer haar ging? Geïrriteerd kneep ze een oog dicht voor ze haar kille ogen strak op die van haar twin liet rusten. "Wat denk je zelf? Er is geen enkel prooi te vinden in deze rotbos en katten gaan dood van de dorst. Dus nee, het gaat niet goed maar hea toch bedankt voor het vragen" Siste ze sarcastisch en rolde met haar ogen. Wat een domding, jezus.