Careful observation (Airpaw)

Ondanks dat Pearblossom zeer gesteld was op haar ondernemingen alleen uitvoeren, ook aangezien ze door een allergische reactie nog wel eens uitviel, kon dit niet altijd alleen. Toen ze 's ochtends prooi bij de stapel had weggehaald was haar gevraagd om een keertje te gaan jagen met een van de apprentices van de clan, Airpaw. Airpaw was zeker weten al een wat oudere apprentice, dus of het was om te leren wist Pearblossom niet zeker. Eigenlijk wist ze bijna wel zeker van niet. Sterker nog, ze was er vrij zeker van dat Airpaw al in de apprentice den woonde toen zij erbij kwam. Nee, het was waarschijnlijk meer omdat Pear zich afzonderde. Dus ze had Airpaw er maar over benaderd, ietwat verlegen en onhandig. Nu zat ze echter onder de Sycamore te wachten of Airpaw ook daadwerkelijk zin had om te jagen en zou komen.

(Ik geloof niet dat ik ooit eerder zo'n ongemakkelijke starter heb getypt, sorry)

Die ochtend had ze liever in het kamp willen blijven, om daar misschien wat nuttigs te gaan doen. Helaas zat het haar niet mee, want een jonge poes had haar gevraagd om te komen jagen. Pearblossom was jonger dan haar, meerdere manen zelfs. Toch had zij al trots haar achtervoegsel -paw ingeruild voor die van een warrior. Zijzelf zat echter nog in dezelfde stinkende den met allemaal katten die vele malen jonger waren dan haar. Haar conditie begon met de dag beter te worden, maar ze had een enorme achterstand met zowel jagen als vechten en dat allemaal door die verdomde ziekte. Toch, ondanks dat ze als de dood was om af te gaan voor de jongere poes, besloot ze naar de Burnt Sycamore te gaan, waar ze hadden afgesproken. Het was dat Pearblossom niet alleen een mooie poes had, maar haar ook een aangename persoonlijkheid had. "Eh, goedemorgen Pearblossom," sprak ze wat nerveus terwijl ze ter voorschijn kwam. "Ik, eh, ik ben er?"

Een enkele kraai kraste hoog boven haar hoofd. Het dier had zich waarschijnlijk in de doodse takken van de sycamore genesteld, veilig buiten het bereik van klauwtjes van katten die het graag zouden willen eten. Hoe zou het zijn om te vliegen? Een beetje afwezig keek ze omhoog naar de zwarte vogel die vervolgens zijn vleugels spreidde en verdween. En zo kon je dan weer weg zijn. Gelukkig verscheen toen een andere vorm van afleiding in de vorm van Airpaw, wie tussen de struiken vandaan kwam. Gelukkig leek ze niet chagrijnig of iets dergelijks dat ze mee moest met Pear op jacht. "Goedemorgen Airpaw," miauwde de poes, met een voorzichtige glimlach. Ze wist niet zeker hoe ze zich moest gedragen en voelde zich wat ongemakkelijk. "Hoe gaat het ermee?" besloot ze eerst te vragen. Ze hoefden geen haast te hebben immers.

Bij haar aankomst vloog een kraai al krassend op. Airpaw keek hem na terwijl hij aan de hemel verdween. "Goedemorgen Airpaw," haar ogen gingen weer terug naar de mooie poes en kopieerde haar voorzichtige glimlach. "Hoe gaat het ermee?" pas nu ze er geen antwoord op wilde geven viel haar op hoe vaak die vraag wel niet werd gesteld. De grijze poes haalde haar schouders enkel op zonder oogcontact te maken. "Yeah, prima." sprak ze dan ook enkel wat toonloos, niet bepaald gemeend. "Met jou?"ze keek haar vriendelijk aan. De twee poezen hadden de hele dag nog om te gaan jagen, even gezellig bij babbelen zou vast geen kwaad kunnen.

Onderwerp: Re: Careful observation (Airpaw)