Little burglar

De kater strekte zich uit in het midden van het kamp, niet echt wetend wat hij moest doen. De wonden over zijn gezicht en in zijn schouders waren zo ongeveer dicht nu, en hij had de vrijheid genomen om zichzelf uit de Medicine Cat's Den te ontslaan. Hij voelde zich prima, fysiek dan. Na alles wat er gebeurd was, had hij niet het gevoel ooit nog dezelfde persoon te zullen zijn. Ergens had hij daar wel vrede mee, maar met het idee dat Mousewish weg was, en nooit meer terug zou komen, kon hij maar slecht leven. Zijn ogen gleden het kamp door, en door de ingang van de Elder's Den, zag hij één van de meest hilarische beelden: een grijze kitten die spastisch naar iets uithaalde. Quietstep liep op hem af, met de intentie hem terug te brengen naar waar hij hoorde. Met al die kittens hadden de Queens al genoeg werk, laat staan wanneer de kleine katten wegliepen. "Gaat alles goed?" miauwde de kater grinnikend tegen Houndkit. Kittens en hun rare praktijken ook altijd.  

Toen hij dichterbij kwam, werd het hem al een stuk duidelijker. Hij had gehoord van de horde woedende bijen die zijn weg had gevonden naar de Warriors Den. Quietstep had dan weer geluk gehad dat hij toentertijd in de Medicine Cat's Den had gelegen. Deze kitten was er waarschijnlijk bij geweest, want de bijensteken waren nog redelijk goed te zien. Het was dan ook niet gek dat de grijze kitten helemaal zat te spacen vanwege... wat was het eigenlijk? Quietstep vernauwde zijn ogen en zag dat het gewoon een onschuldige mestkever was. De kitten leek behoorlijk bang te zijn en knalde tegen Quiet's voorpoten aan. "Het is maar een mestkever," miauwde de kater. "Ze doen niets." Althans, voor zover Quiet wist. Om te laten zien dat het beest onschuldig was, raakte hij het zelf aan met zijn voorpoot. De kever kroop over Quiet's poot heen, richting de kitten, iets dat niet helemaal de bedoeling was geweest. 

De jonge kitten leek te begrijpen dat de mestkever hem niets zou doen, maar Quietstep keek met grote ogen naar het zilverachtige beest toen deze besloot zijn poot op te lopen, rechtstreeks naar Houndkit toe. Quietstep overwoog zijn poot snel heen en weer te bewegen in de hoop de kever eraf te schudden, maar misschien zou dat Houndkit alleen nog maar meer laten schrikken. Hij had echter meteen spijt van die beslissing, want een fractie van een seconde later hing de grijze kater in zijn nek. Quietstep veegde snel de kever van zijn poot af en trapte het dood, denkend dat het beter zou zijn zo. Vervolgens probeerde hij de kitten van zich af te werken. "Hij is al weg, rustig," miauwde de kater, nu ongeveer net zo geschrokken als Houndkit zelf. Waarom konden dingen nooit eens normaal gaan?