We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Dankzij Vitani liet hij zijn smoel zo af en toe nog een keer zien in het BloodClan camp. Verder had hij niet veel redenen om zichzelf met die bende te associëren. Hij zou hen bijstaan in een gevecht, maar tot zo ver ging het wel weer. Hij zag zichzelf nu eenmaal niet rondlopen met zo’n halsband, laat staan dat hij andere katten behalve Claw en Vitani zou beschermen. Nee, voor de rest bleef hij er ver uit de buurt. Al was hij deze keer niet rechtstreeks terug naar zijn eigen territorium gelopen. Nee, in plaats daarvan was hij de heel andere kant uit gelopen, richting de twoleg nesten.
Want hoewel hij met zijn verleden niks meer te maken wilde hebben, soms dacht hij terug aan zijn tijd bij Konan. Aan het huis, of eerder, de kamer waar hij in opgesloten zat. Hij vroeg zich af of er hier ook zo’n katten waren als hij. Al betwijfelde hij het. De nesten zagen er veel mooier uit dan het krot van Konan. Net wilde hij weer vertrekken toen hij ineens een witte poes van een degelijke grootte in het oog kreeg. Kijk, zij was tenminste niet zo belachelijk klein als al de rest. Met een milde nieuwsgierigheid liep hij op haar af, zijn aanwezigheid niet verbergend. ”Hé”, Miauwde hij begroetend, al klonk hij natuurlijk wel een beetje nors, as usual.
&Khione
Khione
Member
Dodo 323 Actief I pretended to be brave,
I didn't shed a tear
As I watched you walk away,
Little did you know,
That was my biggest fear.
My heart broke
While my soul quickly shattered,
Why did I let you go
When you were all that mattered?
Ze had niet veel te doen en ze begin te hunkeren naar haar oude leventje, welke ze kon uitkotsen. Het was raar dat, terwijl ze alles kreeg wat ze wou, ze daar naar terug wilde. Ze trok een beetje met haar oor terwijl ze terugdacht aan alle littekens die onzichtbaar werden op haar lichaam en verscholen onder haar vacht. "Hé," Khione had niemand aan horen komen, dus sprong ze een meter de lucht in. Bij haar stond een gigantische kater welke nieuwsgierig naar haar keek. "Hallo," Met haar hart in haar keel keek ze de kater aan terwijl de schrik langzaam wegebde. Ze was niet zo kil als ze normaal was, maar zoals gewoonlijk klonk haar stem schor aan het begin van een gesprek.
Blijkbaar was hij toch stiller dan hij van zichzelf had gedacht. Of ze zat wel heel diep in haar eigen gedachten. Het was nu ook niet dat deze omgeving heel erg risicovol was dat ze de hele tijd voorzichtig moest zijn. Toch? Of hoe werkte het hier. Hij had geen idee. Anyways, ze sprong een gat in de lucht toen hij haar begroette, waarna ze haar azuurblauwe ogen op hem richtte en hem aan keek alsof ze een spook had gezien. "Hallo," Reageerde ze uiteindelijk toen ze een beetje van de schrik was bekomen. Tank kon het niet laten om geamuseerd te grinniken. ”Dat was niet mijn bedoeling”, Zei hij. Een sorry kon er niet af tho, hij was over het algemeen niet echt het type om voor alles sorry te zeggen.
Khione
Member
Dodo 323 Actief I pretended to be brave,
I didn't shed a tear
As I watched you walk away,
Little did you know,
That was my biggest fear.
My heart broke
While my soul quickly shattered,
Why did I let you go
When you were all that mattered?
Het gegrinnik van de kater liet haar lachen om haar eigen domme actie. "Het was niet mijn bedoeling." Ze staarde naar de gigantische kater. "Maakt niet uit hoor" Grinnikte ze. Haar stem kwam al wat meer op gang en begon dus minder als schuurpapier te klinken. "Khione." Misschien was dit zo slecht nog niet. Hoewel ze meestal vreemde katten niet kon uitstaan mocht ze deze wel.
Tank ging rustig zitten, zijn pluizige staart netjes langs zijn lichaam geplooid. Hij voelde zich redelijk op zijn gemak hier, het was nu ook niet dat hij zich anders echt bedreigd voelde. De meeste katten dachten wel twee keer na voor ze iemand van zijn kaliber gingen lastig vallen. Meestal maakte hij het eerste contact, zoals nu dus, iets wat nu ook al vlotter ging dan eerst. Het was hem ingehamerd om elke andere kat te zien als een vijand die hij zo snel mogelijk moest uitschakelen. Gelukkig voor haar was dat ook langzaam uit zijn systeem verdwenen. "Maakt niet uit hoor" Lachte ze zijn 'excuus' weg. "Khione." Stelde ze zichzelf vervolgens voor.
”Ik ben Tank”, Reageerde hij op zijn beurt. Het bleef eventjes stil terwijl hij de witte she-cat in zich op nam. Hij schraapte zijn keel voor hij verder ging. ”Dus, Khione, woon jij toevallig hier ergens in één van die huizen?” Vroeg hij, van plan om een beetje informatie los te verkrijgen over deze buurt en dan vooral de katachtige inwoners.
Khione
Member
Dodo 323 Actief I pretended to be brave,
I didn't shed a tear
As I watched you walk away,
Little did you know,
That was my biggest fear.
My heart broke
While my soul quickly shattered,
Why did I let you go
When you were all that mattered?
Tank. Ze knikte en wachtte totdat hij verder sprak. "Dus, Khione, woon je toevallig hier ergens in éën van die huizen?" Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze hem aan. Waarom moest hij dat weten? Ze knikte en wees in de richting van haar huis met haar staart. "Die richting." Met een klein knikje naar Tank vroeg ze waar hij woonde, hoewel het misschien niet heel duidelijk was, maar dat zag ze zo wel weer.
To the point zijn was wel een eigenschap die hij bezat. Hij draaide nu eenmaal niet graag om de zaak heen, tijd was kostbaar. Small talk was dan ook niet echt zijn ding. Daarom was hij blij dat het introductierondje er op zat en hij verder kon gaan met hetgeen hij van plan was. Khione knikte bevestigend. "Die richting." Zei ze, wees hem een groepje huizen aan met haar staart. Vervolgens knikte ze kort, het was dankzij haar afwachtende houding dat hij door kreeg dat ze de vraag zonet had terug gekaatst. ”Ik woon onder een grote boom, rogue territorium”, Vertelde hij. Daar wist ze nu evenveel mee als haar eigen vage antwoord.
”Wat verwacht jouw eigenaar van je?” Klonk zijn volgende vraag. Nog steeds wilde hij weten of er katten waren zoals hij hier in de buurt. Hij wist niet wat hij zou doen als het antwoord positief was. Hen bevrijden? Hen vermoorden? Het laten zoals het was? Dat zag hij dan wel weer, besloot hij.
Khione
Member
Dodo 323 Actief I pretended to be brave,
I didn't shed a tear
As I watched you walk away,
Little did you know,
That was my biggest fear.
My heart broke
While my soul quickly shattered,
Why did I let you go
When you were all that mattered?
"Ik woon onder een grote boom, rogue territory." Beide gaven ze niet veel uitleg over hun woonplaats, waar Khione niet veel problemen mee had, maar zijn volgende vraag had ze liever ontweken. "Wat verwacht jouw eigenaar van je?" Een rilling liep door haar lichaam en ze schudde wild met haar kop. "Een ander onderwerp, alsjeblieft" Nog nooit had de kattin zich op zo'n angstige manier naar iemand anders gedragen. Met dichtgeknepen ogen draaide ze haar kop weg en haar spieren trilden zo erg dat ze moest zitten. "S-sorry, Tank, dit had je niet moeten zien." Haar stem was zwak en haar verontschuldiging niet helemaal hoorbaar, maar de kater deed het er maar mee.
Het was in zijn kop ergens logisch dat een mens nooit een kat in huis nam zonder daar iets voor terug te willen. Dat ze hen gewoon als gezelschapsdier konden houden, vond hij zo’n vreemd idee dat hij er gewoon niet bij kon. Waarom zouden ze een kat onderhouden zonder er iets voor in ruil te vragen? Zijn vraag was dan een heel normale, vond hij dan, al dacht Khione er blijkbaar anders over. Haar reactie had hij niet verwacht, maar het deed hem ook niet veel. "Een ander onderwerp, alsjeblieft" Zei ze angstig. Tank keek haar met een mengeling van nieuwsgierigheid en interesse aan. Trauma much, dat zag hij zo.
"S-sorry, Tank, dit had je niet moeten zien." Verontschuldigde ze zich. De grote skogkatt sloeg met zijn staart en bromde toen kort. ”Maakt niet uit. Ik was gewoon nieuwsgierig naar de katten hier in de buurt, neem het niet persoonlijk op”, Reageerde hij nonchalant. ”Maar goed, kun jij ook jagen of eet je alleen wat in je bakje komt?” Vroeg hij, daarmee zijn goed hart boven halend door het onderwerp te veranderen.
Khione
Member
Dodo 323 Actief I pretended to be brave,
I didn't shed a tear
As I watched you walk away,
Little did you know,
That was my biggest fear.
My heart broke
While my soul quickly shattered,
Why did I let you go
When you were all that mattered?
”Maakt niet uit. Ik was gewoon nieuwsgierig naar de katten hier in de buurt, neem het niet persoonlijk op”, Reageerde hij nonchalant. Ze bood nog een keer snel haar excuses aan voordat ze zich bij elkaar had geraapt en recht in de ogen van de kater keek. ”Maar goed, kun jij ook jagen of eet je alleen wat in je bakje komt?” Met een walgende blik keek ze Tank aan. "Dat is niet te vreten, dat in de bak bedoel ik." Een kleine scheve glimlach plantte zich al snel weer op haar gezicht. Ze was oké, het ging goed bleef ze herhalen in haar hoofd en als ze het maar lang genoeg bleef herhalen ging ze het bijna geloven. "Woon je altijd al onder die boom waar je het over had?" Het was een slechte vraag, maar iets beters kon ze niet bedenken.
Op z’n zachtst uitgedrukt vond hij Khione een interessant figuur. Duidelijk met haar eigen problemen, maar wie had die niet? Hij zou er ook niet dieper op in gaan, hij was niet zo’n moeilijke in de omgang. Het waren zijn zaken niet, dus hij hield zich er netjes buiten. Zelf vond hij het ook niet bepaald prettig als andere katten in zijn verleden zaten te graven. Dan maar eens zien of ze verder voor hem nog nuttig kon zijn. Natuurlijk op een subtiele manier. "Dat is niet te vreten, dat in de bak bedoel ik." Glimlachte ze scheef. Tank lachte schamper. ”Inderdaad, ik heb het ook nooit gemogen. Verse prooi is stukken beter”, Beaamde hij.
"Woon je altijd al onder die boom waar je het over had?" Vroeg ze toen. De kater schudde zijn hoofd. ”Ik had vroeger net als jij een mens die voor me zorgde, al is zorgen misschien niet het goeie woord. Maar hij heeft me hier achtergelaten, een tijd geleden”, Vertelde hij, opnieuw vaag over de details. ”Binnenkort verhuis ik misschien opnieuw”, Zei hij toen, opnieuw nonchalant. Eens zien hoeveel interesse ze had om misschien met hem mee te gaan. ”Ik ga met een paar vrienden van me een territorium overnemen waar we meer kans op overleven hebben. Moest je willen..”, Tank maakte zijn zin niet af, wachtte voor nu gewoon haar reactie af.
Onderwerp: Sweet lies 
wo 28 dec 2016 - 18:28
