fading

Met een verveelde blik trippelde de zandkleurige kattin de warriors den uit. Haar blauwe ogen al snel wennend aan het daglicht dat haar al ruw verwelkomde. Dit was de eerste keer dat ze eindelijk een plek in de warriorsden gekregen had. En zelfs als ze het vond dat ze de plek verdiend had, het voelde niet zo. Alsof ze nog niet volop welkom was in de den. En dat nam Maple ze echter niet kwalijk, heus niet. Ze kon het zich wel voorstellen. Want ze was best wel langer dan normaal apprentice gebleven nadat ze aangevallen werd door de das. Gelukkig had ze het overleefd. En ze moest toegeven; ze was bang haar rang op te geven. Maar de medicine cat kwam met het goede nieuws dat ze verder mocht trainen. Wat haar veel harder voor haar rang liet werken. Maar nu leek alles zo... anders? Het was moeilijk uit te leggen. Vond ze zelf dan.

+Amberhunt

Amberhunt kwam geeuwend het Warrior's den uit. Voor het den zag hij een zandkleurige kat staan: Mapleshade. Hij kende haar wel een beetje maar ze was niet iemand met wie hij veel praatte, dus waarom daar nu geen verandering in maken? Hij kende haar verhaal en de reden waarom ze langer over haar training had gedaan grotendeels dus hij wist bij welke punten van het gesprek hij op zijn woorden moest letten. De rode kater liep rustig naar haar toe en keek haar aan "Hey, Mapleshade" Miauwde hij. De laatste tijd had hij bij iedereen dat hij wilde weten wat ze dachten over zijn straf en hoe hij die had gekregen. En zo had hij die nieuwsgierigheid dus ook bij Mapleshade.

Haar vacht ging lichtelijk overeind van de schrik bij het horen van een stem achter haar. "Hey, Mapleshade" Ze draaide zich om en richtte haar blik op een kater; Amberhunt, right? Ze kon op twee paden met hem gaan. De eerste zou kunnen beginnen met een botte opmerking, of een korte begroeting waarna ze vervolgens wegliep. Of ze kon is eindelijk een verandering in haar brengen, een gesprek met hem aanspannen en zien hoe het verder ging. De laatste klonk altijd veel beter. En ze moest toch al wat meer haar balans zien te vinden met haar personaliteit. "Hey", groette ze terug. Een beetje afhakend bij de 'y' om haarzelf genoeg tijd te geven zijn naam te vinden. "Amberhunt." Eindigde ze met een verwarde glimlach. Hoe moest dit ook alweer?

Mooi, ze was niet geïrriteerd en ze liep niet zomaar weg "hey" Begroette ze, nogal afhakend by de 'y' waarschijnlijk om zijn naam te herinneren "Amberhunt" Zei ze ten slotte met een verwarde glimlach. Amber grijnsde "helemaal goed" Miauwde hij, hopend dat ze een echt gesprek wilde en niet snel weer weg zou gaan. "Hoe gaat het met je? bevalt het Warrior zijn een beetje?" vroeg hij haar toen om het gesprek om gang te brengen. Voor hem waren er drie soorten gesprekken: Gespannen of Geïrriteerd, neutraal en Vriendschappelijk. Hij vroeg zich af in welke categorie deze zou vallen

De kater leek wel blij om het feit dat ze tenminste de begroeting terug had gekaatst. "Helemaal goed" miauwde hij. De kattin, die wat meer op haar gemak begon te voelen, zat neer en krulde haar staart rond haar voorpoten heen. "Hoe gaat het met je? bevalt het Warrior zijn een beetje?" Oh, de veelgestelde vraag voor nieuwe warriors. Dat kon ze wel half zien aankomen. Licht twijfelend hield ze haar schouders op. "Het gaat wel." Antwoordde ze simpel. "Ik bedoel; het is al wat ik gedroomd had sinds ik voor het eerst mijn ogen geopend had." Ze wou net wat anders zeggen, maar hield haar mond verder dicht. Alles ging zo snel.

Ze haalde haar schouders op nadat ze was gaan zitten en miauwde dat het wel ging en dat het alles was wat ze gehoopt had sinds ze haar ogen geopend had.... Er kwam niks achter maar Amberhunt zou Amberhunt niet zijn als hij niet meteen wat achter haar zou zoeken. "maar?" Vroeg hij "Je klonk alsof je er nog wat achter wilde zeggen" Natuurlijk, het was nieuwsgierig en misschien irritant maar hij wilde gewoon graag alles over katten weten, dat bracht hem soms (Ahem) in de problemen.

Hij leek haar antwoord niet genoeg te vinden. Dat was duidelijk. Of hij wist gewoon dat ze iets niet over haar tong kon laten glijden. "Maar? Je klonk alsof je er nog wat achter wilde zeggen" Yikes. Hier kon ze vast niet vanaf. Tenzij ze het beantwoordde met nog een vraag. "Zijn al de warriors zo nieuwsgierig?" Vroeg ze. Haar opmerking wat botter klinken dan dat ze bedoeld had. Het was een grapje bedoeld, zo'n plagerige vraag wat vrienden altijd met elkaar deden. Maar kennelijk was Maple daar niet goed in.

Ahh, ze probeerde erom heen te draaien en daarom vroeg ze of alle warriors zo nieuwsgierig waren. Amberhunt grinnikte "Nee, maar ik wil en als je het niet wilt vertellen, dat geeft niet" Miauwde hij. Natuurlijk, hij zou niet boos worden maar hij zou het wel leuk vinden om te weten, zo was Amberhunt gewoon. Niemand mocht alles over hem weten maar op den duur wist hij alles over anderen, het was gewoon leuk om allemaal te weten als je met diegene praatte.

Oké, blijkbaar was hij een zeer positieve kater. Wat niet echt paste bij de jonge kattin. Zij was meer het tegendeel. "Nee, maar ik wil en als je het niet wilt vertellen, dat geeft niet" Ze draaide mentaal met haar ogen en liet een kleine zucht ontsnappen. "Ik neem aan dat veel katten zo makkelijk te overtuigen waren, niet?" Murmelde ze. De kater klonk alsof hij het al eerder gevraagd had en zeker succes ermee kreeg. "Het is gewoon makkelijk om het te raden. Was jij niet onzeker toen je voor het eerst de den deelde met katten die hoger gerangschikt zijn? Tuurlijk zijn het ook warriors. Maar duidelijk veel beter dan jij. En dan krijg je dat gevoel dat je je rang niet verdient. En dat is precies het gevoel dat ik heb." Ondanks dat ze de neiging had gewoon door de grond te zakken hield ze zichzelf sterk. Haar stem klonk scherp en emotieloos. "En soms denk ik", begon ze terwijl ze snel de brok in haar keel weg slikte. Voelde ze zich hier echt zo beroerd over? Was het zo'n big deal? En voor de neus van een ShadowClanner dat ze amper kende. "Soms denk ik dat ze mij expres warrior gemaakt hebben wegens medelijden."

Waarom? Waarom? Waarom moest hij altijd alles van iedereen proberen te weten? En nu had hij weer iets naar boven gehaald waar deze kat helemaal niet aan had hoeven denken. Goed zo Amber, well done, really good. Amberhunt keek Mapleshade aan 'ja ik was ook best onzeker ja" Zoveel ouder was hij niet eens "Omdat je gewond was? Je bent nu toch weer helemaal gezond? Natuurlijk hebben ze je geen warrior gemaakt wegens medelijden, als je echt te min was geweest waren ze wel zo slim geweest om je elder te maken" Miauwde hij zelfverzekerd, het was waar, De laatste twee leiders leken hem geen katten om iemand warrior te maken uit medelijden.

Ze had totaal geen gesprek met iemand verwacht. En al helemaal niet eentje dat haar zielig bewees. 'Ja ik was ook best onzeker ja" Gaf hij tenminste toe. Waardoor ze haar oren zijn richting op spitste. Tenminste was ze niet de enige hier. "Omdat je gewond was? Je bent nu toch weer helemaal gezond? Natuurlijk hebben ze je geen warrior gemaakt wegens medelijden, als je echt te min was geweest waren ze wel zo slim geweest om je elder te maken" Hij probeerde haar weer gerust te stellen. Waarom had hij haar het dan gevraagd? Dit kon allemaal vermeden worden. "Ik zei toch dat het gecompliceerd is. Het is gewoon zo een tijdelijke 'nieuwe warrior'-fase. No big deal." Ziezo, dat kon wel genoeg overtuigen dat ze niet zo snel zwakte toonde.

"Ik zei toch dat het gecompliceerd is. Het is gewoon zo een tijdelijke 'nieuwe warrior'-fase. No big deal." Miauwde ze en Amberhunt knikte misschien was het niet de volledige waarheid maar ze toonde in ieder geval niet zwakte. "Oke dan, hopelijk is dat dan en gaat het wel over" Miauwde hij en hij keek haar aan, wat nu? Hij wilde het gesprek best voortzetten maar hoe? "Hey, ik vroeg me af, wat vond je van die hele crisis met mij die een rogue die mijn zus was naar binnen sleepte?" Vroeg hij nieuwsgierig

Gelukkig leek hij haar 'boodschap' te begrijpen. "Oke dan, hopelijk is dat dan en gaat het wel over" zei hij. Waarna ze vervolgens haar schouders ophield. "Hey, ik vroeg me af, wat vond je van die hele crisis met mij die een rogue die mijn zus was naar binnen sleepte?" De zeer plotselinge vraag deed haar oren spitsen en haar ogen weer naar de zijne richten. "De rogue is jouw zus?" Vroeg ze lichtelijk verbaasd. Betekende dat dan niet dat hij ook al deels rogue was of schuilde er iets anders achter hun stamboom? "Oh eh", begon ze aan haar antwoord. Tja, hoe vond je de juiste woorden? Ze was toentertijd nog een Maplepaw en ze focuste ook niet echt meer over wat er rond de Clan gebeurd was. "Je hebt haar geholpen, toch?" Alhoewel ze geen echte fan was van rogue wegens redenen was het ook niet echt haar probleem. Dus of hij zijn zus geholpen had of niet was niet echt iets waar Maple geërgerd op mocht zijn.

Mapleshade had blijkbaar het verhaal nog niet helemaal gehoord. "Ja dat was ze, ik heb Tallstar er alles over verteld en daarom kan ik dus het kamp niet uit" Legde hij uit, "Je hebt haar geholpen, toch?" vroeg ze en hij knikte "Maar het was niet echt de bedoeling dat ik wist wie ze was en dat ik haar zo vaak zag en zo" Miauwde hij zuchtend. Amare was fijn gezelschap geweest en nu kon hij haar dus niet meer spreken, als hij nog een keer gepakt werd in haar bijzijn had hij nog een veel groter probleem.

Was het erg als je als Clangenoot iets niet wist wat je wel hoorde te weten? "Ja dat was ze, ik heb Tallstar er alles over verteld en daarom kan ik dus het kamp niet uit" Legde hij uit. De zandkleurige tabby knikte langzaam. "Maar het was niet echt de bedoeling dat ik wist wie ze was en dat ik haar zo vaak zag en zo" Miauwde hij zuchtend. "Ik snap het wel. Het is een familielid. Wel logisch dat je dan bij diegene wilt zijn." Ja, diepe zucht. Haar vader was ergens in de ThunderClan aan het rondlopen. "Hoe kwam je erachter dat ze jouw zus was?" Meestal waren rogues en Clankatten altijd half familie. Het was ook meestal altijd de vader dat zoiets zou flikken. Maar het was niet haar moment om het te oordelen.

"Ik snap het wel. Het is een familielid. Wel logisch dat je dan bij diegene wilt zijn." Miauwde Mapleshade en Amberhunt knikte, mooi dat ze het begreep. "Hoe kwam je erachter dat ze jouw zus was?" Vroeg ze hem toen en de rode kater keek haar even kort aan voordat hij miauwde: "Bij toeval, tijdens het jagen was ze daar opeens aan het schreeuwen, ze was kwaad. Ik ging erheen en vroeg waarom ze zo kwaad was, shadowclan zou haar vader hebben vermoord... lang verhaal kort, het gesprek ging een soort van goed en toen we de volgende dag opnieuw ontmoeten hebben we over wat persoonlijkere dingen gepraat. En dat kwam eropuit dat we ontdekte dat haar vader niet dood was maar had gedaan alsof om haar te dumpen. Hij kreeg een relatie met de shadowclanwarrior faithfur, mijn moeder. en daar kwam ik dus uit" Legde Hij snel uit, er was nog een heleboel omheen, zoals dat Faithfur uit de clan was gestapt, terug was gekeerd en weer verdwenen was, maar dit was de kern.

De kater leek meer open met zijn familie te zijn dan Maple zelf eigenlijk verwacht had. "Bij toeval, tijdens het jagen was ze daar opeens aan het schreeuwen, ze was kwaad. Ik ging erheen en vroeg waarom ze zo kwaad was, shadowclan zou haar vader hebben vermoord... lang verhaal kort, het gesprek ging een soort van goed en toen we de volgende dag opnieuw ontmoeten hebben we over wat persoonlijkere dingen gepraat. En dat kwam eropuit dat we ontdekte dat haar vader niet dood was maar had gedaan alsof om haar te dumpen. Hij kreeg een relatie met de shadowclanwarrior faithfur, mijn moeder. en daar kwam ik dus uit" Was zijn, ahum, korte uitleg. Ze zwiepte lichtjes heen en weer met haar staart. Niet geïrriteerd ofzo, ze was gewoon een beetje van kant geslagen nu ze wist dat de kater tweestrijdig zoul kunnen worden als hij voor zijn zus of de Clan zou kiezen. Maar zoals ze al eerder had gezegd, het waren haar zaken niet. "Maar, is het dan niet gewoon jouw halfzus?" Probeerde ze maar. Dat zou wel meer uitleggen, toch?

"Maar, is het dan niet gewoon jouw halfzus?" Vroeg de poes en Amberhunt knikte, eigenlijk wel maar hij refereerde liever naar zus bij Amare omdat ze zo voor hem voelde. "Ja eigenlijk wel maar aangezien ze het enige familielid is waar ik een echte band mee heb zeg ik liever dat ze gewoon mijn zus is." Zuchtte hij, normaal zou hij nooit alles vertellen maar nu was het toch al bekend dus wat kon het voor kwaad om Mapleshade er een beetje opheldering over te geven? "Ik vertel dit trouwens alleen maar omdat het grootste deel van de clan het toch al weet" Miauwde hij en hij keek het kamp rond.

"Ja eigenlijk wel maar aangezien ze het enige familielid is waar ik een echte band mee heb zeg ik liever dat ze gewoon mijn zus is." Hoe langer ze het gesprek met hem hield. Hoe meer nostalgie over haar heen golfde. Tuurlijk had ze haar zussen nog, en haar moeder leefde ook gewoon. Maar zo een hechte band had ze ook nooit met Pear en Auburn gehad. En nu ze de kater hoorde praten over een rogue was het wel terug bij haar gekomen. "Ik vertel dit trouwens alleen maar omdat het grootste deel van de clan het toch al weet" Miauwde hij. Waardoor de kattin vervolgens nog een keer knikte. "Alright", mompelde ze. "Dus, voor hoe lang zit je opgesloten in het kamp?"

Mapleshade leek best wel Geïntresseerd in zijn verhaal. Ze vroeg hem hoelang hij nu in het kamp opgesloten zat en Amberhunt haalde zijn schouders op "Geen idee, totdat Tallstar vind dat het genoeg is geweest. Shadowclan kan nu geen warrior's of jagers missen dus het kan geen manen duren" Miauwde hij eerlijk. Toen dacht de warrior dat het wel eerlijk zou zijn als ze het nu even over Mapleshade hadden "En jij, hoe zit het precies tussen jou, Pear en Auburn, jullie lijken niet echt heel close, is daar een reden voor? Vroeg hij, ja hij merkte bijne alles bij katten in deze clan en soms kwam dat goed uit...