The path I'll follow

Wat nerveus verplaatste ze het gewicht op haar poten. Alles was nog zo nieuw voor haar en de poes vond het tegelijkertijd geweldig en vreselijk eng. Om eerlijk te zijn vond ze het niets om hier te slapen. Ze verlangde terug naar de warmte van haar broer die naast haar lag, hoe hij zijn staart altijd beschermend om haar heen sloeg 's nachts. Hier was het zo koud zonder hem. Maar toch hield de poes zich sterk, Starclan had haar hiervoor uitgekozen en ze wilde ook niets lievers, ze zou er maar over heen moeten komen. Ze kon vast nog wel de band met haar broer onderhouden, right?
De poes rekte zich uit en likte haastig de witte vacht op haar borst plat voordat ze uit haar nest kroop en door middel van haar neus de zwart-witte poes vond. De jonge kat slikte en het was duidelijk hoe nerveus ze was voor haar eerste les als medicine cat apprentice. "G-goedenmorgen, Lizardpath."


-Enkel Lizardpath!

Lizardpath was al vroeg opgestaan vandaag. Ze zou vandaag haar eerste les geven aan Routpaw, wat voorbereid moest worden. Eigenlijk was ze zelf wat nerveus voor die eerste les, maar je kon dat op geen enkele manier aan Lizardpath zien. Ze had zichzelf neergezet in de ingang van haar den, kijkend naar buiten. Het was nog steeds donker buiten, al kon de zon zich elk moment laten zien. De douw druppels lagen op de blaadjes en het zand was vochtig van de nacht. Ze was relaxed, maar op haar hoede. Sinds de waarschuwingen van Starclan was haar gemoedstoestand altijd wel zo, al probeerde ze wel af en toe te genieten. Eén van haar oren draaide zich naar achteren toen ze Routpaw vanachter zich benaderen. Ze begroette Lizard nogal twijfelend. Lizardpath draaide zich echter niet om. "Wat zei je?" mauwde ze enkel, zonder enige verklaring. De les was begonnen.

De poes trippelde naar de uitgang toe, waar Lizardpath al op haar zat te wachten. Het was nog donker buiten, waardoor enkel de witte delen van haar vacht sterk afstaken. Als de poes al zenuwachtig was, was dat niet aan haar te zien. Over Routpaw was dat niet bepaald te zeggen terwijl ze haar nieuwe mentor begroette. "Wat zei je?"Miauwde de jonge poes enkel, zonder een echte verklaring. Routpaw slikte en ging naast de poes zitten. "Eh, goedemorgen."Kwam er al iets zelfverzekerder uit. Wat ongemakkelijk ging ze naast de Medicine cat staan, niet precies wetend wat van haar verwacht zou worden. "Wat, eh, wat was u van plan vandaag te doen?"

"Eh, goedemorgen." Routpaw herhaal wat ze net gezegd had, iets zelfzekerder, maar nog steeds met een lichte twijfel. Ze had zich naast haar neergezet en draaide zich uiteindelijk ook naar haar apprentice om. "Wat, eh, wat was u van plan vandaag te doen?" Ze schudde kort haar kopje. "De eerste les van vandaag heeft niets te maken met kruiden of het genezen van andere katten," begon ze duidelijk en zelfzeker. Lizardpath was nog jong en had lang nagedacht over wat ze zou moeten doen op zo'n training als mentor. Ze wilde het hetzelfde aanpakken als haar mentor gedaan had, maar dat zat niet in haar. Ze ging het op haar manier doen. "Ik wil die onzekerheid en twijfel uit jouw halen." zei ze vervolgens, verwijzend naar haar eerste begroeting en haar huidige houding. "Als je twijfel laat zien, gaan anderen aan je twijfelen. En dat is niet iets dat je wilt als Medicine Cat." Ze knikte om haar woorden te benadrukken en zette zich wat gemakkelijker neer. "Dus," mauwde ze. "Begroet me nogmaals." beval ze. Het was misschien iets klein en benulligs, maar maakte een zee van verschil.

Wat nerveus luisterde ze naar haar zwart-witte mentor. Een les over zekerheid? De poes was niet stom, ze wist maar al te goed dat dat iets was wat ze meer dan nodig had, maar dat hield niet weg dat ze het alsnog vreselijk vond. De poes had nu eenmaal behoorlijk wat moeite met de omgang van vreemden, omdat ze aan haar eigen kunnen twijfelde en als de dood was een slechte impressie achter te laten. "Als je twijfel laat zien, gaan anderen aan je twijfelen. En dat is niet iets dat je wilt als Medicine Cat." De poes knikte als om haar woord kracht bij te zetten en ging wat gemakkelijker zitten. Routpaw haar oren lagen wat ongemakkelijk in haar nek, maar ze wilde niets liever dan zich bewijzen voor de poes, dus knikte ze ook. Natuurlijk had ze gelijk, maar het maakte haar enkel nog maar meer nerveus. Sinds ze een kit was, was ze al zo geweest. Viel dat wel te veranderen? De poes beet op haar lip "Dus," Begon Lizardpath. "Begroet me nogmaals."Ergens voelde de poes zich gegeneerd dat Lizardpath haar moest vertellen hoe iemand te begroeten, en het was nog erger dat ze het daadwerkelijk moeilijk vond ook. "Eh, hoi, nee, ik bedoel, eh."Hakkelde ze en durfde Lizardpath door schaamte haast niet aan te kijken. Maar de poes probeerde zich te vermannen en haalde diep adem. "Goedemorgen, Lizardpath."Kwam er al stukken beter uit en de poes voelde zich opgelucht. Wat schaapachtig glimlachte ze naar de poes.

"Eh, hoi, nee, ik bedoel, eh." Na Routpaw's eerste poging volgde er al snel een tweede, en betere, poging. "Goedemorgen, Lizardpath." De Medicine Cat knikte goedkeurend op wat de poes zei en knikte kort naar haar. "Goedemorgen." mauwde ze nu wederzijds. Lizardpath trok zichzelf recht en wenkte Routpaw kort mee, terwijl ze richting de uitgang van het kamp liep. Lizardpath wilde haar meenemen naar buiten, weg van de drukte van het kamp. Ze wilde Routpaw voora wat ondervragen, omdat ze nog niet volledig wist, wat ze precies wist van kruiden etc. Ze had al gehoord dat haar vorige mentor hier vaker trainingen over had gegeven, maar dat wilde natuurlijk niets zeggen. "Kan je me vertellen welke kruiden je al kent?" vroeg Lizard uiteindelijk toen ze ver genoeg uit het kamp waren. Ze zorgde ervoor dat ze niet té ver afdwaalde.

"Goedemorgen." Kennelijk was Lizardpath tevreden, want ze trok zichzelf recht en wenkte haar om te volgen. Dat deed Routpaw dan ook braaf, waardoor ze naast de poes richting de uitgang liep."Kan je me vertellen welke kruiden je al kent?"Vroeg de poes uiteindelijk, toen ze de drukte van het kamp achter hen hadden gelaten. "Eh,"Ze trok even een bedenkelijk gezicht voordat ze antwoord gaf. "Nuja, eh, Stallionheart had ons verteld klit, madelief en moederskruid en ik weet dat Hoefblad goed is tegen hoesten, Spinrag om een bloeding te stelpen en papaverzaadjes helpen tegen de pijn, toch?"Ze keek Lizardpath afwachtend en een beetje nerveus aan, hopend dat haar antwoord aan de verwachtingen volstond. Ze wist waarschijnlijk nog wel iets meer op te noemen, gezien haar moeder haar als kitten vaak buiten het kamp had genomen en dingen had verteld, maar ze was toen nog maar een aantal maanden geweest, dus was zelfs dat kleine beetje kennis al aardig weggevaagd.

-Sorry dat hij wat later is!

Lizardpath luisterde in stilte naar wat Routpaw te zeggen had als antwoord. Ze was blij dat ze al enkele basis dingen kende en hiervan wist wat ze ermee zou kunnen doen. Ze knikte dan ook even en draaide zich om naar Routpaw toen ze een eindje het kamp uit waren. Ze zette zich neer en gebaarde Routpaw dat ze hetzelfde moest doen. "De kruidenkennis komt zeker en vast wel bij jouw, daar twijfel ik niet aan." Lizardpath richtte haar blik op het gesteente in de verte, de Highstones, die vanaf deze plek goed te zien waren. Voor Windclan waren Highstones helemaal niet ver. "Wat nog belangrijker is, is het geloof in Starclan. Zonder Starclan aan je zijde sta je nergens." mauwde ze en keek even kort naar Routpaw. "Binnen een paar dagen gaan we naar de Mothermouth, om je voor te stellen aan Starclan." Ze glimlachte nu geruststellend. Toen zij dat als apprentice ging doen, was zo zeer nieuwsgierig en zat ze vol met vragen. "Als je vragen of twijfels hebt over Starclan, katten om je heen of kruiden en behandelingen, mag je altijd naar me toe komen. Ik zal mijn best doen om op alles een antwoord te geven en als dat niet mogelijk is, gaan we samen op zoek naar een correct antwoord." Dit wilde ze toch zeker zeggen. Ze wilde niet dat ze een gevoel had dat ze niet bij haar terecht kon voor zulke dingen. Ze mocht voor alles naar haar komen, zelfs dingen die niets te maken hadden met Medicine cat stuff. Ze gaf Routpaw nog een kans om nu nog iets te zeggen of vragen, dan konden ze straks even op pad gaan om wat kruiden te zoeken. Ze wilde haar niet direct een bom informatie geven.

Haar mentor leek tevreden, tot Routpaw's grootste genoegen. Het vertrouwen dat Lizardpath vervolgens liet haar breed glimlachen en haar groene ogen doen fonkelen. Het ware kleine dingen, maar het maakte haar dag. Dit gevoel waaide echter snel weer over toen Lizardpath over Starclan begon, en al helemaal over The Mothermouth. Starclan had haar nog niet geaccepteerd, er was nog altijd de kans dat er niets zou gebeuren en ze weer haar normale taken op moest nemen. Dat baarde de poes zorgen. "Als je vragen of twijfels hebt over Starclan, katten om je heen of kruiden en behandelingen, mag je altijd naar me toe komen. Ik zal mijn best doen om op alles een antwoord te geven en als dat niet mogelijk is, gaan we samen op zoek naar een correct antwoord." twijfelend beet de jonge poes op haar lip. Er was zeker iets waar ze vragen over had, maar dat was een vraag die eigenlijk tegen de Warrior code in ging. Als ze het Everstar zou vragen, zou ze waarschijnlijk een haal krijgen. Lizardpath leek niet zo, maar toch twijfelde de poes. "Eh, Lizardpath?" ze slikte uiteindelijk toch haar twijfels in, ze zou het een andere keer wel op brengen. Misschien. "...Is het mogelijk dat Starclan mij niet accepteert als ik bij de Mothermouth kom?" besloot ze dan maar een andere zorg op tafel te leggen.

Er volgde inderdaad een vraag. Eén was een begin. Lizardpath zette zich wat rechter en spitste haar oren. Ondanks dat ze er heel zelfzeker uitzag en zich zo gedroeg, was ze stiekem wat zenuwachtig voor het hele mentorschap. Ze hoopte maar dat ze Routpaw alles goed aanleerde en dat ze haar zo goed kon helpen. "...Is het mogelijk dat Starclan mij niet accepteert als ik bij de Mothermouth kom?" Ze knikte zachtjes. Ze zou overal eerlijk op antwoorden. "Dat is mogelijk," zei ze. "Maar ik heb jouw niet voor niets gekozen als mijn apprentice." ging ze verder en knipoogde even. "Dus je weet nu dat je altijd naar me toe mag komen met vragen," mauwde ze kort ter herhaling en trok zich vervolgens recht. "Nu we hier toch vlak bij de open vlaktes zijn, kunnen we ineens wat kruiden gaan zoeken. Dan kan je tussendoor nog wat vragen stellen als je wilt."

Ze luisterde aandachtig, maar ook best wel nerveus, naar haar mentor."Dat is mogelijk," vertelde de poes. Het was een gedachte die haar de stuipen op het lijf joeg. Wat als ze niet goed genoeg was? "Maar ik heb jouw niet voor niets gekozen als mijn apprentice." de poes knipoogde naar haar, waarop Routpaw een glimlach op haar gelaat wist te toveren. Dat was waar, van alle apprentices in de clan had ze toch haar gekozen, terwijl Rout vaak onopgemerkt ging door haar verlegenheid. Misschien moest ze ook niet zoveel twijfelen. "Dus je weet nu dat je altijd naar me toe mag komen met vragen," de poes trok zich even recht. "Nu we hier toch vlak bij de open vlaktes zijn, kunnen we ineens wat kruiden gaan zoeken. Dan kan je tussendoor nog wat vragen stellen als je wilt." Routpaw hees zichzelf nu ook overeind, waarna ze knikte. Dat was een goed idee, Routpaw zat altijd wel vol vragen over alles, en dan ook alles. "Bedankt Lizardpath, a-als in, echt bedankt." ze glimlachte wat nerveus naar haar zwart-witte mentor. "Bedankt dat je mij hebt gekozen, deze kans geeft,"

Lizardpath bleef nog even staan toen Routpaw nog iets leek te willen zeggen. "Bedankt Lizardpath, a-als in, echt bedankt." Ze glimlachte naar haar apprentice. "Bedankt dat je mij hebt gekozen, deze kans geeft," Ze knikte warm naar haar en wenkte haar vervolgens mee. Ze was zelf heel blij met de keuze die ze gemaakt had en dat ze een apprentice had. Ze wist niet waarom, maar ze was heel blij dat ze haar den met iemand deelde. Bij een opvallende plant met grote bladeren, die boven het gras uitstak, bleef Lizardpath even staan. Smeerwortel. "Dit kunnen we wel gebruiken." zei ze en keek even naar Routpaw. "Weet je wat dit is?" vroeg ze eerst aan haar apprentice. Lizardpath moest nog steeds wat zien hoe ze precies dingen kon aanleren aan Rout. Elke appentice was anders en leerde dingen beter op zijn eigen manier, wat Routpaw haar manier was, was haar nog niet helemaal duidelijk, dus ze moest vanalles proberen om daar achter te komen.

De zwart-witte poes bleef stil maar knikte warm. Routpaw kreeg onbewust een kleine glimlach op haar gezicht. Ze was blij Lizardpath als mentor te hebben, ze leek oprecht en hartelijk. Het maakte het Routpaw makkelijker om zichzelf te zijn, ze vertrouwde de poes en volgde braaf toen dat haar werd verzocht. "Dit kunnen we wel gebruiken." de poes was gestopt en keek naar een opvallende plant met grote bladeren, die zichtbaar boven het gras uitstak. Routpaw ontmoette Lizard's blik even. "Weet je wat dit is?" opnieuw keek ze aandacht naar de wortel, maar hoewel ze een diep in haar geheugen groef kon ze niet op het juiste antwoord komen. Dus schudde ze weemoedig haar kop. "N-nee, sorry."

Lizardpath stapte naar de plant toe toen Routpaw aangaf dat ze het niet wist. Met haar poot haalde ze het zand weg, dat de wortel bedekte. "Dit is smeerwortel," deelde ze mee en zette een klein stapje opzij zodat Routpaw het kon zien. "Dit gebruik ik vooral voor de stijve gewrichten van de Elders, maar kan ook gebruikt worden voor gebroken beenderen." Lizardpath groef de plant verder uit, zodat er één grote wortel bloot lag. Met wat moeite wist ze deze los te krijgen van de andere wortels en legde deze voor Routpaw neer. Iets verder stond net dezelfde plant, waar Lizard even naar wenkte. "Jij kan een stuk van de wortel bij die plant meenemen." stelde Lizardpath voor, om Routpaw ook iets te laten doen. "Ik neem liefst niet te veel in één keer, zodat de plant blijft leven en ik deze later nog kan gebruiken. Leafbare komt er ook aan, dus de planten zullen het al moeilijk genoeg hebben." Lizardpath vond het toch belangrijk om genoeg informatie te geven. De poes stapte alvast, met haar wortel, naar de andere plant toe, waar ze zich even neerzette. Routpaw zou de tweede wortel voor haar rekening nemen.

Lizardpath legde de werking van smeerwortel uit en liet zien hoe je deze te pakken moest krijgen. Routpaw luisterde aandachtig en knikte zo af en toe, als om te laten zien dat ze bij de les bleef. De zwart witte poes eindigde met te vertellen dat ze voorzichtig moesten zijn met hoeveel ze per keer namen, zodat de plant bleef leven. Het klonk logisch en Routpaw knoopte het in haar oren waarna ze de poes volgde naar de volgende plant. Even keek ze Lizardpath vragend aan toen deze ging zitten, maar als snel besefte ze zich beschaamd dat ze het nu zelf moest proberen. "Ehm," De poes boog zich twijfelend over de plant heen en begon voorzichtig zand weg te graven, totdat de wortel goed zichtbaar was. Ze zette haar tanden in een blootgelegen wortel en begon uit alle macht te trekken, maar de het gaf niet mee. Gefrustreerd liet ze los en groef nog wat zand weg, waarna ze het nogmaals probeerde. Na heel hard te trekken wist ze hem los te krijgen, waarbij ze een stukje naar achteren viel. Haar kopje zat nu vol met aarde, maar het was gelukt! Wat buiten adem legde ze de wortel naast die van Lizardpath neer en schopte weer aarde over de plant heen, die nu één wortel armer was. "Ehm, Lizardath? Sparrowfeather is ziek geworden toen u nog best jong was, heeft hij je eigenlijk alles kunnen leren of heeft u dingen zelf moeten uitvogelen?" Nieuwsgierig keek ze de poes aan.

Lizardpath knikte goedkeurend toen Routpaw, na even proberen, een wortel los wist te krijgen. Haar apprentice legde haar buit naast die van Lizardpath en vulde het gat van de wortel terug op met zand, zodat de plant weer gewoon verder kon groeien zonder problemen. "Ehm, Lizardath?" Ze richtte haar blik op Routpaw. "Ja?" "Sparrowfeather is ziek geworden toen u nog best jong was, heeft hij je eigenlijk alles kunnen leren of heeft u dingen zelf moeten uitvogelen?" Ze haalde haar mondhoek op in een kleine glimlach. "Hij heeft me inderdaad niet alles kunnen leren. Ik heb heel wat zelf moeten leren en uitvogelen," beantwoorde ze de vraag van Routpaw en trok zichzelf alvast recht. "Acefray heeft me ook wat geholpen, de medicine cat van Shadowclan."

Na haar vraag glimlachte de zwart-witte poes haar even toe, wat Routpaw een fijn gevoel gaf. "Hij heeft me inderdaad niet alles kunnen leren. Ik heb heel wat zelf moeten leren en uitvogelen," de poes wiebelde met haar bruine oren. Zoiets had ze al gedacht en haar respect voor haar mentor groeide enkel meer. Zijzelf had dat nooit gekund, wist ze. Voordat Lizardpath verder sprak trok ze zich even recht. "Acefray heeft me ook wat geholpen, de medicine cat van Shadowclan." wat verbaasd keek Routpaw op. Van Shadowclan..? "Mag dat als Medicine cat dan gewoon?" Vroeg ze met een verbaasde blik in haar ogen. Ze had wel eens eerder gehoord dat Medicine cats en hun apprentices niet perse gebonden waren aan hun grenzen als het nodig was, maar Routpaw wist er het fijne niet van.

"Mag dat als Medicine cat dan gewoon?" Die vraag had ze al zien aankomen. Lizardpath knikte even, waarna ze haar mond opentrok om er deftig op te antwoorden. "Medicine cats staan eigenlijk los van de clan. Ze mogen elkaar om hulp vragen als ze dat nodig achten en raad vragen als ze zelf iets niet weten." mauwde de poes. "Omdat Sparrowfeather van de wereld was, moést ik wel hulp vragen. Ondanks dat ik zelf veel kon uitvissen, moest ik toch wat raad gaan vragen aan Acefray." Lizardpath nam één van de wortels tussen haar kaken en liep ondertussen met Routpaw verder, opzoek naar nog zeker twee van zulke wortels. Ze liet deze keer Routpaw naar de correcte plant zoeken, zodat ze zelf in de praktijk kon leren. Terwijl ze dat deed, legde LIzardpath haar wortel terug even neer. "Als er katten zijn die niet van onze clan zijn, maar wél nood hebben aan de hulp van een Medicine cat, verwacht Starclan ook dat we hen helpen". mompelde de poes nog even tussendoor. Ze had het zelf nog niet meegemaakt, maar ze wist wel hoe ze op zo'n moment moest reageren. Niet alle Medicine cats waren daar warm voor en niet iedereen bood zomaar zijn of haar hulp aan aan een Rogue, een kat van een andere kat of zelf een Elite kat. Lizardpath trok even met haar oor en liet haar blik naar Routpaw gaan. "Zie je nog een smeerwortel?" vroeg ze uiteindelijk om van onderwerp te veranderen.