Child of the damned, -verhaal bij AEM.-

Seth was een normale jongen, behalve enkele dingen. Beide ouders waren stinkend rijk. Ze keken niet naar hem om, hielden niet van hem zeiden dat hij niet hun kind was en geloofde niet in hem. Op duistere momenten in zijn leven verscheen er een vrouw die hem bemoedigend toesprak, hem aanmoedigde of troostte. Lillith, zij en Rebecca de meid zorgden voor hem niet afwetend van de ander. Op een avond had Lillith de jonge Seth in haar armen en Rebecca kwam binnen na een twijfelachtige ontmoeting ging ze weer weg en liet Seth achter met Lillith. De tijd verstreek en een jaar later riep Seth zijn eerste summon op, Selene, toen Eliana. Beide zagen in hem duisternis en een verward kind, beide besloten hem te helpen. Toen vielen ze weg voor jaren waarin Seth alleen opgroeide zonder teken van iedereen behalve Rebecca.
Hij groeide op, tot zijn vijftiende waar hij door problemen moest nablijven en samen met een knap meisje spijbelde toen de docent weg was. Het meisje stelde hem voor aan de wereld van engelen en nam hem als haar soort van leerling. Na verloop van tijd en na de moordlust geproefd te hebben was Seth er klaar voor. Het meisje vermoorde hem en maakte hem engel, tijdens hun relatie van leerling en docente hadden ze een liefde opgebouwd voor elkaar. Seth ontketende krachten van zowel engelen als een andere.
Het leven werd zwaarder voor hem en hij wou het eeuwige leven van zichzelf afnemen. Vastbesloten…. Liep hij weg bij zijn nieuwe docente Mayaru en gaf zijn stiefzus Serenity op om er een einde aan te maken. Hij liep naar een steeg, verzwakt en moe. Daar… riep hij de demon Lillith op.

1. Lillith the feared
"Lillith, ik roep u op, als gevallen engel, drager van de heidense kracht en als iemand zonder enige hoop," zei Seth. Even gebeurde er niets en Seth besefte dat hij te zwak was. Tot Seth op de grond zakte en toen voor hem een stel voeten zag staan. Zijn blik ging omhoog en zag een vrouw staan, zwart haar, donkere ogen en een stel zwarte vleugels. Ze droeg iets wat leek op een kort rokje plus een soort van lang bovenstuk dat erbij leek te horen. "Je riep me jongeling?" zei een zachte en zoete vrouwen stem en ze ging door haar hurken waar bij ze Seth recht aan keek. Ze was rond de 1.90 lang en 24 jaar oud schatte Seth en hij voelde haar hand bij zijn hals. "Wat is er dat je zo onderuit laat hangen?" vroeg de stem half nieuwsgierig half dwingend. "Ik wil sterven en niets of niemand zou dat beter kunnen doen dan degene die dat op alle gemak duizenden keren heeft gedaan." zei Seth terwijl hij haar aankeek. Haar hand deed hem doen opstaan. Seth zag de mond van Lillith licht open staan en haar tanden blikkeren. "Arme jongen, pas vijftien jaar oud. Amper een kwart jaar engel en hij wil nu al dood, zelfs mijn hartje breekt daarvan. Je loyale Banshee's, Frostwyrms en dan heb je nog Krystal degene wie je leuk vind. Qeya, Edhel, Moon hun zou je niks laten gebeuren. Nu kan je dat niet waar maken, houd moed Seth." zei Lillith en ze streelde Seth's wang. "Mayaru heeft deels gelijk, geef niet op." Seth leunde nu volledig tegen de muur aangezien Lillith te dichtbij was gekomen. Seth twijfelde nog steeds over de woorden en voelde toen hoe Lillith haar hoofd naar zijn oor had gebracht. "Doe wat je kan, waar heb je de krachten voor, het killer instinct en dan ook nog eens de skills, Moorden, doden, slachten. Jij bent een engel om dat te kunnen doen," zei Lillith. Seth voelde hoe ze voorover en tegen hem aan hing. Hij kon niet weg aangezien haar handen naast zijn lichaam zaten. "Ik kan je helpen, ik weet hoe het is, eerst voel je je verscheurd, je probeert je vrij te vechten maar maakt het achteraf erger. Laat mij je helpen," zei Lillith en Seth zweeg. De woorden bleven in zijn hoofd hangen, "Je hebt gelijk, ik moet het proberen. Ik moet het doen." zei Seth en hij knikte dankbaar. Seth trok Lillith's arm weg en liep naar het einde van het steegje en kon niet zien dat Lillith fronste. Hij voelde 10 nagels in zijn schouders. "Seth toch, mijn kind, je vertrouwt me niet. Waarom niet, ik wil je helpen." zei Lillith en hij voelde haar hoofd weer bij zijn oor komen. Haar stem bleef zitten in zijn hoofd en Seth werd echt moe. "Oke, Lillith, je mag mijn groep bijwonen als adviseur. Ik vertrouw je." zei Seth twijfelend en angstig. Snel hij draaide zich om. Lillith grijnsde liefjes en wenkte haar rechterhand. “Seth, kom nou eventjes.” Zei Lillith. Ze streek door haar lange haar en keek hem aan. “Ik heb wel iets nodig voor ik genoegen neem,” ging Lillith verder en plukte voorzichtig aan Seth’s shirt, haar handen streelden langs Seth’s schouders tot Lillith haar handen om Seth’s armen had. “W-w-wat dan?” vroeg Seth een beetje geschrokken door de aanraking. “Een verzoeningsgebaar, iets dat laat zien dat ik geen zielige summon ben.” Zei Lillith giechelend. Seth keek verbaasd naar achteren waar Lillith stond die rustig stond te glimlachen. Elk moment was hij erger verward. “Wat dan,” vroeg hij. Precies op dat moment sneed Lillith met haar nagels een teken op zijn arm. Seth schrok en wou weggaan maar de armen van Lillith hielden hem strak op zijn plaats. Seth voelde de mond van Lillith op zijn wang de woorden fluisterde “blijf stil Seth,” en hij schokte even. Toen Lillith klaar was en het bloed proefde, “zeker niet slecht Seth, het enige wat ik nog wil is andermans bloedoffer” zei Lillith liefjes. Alleen ze keek ook ontzet en geschrokt naar hem maar dat was even. Seth snoof en moest kokhalzen. Hij keek haar aan, “Gestoorde feeks, ik hoef jou niet in mijn buurt!!” riep Seth. Hij voelde Lillith’s blik in hem branden en Seth keek angstig. “Te laat om te stoppen mijn kind, jij hebt mijn teken al geaccepteerd.” Zei lillith vals grijnzend en wees op Seth’s arm. “Nu ga ik met je mee, ik wil namelijk wel een bloedoffer,” sneerde Lillith vals en schoof Seth, de vijftienjarige engel met gemak door een onbekende kracht tegen de muur. Ze grijnsde en begon “Seth, ik wil alleen het beste voor je en voor mijzelf natuurlijk ook” zei Lillith schijnheilig. Toen Seth vooruit liep grijnsde ze. “Ik weet zeker dat jij goed kan strijden en vechten. Dat ruik ik. Dat voel ik en zie dat ik. Ik zou simpel iemand als jou kunnen gebruiken in de gelederen van mijn wereld.” Zei Lillith. Seth was erg gevoelig voor complimenten en keek even verlegen terwijl Lillith haar arm rond Seth’s nek sloeg. “Kom mijn kindje, sorry voor net maar in OORLOG is alles geoorloofd” zei Lillith en streek langs Seth’s nek. Seth kreeg de rillingen ervan. Hij wist het, nu had hij bij het oproepen van een demon een ruzie gestart met meerdere engelen. Het zou lang kunnen duren of kort, maar ze zouden hem komen halen en aan stukken rijten. Lillith streelde Seth’s nek en glimlachte “Wat ben ik blij dat ik dit keer ben opgeroepen door een bekende die al zo jong zo sterk is,” grijnsde ze en duwde hem zachtjes vooruit. Seth liep vooruit en wist dat deze vrouw erg eng was en hem geen rust zou gunnen in zijn leven als engel. Hij was nu verdoemd door zijn eigen toedoen. Seth zag een jongen en een meisje verderop in een ander steegje staan en Lillith grijnsde “Kom op Seth, daar zijn mijn offers, vermoord ze mijn kind, offer hun zielen aan mij en laat hun zielen brandden in mijn wereld,” zei Lillith met een grijns. Ze duwde Seth naar voren en Seth stond stil, de jongen en zijn vriendin zagen eruit rond de twintig en zaten intiem te zijn in de smerige steeg. Seth zweeg maar toen voelde hij het teken brandden in zijn huid. Hij liep naar de jongen en het meisje toe die hem verrast aan keken maar toen gade sloegen. Hun konden Lillith niet zien, zij was zichtbaar voor Seth en voor een hogere macht dan zichzelf. Seth sloeg de jongen in diens gezicht waarna hij diens nek brak. Het meisje schrok en Seth hield haar bij haar keel de lucht in en Lillith kwam achter hem staan, dit maal zichtbaar voor mensen. “Ze is bang voor je, ze wilt huilen, wegrennen en je slaan alleen dat zou haar niet lukken. Mmmmmm heerlijk is haar angst,” zei Lillith. Ze pakte Seth’s arm en deed die naar beneden. Ze liep naar het meisje toe en wreef over diens rug met troostende bedoeling. “Het is al goed, het is zo voorbij,” zei Lillith en richtte haar blik op het meisje en doodde haar door haar ziel los te scheuren met een enkele gebaar. Het meisje verstijfde en werd grijsachtig, haar ogen werden volledig wit en ze viel dood neer. Lillith glimlachte en keek Seth aan.”Dank je voor je offers, ze waren zo lekker.” Zei Lillith vals grijnzend en kuste Seth op zijn voorhoofd. “Je smeek beden zijn verhoord, je draagt mijn teken en ik zal bij je zijn,” zei Lillith en trok Seth naast haar. “Seth, ik heb hier lang opgewacht, mijn kind.” Zei Lillith en gaf hem nog een kus op zijn voorhoofd. "Ik zal je iets onthullen nu ik zeker weet wie je bent," zei Lillith geniepig. “Sinds jij geboren bent zie ik je als mijn zoon. Wie denk je dat je ouders zijn? Denk je echt dat die zielige ouders van je zoiets moois en schoons hadden kunnen maken als jij." Lillith grijnsde, "Ik ben je schepper Seth, niet je vader noch je moeder,” Seth voelde een hand van Lillith op zijn gezicht en hij zweeg. “Ik ben je moeder niet en wil dat niet zijn maar ik hou van je mijn creatie.” Zei Lillith. Seth vertrouwde het niet en stapte weg maar Lillith was te snel. Lillith had Seth naar haar toe getrokken. “Seth, ren niet van me weg. Ik ben je schepper, de vrouw die je heeft gemaakt. Je was nooit een mens. Enkel dit lichaam…” Zei Lillith die Seth bij zijn schouder vast. Ze duwde Seth voor zich uit en glimlachte “Je bent mijn creatie, mijn demon, mijn engel, mijn gebroed. Ik heb je gemaakt met mijn kracht,” zei Lillith en Seth twijfelde maar zag de ogen van Lillith naar hem kijken en licht glinsteren. Een licht blauwe glans ontstond en ze grijnsde. Seth was ondertussen gestruikeld van de schrik en lag op de grond, Lillith zuchtte en ging voor hem staan. Ze was groter maar veranderde van vorm, ze was blond geworden en even groot als Seth, haar kleding en vleugels waren hetzelfde. “Vind je dit mooier voor je schepper of heb je liever mijn originele vorm van net?” vroeg Lillith en glimlachte. Ze veranderde weer van vorm en werd weer echt een vrouw, ze zag er uit als een volwassen vrouw met zwart haar dat langs haar rug en nek naar beneden gleed. Haar vleugels waren wijd gespreid en ze was weer iets groter dan Seth. Ze omhelsde hem met haar vleugels waardoor ze beiden in een kleine cilinder leken te zitten. Seth voelde Lillith's handen en hoe ze Seth’s hoofd tegen haar borstkas aanduwde. “Dit is een ander bewijs. Waarom jij als engel wel nog een hart hebt en de rest niet? Luister maar,” fluisterde Lillith. Seth hoorde de hartslag en keek Lillith aan. Ze leek buiten enkele kleine dingen echt op hem of beter andersom. “u mijn.. Schepper..? Ben ik een experiment?” vroeg hij een beetje geschrokken. Lillith kreeg een zielig gezicht en streelde Seth’s wang. “Nee, Jij bent mijn creatie, mijn zoontje laat ik maar zeggen,” vertelde Lillith. Seth had last van een rilling voor even en voelde toen een warme aanraking. Lillith omhelsde hem, “Jij bent zo mooi, zo sterk, zo vol met mijn haat.” Zei ze zacht. Seth omhelsde haar terug. “Lillith, ik geloof het aangezien… ik geen keus heb. Alleen ik ben niet perfect dat zeggen enkel ouders,” vroeg Seth. Lillith hief haar hand en sloeg Seth in zijn gezicht. “Ik ben niet je ouder. Ik vind je perfect omdat je dat bent. Mijn allermooiste creatie,” zei Lillith en keek toen naar Seth’s gezicht. De eerste keer dat Seth ooit hard en agressief was geraakt en hij gleed door de onverwachte klap weg, naar achter en gelijk gaf Lillith een klein gilletje. Ze boog door haar hurken en keek naar Seth. “Seth, je bent toch niet te hard geraakt… sorry. Ik ben gewoon niet aan zoiets gewend.” Zei Lillith en ze streelde Seth’s wang. “Sorry Seth.. zeg maar Lillith… of moeder als het moet tegen me, ik ben liever ouder dan dat je me je schepper noemt,.” Zei Lillith en ze streek over zijn wang. Ze gaf hem weer een kus maar dit maal op de plaats van de klap. Lillith keek hem aan en drukte zich tegen Seth aan. “Mijn lieveling, mijn jongen” zei de demon en nam Seth stevig vast. Ze was twee koppen groter en lach nu in het gras met Seth. Ze keek Seth aan en fluisterde “Kom mee naar mijn domein, je zal met mij regeren daar. Ik ben geen zielige demon, ik ben een krachtige en machtige. Je zal wel onder mij leven maar jij bent als een kind voor me. Je zal niks te kort komen in mijn domein,” Zei Lillith en keek Seth aan. Seth schudde zijn hoofd “Bedankt maar nee, ik leef hier.” antwoordde hij.

2. Sinners can be saints
Seth voelde Lillith’s blik in hem branden. “Seth, kom op ik wil mijn … opvolger. dicht bij hebben zodat we wat gein kunnen trappen, het is een wonder dat je een engel bent geworden. Dat betekend dat je net zoals mij bent, een meester in het verhullen van je ware identiteit.” Zei Lillith. Ze ging rechtop zitten en trok Seth mee. “ik ben blij voor je mijn kind, ” zei Lillith en streek over Seth’s wang. “Ik word sterker van jou haat, jij van mijn kracht. Jij hebt liefde gevonden, een engeltje heeft je hart geraakt. Je hebt zelfs al meerdere zielen vermoord. Plus dat je kan sumonnen, je bent mijn perfecte nakomeling, mijn prachtige kind,” zei Lillith en ze kuste zijn voorhoofd. Ze glimlachte en stond op, “welkom in mijn domein Seth,” zei Lillith met een grijns en wees om zich heen. Seth fronste en keek haar geïrriteerd aan. “Jij bent echt gemeen,” zei Seth. Lillith grijnsde, ze waren in een bosachtig landschap en Lillith nam Seth mee naar een watervalletje bij een meertje. Lillith had haar vleugels gespreid en Seth kwam naast haar zitten. Zijn schepper of moeder hoe je het ook wou noemen sloeg haar arm om hem heen. Uit het water rezen enkele gedaanten. Ze glimlachten en Lillith keek nijdig. “Dit is mijn verwant, als jullie hem verdrinken dan zal het niet goed met jullie aflopen, weten jullie mijn laatste gast nog… jullie deden hem pijn en voor hoeveel jaar heb ik jullie toen laten branden.. 400 of 500?” vroeg Lillith en de valse lachjes waren omgezet naar kort gegiechel en gewenk naar Seth. "Laat je gaan lieverd, hier in mijn domein mag je flirten zoveel je wilt." zei Lillith. Seth was als versteend. “Maar… maar ik ga met Krystal, ik wil niets met hun te maken hebben” zei Seth. De gedaanten die leken op meerminnen en dryaden maakten teleurgestelde geluiden en gingen naar de kant om Seth proberen over te halen. “Schatje toch, dit is mijn domein. Hier gehoorzaam je mij, trouwens. Dit is niet vreemdgaan. Dit is plezier maken,” zei Lillith pesterig. "een korte duik... meer niks" zei Seth en trok zijn shirt uit. De meerminnen floten naar hem toen ze zijn kleine sixpack zagen. “Kom het water in, zwem wat, geniet wat.” Riep een meermin. Seth sprong het water in met zijn broek nog aan. De meerminnen zwommen naar hem toe en begonnen gelijk een beetje om Seth te dringen. Nog nooit hadden ze een engel gezien. Hoewel Seth nu een gevallene was. Seth moest blozen toen een meermin naar de rand zwom en aan een nimf zijn riem gaf. “Kijk wat ik heb,” lachte ze. Seth bloosde en Lillith kwam niet meer bij. “Je moet een kus van hem vragen voor de riem,” vertelde Lillith tegen de meermin. De meermin zwom naar Seth toe. Hij zweeg, ging hij eruit zonder de riem dan zou hij voorschut lopen als zijn broek afzakte. Dan kon hij beter .... tja akkoord gaan. Een seconde lang raakte Seth de meermin aan en kuste haar. Alleen Lillith riep "Telt niet, Seth... dat is zielig en voor mensen. dit is niet de aarde," Seth fronste en koos loyaliteit voor zijn broek en zwom naar de kant waar hij ging zitten. De meerminnen gingen weer verder met hun geklier. Ze zaten elkaar te pesten en te plagen. Een meermin zwom naar de kant en keek Seth aan, "Heb jij een vriendin op aarde? Durf je daarom niet?" vroeg ze. Seth knikte zachtjes en de meermin knikte met een glimlachje, ze zwom weer naar haar Soortgenoten en Lillith nodigde Seth weer uit naast zich. “Zie je schat, hier is het een klein paradijsje alleen dan moet je het accepteren. Kom in mijn domein leven, alsjeblieft Seth.” Zei Lillith maar Seth weigerde. Seth voelde de warmte van zijn scheppers vleugel die ze om hem heen had gedaan. Seth glimlachte en keek naar de nimfen die op de oever lagen. “Seth ga even liggen, ik weet van je slaap problemen ga even slapen daar. Je nachtmerries, je krachtgebruik om in slaap te proberen vallen. Alleen.. de banshees hier kunnen ook helpen.” Zei Lillith en wees naar een bed gemaakt van planten. Seth ging er rustig opliggen en Lillith glimlachte. Ze wierp hem een blik toe en glimlachte. “Mijn prachtige schepping, god maakte de mens. Ik maakte jou. Het enige verschil is dat ik je bereid ben te geven wat je wilt en dat ik over je waak,” vertelde Lillith. Drie Banshee’s verschenen. Na een gebaar van Lillith. Alleen deze waren gekleed in blauwe en groene kledij, alle drie gingen ze zitten aan een rand van het bed. “Close your eyes, let the moon embrace your dreams, make the darkness fade to light. Close your eyes, make the darkness fade to light. Sleep Seth, sleep so tight. Make the moon embrace your dreams,” Zongen de drie Banshee’s Seth viel al snel in slaap en het laatste wat hij hoorde was het geluid van Lillith die hem welterusten wenste. Het gezang van een Banshee lag vol met emotie en het klonk alsof de engelen zelfs voor hun stemmen zwegen.

-Lilliths oogpunt-
“Mevrouw Lillith, is Seth echt uw creatie?”vroeg de Meermin nadat Seth in slaap was gevallen. “Ja, Hij is mijn zoon. Jaren geleden heb ik hem vrijwillig achtergelaten bij mensen. Hier is hij niet veilig, twee kinderen van mij waren voor hem gestorven en als hij stierf zou ik het niet volhouden. Nu hij opgegroeid is en ik hem heb gevonden laat ik hem hier blijven. Ik durf te wedden dat als ik dat wel had gedaan jullie hem hadden meegenomen en hier hadden vertroeteld met jullie liefde voor schattigheid.” Zei Lillith licht geïrriteerd. De Meermin schudde van niet maar Lillith wist beter. “Ik ben wel een demon maar dat daar is mijn nageslacht. Ik heb hem gemaakt uit mijn eigen bloed en vlees. Mijn Seth, hij is gegroeid en gestorven. Als het maar niet te vroeg is,” Zei Lillith. De meermin keek haar aan, “waarom te vroeg voor uw zoon dan Lillith mevrouw.” Vroeg de Meermin met een nieuwsgierige blik. “ je weet het misschien niet, maar als hij voor zijn zestiende geboorte dag nog geen ziel heeft opgenomen van de Valkýr sterft hij dat is het lastige van zijn menselijke tijd. Hij heeft mijn bloed dus zal hij snel een ziel nodig hebben. 1 ziel is meer dan genoeg, maar niemand wil die vrijwillig overdragen aan een demon/engel zoals hij. Ik wil hem niet verliezen zoals zijn zusje 1902 jaar geleden en mijn andere zoon 3197 jaar geleden.” Zei Lillith. De meermin kwam het water uitgestrompeld en haar staart werden benen. “Lillith mevrouw.. als het u gelukkig maakt doe ik het wel. Ik ben bereid me ziel wel te geven aan uw… schepping,” zei de meermin. “Nee dat vraag ik niet van je en je bent geen Valkýr, maar je hebt gelijk, hij is mijn zoon.” Zei Lillith en ze keek naar Seth die rustig en vredig in het bed lag te slapen. De Banshee’s maakte rustige muziek. De eerste zong kleine stukjes lied, de tweede tokkelde wat op een harp en de derde speelde op een fluit. Lillith ging aan de rand van het bed zitten en voelde de wang van Seth. Ze trok een deken omhoog van fijn materiaal. De meermin ging zitten naast Lillith “hij lijkt echt op u, uw slaap ziekte. Hij heeft ook uw ogen en kracht, in ieder geval zo voelt het aan.” Zei de Meermin. Lillith knikte “Je wilt die kus van hem hé? Vraag er later maar naar, hij is het bereid alleen de schaamte is nog te groot,” vroeg Lillith “Begrepen Esmeralda?” vroeg Lillith. Esmeralda knikte. Zelf was ze 17 jaar oud in mensen jaren en was er dus niet veel leeftijd. Wat voelde hij koud aan, Lillith had gelijk. De tekenen duidden dat hij zou veranderen. Het zou spoedig tijd worden. Esmeralda kon het niet laten en legde arm been om Seth. Lillith liep weg om die nacht ergens anders door te brengen, in haar huis vele meters verderop. Ze vertrouwde de meermin en Seth wel, De Banshee’s vonden het zo’n lief gezicht. Niet alle Banshee’s waren slecht, deze hadden wel flauwe bedoelingen. Ze begonnen muziek te maken dat de spieren deed relaxen, de zenuwen kalmeren en de liefde opbloeien. Seth werd wakker. Oog in oog lagen ze daar en zwegen. Ze bracht haar mond naar die van Seth en kuste hem. Seth door de vloek van de Banshee’s was kalm geworden en beantwoordde die. Liefde op het eerste gezicht. Alleen Seth was vanwege zijn afkomst al uitgegroeid tot volwassenen inclusief de hormonen. De nacht ging voort en de Banshee’s gingen geniepig een stap verder.

3. Seth meets mistake
Seth opende zijn ogen toen de zon net op kwam in het bos waar zijn schepper heerseres en meesteres was. Seth rekte zich uit en opende zijn ogen wijder. Hij keek recht in de ogen van de meermin die glimlachte, Seth schrok en viel bijna het bed uit. Esmeralda was een beetje verbaasd waarom maar ze snapte het al. Seth had zo snel mogelijk zijn kleren aangetrokken en Esmeralda deed hetzelfde. “Het spijt me van gisteravond,” zei Seth en Esmeralda schrok. “Spijt? Waarom? We… wij… het was toch…” Esmeralda zweeg en knikte. “Stomme Banshee’s” zei ze. Ze keek treurig en gaf Seth een kus. “Alsnog.. bedankt.” Zei ze, Esmeralda ging het water in en zwom naar haar zusters toe. Seth zat op de rand van het bed. “Sorry Seth, ik laat je niet meer alleen met deze Banshee’s ze zijn vals en gemeen als ze geen bevel krijgen.” Zei Lillith die er aan kwam. “Heb je het gezien?” vroeg Seth verbaast. Lillith knikte en ging naast Seth zitten “Luister, wat hier gebeurt is blijft hier, alleen buiten dit domein kan ik niet als een voogd voor je zijn. Enkel als schepper of bondgenot, de keuze is aan jou.” Zei Lillith, ze streek door Seth’s haar en knipoogde. “Je kan er niks meer aan doen, je bent inderdaad per ongeluk ook door mijn fout vreemd gegaan op je engel vriendinnetje.” Zei Lillith. Ze zag er anders uit dan heerst, ze was nu iets groter dan eerst en had nu golvend blond haar samen met groene ogen. “Seth, mocht het ooit fout gaan of je hebt problemen, dan kan je hier komen. Je zou Esmeralda blij er mee maken. Ze is zeventien en zal nu jou hebben gezien als de ware. Met wat pech zal dit meer zijn dan enkel vreemdgaan,” zei Lillith. Ze praatte hier kalmpjes over maar bleef licht grijnzen. Ze was een demon en vond het wel leuk dat haar nakomeling zijn vriendin had bedrogen hoewel dat niet de bedoeling was. Seth keek naar Lillith die twee horens had wat hem nu op viel, ze had ze vast bij deze gedaante gebruikt. Ze waren klein en krulden een beetje maar dat maakte Seth niet uit. “Ik heb zelf ook maar tweemaal zoiets gehad, met een mens en een engel. Alleen toen stond ik in de positie van verleidster.,” vertelde Lillith. “Ieuwl mam,” zei Seth voor de grap en beide moesten lachen. Seth glimlachte en Lillith gaf hem een omhelzing. “Setherian, jij bent mijn zoon en een prachtige creatie,” zei Lillith en Seth glimlachte als antwoord. “Setherian?” vroeg Seth. “Ja, zo had ik je genoemd, alleen die mensen hadden het afgekort.” Vertelde Lillith. Zowel moeder als zoon moesten glimlachen en grijnzen tegelijk. “Dan is alles toch goed nu?,” vroeg ze. Seth liep rustig weg. “nee Lillith, ik weet niet of ik hier nog wel langer kan blijven,” zei Seth. Lillith wierp een blik op de 3 Banshee’s die de hele dag en nacht verderop hadden gestaan. Lillith fronste en leek te grommen. “vergeet niet, dat ik jullie meesteres ben Banshee’s. Wat jullie hebben gedaan ging te ver!” zei Lilith geïrriteerd en liep naar de Banshee’s toe. Haar ogen werden rood, ze stak boven de Banshee’s uit en keek op hun neer. “Als hij nu problemen krijgt daar, dan is dat jullie schuld!” zei Lillith woedend. Seth was even weggegaan. Toen hij volledig weg was grijnsde ze naar de Banshee’s “Meisjes, doe niet zo…. Ik wil hem natuurlijk wel hier, alleen dat moet hij zelf kiezen. Jullie idee was wel goed dat moet ik toegeven,” zei Lillith met een grijns. De Banshee’s glimlachten ook, “dank u meesteres Lillith,” antwoordden de Banshee’s. Seth was even weggelopen hij wou zo weinig mogelijk ruzie hebben dus had hij het laten zitten. Lillith was er achter aan gegaan en wierp zich tegen Seth’s rug. “Waar denk jij dat je naar toe gaat.” Grapte Lillith op een zeurderige toon. Seth keek achterom en zag de demon die over hem heen hing. “Je hebt Soraya nog niet ontmoet, ze is geadopteerd door mijn zus en toen die stierf heb ik haar geadopteerd” zei Lillith terwijl ze met haar hand tegen Seth’s wang drukte om hem te laten kijken. “Soraya komt er waarschijnlijk zo aan, in ieder geval tegen Banshee’s kan je je amper verzetten dus laat dat achter je. Ze is nogal als mijn zus alleen haar vader was een mens, van hem heeft ze wat wilde kanten en nieuwsgierigheden, ze is geen familie maar ik wil geen ruzie tussen jullie hebben. Hoewel ik dat waarschijnlijk tegen haar moet zeggen,” zei Lillith. Ze ging met de nagel van haar wijsvinger langs Seth zijn kin en nek. “Ze ziet hier namelijk niet veel mannelijk schoon dus zal je het lastig krijgen,” zei Lillith met een glimlach. “Jij bent deels engel, deels demon en dan was je ook nog eens mens Seth… je bent echt mijn perfecte creatie, mijn enige creatie maar alsnog. Jij bent het mooiste wat een demon en moeder zoals ik zich kan wensen,” zei Lillith. “Ze zal voor je vallen……. Zo voorspelbaar is ze.” Zei Lillith glimlachend.

4. Mistress of suffering
Seth moest wel even blozen door het plotselinge compliment en Lillith grijnsde “Is mijn grote stoere bink verlegen” zei Lillith en grijnsde even. “maar je zal Soraya mogen als ze niet raar gaat doen of iets probeert. Ze is zo lief vanuit mijn oogpunt” Zei Lillith. “Lillith… zet me niet voor gek,” klonk een stem rechts achter Seth. Hij draaide zich om en zag een jonge vrouw staan. De jonge vrouw als rond de 19/20 jaar. Soraya kwam dichterbij en merkte Seth op. “mmmm… is deze niet meer wat voor mijn leeftijd” zei ze en kwam erbij staan. Lillith fronste direct “Soraya, dit is Seth. Mijn schepping en mijn zoon, hij is geen mens nog een prooi.” Zei Lillith streng. Soraya fronste naar Lillith en keek toen naar Seth, Wat voelde hij zich angstig met de woorden van Lillith. Soraya grijnsde naar hem en legde haar hand tegen Seth’s wang. Lillith fronste “Ga daar niet.” waarschuwde ze. Soraya plaatste een andere hand bij zijn rug. Seth stapte weg en wist gelijk dat ze niet volledig spoorde. “Soraya!” riep Lillith boos. Soraya vleide zich tegen Seth aan en keek hem aan. “zo genoeg jij” zei Lillith en tilde met 1 hand Soraya aan de kant. “Ik ken je trucjes wel, Hij is. Mijn zoon je gaat hem niet vermoorden.” zei Lillith boos. Soraya keek zielig naar Lillith en werd toen losgelaten. Soraya draaide zich om en liep weg. Ze draaide zich nog even om en glimlachte ondeugend en verdween weer. Lillith keek Seth aan, “Ze vermoord graag mensen door ze eerst een beetje te….pesten,” zei Lillith en kuste Seth op zijn voorhoofd. "Laat me je wat vertellen. Zij is meer dan een zwakke demon. Ze luistert niet zonder dat je dwingt. Laat haar niet toe in je gedachte gang." vertelde Lillith en streek Seth nogmaals door zijn haar.

Soraya

Soraya dwaalde langs de bomen, in tegenstelling tot haar voogd was zij gelijk open voor Seth. Ze had de jongen gezien en voelde inderdaad een verandering in haar kracht. Jammer dat Lillith er was. Ze had Seth gelijk op haar eigen manier willen verwelkomen. Hem haar kracht laten zien, hem imponeren met haar destructie. Soraya wreef over de stam van een boom en gelijk ontstond er een zwarte plek en de boom stierf op die plek. Haar kracht was duisternis en pijn maar toch was ze wel redelijk vriendelijk voor haar soort. Vier gedaanten kwamen uit de dode boom lopen. Natuurgeesten, gemarteld en gebonden in vlees en bloed, “vrouwe Soraya… u riep mij en mijn soortgenoten?” vroeg de eerste die boog met haar hoofd. Soraya knikte even en keek toen naar de derde “Ik moet me afreageren…. Stuur even wat mensen hier naartoe vanuit hun wereldje.” zei Soraya en ging stevig staan. De vier natuurgeesten bogen naar voren en prevelde woorden. Zolang Lillith wou zat ze hier gevangen, ze mocht zondaars halen om te doden alleen meer niet. Zes mensen verschenen, allemaal zagen ze eruit als een groepje dronkaards en idioten. Soraya boog, “goedendag heren, ik ben gezonden om jullie naar het paradijs te brengen voor jullie daden, ik ben de poortwachtster. Ieder van jullie heeft goed gedaan en zal begeleid worden naar de hemel. Jullie zijn helaas overreden door een bus toen jullie in een roes over straat liepen” zei ze kalmpjes en legde die gedachten op aan de mannen. De mannen knikten aangezien ze er uit zag als een soort van engel en dat wel een verklaring voor deze plek moest zijn. Soraya glimlachte van binnen vals, mensen waren zo dom en idioot ze waren te grootmoedig en dat zou hun duur komen te staan. Soraya ging de zes voor terwijl de natuurgeesten erachteraan liepen, nu zagen ze eruit als jonge vrouwen allemaal in een gewaad met de kleur van een element. Na een paar meter kwamen ze aan bij een groot huis waar ze naar binnen werden geleid en allemaal naar een aparte kamer. Soraya glimlachte en keek naar haar natuurgeesten en glimlachte.

The fourth man

Jakob zat rustig te wachten in de kamer tot de vrouw zou verschijnen, hij had zoveel verkeerd gedaan in zijn leven, waarom zou hij ineens naar het paradijs worden gebracht door een knappe vrouw samen met wat van zijn vrienden. Het moest zijn geluksdag zijn, toen kwam de vrouw binnen en ze glimlachte terwijl ze voor hem ging zitten. De vrouw sprak zoet en liefjes “mijn excuses je vrienden waren nogal lastig, ik ben moe van hun door de poorten brengen” vertelde de vrouw. Jakob keek naar de vrouw, ze hijgde zachtjes en zag er wel een beetje uitgeput uit. Jakob grijnsde “echt? Wat was er dan,” zei hij. De vrouw kwam dichterbij en glimlachte om het te fluisteren. “oh het is dus geheim.” Zei Jakob. Hij zag hoe de vrouw dichterbij kwam en in zijn oor fluisterde. “Mensen zijn zo zwak en zielig,” ze grijnsde en keek Jakob aan. Jakob keek verward en kreeg toen een vuistslag in zijn gezicht. Hij viel achterover en schreeuwde, snel stond hij op en keek de vrouw aan. Jakob gooide de tafel opzij die er stond en snelde naar de deur. Hij ging naar buiten en sloeg een andere deur open, … daar lag Jason…. Zijn hoofd was eraf getrokken en zijn bloed lag in plassen op de stenen vloer. Jakob schrok en draaide zich om. Hij zag de vrouw vlak bij hem staan en vals grijnzen. “oh god spaar me alsjeblieft,” zei hij als schiet gebedje.

Soraya

Ze grijnsde, de eerste drie mannen waren zo vermoord, ze waren zwak van geest en ziel. Ze had hun met plezier kunnen vermoorden en nu grijnsde ze even terwijl ze de vierde man aan keek. Haar horens waren ontstaan, ze zagen eruit als 2 doorbroken halo’s die aan haar hoofd groeiden. Haar ogen waren amberkleurig en ze grijnsde naar de man. De man vroeg aan god om hem te sparen, “arme man, god is hier niet. Enkel ik, demonen, vrouwe Lillith en de sterkere demonen, ik kan je wel sparen alleen dan moet je rustig blijven zitten.” Zei ze zachtjes. De man keek geschrokken maar zweeg en bleef zitten voor een snelle dood. Soraya boog naar voren en het leek alsof ze de man een kus wou geven maar duwde toen twee van haar vingers in de ogen van de man en haar nagels brandde door de pupillen heen zo het netvlies in. “Bid voor je leven zielige worm,” zei Soraya lachend. De man brulde, schreeuwde en begon te smeken. “Alstublieft, spaar me.. Ik wil niet sterven. Ik doe alles om u tevreden te stellen. ALLES!” schreeuwde de man. Soraya glimlachte “Wat leuk, nu ik nadenk… ik heb trek, ben je een zondaar?” Vroeg Soraya grijnzend. De man knikte toen maar ervan uitgaand dat ze dat wou horen. Soraya knikte goedkeuren en greep de man zijn hoofd vast en opende haar mond en ademde de man zijn leven in. De huid van de man werd grijs en hij stierf direct, Soraya grijnsde en likte haar lippen af. “Mmm die smaken het lekkerste,” zei Soraya met een valse grijns. Een van de natuurgeesten kwam het lichaam halen en legde die bij de andere drie neer. Er waren er nog maar twee over en Soraya grijnsde. Ze liep de deur door en liet de andere man bij de zesde naar binnen gaan en kwam toen achter hun naar binnen. “Nou jongens, dit hier… is aan het wachten voor wat plezier,” zei Soraya ‘mijn plezier’ voegde ze in gedachten eraan toe. De mannen keken verrast en stonden op, Soraya nam gelijk haar kans en sloeg de ene man in zijn ribbenkast en brak daar meerdere botten zodat die bewusteloos was. Ze greep de tweede vast en drukte haar hand door diens shirt heen en voelde even later de huid scheuren en haar hand binnenlaten. “mmm, je hart klopte opgewonden. Je dacht echt dat ik jullie naar de hemel zou begelijden.” Grijnsde ze en trok toen aan een inwendig orgaan. De man stierf en toen liep Soraya naar haar laatste slachtoffer toe. “Misschien is het gemeen dat ik dit doe omdat mijn voogd me iets verbood. Alsnog, het voelt zo goed,” zei ze vals grijnzend en duwde drie nagels in het voorhoofd van de man. Ze gaf een schrok van haar duistere krachten en de man begon vanuit zijn ogen, neus, oren en mond te bloeden. Even later stief hij, Soraya grijnsde en glimlachte. De vier natuurgeesten bogen even nadat de lijken waren opgeruimd, “zo beter meesteres?” vroeg de eerste. Soraya knikte blij, “Nu nog hopen dat ik ooit een kans krijg om Seth om te praten tot mijn kant, ik zou hem dolgraag dit laten zien. Hij lijkt me echt een moordenaar,” zei Soraya een beetje fluisterend. “Lillith kan me de pot op, ik mag hem niet proberen mijn gedachten op te leggen…. Dan zal ik maar chanteren.” snoof Soraya met een valse glimlach.

5. The First step of dehumanizing

Seth voelde een rilling over zijn rug lopen, hij keek naar Lillith die op een stoel zat. Ze zaten in een groot huis midden in het bos. Gemaakt als middelpunt van het domein, In een straal van 10 km was alles mooi en groen, maar daar buiten was alles verschillend. Het huis heette ‘Maison Serpentira’ Seth keek naar Lillith die toen even glimlachte naar hem. “Wat is er Seth? Ben je niet blij hier, je kunt alles krijgen wat je wilt.” Zei Lillith met een glimlach en drie dienstmensen kwamen aanlopen. Het waren allemaal verdoemden dat was te zien aan hun blik. Lillith was een demon, logisch dat ze hier verdoemden hield. Vrouwen en mannen die zich niet gedroegen of zich niet hielden aan hun geloof, beloften of moordenaars waren. Om hun nek hing een ijzer kettinkje met een zeven R en een N dat stond voor hun slavernij maar Seth snapte niet wat het betekende. “Mijn kind, je mag alles vragen wat je wilt, zij mogen je niks weigeren.” Zei Lillith met een glimlach. Seth keek er naar en zag dat ze vlak voor hem gingen staan, Seth lag rustig op een ouderwetse bank. De drie meisjes keken hem aan, Seth vroeg rustig “hoe oud zijn jullie?” De drie zondaars trilden even angstig “19, 26 en 20” zei de oudste. Seth knikte “waarom zijn jullie hier?” vroeg Seth. “Ik ben hier wegens moord op iemand die mijn broer had vermoord, zij is hier wegens het breken van haar beloften aan haar man en zij….. zij kon het niet aan toen haar zoon stierf en heeft zichzelf toen in een rivier gegooid,” vertelde de jongste. Seth knikte “ga, jullie zijn vrij voor mijn part. Ga rusten,” zei Seth en de drie dienstmeisjes keken hem aan. De kettinkjes vielen los en toen vervaagden ze, “dank u meneer,” klonk de stem voor die verdween. Lillith keek boos naar Seth, “waarom deed je dat! Ik laat je in mijn domein komen, hier mag je wonen en dan laat je mijn dienstmensen vrij, ze moesten nog tientallen jaren hier blijven!” riep Lillith boos, ze was opgestaan en haar horens waren vrij gekomen. Haar rode ogen en lange zwarte haren waren weer vrij. “Ik ben schepper en moeder.” Riep ze boos. “Het is dat ik je moeder ben anders was je nu niet meer….” Zei Lillith en ze liep naar Seth toe ze keek hem boos aan en verzachtte toen. “Seth, niet meer doen. Ik heb een goed idee, waarom ga je niet met Soraya jagen. Zij kan je het terrein laten zien, er is namelijk aan de oostkant van mijn domein een stuk bos afgesloten met wezens die te zielig waren of te dom voor mijn domein ook zaten er een paar tussen die niet wouden luisteren. Ga lekker gezellig jagen met haar, vind je dat goed mijn kind,” zei Lillith rustig en streek door Seth’s haar. Soraya kwam net binnen lopen en snoof. “Lillith, ik heb u al gehoord, ik neem Seth wel mee. Alleen dan moet u mij dread lenen en Seth Pestilence.” Zei Soraya en glimlachte een klein beetje. Lillith knikte en gaf dus toestemming. Soraya wachtte niet en spreidde haar vleugels, ze liep naar het balkon en sprong naar beneden en remde af met haar vleugelslagen. Seth glimlachte en sprong erachter aan. Hij wist niet wie of wat Dread en Pestillence waren maar de namen klonken goed. Soraya kreeg van een andere verdoemde twee paar teugels aangereikt. Eentje van een paard dat brandde over zijn lichaam en de ander waar een groenige damp om heen lag en enkele insecten rond diens poten zwermden. Soraya stapte op Dread, het vlammende paard en Seth op Pestilence. “Oke, dit werkt als paardrijden? Waar naar toe?” vroeg Seth maar Soraya was al weg en Pestilence volgde. “Lillith, vind je wel erg leuk Seth, jij bent haar eigen kind. Ik ben maar geadopteerd.” Zei Soraya. Seth keek haar aan “Ow… sorry als ik je plaats inneem.” Zei Seth. Soraya lachte “Ze heeft gelijk, je bent geen volledige demon, geweldig. Gelukkig, die zijn niet zo charmant.” Zei Soraya zonder sarcastische toon. Seth zweeg als antwoord, hij wist niet wat hij moest zeggen. “Seth je weet wat Lillith heeft gezegd, ik mag niets proberen. Ze neemt me voor lief omdat jouw echte zusje is overleden doordat ze bij haar was geboren. Je moeder is bang dat jij het ook niet haalt en gaat Valkýr zielen absorberen voor je. Dat heeft geen zin, ik kan je helpen Seth. Je hangt in een diepe kuil genaamd dood en mijn hand is het enige wat je kan pakken om eruit te komen,” zei Soraya. Seth zweeg ze praatte zo zoet en zacht alsof ze een geheim in zijn oor had gefluisterd. “Nee, Lillith zou me dat wel hebben gezegd, ik vertrouw haar daarop.” Zei Seth. Soraya stopte Dread en keerde om en ging naast Seth staan. “Seth, zou een mens dat zeggen tegen haar nageslacht dat die zouden sterven net als een naaste. Nee. Daarin lijken wij op mensen, ik bied je hulp aan Seth. Ik ben geen officiële familie maar toch woon ik bij Lillith en is ze vaak aardig voor me. Dus dan moet ik je helpen. Accepteer je het om Lillith nog meer pijn te besparen?” vroeg Soraya, Seth twijfelde en pakte toen de hand die ze uitstak. Ze glimlachte: “Goed gedaan Seth, ik kan je redden en Lillith verdriet besparen.” Zei Soraya en stuurde Dread weer richting de hekken. Daar stapten ze beide af. “Seth, laten we het even bezegelen.” Zei Soraya. Seth stapte moeizaam af “hoe?” vroeg hij en toen hij zich omdraaide drukt Soraya zich tegen hem aan en begon hem te kussen. Seth’s relatie met Krystal was voorbij, dat was zeker. Hij zat hier vast voor een paar maanden en niemand zou hem missen zelfs Mayaru zou hem vergeten ondanks wat gebeurt was. Soraya liet los en keek hem aan, ze was alsnog 1 kop groter vanwege haar oudere leeftijd en uiterlijk. “Mm, lekker die smaak van onschuld. Je hebt amper gemoord, je hebt ook nog een hart voor mensen dat maakt het nog leuker met je samen te werken.” Zei Soraya met een grijns “Lillith zal geen pijn hebben, Trouwens ze zal hier niet over weten.” Zei ze grijnzend en streelde Seth’s borst. “Laten we nu maar gaan jagen,” zei Soraya en pakte een soort van zwaard met een zweepachtig handvat. Seth opende zijn hand en Fimbulventr verscheen daar. “Wauw, Seth. Dat is knap…. Dat wapen is niet niks,” zei Soraya met een grijns. Ze deed het hek open en ging erdoor heen. Seth volgde en keek om zich heen. Het hek sloot direct achter hun en leek bijna op slot te gaan maar dat was niet het geval. Seth liep achter Soraya aan en na een paar meter merkten ze al beweging. Smeulende honden sprongen te voorschijn en gromden vals en luid, ze waren heel groot en zagen er bloeddorstig uit. Seth wachtte af, een hond sprong toe en met een klap had Soraya in de lucht het zwaard omgevormd tot een zweep en de hond doorklieft, met ijzeren randen aan de uiteinden. Seth haalde uit met Fimbulventr en het demonische wapen werd een speer en doorboorde de schedel van een tweede hond, snel veranderde het wapen in een goedendag en de volgende hond zijn kop werd verbrijzeld met een krachtige slag. Toen Seth de derde dood had was Soraya al bij zes en ze grijnsde. “Sterk, een halve demon, krachtig alleen een beetje langzaam is het niet,” grijnsde Soraya. Een grotere hond kwam er aan en sprong op Seth af, hij richtte Fimbulventr op de kop en vervormde Fimbulventr in twee ijzeren handschoenen. Hij greep de bek van het beest vast en trok aan de kaken. Seth snoof wild en trok keihard eraan en met gejank en gekraak gaven de kaken mee en brak de onderkaak los. Seth sprong naar achter en summonde. Eliana een boogschutter en 4 andere stonden klaar en vuurden met zijn vijven de pijlen op de honden af die weggingen nadat er in totaal 12 waren gestorven. Seth knikte en Eliana grijnsde triomfantelijk. “Soraya, dit waren enkele van mijn Banshee’s. Eliana en haar groep.” Zei Seth. Eliana boog en knikte naar Soraya “… Ik ben verbaasd, Summons. Wat kan je niet Seth,” zei Soraya. Ze knikte naar Eliana en die vertrok toen. Soraya wachtte niet en trok Seth mee richting de poort. “Seth, laten we even naar het meertje gaan. Volgens mij heb je daar al wat bekenden,” zei Soraya en trok Seth achter haar aan. Ze gingen beide op de paarden en reden zo snel als het kon richting het meer.


6. The rituals, bloodbane

Soraya

Seth werd van zijn paard getrokken bij het meer door Soraya. Ze grijnsde even, hij was nu bijna in haar macht. Enkel het recht nog op haar nemen van wat van Seth was, zij had het gehoord van de natuurgeesten die haar hadden gewaarschuwd. Soraya liep naar de kant waar een stenen bankje stond, ze grijnsde breed en de meerminnen kwamen hun kant op. “Daar is Seth weer,” klonk het. “Zou hij hier voor Esmeralda zijn?” klonk het vanaf een ander. “Zou hij weer met ons komen zwemmen,” giechelde weer een ander. Soraya glimlachte, “Ik wil Esmeralda spreken,” zei ze glimlachend. Vanuit het water stond een meermin op en veranderde haar staart in benen. “Waarom wilt u mij spreken Mevrouw Soraya?” vroeg Esmeralda bang. Soraya glimlachte en duwde de kin van de meermin omhoog zodat ze elkaar aankeken. “Ik weet wat je hebt gedaan met Seth, ik kom enkel zeggen dat je de hoop mag opgeven. Hij is een aanhanger van mij geworden dus geen geflikflooi meer begrepen,” Zei Soraya. Ze grijnsde vals en keek naar de meermin. “Wat heb je daarop te zeggen meisje,” zei Soraya met een brutale grijns. “Niks mevrouw, als hij dat heeft gedaan heeft u gelijk.” Zei Esmeralda en stapte het water weer in. Soraya grijnsde vals en keek Seth aan. “Zo werkt het hier Seth. Je hebt geaccepteerd wij gaan samenwerken en dan lijden andere zaken af. Liefde is uitgesloten voor beide van ons.” zei Soraya.

“Soraya, ik wil niet samenwerken want ik wou enkel Lillith leed besparen maar dit kan gewoon niet. Ik wil niks behalve dat, geen spanning, geen samenwerken.” Zei Seth. Soraya keek hem aan “Seth, dat weet ik. Alleen ik moet voor het ritueel over enkele dagen wel jou zuiveren van je oude zonden zodat je nieuwe kan maken op de dag van je herrijzenis,” zei Soraya met een grijnsje. Seth twijfelde maar er klonk zoveel zekerheid in Soraya’s stem dat hij haar wel geloofde. “Laten we beginnen, morgen is je scheppingsdag, overmorgen word je 16. Dan zou ik nu moeten beginnen dus zet je schrap.” Zei Soraya serieus. Haar ogen werden volledig zwart waarbij de pupillen de het oogwit samensmolten tot een zwarte gloed. Ze prevelde wat woorden en ging voor Seth staan naast de bank. Seth kreeg enkele tekens op zijn borst en armen die afstaken op zijn huid. Soraya ging door en maakte een wond in haar handpalm. Ze hield haar hand boven de demonische runen bij Seth’s borst. Ze reflecteerden de kracht van het demonenbloed. Seth kreunde even en de runen brandden. “Seth, vecht niet. Lillith, ik en de rest van ons, wij dragen die tekens ook diep onder onze huid.” Zei Soraya en Seth stopte met vechten. Het brandde maar hij accepteerde het. Soraya grijnsde toen Seth een laatste maal in elkaar kromp en ze streek over zijn borst toen het voorbij was. “Het Bloodbane ritueel is voorbij,” zei Soraya en trok Seth omhoog. “Het is bezegeld, je hebt demonenbloed runen,” zei ze. Seth wist dat het een term was en geen echt ding, het enige verschil was de naam.

6.2 The rituals, Demonic sacrifice

Lillith was verteld over Seth’s akkoord met Soraya, behalve hun ‘bezegelingen’. Seth keek naar Lillith die ditmaal mee was gegaan te samen met Soraya en hem naar de kliffen. Hierbij moesten er wezens geofferd worden en een valkýr worden opgeroepen die Seth dan … moest absorberen. Seth zat voor een stenen tafel en zag voor hem een aantal mensen liggen. Opgehaald, vastgebonden en wachtend tot ze zouden sterven. Het begon.
Soraya en Lillith begonnen vanaf de zijkant en offerde de mensen 1 voor 1 zonder hun ziel weg te halen. Seth hoorde de kreunen en gilletjes als de mensen stierven. Mannen en vrouwen zaten daar vast en Seth wou het liefst niet kijken maar het moest. Na dat er 7 mensen waren doodgegaan was de achtste de druppel die de emmer deed overlopen. Een valkýr verscheen op de stenen tafel en werd vast geketend in een oogwenk. De vrouw had wat weg van een engel maar dan in harnas. Seth kon het niet… “Ik kan dit niet,” zei Seth. Soraya reageerde snerend “Seth… tssk, met een mens, engel en wezen had je geen problemen, dat was trouwens ook een ritueel alleen die heb je al gedaan.” Lillith en schudde haar hoofd “Seth, probeer het. Voor mij, je moeder. Ik wil je niet dood hebben,” zei Lillith. Seth twijfelde maar bleef stil tot de Valkýr Seth pakte met haar hand. “Jij bent nog geen demon, het is niet te laat. Geef op, laat ze stoppen.” Vroeg ze en toen stierf ze. Soraya had een mes in de Valkýr haar onderbuik geboord. “Snel zuig de ziel van dat half dode lijk en neem haar ziel op!” snauwde Soraya pissig en keek Seth boos aan. Seth gaf toe aan de giftige blikken van de twee demonen en hield zijn gezicht boven de Valkýr haar gezicht en ademde diep in. Langzaam voelde hij iets zijn lichaam betreden en het gaf hem een kracht boost. Hij had een ziel opgenomen in zich.
Seth keek naar Soraya en Lillith “goed gedaan Seth. Nog 2 rituelen en je kan blijven,” zei Lillith met een boze blik op Soraya gericht. Soraya glimlachte enkel vals en schijnheilig. Lillith liep naar Seth toe en omhelsde hem. “Mijn kind, kom we kunnen er nog eentje doen voor het laatste ritueel nodig is vannacht.” Zei ze en tilde hem op. “Je mag je krachten nu niet gebruiken. Kom we gaan naar het huis, de laatste twee rituelen moeten daar.” Ging ze verder en vloog weg met haar zwarte en grote vleugels. Soraya ging er rustig achteraan. Seth vond het niet leuk om zo te reizen maar het kon niet anders.

6.3 Where the beasts live

Soraya glimlachte en duwde Seth vooruit “Kom schiet op, dit ritueel is het leukst. Jij gaat iemand martelen en dan mag je kiezen genade of dood,” zei ze grijnzend en duwde Seth vooruit. Seth kwam in een donkere kamer weergeven van wapens en martel werktuigen. Seth kwam verder lopen met Soraya die sadistisch grijnsde en achter hem aan liep. “Je moest haar horen vloeken en volhouden toen ik haar voor je opwarmde, ze zei dat ze niet zou schreeuwen van de pijn” zei Soraya glimlachend. Soraya gaf een mes aan hem en Seth keek er naar, verlammend gif zat erop. Seth keek haar aan en moest toen ook even glimlachen. Soraya glimlachte “Je moest het geluid horen van mijn zweep toen het haar vlees raakte en weer terug door de lucht vloog,” zei Soraya wreed grijnzend. Seth liep door een grote houten deur, het eerste wat hij zag was Lillith die met een grijns voor de vrouw stond aan de muur en de kin van de vrouw omhoog hield met haar hand. 'Je hoort me toch niet schreeuwen van pijn, als je me martelt.' Riep de vrouwen stem en de vrouw probeerde Lillith’s hand weg te halen maar ze kon zich amper bewegen. Seth herkende de vrouwen stem en zag Aíma’s gezicht. Seth snelde vooruit en zag nog net hoe Lillith met een grijns een ijzeren ketting tegen de onderbuik van Aíma sloeg. “Mam! Laat dat!” riep Seth en snelde er naar toe. Lillith keek hem aan en Soraya riep een scheldwoord naar Seth toen hij het touw bij een van de benen van Aíma doorsneed. Lillith gaf Seth een klap. “Waar slaat dit nou weer op! Ik zei dat je niemand meer mocht bevrijden hier!” Riep ze. Seth belandde op zijn rug en wist dat hij het niet zo had moeten doen. “Ik ken haar! Doe haar niets,” zei Seth smekend. Lillith liep naar hem toe en trok hem omhoog. “Luister Seth. Dan heb je pech. Ik en Soraya doen dit niet alleen voor ons plezier maar ook zodat je door kan leven, dus jij gaat mooi even in haar snijden. Anders doet Soraya het voor je en die vind het leuk om elke keer een stukje dieper te steken.” Zei Lillith dreigend. Seth schudde dat hij dat niet wou en Soraya kwam naar voren, “Kijk naar Seth als hij toekijkt hoe ik je lekker pijn ga doen, het ziet er niet zo uit maar hij vind jouw pijn net zo zalig als ik,” fluisterde Soraya. Ze stak het mes in Aíma’s been en maakte een paar kleine sneetjes. Toen liep ze naar achter en sloeg een keer hard met een gespijkerde touw op de plek waar ze wondjes had gemaakt. Seth bevrijdde zich en kreeg een slag op zijn rug toen hij ervoor ging staan. Gelijk zweeg Soraya en Lillith ging naar Seth toe die rechtop was blijven staan. "Laat haar alsjeblieft los, anders ... vind ik een manier om het ritueel niet uit te voeren," zei Seth en hij keek zijn moeder aan. ‘Seth! Wat gebeurt hier!? Waar ben ik!?’ Riep Aíma. Seth keek haar aan, “Je word gemarteld en geofferd zodat ik kan leven. Je bent in de martelkamer van mijn moeder, in de hel. Fijn om je weer eens te zien Aíma” zei Seth zacht en hij viel. Hij zag alles en hoorde het maar de stekend pijn op zijn bovenrug was groot. Lillith vloekte en draaide Seth op zijn buik, ze ging met haar lange nagels langs de wond. Het bloed begon te branden en loste op. Seth piepte terwijl zijn hele rug brandde van de pijn en Lillith duwde letterlijk de wond dicht en drukte het dicht met haar nagel. De wond begon te helen en Seth voelde het, een langzaam en pijnlijk proces gebeurde bij hem in twintig seconden. Soraya was langs hem gelopen en had Aíma losgemaakt door Lillith’s bevel. Soraya fronste en trok Aíma naar Seth toe die rechtop was gaan staan door Lillith’s steun. Aíma keek boos naar Lillith en Soraya. Toen keek ze hem dankbaar aan. 'Seth, kan je ervoor zorgen dat ik weer thuis kom?' vroeg Aíma. Seth schudde van niet, “Dat kan enkel Lillith… ze is mijn moeder… dat is Soraya mijn ..… tja het spijt me voor wat ze je hebben gedaan hier,” zei Seth oprecht. Hij voelde hoe Lillith hem vasthield. Aíma zag er ouder uit dan Lillith maar dat was ze zeker niet. Lillith glimlachte eventjes verontschuldigend naar Seth en veranderde toen in een vorm die Seth nog niet had gezien. Ze kreeg rood lang haar en zag eruit rond de 39 jaar. Ze was nu wel twee meter maar dat was niet zo heel vreemd voor Lillith. Ze keek Aíma aan en keek strak, “Ik stuur je wel terug engel… Alleen omdat Seth je blijkbaar mag en vertrouwt alleen als je hier nogmaals komt en dan tegen Seth’s wil. Dan zal je niet veilig zijn. Ik ben een demon, Soraya is een demon en Seth deels. Dat is jammer maar dat betekent niet dat je hier erg welkom bent.” Zei Lillith en ze scheurde met haar nagels een gat in de muur. Aan de andere kant waren flinters van de aarde te zien en toen richtte ze op de stad waar Seth vandaan kwam. “Waarschuw Mayaru, dat ze me NIET moet gaan zoeken,” had Seth gefluisterd naar Aíma en toen was ze alweer weg door Lillith’s portaal. Seth draaide zich om en werd gelijk aangekeken door Lillith. “Seth, ik wil niet dat je zwak bent tegen engelen, ik ben je moeder. Je moet hier zijn met ons, niet met hun daar,” zei Lillith en gaf Seth een kus op zijn voorhoofd. “Lillith, het volgende doel licht nu klaar,” zei Soraya die een vrouw had opgehangen en Seth keek ernaar. Dit maal greep hij zelfstandig een mes en sneed de maag open met één enkele vloeiende beweging. De vrouw gilde en stierf, Lillith werd weer kleiner en weer haar gebruikelijke vorm. “goed gedaan Seth, nog 1 ritueel nu” zei Lillith en Seth voelde het branden. Zijn handen leken in brand te staan sinds het moment dat het bloed van de vrouw op een runensteen viel. Seth werd gekust door Soraya op zijn wang, “nog even Seth en dan ben je klaar.” Fluisterde ze. Seth viel nu pas op hoe erg Soraya en Lillith op elkaar leken van gedrag. Seth werd omgedraaid en hij lag in de armen van Lillith en zijn hoofd lag net tegen haar nek aan. “Nog even Seth en dan word je volwassen in onze ogen. Je zal veranderen en meer kunnen mijn kind. Mijn jongen word volwassen, Soraya is dat al een kleine 1746 jaar,” zei Lillith en gaf Seth nog een omhelzing en Seth glimlachte naar haar. “Lillith, ik ben moe. Mag ik gaan slapen alsjeblieft?” vroeg Seth terwijl hij slaperig zijn moeder aankeek. Lillith streek hem door zijn haar, “Sorata breng je broertje even naar bed, ik moet dit afmaken.” Zei Lillith. Soraya keek naar Lillith en zuchtte even luid. “Lillith, je weet dat ik geen echte familie ben van Seth. Hij is enkel uw kind en ik ben gewoon geadopteerd.”

Soraya pakte Seth’s hand en trok hem mee. Seth werd naar zijn bed gebracht met ondersteuning van Soraya. Ze liet hem los toen hij op zijn bed zat. “Seth, gaat het? Ik wou jou niet raken toen met de zweep. Alleen die engel in naam van jouw leven.” Zei Soraya. Ze ging naast hem zitten en kuste hem alweer, “Seth, ik heb die band maar gebroken, geen bezegeling meer en die zooi. Ik zou het dolgraag willen… alleen Lillith is gewoon te moederlijk voor me om me gerust te stellen. Jij hebt geluk, ik wat minder,” zei Soraya en kuste Seth nog een keer op zijn voorhoofd. Direct verschenen er drie Banshee’s van Seth toen Soraya weg was. Ze knikten en begonnen Seth in slaap te zingen. Slaap had hij niet meer en dit was de enige manier om zijn vermoeidheid te stillen.

Lillith pakte het lijk van de vrouw, ze grijnsde en gaf het over aan een dienstmeid die het toen wegbracht. Lillith glimlachte toen Soraya terug kwam. “Soraya lieverd, slaapt Seth? Denk je dat hij klaar zal zijn vannacht? Hij ziet er namelijk erg moe uit,” zei Lillith tegen Soraya. Soraya was rustig in een stoel naast die van Lillith gaan zitten die gewoon rustig in de martelkamer stonden. “Ja Lillith, hij slaapt. Hij zal wel klaar zijn maar hij is zwak door die 15 jaren,” vertelde Soraya. Lillith knikte en keek Soraya aan, “Soraya, je weet vast wat er is gebeurt met die meermin en Seth. Die Banshee’s moeten gestraft worden achteraf, wil jij dat even voor me doen?” vroeg Lillith met een vals glimlachje. “Natuurlijk Lillith, alleen over Seth… weet u zeker dat we dit moeten doen? Ik bedoel dat we hem hier moeten houden?” vroeg Soraya terwijl de Banshee’s geroepen werden. De drie schuldige Banshee’s werden vast gezet op een rad en Soraya begon tijdens het praten er rustig aan te draaien. “Je klinkt net als je moeder, zij zag alles zo vriendelijk en onschuldig. Ze was een demon en eentje met genade, mededogen en medelijden. Dat is waarom ze is vermoord toen die engel de kans had. Ik heb je geadopteerd uit teken van dankbaarheid voor mijn vroegere vriendin.” Zei Lillith rustig. Soraya draaide door en de eerste Banshee viel stil toen ze uit elkaar was getrokken. “Lillith, ik bedoel het niet zo. Ik weet niet of dit verstandig is, uw zoon blijft een deel engel. Natuurlijk maakt dat hem beter, sterker… en mooier. Alleen als we hem hier houden in uw domein zal hij zijn verstand verliezen.” Soraya keek naar Lillith die was opgestaan. “Ik snap het al, je vind hem leuk. Je wilt aandacht hebben, maakt niet uit hoe. Ik snap het Soraya liefje, alleen Seth is mijn nakomeling. Hij is niet zwak en zal niet snel verzwakken door deze wereld.” Zei ze en glimlachte. De laatste twee Banshee’s waren ook gestorven en Soraya kreeg een omhelzing. “Dank u Lillith, zo vaak mag ik niet met toestemming martelen” zei Soraya en liep toen weg. Lillith bleef achter en glimlachte “Ik ben een gelukkige demon en moeder,” gaf ze toe aan zichzelf en ging toen zitten op een soort van troon. Terwijl er een rode glans verscheen in de ogen en een demonisch gegiechel klonk. “….. het zou zo veel mooier zijn als Drusciel hier bij was.” Zuchtte ze zachtjes.

7. Child of the demon

Seth werd wakker met een gaap en merkte toen pas dat hij niet alleen was. Lillith lag half over hem heen op het bed. Seth ging overeind zitten en merkte dat de hand van Lillith tegen zijn wang lag gedrukt. De ander had ze op zijn buik gelegd en haar hoofd was op hem gericht en ze had haar ogen half geopend. Ze had hem al die tijd aangekeken. “Seth, mocht het fout lopen en ik tekort schieten. Ik houd van je ook toen je hier niet was. Je leefde enkel bij mensen omdat die wereld veiliger was voor jou.” Zei Lillith en gaf Seth een kus op zijn wang. Lillith streelde zijn wang zachtjes alsof hij een kunstobject was. “Mijn eerste eigen kind dat het overleefd heeft, Seth je bent prachtig. Kom zo naar het dak.” Zei Lillith en stond op. Seth stond even later op en kleedde zich aan, hij was al te geweten gekomen dat hij geen shirt aan mocht vanwege zijn vleugels. Rustig was hij naar het dak gelopen terwijl het huis stil was. Het bos was stil en geen kreun, schreeuw of geluid te bekennen in Lillith’s domein. Seth zag het pas toen hij op het dak stond. Er stonden zes mensen –mannen en vrouwen- in een halve cirkel rond een hooggelegen platform. Net niet op het platvorm stond Lillith en daarnaast Soraya. Beide waren ze gekleed in lange mantels die de vleugels vrij hielden. Lillith stond er al bij en schraapte haar keel, “Setherian, zoon van Lillith en…. Treed naar voren,” zei ze bevelend. Seth deed verlegen wat hem gevraagd werd en liep de treden op. De zes mensen of wat het ook waren begonnen met zacht gefluister dat overging in een soort van oude taal. “Jij bent hier vanwege het bereiken van de halve zwarte maan, wat betekent dat je nu in de jaren van ‘mens’ zestien word. Nu zal je als volwassen gezien worden wanneer je dat wenst of toetstaat. Setherian. Ga je akkoord en zal je plaats nemen op je troon als een echte demon?!” klonk het uitdagend uit Lillith’s mond. Seth knikte en zei “Ja, zoals dat verlangd word van mij.” Lillith knikte en Soraya was aan de beurt “Setherian, maak je gereed voor het laatste ritueel en neem plaats op de troon bij de altaar.” Klonk haar zachte stem. Seth trad verder en ging op de troon zitten. “Dit ritueel vraagt om 2 sterke demonen om je te binden aan je woorden, de wereld die zich voor je zult openen kan je sterker en beter maken of het kan je ten gronden richten. De engelen van de hemel zullen je opjagen, de mensen zullen je vrezen maar je krijgt ook nieuwe mogelijkheden. Je zal een bruid mogen nemen, je krijgt het recht om mijn domein binnen te treden wanneer je wilt en je zal je kunnen vermommen als ieder levend object zoals het ons beaamt word.” Sprak Lillith afwisselend met Soraya, beide legden een hand op Seth’s schouder. Lillith’s ogen kregen een blauwe gloed, die van Soraya een zwarte en zijn eigen ook een blauwe gloed. De zes stemmen van de wezens gingen harder en harder, op de achtergrond leek er een soort muziek te ontstaan doormiddel van hoge klanken. Drie paar vleugels sloegen uit het niets open en binnen enkele seconden verscheen er een engel voor de drie. Met een krachtige slag werd de engel vanuit de lucht getroffen door een projectiel en de engel stierf. Een witte gloed kwam vrij en zweefde omhoog. Uit het niets werd het weggeleid richting Seth en hij voelde een kracht vrijkomen in zich. Doormiddel van Soraya en Lillith werd de destructieve energie weggeleid zodat Seth zichzelf niet kon vernietigen. De zes stemmen zwegen en Seth’s vleugels waren gegroeid, niet alleen dat, hijzelf was ook een stukje groter geworden. Nog niet zo groot als Lillith maar ze stak nu niet meer twee koppen boven hem uit. “Welkom mijn kind, je bent een van ons. Je hebt het gehaald Seth” zei Lillith en omhelsde hem. Soraya knikte en gaf Seth een kus op zijn wang. “Ik ben blij voor je Seth. Welkom bij onze soort,” zei ze grijnzend, ook Soraya bleef groter maar dat was nog enkel een halve kop en ze glimlachte naar hem. Seth werd overeind getrokken en hij liep de trap af. Nu zag hij de zes wezens, allemaal verschillende rassen waren het hij herkende de meesten niet. Seth werd naar de woonkamer gebracht waar een rijtje slavinnen stonden. Allemaal in hun verplichte kleding, Lillith wees naar hun “Seth, een demon heeft wel slaven of slavinnen nodig, helaas werden er geen slaven gegeven vanwege een mogelijk verzet en dat zou het saai maken na een tijdje dus kies maar 2 slaven uit,” zei Lillith grijnzend. Seth koos twee uit die niet zo angstig keken en zelfs een beetje glimlachten. Ze knikten en liepen naar de tafel, Seth zat met zijn moeder, Soraya en de rest waren onbekende demonen in menselijke vorm. Verder waren er bekende summons, een blinde vrouw die ondanks een ijzeren band IN haar ogen kon zien. Drie bekende Banshee’s, een vrouw met lichtblauwe huid die Seth herkende als Sindra en verder herkende hij nog de meermin van een tijdje geleden. Lillith keek Seth aan, “wat bekenden van je, ze zijn welkom in ons domein. Trouwens ik heb je wyrm aan kennis geholpen. Ze kan zich licht in een mens veranderen maar dat is alles. Die Sindra, ze is aardig.” Vertelde zijn moeder. Er werd een soort van getoost en Seth kreeg een pijnlijke omhelzing van Minerva toen ze naar hem toe was gelopen. “Jij rot persoon, eerst zeg je niks… dan kom ik ineens via Eliana te weten dat je een demon blijkt te zijn, zelfs voor het denken van een Banshee is dat ver gezocht.” Had ze uitgeroepen met een grijns. Soraya had hem aangekeken met een grijns “Stoute Seth. Nu snap ik waarom je zolang kon overleven met mensen en engelen. Deze wezens zijn moordenaars en of aantrekkelijk voor sommige demonen,” ze had het pesterig ingefluisterd en zitten lachen om zijn reactie.
Seth schrok zich rot toen de deuren open werden geslagen en een rij wezens binnenkwam. Iedereen zweeg want een man en vrouw kwamen naar voren, de man fluisterde wat in het oor van de vrouw en zij begon te praten, “Wat is hier aan de hand. Vanaf ons domein zagen we storm wolken hier naartoe drijven. Waarom ziet het er hier zo feestelijk uit,?” zei de vrouw. Lillith stond op “Aceria, Ertias jullie waren hier niet welkom. Dat weten jullie, jullie mogen dan een groter domein hebben wij zijn sterker en staan hoger dan jullie, in ieder geval. Wij vieren dat mijn zoon hier is, Setherian hij is half demon en half engel,” zei Lillith rustig met een pesterige ondertoon. De man die Ertias bleek te heten fluisterde de vrouw weer wat in en ze begon weer. “Dat weten we dat we hier niet MOCHTEN komen alleen ditmaal hebben we toestemming van Asteroth en dat is inderdaad heel leuk,” zei Aceria grijnzend. Ze pakte een stoel en ging erop zitten met haar benen over elkaar. Lillith fronste “waarom leuk… dat is het voor mij en Soraya maar niet voor jullie. Want het is mijn zoon, mijn kind. Erfgenaam na mij en Soraya. Jongbloed, sneller, sterker, krachtiger en ook nog eens een ongenoemde.” Zei Lillith met een grijns. Ertias fluisterde Aceria weer wat in “Je vergeet je schuld. Jouw lieftallige Soraya had de man van onze Gwenn vermoord. Jij zou zorgen dat het niet zo eindigde… dus is het 2 vliegen in 1 klap. Wij krijgen een erfgenaam en onze dochter hoeft niet in lagere klassen te blijven tussen normale demonen,” zei Aceria. “Gwenn!” bulderde ze toen hard. Het werd even donker en een vrouw verscheen misschien 2 jaar ouder dan Seth. Ze had donkere ogen, bruin haar, lange nagels en een emotieloos gezicht. Ze droeg een donker gewaad en zuchtte. “Wat?” klonk het geïrriteerd uit haar mond. Het meisje zag er erg duister uit qua gezicht en liep naar haar moeder toe. “Gwenn, ze hebben een zoon. Je weet wat dat betekend.” Zei Aceria grijnzend. “Eindelijk. Waar is die zoon van hun. Ik wil kennismaken voordat jullie een gestoorde bruiloft beginnen te plannen, achterlijken psychopaten.” Zei Gwenn. Aceria zat te fronzen en de man was onbeweeglijk blijven staan. Lillith keek woedend “dat gaat niet gebeuren, dat was niet de afspraak! Geen kind van mij zou trouwen met dat van jou, ga weg uit mijn Domein Aceria! Neem je man en je dochter mee!” riep ze. Gwenn keek haatdragend naar Lillith en keek Seth toen aan, “dus daar ben je,” klonk het in zijn hoofd. Toen verdwenen ze net zo snel als ze waren gekomen. Het feest ging echter onverstoord door en Seth zat daar. Geschrokken, verwart en in paniek op een soort troon.

8. The plague breaks in

Mayaru had van Aíma gehoord wat er gebeurd was en was direct erop uit gegaan om het te onderzoeken. Seth was verdwenen sinds een paar dagen geleden toen hij zelfmoord wou gaan plegen. Ze had een aanwijzing gevonden en voelde gelijk dat hier grote dingen waren gebeurd. Ze raapte een klein stukje van Seth’s gescheurde shirt op en gelijk flitste enkele beelden van wat er met Seth was gebeurd door haar heen. Ze zag beeldden van Seth die tegen de muur gedrukt was door een demon en toen op de grond was gevallen. Toen hield het op, verschrikt was ze gaan kijken naar de plek waar Seth op de grond was gevallen. Ze vermoedde direct dat er iets aan de hand was, er was iets vreemds gebeurd op die dag. Een lichte energie stroom voelbaar voor engelen kwam tevoorschijn uit een muur. Mayaru was opgestaan en tastte de muur af. Haar hand drukte moeizaam door de muur heen en die zonken weg. Ineens voelde het alsof er aan haar arm werd getrokken en ze gleed naar voren de muur in, de muur door en toen was er niemand op de plek waar ze net had gestaan. Ze was in een bos, het was er donker maar rustgevend… het voelde aan als een verschrikkelijke plaats maar dat leek het niet. Mayaru voelde waar ze was, niet langer op aarde of in de hemel…. Ze was in de hel. Langzaam liep ze vooruit bij elk geluid op haar hoede. Het woud maakte lichtte geluiden maar niet te hard om haar het gevoel te geven dat ze in levens gevaar was. Uiteindelijk stormde een wild beest op haar af, een hond met twee muilen maar 1 kop. Na de hond drongen er meer uit de bosjes. Mayaru had de hond zijn nek gebroken met een snelle trap en de hond piepte maar leefde nog, zijn nek draaide weer goed en hij gromde boos. Mayaru had een zwaard gemaakt vanuit de duisternis en sloeg de kop van de hond doormidden waarna hij dit keer wel bleef liggen. De honden sprongen maar het zwaard ging sneller door heel veel ervaring na enkele minuten lagen er twaalf dode honden om haar heen en ze liep kalm verder. Het bloed dat op haar was gekomen merkte ze niet op, ze was te vastberaden om te ontdekken wat er met Seth was gebeurd.
Na een tijdje gelopen te hebben was ze bij een meer gekomen waar ze voorover boog om haar gezicht te wassen want er was vast en zeker bloed opgekomen door het gevecht. Net voordat ze haar handen in het water deed kwam er een meermin omhoog. “Engel…” fluisterde de meermin. Mayaru herkende haar niet maar ze was niet gevaarlijk dus deed ze NOG niks. “Jij ruikt naar Seth….. het is een oude geur,” zei de meermin. “Goede neus heb je, maar hoe ken je Seth?” vroeg Mayaru terwijl ze de meermin wantrouwig aankeek. “Ik had zijn riem gestolen en hij mij later.” Zei de meermin. Mayaru keek haar een beetje verbaasd aan. “Je bedoeld toch niet dat jullie….. dat hebben gedaan!” riep ze uit. "Ja, hoezo? Wat doen jullie dan als jullie elkaar mogen?" vroeg de meermin met een verbaasd gezicht. Mayaru zat nog even te lachen en zweeg toen. "De meeste Engelen en mensen doen dat niet binnen 1 dag." zei Mayaru met een klein lachje op haar mond. "Dit is niet voor niets de zevende cirkel van de hel. Ik ben nou eenmaal een meermin hé" zei de meermin met een rustige blik. Mayaru zweeg even en keek haar aan. “Waar kan ik Seth vinden.” Vroeg ze toen weer hard en serieus. De Meermin hief haar arm en wees toen richting het noorden. “Heb je trouwens een schelp gezien, zo’n zelfde als deze?” vroeg de meermin terwijl ze er eentje liet zien. Mayaru schudde haar hoofd en liep door. Op de achtergrond klonk de stem van de meermin “Geef me schelp terug!” Vermoedelijk riep ze het naar een andere meermin maar Mayaru keek niet om. Mayaru liep door, eigenlijk was het wel grappig ze kon Seth nu er mee gaan pesten.
Een groot huis doemde op uit het niets en Mayaru twijfelde even of ze naar binnen zou moeten gaan. Ze vloog uiteindelijk omhoog naar een balkon waar de deur open stond en liep naar binnen. Daar lag Seth op een bed te slapen. “Seth! Daar ben je!” riep ze uit.

Seth werd wakker en schrok op toen hij Mayaru op hem af zag lopen en hij was verward. “Mayaru! Wat doe jij hier, ga snel weg!” zei Seth. Mayaru wierp een woedende blik op hem “Niet zonder jou! Ik kom hier voor jou naartoe en nu wil ik weten wat er gebeurd is met je!” riep ze uit. Seth keek even twijfelend naar Mayaru en ging het verhaal uitleggen. “We zijn hier in de hel, hier hoor ik thuis. Jij niet, jij bent een engel ga alsjeblieft weg nu voordat het te laat is.” Zei Seth. Mayaru keek hem aan en trok hem aan zijn arm omhoog. “Seth kom mee! Nu!” beval ze. Seth stond even op tot een dwingende stem het tegendeel riep. “Seth blijf hier!” klonk Lillith’s stem. Seth ging weer zitten op bed. Mayaru keek naar Seth en toen naar de vrouw die daar stond. “Wie denk je dat je bent! Zijn moeder?! Hij gaat gewoon mee terug naar de aarde.” Zei Mayaru boos. “Ik ben zijn Moeder ja!” kaatste Lillith terug richting Mayaru. Mayaru was even stil maar ging toen verder. “Je bent een demon! Dus… is Seth dan ook een demon? Alleen je lijkt net 24!” riep ze. “Ja, Ik ben een demon. Seth is mijn zoon en bedankt voor het compliment. Ik zie er nog zo mooi uit hé” zei ze grijnzend. “Ik ben Lillith, heerseres van dit domein. Meesteres hier en dat daar is mijn zoon. Setherian.” Zei Lillith dreigend. Mayaru fronste “leuke familie Seth… nooit geweten dat mijn ‘leerling’ een half demon blijkt te zijn.” Zei Mayaru geïrriteerd richting Seth.
Seth keek Mayaru boos aan “Kan ik er wat doen, jij bent ook een Apocalyps engel, ik een half demon! Alsof we konden kiezen,” riep Seth. Lillith verzachtte en liep naar Mayaru toe, “Apocalyps engel? De zwarte dood…. Bedankt lieve schat, door jou ben een halve graad gestegen in de cirkel. Niet veel maar alsnog bedankt. Jij had gedaan in een half jaar voor mij. Wat oorspronkelijk een jaar zou duren.” Zei Lillith vriendelijk lachend. Mayaru keek haar aan “Freak! Dat was mijn bedoeling niet! Ik wou die mensen niet doden!” riep Mayaru. Lillith glimlachte “toch deed je het meisje. Het is te laat. Engel of niet, bij de volgende keer dat je iets gebeurd word je gestuurd naar de hel. Als het dan zo ver komt. Dan mag je hier komen uit dankbaarheid.” Zei Lillith met een glimlach. Seth keek naar Mayaru en voelde toen een hand door zijn haar gaan. “Mam dit is Mayaru ze hielp me met me krachten toen ik op aarde was.” Vertelde Seth. Lillith keek naar Mayaru, “Nou bedankt dan meisje… nu oprotten. Seth zal hier leven en heersen. Hij is mijn zoon en de oorspronkelijke troonopvolger.” Zei Lillith en wreef over Seth’s schouders. Mayaru keek naar Seth “Ik zie dat je simpel zonder mensen en engelen kan leven. Wees blij, ik ben blij voor je……. Alleen jammer dat je vind dat je hier thuis hoort tussen verdoemden en moordenaars.” Zei Mayaru. Lillith glimlachte “Hij hoort boven hun hier, niet ertussen. Hij is sterk, slim en zo geweldig. Hij is een troonopvolger” zei ze. Er verscheen een poort naar de aarde voor Mayaru. “Ga gewoon Mayaru… hier hoor ik thuis, laat het rusten. Je bent te zwak hier,” Zei Seth.
Mayaru keek hem aan waarom wist ze niet maar ze wou zich bewijzen. “Kom dan Lillith, eens kijken of Seth gelijk heeft,” zei Mayaru. Lillith knikte en even later verscheen Soraya uitgerust om te vechten. Ze gooide haar zwaard aan de kant maar behield de zweep. Mayaru gooide haar zwaard ook even opzij. Mayaru sloeg als eerst toe en stuurde wind op Soraya af alleen dat kwam aan als een licht briesje op het schild dat ze had gemaakt met duisternis. De wind die op haar afkwam was daar buiten een storm maar achter het schild was het een zeebriesje. Soraya liep op Mayaru af en gaf haar een kaakslag. Mayaru stond op maar haar kracht was geneutraliseerd door een vlaag van duisternis. Mayaru werd vastgehouden door stromingen duisternis en Soraya gaf Mayaru een kop stoot. “Domwicht, dit is de hel. Duisternis mijn kracht. Ik kan je hier vasthouden zonder je te laten bewegen.” Zei Soraya en sloeg Mayaru hard in haar maag waarna ze nog een kopstoot kreeg. Soraya grijnsde en sloeg Mayaru op haar achterhoofd tegen de grond. Soraya trok Mayaru omhoog bij haar haren. “Seth, mijn broertje blijft hier. Al zou je winnen, dan zou hij alsnog hier blijven,” zei Soraya en trok Mayaru weer terug naar de grond. Ze trapte Mayaru en grijnsde, “De pest heeft als enige effect hier gehad dat je ons hielp, je bent als een dienaar op aarde.” Lachte Soraya vals. Mayaru leek te knappen en doorbrak de ketenen van schaduwen. Soraya schoot naar achter en viel op de grond, “Vuile.. ” zei Soraya maar Lillith was ervoor gaan staan.
Seth herkende het, Mayaru’s zuster was aan het los breken. Lillith glimlachte lief en werd een demon, haar monsterlijke vorm. Haar huid werd bleek en haar benen groeiden. Ze werd gewoon echt groter en haar horens staken nu echt uit, haar handen waren groter dan een mensen hoofd en ze stond daar als een reus van 2,5 meter voor Mayaru. Lillith haar mond zat vol messcherpe tanden en haar ogen stonden amberkleurig. Haar ruggengraat ging over in een staart die heen en weer bewoog. “Ik ben Lillith de gevreesde, de zielenverslindster, de oogster. Ik zeg 1 ding. Seth blijft hier zoals hij dat wenst en jij zult hier weggaan.” Zei Lillith met een grijns. Mayaru was ondertussen wild geworden en sloeg toe, Lillith grijnsde ze greep Mayaru vast bij beide armen en trok er zodanig hard aan. Toen werd ze in 1 beweging het portaal door gegooid. Lillith veranderde weer normaal en liep naar Seth toe. “Het spijt me dat je me zo moest zien Seth, alleen ze mag je niet van me afnemen.” Zei Lillith met een zielig glimlachje. Seth keek geschrokken, hij wist dat een demon sterker was dan een engel maar Lillith had gewoon net een Apocalyps engel weggeworpen met gemak. Eigenlijk klopte het wel, engelen verloren veel krachten hier, de duisternis blokkeerde ook nog veel en daarbij veranderde ze in haar demonen vorm. Lillith glimlachte liefjes en streelde Seth’s wang. Toen kwam Soraya daarbij “Goed gedaan lieverd,” zei Lillith en gaf een kus aan Soraya. Lillith glimlachte: “Seth, misschien is het inderdaad tijd dat je iemand krijgt als bruid, dan zal je hier wel moeten blijven.” Zei Lillith. Seth verstarde en keek omhoog naar Lillith. “Dat wil ik niet,” antwoordde hij kort. “Ach, Seth. Ik weet dat je het wel wilt diep in je,” zei Soraya met een glimlachje. Lillith knikte als reactie op Soraya’s antwoord.

9. Creature’s and Demons

Na verder besluit waren Aceria en Gwenn op bezoek gekomen nadat Lillith dat had gevraagd. Seth was op zijn kamer gezet door Lillith terwijl zij en Soraya dat zouden afhandelen. Seth zat daar maar en wist dat ze nu zouden onderhandelen over trouwen. Dankzij Mayaru, Seth begon haar licht te haten maar eigenlijk was het niet haar schuld. Hij had mee moeten gaan dan had hij geen problemen gehad. Seth had de deur opengemaakt met Fimbulventr en liep voorzichtig naar benden. De trappen waren groot en maakten geluid als je naar boven en benden liep, Seth was daarom extra voorzichtig en keek snel om zich heen voordat hij naar beneden ging. Snel vervolgde hij zijn tripje en ging naar de woonkamer waar hij de vier vrouwen zag zitten. Aangezien hij daar de jongste was en degene na hem al 132 was waren hun alle 4 echt wel vrouwen. Seth keek toe vanaf een grote afstand. “Seth, kom er gezellig bij,” zei Aceria terwijl ze iets doorlas dat op tafel lag. Seth schrok en was erbij, hij liep dichterbij waarbij Lillith hem aan keek en Gwenn even nerveus glimlachte. De tafel bestond uit vijf stoelen dus moest hij aan het hoofd gaan zitten tussen Gwenn en Soraya die elkaar aan zaten te kijken. Alleen nu was het veranderd, Gwenn keek naar hem, Seth keek naar Soraya omdat hij zich ongemakkelijk voelde en Soraya keek naar Gwenn. Lillith snoof “Dus jij wilt dat Seth met Gwenn trouwt en dat wij Soraya niet meer nemen als troonopvolger maar Seth.” Zei Lillith. “Ja precies, hij is namelijk je enige echte kind. Dus dat lijkt me wel eerlijk voor de arme jongen,” zei Aceria met een glimlach. Aceria had lang blond haar dat in vlechten langs de linkerkant van haar hoofd liep. “Dat hoef ik niet… als ik eerlijk mag zijn.. Wil ik beide niet,” zei Seth. Alle vier keken ze hem aan met een gezicht van ‘stil blijven’ Seth beet op zijn lip en zweeg dus maar. Lillith snoof even “Soraya is mijn dochter en haar is mijn domein beloofd, dan is het voor Seth. Ik ga enkel akkoord met Seth die Gwenn trouwt. Alleen dat vanwege zijn losbandigheid, hij heeft te veel engelen als vrienden door zijn tijd op aarde.” Sprak Lillith rustig. Aceria keek naar Seth “Engelen… bevriend? Dat kan niet. Mijn Gwenn leert hem dat wel af,” zei Aceria en stak haar hand uit. Lillith nam hem aan en schudde die, “Gwenn jij blijft vandaag hier en gaat kennismaken met Seth,” zei Aceria en ze verdween. Lillith en Soraya keken beide het meisje aan, “Ga maar met Seth mee naar boven,” zei Lillith en die keek Soraya aan. Seth stond toen maar op en ging naar boven met Gwenn achter hem aan. Op zijn kamer ging Seth stilletjes zitten in een stoel. Gwenn ging op de bank zitten. Beide zwegen en er heerste een stilte voor enkele seconden. “Zo… dus wij gaan trouwen?” vroeg Seth dus maar. Gwenn keek hem aan en knikte “Ja, als je het niet wilt snap ik je. Mijn eerste man is vermoord door je zus aangezien hij haar had verlaten voor mij.” Zei Gwenn ongemakkelijk. “Wat houd trouwen hier in?” vervolgde Seth zijn vraag. Gwenn keek hem aan, “Wij zullen trouwen, jij zal moeten zorgen voor mij en er word verwacht dat wij nakomelingen krijgen. Alleen jij bent… niet echt geboren hé?” vroeg Gwenn als antwoord en vraag. “Nee, Lillith heeft me gemaakt uit haar vlees en bloed en toen achtergelaten bij mensen die niet voor me wouden zorgen maar anders bleken ze dood te gaan.” Antwoordde hij. “Seth, ik zie er niet zo uit maar ik kan gevoelig en meelevend zijn. Als je dat wilt, mijn ouders willen dat ik hard en koud ben zolang ik bij hun woon. Alleen nu ik bij jou ga wonen. Moet jij dat bepalen,” zei ze en keek hem aan. “Mij maakt het niet uit, doe wat je wilt… aangezien het moet kunnen we beter het beste ervan maken, alleen hoe oud ben je? Je ziet er nog zo jong uit namelijk zelfs voor een demon,” zei Seth. Gwenn zweeg even, het eerste had haar overdonderd. “Ik ben 132 jaar, jij bent pas echt 16 heb ik gehoord.” Zei ze en Seth knikte. Gwenn stond op en ging naar de stoel van Seth toe. Ze bloosde even verlegen. Het stak enorm af tegen haar huid maar dat maakte het op een of andere manier schattig. “Gwenn… aangezien we verplicht zijn te trouwen wil ik dat je gewoon doet wat je zelf het beste vind,” zei Seth. Gwenn zuchtte opgelucht en gelijk veranderde ze van vorm. Naast hem zat een meisje met mooi glanzend goudblond haar, een lief glimlachje en rood gekleurde lippen. Haar handen waren soepel en glad, ze ging op zijn schoot zitten. “Laten we dan alvast gaan wennen,” grapte Gwenn en keek hem aan. Seth kreeg ineens een kus op zijn wang gedrukt. Gwenn giechelde eventjes en Seth moest lachen. Hij streek haar haren uit haar gezicht en gaf haar een tedere aanraking. Het gekus ging door en Gwenn greep hem vast en trok hem mee aan het bed. “Laten we wennen.” Zei ze nogmaals en ging onder de dekens liggen met een glimlach. Seth bloosde “waarom zijn alle vrouwen hier zo spontaan,” zei Seth hardop. Gwenn glimlachte: “Heb je de mannen hier al gezien, beesten. Mijn moeder had geluk met vader, jij ziet er voor een demon gezegend uit, heel veel zijn net wilde beesten.” Zei Gwenn en Seth ging ook onder de dekens liggen van zijn bed. Gwenn benaderde hem en keek Seth aan met zijn groene ogen. “Gwenn om eerlijk te zijn… Ik heb het al eens…. Gedaan. Voor ik 16 was.” zei Seth. Gwenn keek hem verbaast aan, “Hier mag dat al vanaf 14. Niet zo moeilijk doen, dat is voor mensen. Het klinkt raar maar ja, wij Demonen leren sneller voor onszelf en anderen zorgen. Eigenlijk zijn ze strenger, want jij bent in demonen jaren nu al 20, dus je mag het gewoon,” Zei Gwenn glimlachend en keek hem toen aan. Ze glimlachte “We wachten tot het huwelijk,” zei ze en kuste Seth. Gwenn glimlachte na de kus en omhelsde Seth in liggende houding.

Soraya
Soraya stond naast Lillith en keek haar aan, “Waarom moest je het nou accepteren! Je geeft je enige zoon toch niet aan zo’n monster! Ze zal hem gebruiken! Ze doen dit enkel om macht te krijgen!” riep ze uit. Lillith keek haar aan “Alsof ik dit leuk vind! Alleen Seth mag geen contact met engelen maken, daarbij we hadden het gezworen.” Zei Lillith en gaf Soraya een omhelzing. Op de deur werd er geklopt en Soraya liep er naartoe, twee bedienden deden de deur echter al open. Daar stond Esmeralda twijfelend en ze zag er moe uit. “Mag… mag ik alsjeblieft Seth spreken. Het is dringend,” Esmeralda hield beide handen op haar buik die lichtjes boller was geworden. “Moeder, we hebben een probleem.” Zei Soraya en Lillith kwam er aan lopen. Ze zweeg toen ze naast Soraya stond. “Oh Verdoemd. Esmeralda mijn kindje, komt dit door Seth?” vroeg Lillith. Soraya keek naar Esmeralda en ging naar haar toe, “Ja mevrouw. Het spijt me heel erg, het is mijn schuld.” Zei Esmeralda. Soraya hielp Esmeralda naar een bank toe en liet haar daar zitten. “Het is niet jouw schuld, je bent een meermin en het kwam door de Banshee’s. Ik ben enkel geschokt, waarom in één keer gelijk raak.” Zei Lillith en ging naast Esmeralda zitten, ze legde haar hand tegen de buik en voelde gewoon het hartje al beginnen met kloppen. “Het is een dochter, ze voelt gezond. Ze is een meermin en demon.” Zei Lillith en keek Esmeralda aan. Esmeralda begon tranen van vreugde te huilen. “Ik heb gehoord van Seth’s bruiloft... De boodschappers spreken erover sinds Aceria langs kwam. Ik wil haar houden met Seth. Alleen dat kan nu niet,” zei Esmeralda snikkend. Soraya liet Esmeralda op haar schouder uithuilen. Lillith zei hardop “hoe vertellen wij dit Seth en Gwenn…. Want zo te voelen zal het over enkele dagen al te wereld komen.” Esmeralda snikte. “Laat mij het vertellen, alstublieft. Ik wil het hem zelf zeggen.” Zei ze. Lillith knikte en keek Soraya aan. Soraya wist wat ze moest doen en stond op. Ze ging haastig de trappen op en deed de deur open. Ze trof daar Seth en Gwenn aan beide naast elkaar aan het liggend. “Seth kom mee, het is belangrijk. Gwenn jij mag zelf bepalen of je komt.” Zei Soraya. Seth schrok zich dood en liep er snel achteraan terwijl Gwenn even wachten en toen ging. Seth en Soraya waren de trap al afgegaan. Soraya wees Esmeralda aan op de bank toen Seth beneden was. “B-ben je zwanger?” vroeg hij geschrokken. Esmeralda knikte en keek hem hoopvol aan. “Is niet erg. Het is nogal onverwachts… Ik weet niet wat te zeggen. Ik weet enkel dat ik het zal accepteren.” Zei Seth. Soraya glimlachte. Seth was echt volwassen geworden sinds de ceremonie. Seth voelde Esmeralda’s buik en glimlachte. Hij gaf er een klein kusje op. “Ik weet niet wat Gwenn zal vinden. Alleen ik vind het prachtig.” Zei Seth. Gwenn was met langzame trad om naar beneden gelopen. “Wat vind je prachtig?” vroeg ze aan Seth. Ze zag de meermin zitten en ze keek Seth geschrokken aan. “Seth… is dat van jou.” Zei Gwenn verbaasd. Seth knikte en Gwenn was naar Esmeralda toegelopen en keek haar aan. Eerst leek ze boos en zelfs woedend maar toen gaf ze Esmeralda een omhelzing. “Gefeliciteerd. Ik heb al mijn korte leventje al een kind gewild. Ik zou boos horen te zijn, alleen je hebt laten zien dat mijn aankomende man een vader kan zijn. Als ik het zo zeg, ben ik zelfs blij voor je.” Zei Gwenn. Esmeralda glimlachte en knikte dankbaar. Achter hun keken Soraya en Lillith elkaar verbaasd aan. Lillith keek hem aan en sprak in zijn gedachten ‘Heeft ze jou besprongen of jij haar aan de kreukels in je kleren te zien denk ik zij jou.’ Zei ze in gedachten. Seth keek haar verbaasd aan ‘Mam! Zeg dat niet zo, zij begon inderdaad, niet ik.’ Antwoordde Seth. Zijn ogen stonden stralend en hij keek naar Gwenn en Esmeralda die elkaar nog steeds een omhelzing gaven. “Is het erg als ik er tussen kom? Want het is wel mijn aanstaande vrouw en mijn kind.” Zei Seth. Esmeralda en Gwenn staken 1 arm vrij en namen Seth bij hun. “Bedankt Gwenn” Zei Esmeralda en Gwenn antwoordde “geen dank, maar ik wil haar wel kunnen zien later.” Esmeralda glimlachte en werd door Lillith naar boven gebracht waar ze mocht gaan slapen bij een logeerkamer.

10. An wedding and a newborn

Het was de dag, Seth en Gwenn stonden naast elkaar op hetzelfde dak waar hij twee weken geleden was gemaakt tot wie hij nu was. Ze stonden tegenover elkaar bij een altaar van runensteen. Op de achtergrond zongen Seth’s Banshee’s een lied en verder was het stil. Astarte de vrouwe van Asteroth stond bij de runensteen. Ze keek naar Seth en toen naar Gwenn, “Wij zijn hier voor deze twee demonen die elkaar in getuigenis van de verdoemden zullen mengen onder elkaar en zich zo zullen behouden aan het menselijke recht. Zij zullen trouwen als mensen en leven als mensen terwijl hun innerlijke aard zich laat tonen als Demonen uit de achtste cirkel,” zei Astarte en ze greep Seth’s en Gwenn’s hand. Beide werden in elkaar gevouwen. “Mogen jullie je gebroed krijgen en zo leven onder de demonen in de hel! Zolang als jullie hier zijn, zullen jullie gebonden zijn aan elkaar via de dunne lijn die wezens het lot noemen.” Riep ze uit en iedereen zweeg. “Ik zal bij je blijven tot de dood zelf mijn lichaam een laatste maal zal aanraken en mij meevoeren naar zijn domein,” antwoordde Gwenn. Seth glimlachte: “Ik zal bij je blijven tot de dood zelf mijn lichaam een laatste maal zal aanraken en mij meevoeren naar zijn domein,” antwoordde Seth. Astarte glimlachte en knikte. Gwenn en Seth kusten en iedereen klapte en juichte. Seth en Gwenn liepen naar de andere kamer toe waar Gwenn grijnsde en gelijk haar lippen op die van Seth drukten. Ze glimlachten beiden en gingen door naar Esmeralda’s kamer boven. Seth ging naast haar Bed zitten en glimlachte blij. Gwenn daarin tegen ging zo dicht mogelijk bij Esmeralda zitten in plaats van tegenover en legde haar hand op Esmeralda’s buik. Zo ging het al enkele dagen door. Seth vreesde dat Gwenn dit niet zo goed accepteerde als gedacht. Ineens greep Esmeralda naar haar buik. Het ging gebeuren en drie schaduw priesteressen stonden klaar. Maria glimlachte naar Seth en knikte geruststellend. Het begon en Esmeralda kreunde, snel werd er voor alles gezorgd en Maria met haar twee zusters begonnen met het helpen bij de geboorte. Het gekreun was gekmakend en het geschreeuw brandde in Gwenn’s oren. Seth had haar meegetrokken en had haar vast gehouden terwijl ze even trilde van angst. Ze was Esmeralda als een familielid gaan zien. Maria deed de deur open, “Esmeralda vraagt naar jullie,” glimlachte Maria en ze bracht Seth en Gwenn naar binnen. Daar lag Esmeralda met een klein kind in haar armen, dat zachtjes huilde. Gwenn maakte een opgelucht geluidje en trok Seth mee. “Wat is haar naam Esmeralda?” vroeg Gwenn en keek toe naar het kind. “Calista” zei Esmeralda met een glimlach en huilde tranen van vreugde. Seth keek naar het kind en glimlachte. “Wat is ze mooi,” zeiden Seth en Gwenn tegelijk. Ze glimlachten en gaven elkaar een kus. Seth stak zijn hand uit naar de baby. De baby pakte verassend genoeg Seth’s vinger en stopte even met huilen. Daarna ging het weer verder en Seth nam Gwenn in zijn armen. “Ik ben vader…. Het spijt me enkel dat jij geen moeder bent,” zei Seth en Gwenn glimlachte en knikte als teken dat ze het niet erg vond. Gwenn gaf het kind een kusje op het hoofd. “Ik wil jou als peetmoeder voor haar Gwenn” zei Esmeralda spontaan. Gwenn keek geschrokken en bedankte Esmeralda met een omhelzing. Toen liep ze naar Seth toe en gingen ze samen naar de woonkamer. Daar wachtte Lillith, Soraya, Aceria en Ertias. Ze feliciteerden hen en gelijk verdwenen de ouders van Gwenn. Zij hoorden thuis in de vierde cirkel, ze waren lager van rang maar Seth vond het niet erg. Gwenn had hem weten te raken in zijn hart. Lillith glimlachte “gefeliciteerd Seth,” ze gaf hem een kus op zijn voorhoofd. Soraya keek Gwenn echter nog steeds niet vriendelijk aan en zweeg. Gwenn liep naar Lillith toe en knikte “Bedankt voor de tweede kans mevrouw, u zult zien dat ik er voor Seth ben.” Zei ze met een lief glimlachje. Seth woonde nog wel in hetzelfde huis totdat Esmeralda terug zou kunnen naar het meer, dan zouden ze daar gaan wonen bij een huis. Gwenn keek Seth ondeugend aan en ze liepen naar hun kamer. Daar deden ze de gordijnen dicht, alleen dit maal om met rust gelaten te worden. Gwenn ging op bed liggen, “Eigenlijk ben ik jaloers, ik wou je kind.” Zei Gwenn teleurgesteld en gaf Seth een omhelzing. Seth knikte en voelde hoe Gwenn haar hoofd in zijn nek legde. “Seth. Ik wil een kind.” Zei Gwenn. Seth keek haar aan.. “Nu al? We zijn net getrouwd,” zei hij. Gwenn keek hem zielig aan “alsjeblieft, ik wacht al 100 jaar op een man” zei Gwenn. Seth glimlachte toen maar en hij kuste Gwenn.

Lillith
Lillith zat naast Esmeralda op het bed en hield Calista vast. “Wat is ze lief, zo mooi, zo gezond. Het valt te zien dat het jullie kind is. Seth was ook zo toen hij net geboren was, hij lag zo in me armen en maakte zachtjes geluid als ik met me armen bewoog,” vertelde ze en gaf het kind toen weer over aan Esmeralda. Ze glimlachte en inderdaad, het kind maakte zachtjes een brabbelend geluidje. Esmeralda glimlachte, “Ik ga haar even wat te drinken geven” zei ze nadat Calista wakker werd en zachtjes huilde. Esmeralda glimlachte toen Calista gretig begon te drinken. “Dat ben ik, gretig als ik iets kan bezitten.” Zei Esmeralda glimlachend. Lillith glimlachte ook en legde haar arm heen om Esmeralda. “Je houdt van Seth, is het niet. Je houdt er niet van om hem met Gwenn te zien.” Zei Lillith en glimlachte. Esmeralda knikte “Ik kan er niks aan doen, Gwenn is zijn vrouw. Hij houdt ook van haar,” zei ze. Lillith twijfelde en zei het toen gewoon “Seth ook van jou, alleen Gwenn is zijn vrouw. Zijn liefde, jij bent minder voor hem geworden aangezien hij dit ook doet zodat Soraya en ik geen problemen krijgen vanwege onze dwaze belofte.” Vertelde Lillith schuldig. Esmeralda schudde haar hoofd en glimlachte: “Nee, jullie handelden goed,” vertelde ze en ze keek haar dochter aan. Calista had genoeg en Esmeralda twijfelde. Calista viel in slaap en Lillith glimlachte. “Soraya is ook van streek, de enige die niet weet wat het gevaar is, is Seth zelf. Alleen we kunnen er niets aan doen,” vertelde Lillith en gaf Esmeralda een knuffel.
Soraya was erbij gekomen en glimlachte: “Esmeralda, geluksvogel. Jij hebt het mooiste kind in de hel, het klinkt niet als een compliment maar zelfs de engelen zijn jaloers dat durf ik te wedden.” Vertelde Soraya en keek naar het kind. “Soraya, kan je Calista even vasthouden? Alsjeblieft, ik moet namelijk even goed gaan zitten.” Vroeg Esmeralda. Soraya nam Calista over en ook zij werd betoverd door het kleine wondertje. “Gwenn zal dit niet leuk vinden, je dochter is de mooiste. Gwenn wil zelf ook een kind, als die minder mooi is zal ze woedend worden.” Vertelde Soraya negatief. Esmeralda schudde haar hoofd “dat is net iets te ver zelfs voor Gwenn,” zei Esmeralda en nam Calista weer terug. “Mijn kleine meid, mijn schoonheid. Mijn Calista” zei Esmeralda en ze glimlachte.

11. My new home
Gwenn, Seth en Esmeralda waren naar hun nieuwe huis gegaan, nou eigenlijk was Esmeralda naar het meer gegaan waar haar zusters woonden. Gwenn was buiten gaan zitten in haar witte kleding, sinds ze met Seth leefde droeg ze heldere kleuren en glimlachte ze veel. Seth en Esmeralda zaten aan het water met de jonge Calista die een staart had gekregen, ze was in enkele dagen gegroeid als kool en kon nu al enkele woordjes zeggen, Gwenn was dolgelukkig geweest toen ze erachter kwam dat zij het tweede woordje was van Calista, het eerste woordje was Esmeralda geweest en Seth werd gewoon Seth genoemd maar dan met een D. De andere meerminnen waren erom heen gedrongen om het kleine meisje te zien. Calista was een snelle zwemmer voor haar leeftijd en Esmeralda was dolgelukkig met haar, “Mama, Gweenn, Sed! Ik swem!” had Calista geroepen toen ze zachtjes was gaan zwemmen. Alle meerminnen waren gesmolten voor het kleine kind, vaak kwam het niet voor dat ze een kind kregen en vooral niet van een halve engel. Gwenn was erbij gekomen en Esmeralda had haar even omhelsd. De twee waren vriendinnen geworden en Gwenn had telkens meer last van rugpijn en haar buik kwam licht naar voren. Ongelofelijk zo snel een tweede maal, hij zou weer vader worden alleen nu door iemand anders. Gwenn gaf Seth een kus en ze glimlachten beide. Een geschenk van de meerminnen was een heel mooi bed geweest in de vorm van een schelp. Het was een huwelijksgeschenk geweest maar ze hadden het in hun huis gelaten. Seth gaf Calista een kus op haar voorhoofd en ging toen naar binnen met Gwenn die moe was geworden. Seth wreef over Gwenn’s rug terwijl ze naar binnen liepen en Seth glimlachte toen Gwenn op haar zij op het bed ging liggen, “Vind je me nog wel mooi Seth. Wees eerlijk… gisteravond leek je niet te slapen maar voor je uit te staren.” Zei Gwenn met een nieuwsgierige blik. “Ja, alleen ik had toch gezegd dat ik aan moeder moest denken, ze is met Soraya weer alleen. Terwijl ze eiste dat ik daar zou blijven toen ik hier net was,” vertelde Seth. Gwenn glimlachte en pakte Seth’s hand. “Kom nou maar hier lieverd, laat de Banshee’s even zingen anders.” Zei Gwenn en Seth knikte. Direct stond Selene daar, “Seth, Gwenn, Ik neem aan dat ik weer eens mag zingen?” vroeg ze met een glimlach. Seth knikte en Silene begon met zingen, binnen enkele seconden lag Gwenn tegen Seth aan en met haar arm over hem heen. “Ga maar Selene, bedankt. Ik val zelf wel in slaap,” antwoordde hij. Selene glimlachte en keek Seth aan. “Ja Seth, ik herinner me de dag nog dat jij voor me stond en me vroeg voor je te zingen. Toen je twee was. Ik heb het nooit gezegd maar je had me toen al opgeroepen. Nu is het jaren later en zie ik je bijna vader worden met je vrouw Seth. Ik hield van je zoals Lillith van je hield, Eliana hield van je zoals ik van je hield. Vond je het gek dat we waren gekozen om telkens voor jou te verschijnen.” Zei Selene en keek naar Seth. Haar gele ogen stonden lief en ze keek hem aan. “Slaap lekker Seth,” zei ze en ze liep weg. Selene liep naar buiten en ging toen naar een kleine grot aan het water waar de meerminnen sliepen. Daar lag Esmeralda met Calista, Selene was er naar binnen gegaan net als toen in Seth’s droom weken geleden. Alleen toen bij zijn engelen kinderen. Dit was 1 kind en die is een halve meermin. “Esmeralda, wil jij dat ik voor jou of Calista zing?” vroeg Selene. “Ja graag, ik wil dat Calista goed slaapt. Kan je anders gewoon neuriën, ik wil wakker blijven.” Zei Esmeralda. Silene glimlachte en begon te zingen, enkele secondes later lag Calista te slapen in een mensen bed waarnaast Esmeralda lag. Silene verdween toen ze klaar was met een glimlach. Esmeralda zat daar alleen en viel toen zelf in slaap.

11.5 My dark twisted fantasy

Gwenn was weer enkele dagen boller geworden, bij demonen ging het proces veel sneller dan bij mensen, Gwenn was net anderhalf week zwanger of ze had al een grote buik. Seth zorgde die dagen goed voor haar en verzorgde haar zoals dat hoorde. Alleen zo nu en dan wanneer ze sliep sloop Seth naar buiten en ging naar Calista en Esmeralda. Calista zag er voor een mens al uit als vier jaar, terwijl ze pas twee en een half week was. Calista was op Seth afgerend en was hem de armen in gesprongen, ze hield erg van Seth. Dat merkte hij, Esmeralda liep altijd wel in de buurt en net zoals Gwenn gedaan had voor Esmeralda, deed Esmeralda dat voor Gwenn. Esmeralda zat op het bed van Seth en Gwenn terwijl ze vriendelijk glimlachte. Calista was erg nieuwsgierig en ze was bij Gwenn gaan liggen. “Gwenn, wanneer word je mama net als mijn mama?” vroeg ze op een kinderlijk toontje dat wel schattig moest klinken. “Over een paar dagen Calista en het word een meisje net als jij, jullie kunnen vriendinnen worden en met elkaar spelen. Alsof jullie zusjes zijn,” zei Gwenn met een glimlach naar Esmeralda. Esmeralda knikte “Want ik en Gwenn zijn hele goede vriendinnen,” vertelde Esmeralda. Calista lachte even en liep naar haar moeder toe, ze ging rustig bij haar zitten en viel tegen haar aan in slaap. “Gwenn, je wordt nu zelf moeder en jouw kind zal Seth als vader hebben. Je moet wel erg gelukkig zijn,” Gwenn knikte als antwoord op Esmeralda. Seth kwam aanlopen en voelde zich niet eens ongemakkelijk, hij ging naast Gwenn zitten en kuste diens buik. Hij voelde even later iets trappen, “wat lief… Gwenn ik hou van je,” zei Seth. “Ik ook van jou, Seth” zei Gwenn glimlachend. “ik ook van jou. Ik ook van jou Seth,” zei Esmeralda in haar gedachten. Haar hart klopte nog steeds voor Seth, ze was bang voor Gwenn’s woede als ze het zou zeggen en misschien zou Calista dan zelfs gewond raken. Dus bleef Esmeralda zwijgen voor hun veiligheid. Ineens begon Gwenn te grijpen naar haar buik en Seth wist wat te doen. Hij opende het portaal en riep Maria op. Dit maal mocht hij niet bij de geboorte zijn, Maria was alleen en had alle ruimte nodig. Seth zat bezorgd in de kinderkamer waar Calista werd neergelegd door Esmeralda. “Seth, het komt wel goed… Gwenn is sterk,” zei Esmeralda zachtjes. Alleen diep van binnen hoopte ze dat Gwenn overleed samen met dat kind. Na enkele minuten kwam Maria binnen met een glimlach, ze pakte Seth’s hand. “Je hebt nog een dochter gekregen,” vertelde ze en trok Seth mee richting de kamer. Daar lag Gwenn met een baby in haar armen, “Seth, dit is Nina.” Vertelde ze met een glimlach. Maria fronste “is dat geen aparte naam voor hier?” vroeg ze. Gwenn schudde haar hoofd “Nirinia is haar hele naam, maar voor Seth noem ik haar Nina. Zo heette zijn nichtje,” vertelde Gwenn. Seth keek haar verbaasd aan maar besefte dat ze het kon weten via zijn gedachten. Hij gaf Gwenn een kus en toen eentje aan Nina.

Esmeralda zat in de kinderkamer te huilen, “waarom moest hij trouwen met haar, waarom moesten hun ook een kind krijgen. Waarom wil hij niet bij mij zijn?” zei Esmeralda snikkend en huilend. Haar hart voelde verscheurt en haar hoop was voor haar ogen verkracht toen Maria was gekomen voor Seth om het nieuws te vertellen. Toen verscheen er een gedaante voor haar. Een vrouw gehuld in witte kledij alleen haar huid was lijkbleek en haar ogen waren oranje. Haar huid zag eruit als een soort van leer maar leek te gelijk heel erg zacht. Haar haren waren rood als bloed en haar lippen waren zelfs roder. Ze glimlachte “Ik ben Svetla, aartsdemon. Mijn soort zijn de machtigste en ik hoorde je Esmeralda, wij hebben woorden gekregen over Seth. Ik en mijn zusters en broeders zijn bezorgd. Een halve engel, half demon mag niet met een demon zijn in onze ogen. Ik zeg dit als een vrouw, pak Seth van Gwenn af en verleid hem. Jij droeg zijn kind eerder, neem die van haar over en pak Seth af. Esmeralda, Seth houd van je. Jij houd van hem, je moet dat niet laten verpesten door een 4de ring demon. Jij bent zelfs nog hoger in rang dan haar.” Zei Svetla en ze spreidde haar armen die ze om zich heen had gevouwen. De witte kleding bleken haar vleugels en de demon moest al die tijd daar hebben gezeten. De demon boog voorover en keek naar Calista. “Wat is ze lief, ze zou het vast leuk vinden als ze haar papa en mama samen ziet in plaats van haar papa met een vrouw die niet haar mama is.” Zei Svetla en keek Esmeralda aan. Esmeralda knikte en Svetla liep naar haar toe. “Je kunt haar uit de weg roeien, ik kan dat ook voor je doen. Alleen de gevolgen voor Seth daar kan ik niks aan doen,” zei Svetla. Esmeralda knikte en keek de demon aan, “Alleen ik wil dan iets ervoor terug,” zei Svetla. Esmeralda was afgeleid en knikte “Is goed,” pas toen Svetla verdween besefte Esmeralda wat ze had gedaan alleen nu was het te laat.

12. My dear child

Het was enkele dagen na de geboorte van Nina en ze was erg snel gegroeid, ze zag er nu al uit alsof ze vijf jaar was. Calista zag eruit als negenjarig, de andere duistere families en Demonen hadden geschenken gestuurd naar Seth vanwege zijn merkwaardige en krachtige familie. Hij stond al bekend vanwege zijn eigenschappen ‘The unnamed’ en ‘Angelmonic’ Het waren vreemde namen maar Seth vond het niet erg. Hij vond het wel grappig, Calista en Nina zaten samen met hem bij het meertje. Seth zelf lag op zijn rug naar de wolken te kijken. Vreemd dat de hel wolken heeft maar het is wel mooi. “Papa, kom ook zwemmen!” riep Nina en Seth glimlachte “Ja, Seth kom zwemmen.” Reageerde Calista met een glimlachje. De meerminnen waren of aan de kant of in het water. Dat waren ze altijd als Seth er zat met zijn 2 dochters. Een nimf liep achter Seth. “Ik wil even niet het water in,” zei Seth en toen kreeg hij een zetje. “Luister naar je kinderen Seth,” zei de Nimf met een glimlach. De meerminnen begonnen te lachen en Seth’s dochters giechelden. Nina vond het gelukkig niet erg dat zij benen had in plaats van een staart, dat leek ze juist fijn te vinden. Seth zwom even rond en Esmeralda zat aan de kant tussen wat andere meerminnen te glimlachen naar Seth. “Dus hier zit mijn schoonzoon met zijn dochters. Terwijl hij eigenlijk voor zijn vrouw moet zorgen,” zei een vrouwenstem. Seth draaide zich om en keek Aceria aan. Ze glimlachte juist een beetje hoewel haar stem net wat anders had geklonken. Nina kwam het water uit en riep, “Oma,” Nina werd opgetild door Aceria toen ze het water volledig uit was. Calista zwom naar Esmeralda toe en de zeemeerminnen keken de vrouw aan die daar stond. Seth ging het water ook uit en Gwenn was naar buiten gelopen. “Moeder, wat doet u hier?” vroeg Gwenn. Aceria keek naar Gwenn “Mijn kleindochter bezoeken en ik ben hier om te vertellen dat enkele aartsdemonen Seth hebben uitgekozen om voor hen te verschijnen.” Zei Aceria met een redelijk verbaasde blik. Gwenn keek ook verbaasd en ging toen naar Seth en kuste hem. Seth keek naar Aceria “wanneer dan?” Vroeg hij. Aceria keek hem aan “als de meermin gereed is,” zei ze en wees toen naar Esmeralda. “Celeen, let op Calista alsjeblieft” zei Esmeralda tegen haar nicht en Calista liep naar Celeen toe. Esmeralda haar staart werden benen en een dun stuk stof hing tot haar bovenbenen. Ze kreeg van een nimf snel een rok en trok die aan. “Oke… hoe moeten we dan gaan?” vroeg Esmeralda. “Zo.” Antwoordde Aceria kort en ze verdwenen.

Seth en Esmeralda stonden voor een poort die open ging en ze liepen naar binnen zoals ze waarschijnlijk moesten doen. Zeven wezens zaten in een halve cirkel daar. Een schim begon met praten “Setherian Da Valencio en Esmeralda syrenia zijn gearriveerd. De zeven aartsdemonen staan klaar.” Begon de schim. Zeven tronen waren gevuld en Seth ging ze van links naar rechts af er zaten 2 vrouwen, toen 3 mannen en toen weer 2 vrouwen. Ile de engel van gemeenschap, overspel en genot, in haar rode kleding zat ze op de troon met haar pupillen verweid zoals het werd beschreven. Sartana de harteloze, in haar lange blauwe gewaad en haar niets zeggende blik. Erstal de slachter, met zijn verbrande gezicht en slachtzwaard. Merdon de jager, met zijn kleren gemaakt van gelooide mensenhuid en een kruisboog naast zijn troon. Alertan de bruut, met zijn lichaam onder het bloed en littekens in volledige wapen uitrusting. Mirté de vrouwe van slavernij in haar zwarte kleding en met armbanden over haar armen. Toen kwam de laatste van de zeven, Svetla de verleidster, haar witte leerachtige huid, haar bloedrode haren en lippen met haar verleidelijke blik. Sartana begon om te openen “er is besloten dat Seth een keuze moet maken. Hij mag geen twee liefde’s hebben. Hij is getrouwd maar heeft in een korte tijd twee dochters gekregen. Beide van een ander, dat is ontbindend.” Zei Sartana nietszeggend en keek Seth aan. Svetla stond op “Ook is er met een stemming van vier tegen drie besloten dat hij niet zelf mag kiezen, hij zou oneerlijk kiezen uit schuld gevoel. Je moet de volgende 24 uur of korter doorbrengen met beide. Je zal ondertoezicht staan en er is beloofd tot de dood je komt halen. Dus leed word het obstakel,” Zei Svetla. Mirté keek naar Esmeralda “Ook zullen jullie gebonden zijn aan Seth en als jullie hem loslaten zal er een pijn tot diep in hem doordringen.” Zei Mirté grijnzend. Alertan nam toen het woord over “als laatste zal ieder kind bij de moeder blijven. Verliest Gwenn, dan keert ze terug naar haar ouders met Nirinia. Verliest Esmeralda, dan keert ze met Calista terug naar de diepten. Dat is het. Gwenn is al ingelicht door Aceria en het zal vanavond beginnen.” Zei Alertan. Toen keerden Seth en Esmeralda terug. Beide stonden ze daar voor het huis en Gwenn stond op uit een stoel. “Je gaat verliezen bakvisje,” zei ze uitdagend en pakte Seth’s arm beet. “Mirté staat te wachten met Asteroth” zei Gwenn en trok Seth mee. Daar stond de vrouwe van slavernij inderdaad te wachten met een gigantische spierbundel naast haar. Ze wachtten tot Seth kwam. Seth ging klaar staan zoals verwacht en naast hem kwamen aan beide zijden iemand staan. “De regels zijn simpel. Beiden houden Seth’s arm vast. Wij gaan hem vervloeken, elke keer zal een aanraking van hem branden en vol leed zitten. Degene die hem loslaat zal hem heel veel pijn doen en verliest.” Zei Mirté en Asteroth mompelde wat woorden. “Is die pijn voor mij nodig?” vroeg Seth verward. Mirté “ach, je zal er van genieten,” zei ze vals. Alleen toen begon het al. Seth voelde door zijn armen een schrok komen die hun pijn deed. “Hij is van jullie… beter gezegd 1 van jullie. Seth ik vermaak me ondertussen met je personeel tijdens een.. gesprekje.” Zei Mirté en liep weg naar de woonkamer gevolgd door de slavin en slaaf uit het huis. Asteroth hield toezicht en zijn grote paarse ogen keken hun aan. Schrokken volgden en Seth voelde Gwenn zich vastgrijpen en haar nagels in zijn arm boren maar hij hield zich sterk, rechts van hem was het veel erger. Esmeralda zonder magie of demonische krachten snikte en huilde van de pijn maar liet niet los, ze deed haar volledig best. Uit de woonkamer klonk een hijgende stem, “Asteroth, nu de krachten uitschakelen,” zei Mirté haar stem. Asteroth hief zijn hand en Gwenn kwam zonder krachten. Als getroffen door de bliksem moest ze los laten aangezien de pijn van nu voor haar honderd keer erger voelde en ze liet los. Esmeralda snikte en toen stopte de pijn voor hun en Asteroth knikte, “Esmeralda wint, Gwenn verloor. De pijn gaat nu intrekken,” klonk het koud en hard. Seth werd achterover geslagen door een onbekende kracht en voelde door Gwenn een enorme pijn. Met een glimlach stond Mirté daar met Seth’s slavin naast haar. Het viel Seth op dat Mirté nu wel erg breed glimlachte en een rood gezicht had. “Gwenn. Je hebt verloren, je weet wat dat in houd. Neem afscheid van Seth en ga dan met Nina weg.” Zei Mirté. “Vaarwel Seth. Het spijt me, ik had meer pijn moeten verdragen voor jou.” Zei Gwenn met tranen in haar ogen. Mirté fronste en ging verder “Nina mag komen wanneer ze wilt, jij mag komen maar dan moet je enkele meters afstand houden.”
Esmeralda keek naar Gwenn met enig spijt maar dat verdween, ze had Seth het huwelijk in gedwongen dus dit verdiende ze. Gwenn verdween en Mirté bleef bij Seth en Esmeralda. Ze pakte beide handen, “Jullie zijn nu aan elkaar gebonden. Mogen jullie een opwindend leven krijgen. Esmeralda jij bent zijn vrouw, Seth jij bent haar man.” Zei Mirté met een glimlach. Zij was een aardige Aartsdemon behalve het feit dat ze Seth enorm veel pijn had opgelegd. “Trouwens Seth, zou ik Illidia een keertje mogen lenen?…. Personeels tekort.” zei Mirté terwijl ze knikte richting de slavin. Seth kon een glimlach amper onderdrukken en knikte. “Wat een schat, dit is ons huwelijksgeschenk. Van mij en de andere zes.” Zei Mirté en ze stak een bol uit. Hij was zwart, rood, blauw en toen weer vanaf het begin. “Als wij tijd hebben kunnen we dan contact zoeken. Aangezien de zes en ik je nog even in de gaten wil houden Seth…. Zet hem dus maar niet in de badkamer of slaapkamer.” Zei Mirté met een grijns. Seth knikte en nam het aan, Mirté verdween en Esmeralda keek Seth aan. “Hou je nog van me Seth?” vroeg Esmeralda. “Ik ben er nooit mee gestopt…. Alleen Gwenn had me hart overgenomen. Sorry, alleen. Dit valt me nogal zwaar, we kunnen wel samen wonen, leven en slapen. Alleen ik wil even rusten om na te denken.” Zei Seth en legde de bol neer op het bed voordat hij naar buiten liep.

Esmeralda ging op het bed zitten en als geroepen verscheen Svetla. “Alles naar wens Esmeralda?... of gingen dingen niet zoals verwacht?” vroeg ze half glimlachend. “Jij wist dat dit zou gebeuren…..” zei Esmeralda beschuldigen. Svetla keek verontwaardigd “Nee, hoe kom je daar bij. Ik kan Seth’s gevoelens niet bepalen. Hij houd wel van jou alleen Gwenn had hem elke avond warm gehouden en was er voor hem terwijl jij in het water lag, je kan het Seth niet kwalijk nemen. Binnen enkele dagen is hij weer normaal.” Vertelde Svetla. Esmeralda knikte: “Dan is het goed, alleen… wat wil je ervoor terug? Svetla.” Vroeg Esmeralda. Svetla glimlachte, “Jij wou Seth’s hart. Ik wil een kind, jouw kind. Calista,” zei Svetla met een valse grijns. “Nee! Dat niet! Alstublieft! Ik geef u alles behalve haar!” riep Esmeralda uit. Svetla grijnsde “maak je niet druk, het was een grapje. Ik wil Seth’s bloed proeven en ik heb een beetje nodig zie mij als een vampier, ik heb bloed nodig. Ik wil wel een kind alleen niet zoals jullie het deden. Ik ga vannacht als jou Seth weer verliefd maken en gelijk pakken wat ik nodig heb,” zei Svetla en glimlachte ondeugend. “Oké, alleen je doet NIKS met hem.” Zei Esmeralda en Svetla knikte als teken dat ze het snapte. Svetla verdween en Esmeralda stond op en ging naar buiten. Seth lag in het water met Calista en wat meerminnen die Seth aan het troosten waren met zijn verlies. Calista zat in een omhelzing van Seth en snikte ook, Esmeralda liep naar het water en gaf Seth ook een omhelzing. “Het spijt me Seth,” zei ze. Seth keek haar aan, “Je wou mij… Je wou bij Calista blijven,” zei Seth. Hij knikte begrijpend en sloot zijn ogen.

Svetla,
Svetla stond tegenover Esmeralda en knikte, haar lichaam paste zich aan en ze leek sprekend op Esmeralda. “mmm, wat ben ik knap hé.” Zei Svetla en draaide rond. Esmeralda fronste “ga nou maar en houd je aan de afspraak,” zei ze geïrriteerd. Svetla liep de trap op en ging naar Esmeralda’s kamer waar Seth lag. “Esmeralda ben jij dat?” vroeg Seth. “Ja, ik ben het Seth. Ik wil me excuses aanbieden voor vanmiddag,” zei Svetla en liep naar het bed toe. Seth draaide zich om en keek verbaasd. “Kan je weg gaan” vroeg Seth terwijl hij zich afwendde. “We zijn wel getrouwd Seth,” zei Svetla in Esmeralda’s vorm. Ze kroop het bed in en schoof de dekens iets naar beneden, “laat het me nu even goed maken,” zei Svetla. Seth keek haar aan “hoe?” Svetla hoefde enkel naar voren te buigen zodat Seth heel dichtbij haar was. “Zo misschien Seth,” zei Svetla en ze zat nu op Seth’s schoot en leunde boven hem. Svetla begon Seth te kussen en toen zijn nek. Ze beet zachtjes en speels maar door de scherpe demonen tanden van Svetla druppelde er bloed in haar mond. ‘Mm, hij is echt een halve engel en halve demon. Hij smaakt zo zoet,’ mompelde Svetla in gedachten. Het beetje bloed dat wegstroomde ving ze op in haar hand, ze likte over het wondje die toen onmiddellijk sloot. Langzaam bevroor Seth uit het niets. Svetla stond op en twijfelde ze boog voorover en gaf Seth een kus op zijn lippen. “Smakelijk,” zei ze hardop en liep naar beneden. Daar stond Esmeralda “Hij is minder boos” Zei Svetla grijnzend “Hij heeft smakelijk bloed, ik zal jullie voorlopig met rust laten,” zei Svetla en verdween. Snel ging Esmeralda naar boven en zag Seth als bevroren zitten, ze ging op zijn schoot zitten en voelde iets verontrustends…… Svetla had zich aan haar woord gehouden, ze kon Seth’s hart snel voelen kloppen maar ze hadden niks gedaan. Gelukkig. Esmeralda kuste Seth in zijn nek en gelijk leefde hij weer. Seth voelde zich vreemd maar Esmeralda kust hem op zijn mond. Seth glimlachte “Dit zijn geen excuses…” zei hij nog steeds glimlachend. Esmeralda trok de dekens wat omhoog en het begon weer.

Calista
Calista werd vroeg wakker en merkte tot haar schrik dat ze nog niet thuis was, Celeen was wel wakker en had haar arm om Calista heen geslagen in het nestachtige bouwsel in de grot waar ze hadden geslapen. “Waar is Mama?” vroeg ze zachtjes en slaperig. “Ze is thuis, ik wou je niet wakker maken. Jullie wonen weer bij papa, bij Seth. Gwenn en Nina moesten weg van de gemene aartsdemonen. Alleen Seth is aardige halve engel” Zei Celeen een beetje kinderlijk voor de jonge Calista. Calista stond op en Celeen deed dat dus ook en samen liepen ze naar het water waar ze even in gingen om naar de andere kant te komen. Calista kroop snel aan de kant en Celeen gaf haar eerst nog een kus op haar wang. “Geef dat even door aan mijn tante/jouw mama. Goed?” vroeg Celeen. Calista knikte en liep naar het huis van Seth en ging naar binnen. Ze liep de trap op en ging naar hun slaapkamer. “Mama! Papa!” riep ze en ze liep naar het bed waar Seth aan de rand zat en Esmeralda op haar zij lag. “Calista, mijn kleine meid!” zei Seth en tilde haar op en toen het bed in. Calista lachte en gaf Esmeralda een kus op haar wang “Moest ik van Celeen geven mama,” giechelde Calista. Esmeralda glimlachte en gaf er twee terug aan Calista. “Eentje is voor papa, de ander is voor jou.” Zei Esmeralda. “Hier papa!” zei Calista en gaf Seth er ook eentje. Seth glimlachte “Mijn dierbare meisje,” zei hij en gaf Calista nog een kus.