Novelty

Haar ogen vlogen even door het kamp. Wie kon ze als haar broertje benoemen? Misschien wilde Beekit wel haar broertje zijn! Maar hij was al familie van Honeykit en Nectarkit, dus dat zou waarschijnlijk niet gaan. Hoe kregen katten broertjes? Waar haalde je die vandaan? Ze wilde het aan Amberhunt vragen, maar ze wist niet zeker of dat een goed idee was. De kater zag er een beetje raar uit. Ze wist niet precies of hij nou boos of verdrietig was, of gewoon blij. Hij glimlachte en greens steeds, maar wanneer hij dacht dat Feverkit niet keek, had hij een aparte blik in zijn ogen. Een blik waar ze haar vinger nog niet helemaal op kon leggen. De kater zei dat hij zijn broer niet vaak zag, en even keek ze hem verbaasd aan. Waarom niet? Hadden ze ruzie met elkaar? Ze wilde haar mond open trekken, toen ze bedacht dat dat misschien geen goed idee was. Hij kon in Starclan zijn, en ze wist dat dat voor veel katten moeilijk was. "Wil je mijn broer dan zijn?" vroeg ze hem. De ideale oplossing! Dan had zijn een broertje, en hij een zusje!

- Poor Amber :c

Feverkit trippelde op haar poten, ze stond haast te springen, zo enthousiast was ze. Ze had eindelijk eens een goed idee! En dan kreeg ze ook nog eens een broer, een hele aardige! Ze fronste echter toen Amberhunt haar uitlegde dat je broertjes en zusjes alleen kreeg van dezelfde ouders. Waarom was dat nou weer zo? Wie had die domme regel bedacht? De kitten keek even teleurgesteld naar de grond. Dus het was toch een slecht idee. Ze keek even stilletjes om zich heen, een aantal rillingen trokken over haar rug. Het was een stuk kouder in het kamp dan in de Nursery. "Oh, oké," sprak ze toen maar, haar teleurstelling duidelijk in haar stem. Nadat ze gesproken had, moest ze een aantal keer hoesten. Blijkbaar was ze nog niet helemaal beter. "Maar we kunnen wel vrienden zijn, toch?" vroeg ze toen, haar stem een beetje schor klinkend. Vrienden waren ook leuk!

Eigenlijk was ze alles alweer vergeten toen Amberhunt zei dat ze natuurlijk wel vrienden konden zijn. Mooi! Er kwam weer een glimlachje op haar gezicht en haar teleurstelling was als sneeuw voor de zon weggesmolten. Ze kermde een vrolijke miauw uit, waardoor ze nog een paar keer moest hoesten. Het was regelmatig zo dat haar longen zich vernauwden en ze weer flink last had van haar beperkte ademhaling, maar ze probeerde zich er niet zoveel van aan te trekken. Ze wilde gewoon graag met de andere kittens meekomen, en dat kon niet als ze na vijf minuten spelen al moe was. De rosse kater stelde voor om terug naar binnen te gaan, en ze keek even achterom, richting de ingang van de Nursery. Weer terug in dat saaie hol. Ze zuchtte even, maar draaide haar kop toen bij met een grote grijns op haar gezicht. "Dan moet je me eerst te pakken krijgen!" gierde ze vrolijk, terwijl ze het op een lopen zette naar een willekeurige kant van het kamp. Ondertussen begon haar hartje harder te bonzen en kreeg ze steeds minder lucht. Ze hield halt en begon zwaar te ademen, zwart vlekken trokken voor haar ogen en ze werd bijzonder licht in haar hoofd. Ze probeerde zich om te draaien, maar voelde zichzelf tegen de grond gaan, ademloos.