Founder {CLAN}

Chivypaw neusde de kitten mee. De laatste loodjes waren het zwaarst en daarom tilde ze het kleintje op. De rivier had zijn Thunderclan geur weg gespoeld, maar ze nam het zekere voor het onzekere. Daarom had ze de kitten onderweg neer gezet en hem grondig gewassen. "Je bent vuil geworden van de wandeling." Had ze gezegd met een knipoog. Nu droeg hij een sterke Riverclan geur. Ze haalde diep adem en wandelde het camp binnen. Ze liep ergens tot in het midden en zette het ventje toen neer. "Katten van Riverclan." Oeh dit voelde niet goed. Ze zwiepte met haar staart. Om zichzelf gerust te stellen gaf ze een lik over de kop van Shrikekit. "Ik vond een kitten aan de oever van de rivier. Aan onze kant. Hij heeft zijn hoofd gestoten en het enige wat hij nog weet is dat hij Shrikekit noemt. Hij heeft verzorging nodig en ik wou hem niet alleen achter laten..." Ze wist niet meer wat te zeggen en keek bezorgd naar de kleine.

+ CLAN

_{Om te zeggen dat hij verbaasd geweest was dat zijn dochter opeens de gehele Clan toesprak, was een understatement. Echter maakte ze de reden snel duidelijk, en zijn blik gleed richting de kitten die hij eerder nog niet opgemerkt had. Hij knikte om haar woorden. "Goed gedaan, Chivy. Precies zoals de Warrior Code je opschrijft." complimenteerde hij haar vanuit het midden van de groep katten die zich nu verzamelt had. Enkele koppen draaiden zich naar hem om, en toen hij Chivy's blik opving, knipoogde hij naar haar. Hij stapte wat verder naar voren, schoof zichzelf langs een aantal anderen heen. "Heb je zijn geur niet kunnen onderscheiden? Of heb je hier nog geen training in gehad?" vroeg hij haar vervolgens. Als het laatste waar bleek te zijn, moest hij haar misschien maar eens het territorium mee innemen. Al had hij een groot vertrouwen in Nightstream, wilde hij toch het beste voor zijn dochter, en wie was er beter voor haar dan haar eigen vader?}

Met een rustige blik lag Butterpact in zijn den. Hij was zijn pels aan het wassen en haalde zijn tong met grote halen over zijn natte pels. Hij was nog maar net naar het camp teruggekeerd omdat hij was gaan vissen en omdat hij zijn skills nog wat geoefend had als het op zwemmen aankwam. Tot zijn schrik had de rivier minder hoog aangevoeld, maar in elk geval was het nog wel te doen. De grijsgestreepte tom keek met zijn gele ogen naar zijn poot terwijl hij die likte en over zijn oor bewoog. Hij keek op toen hij een stem hoorde en ging naar buiten. Hij fronste toen hij zag dat Chivypaw hun toesprak en niet Butterstar. Zijn blik gleed direct naar de kitten die zich naast Chivypaw bevond. Shrikekit? Leuke naam wel. Zijn blik gleed naar Panthergrowl en hij gaf een knikje ten teken dat het inderdaad wel een goedgeplaatst compliment was voor Chivypaw, hoewel hij zich af vroeg waar deze kitten vandaan kwam. ‘Misschien kun je hem het beste naar een warmere plaats brengen,’ mauwde hij. ‘Hij zal het wel koud hebben als hij op de oever van de rivier was.’ De oever van de rivier was nu niet bepaald de warmste plaats; hij had al genoeg keren daar gestaan om daar achter te komen. Rustig wachtte hij tot zijn andere Clanmates zich zouden verzamelen en ook iets zouden zeggen over de kitten.

Chivypaw wiebelde met haar snorren als dank voor het complimentje. Ze keek naar de jonge kater en voelde zich ergens misselijk dat ze dit deed. Hij zou naar haar moeder moeten. Ze schudde haar kopje. Nee, hier was hij veel gelukkiger. De zilvergrijze kattin keek naar haar vader. "Ik weet hoe Thunderclan en Windclan ruiken. Hij droeg geen van beide. Ik weet zeker dat hij naar Riverclan rook, maar ook een beetje naar euhm. Hooi denk ik." Oké ze kreeg een prijs voor liegen want hier was ze echt goed in. Haar blauwe blik gleed naar de zoon van Futuresong. "Ja euh..." Ze wilde hier eventjes niet weg.

its the same story

just a different author

Nieuwsgierig kwam Stonepaw af op het rumoer in het kamp. Zijn bruine ogen vonden al snel Chivypaw, de med cat apprentice, die aan haar poten een kitten had. Even snapte hij niet wat er aan de gang was. Van wie was die kitten? Toch niet van Chivypaw zelf? Snel genoeg gaf ze echter een verklaring, het was een vondeling. Dit wekte zijn interesse nog meer. De kitten droeg een Clan naam, maar hij was niet RiverClan. Panthergrowl complimenteerde haar voor haar snelle reactie op een kitten in nood, waarop hij onbewust instemmend knikte.

Zijn Clanmates begonnen wat onder elkaar te praten, maar hij liep wat dichterbij, om de kitten beter te kunnen bekijken. ”Maar waar zijn zijn ouders dan?” Vroeg hij zich luidop af, sowieso een heel erg domme vraag. Als Chivypaw dat wist, had ze hem vast niet mee genomen naar hier, toch?

Haar ogen vernauwde zich toen ze het kamp terug in kwam en een hoop onrust opmerkte. Snel draaide ze haar kop naar Chivy en luisterde met een half oor mee. Naar Riverclan rook hmm. No way. Ze duwde zichzelf tussen de andere katten door en snuffelde even aan de kleine kitten. "Chivypaw. Hoewel je hebt gehandeld naar de Warrior code is dit geen Riverclan kat. Geen queen van ons heeft kittens van deze leeftijd. Met deze droogte en kou hebben we monden genoeg om te voeden." Even sloeg ze met haar staart. Ze kon geen kitten laten sterven. Niet als een moeder en niet als een clanleader. "Hij kan voor nu in de nursery blijven. Ik wil dat alle patrols rondvragen of een van de clans een kitten is verloren. Is dit niet het geval wordt hij naar de twoleg place gebracht. Zoek een kittypet en geef de kitten over. In dit geval kunnen twolegs beter voor een kat zorgen. Zeker als het al kittypet bloed heeft." Met een strakke blik staarde ze even naar Chivypaw. "Of heeft iemand hier op te biechten dat ze een kitten gehad hebben zonder dat ik er iets van af weet?"

Pearlykit trippelde naar buiten toen hij de medicine cat apprentice iets hoorde zeggen over een gevonden kitten. Wat? Dat zou hij eens onderzoeken! De lichtgrijze kitten vond zichzelf al heel wat, nu hij over een maan apprentice zou mogen worden. De slanke kater wrong zich tussen de menigte door tot hij helemaal vooraan stond en vernauwde zijn grijze ogen, de kitten aankijkend. Wat een raar ding, en het rook wat raar, al had Pearlykit bijlange na geen genoeg verstand om de geuren te kunnen onderschijden. Het rook wel vaag wat naar Riverclan, al kon dat ook zijn omdat hij midden in het Riverclan camp was. Wist hij veel. De kitten keek op toen Butterstar begon te praten en knikte bij haar woorden, weer Chivypaw aankijkend om te zien hoe zij zou reageren. Hij vond het goed als Butterstar deze indringer bij de kittypets zou gooien, hadden ze er tenminste geen last van. En wie oh wie zou hier een geheime kitten kunnen hebben? Hij verdacht wel enkele poezen, al kende hij geen van hen écht. Pearlykit was gewoon iemand die snel andere katten beoordeelde; en om een den te delen met deze waarschijnlijk kittypet-kitten, daar had hij al helemaal geen zin in. "Het ziet eruit als een Kittypet.", piepte hij dan ook. Tuurlijk, de kit had een clannaam gehad, maar misschien heette hij gewoon Shrike en had Chivypaw dat geïnterpreteerd als Shrikekit. Pff, wat een rare naam ook - al zou hij nooit toegeven dat hij het een coolere naam vond dan "Pearlykit''. Alleen dat al was genoeg voor de grijze kitten om de ander te haten.

Panther keek op bij Butterstar's woorden. Hij fronste bij het idee dat de ander een kitten was van een kittypet. Hoe zou hij dan helemaal hier beland zijn? Vrijwel meteen sloot hij dat idee uit. Echter zat er waarheid in haar woorden. Hoewel het geen probleem zou zijn met moedermelk - daar leek de kitten althans te oud voor - was een onbekende kitten opvoeden wel een probleem. Er was een motief voor beide keuzes, en hij stond achter de beslissing die Butter maakte. Bovendien kwam ze met een goede oplossing. Als de andere Clans een kitten verloren waren, zouden ze dit binnen enkele dagen kunnen weten. Toch schoot hem een onbehaaglijk idee te binnen. "Wat als ze denken dat we de kit gestolen hebben, als hij inderdaad uit een Clan komt?" vroeg hij, en draaide zijn kop richting de leidster. Het was immers geen gunstige tijd, voor geen één Clan, en het zou hem niks verbazen als ze allerlei verdenkingen naar hun kop geslingerd zouden krijgen.

Butterpact trok kort met zijn oortje toen hij de apprentice hoorde praten en zwoer dat hij lichtelijke twijfel opmerkte in de stem. Of misschien herkende ze de geur van hooi niet goed genoeg of was het iets anders dat ze had geroken, maar kon ze dat niet goed plaatsen. In elk geval was het vreemd dat Chivypaw hier opeens verscheen met een kitten, maar Butterpact voelde er ook weer weinig voor om de kitten zomaar achter te laten. Dan was Butterstar’s idee misschien wel een goede. Hij wierp een droge blik op Stonepaw. ‘Als ze dat had geweten had ze hem wel naar de desbetreffende Clan gebracht, denk je niet?’ Misschien een beetje een late reactie, maar aangezien toch niemand zich om de apprentice bekommerde en hij de opmerking wel had gehoord… Butterpact schrok op toen hij plotseling een stem hoorde naast zich. Hij keek naar beneden… en zag Pearlykit. Hij zuchtte. ‘En wat doen wij uit de nursery?’ vroeg hij. ‘Je bent nog te jong om je met Clanmeetings te bemoeien. Nog één moon en dan houden we je niet meer tegen.’ Hij zocht met zijn ogen naar Pealykit’s moeder, maar kon haar niet direct vinden. Hij onderdrukte een zucht. Ging hij nu echt de helft van deze belangrijke meeting missen omdat hij een kitten terug naar de nursery moest brengen? Het zag er naar uit van wel. ‘Kom op, Pearlykit,’ murmelde hij. ‘Het is koud buiten.’ Hij boog zich naar de kitten toe en pakte deze bij zijn nekvel. Daarna begon hij in de richting van de nursery te lopen. Hij keek nog kort terug toen Panthergrowl zijn vraag stelde, maar hoorde al niet meer wat het antwoord was omdat hij zich binnen de wanden van de nursery begaf. ‘Kun je niet gewoon voor één keer binnen blijven? Dadelijk raak je nog eens echt in de problemen.’ Hij keek de kitten met een strakke blik aan.

Tag: Stonepaw en Pearlykit

its the same story

just a different author

Nog voor iemand een antwoord kon geven op zijn toch wel belangrijke vraag (ahem), kwam Butterstar kijken wat er allemaal gaande was. De leader kwam naar voren gelopen en Stonepaw ging respectvol een paar passen opzij. De she-cat inspecteerde de kitten en begon toen te praten. Snel genoeg had ze een beslissing genomen, de kitten kon voor nu in de nursery blijven maar zou over gebracht worden naar kittypet territorium, als geen enkele Clan de kitten herkende en erkende als één van hen. "Of heeft iemand hier op te biechten dat ze een kitten gehad hebben zonder dat ik er iets van af weet?" Merkte ze toen op. Gasp. Dat had Stonepaw niet zien aankomen.

Daardoor had hij ook bijna de opmerking van Butterpact gemist. ‘Als ze dat had geweten had ze hem wel naar de desbetreffende Clan gebracht, denk je niet?’ Reageerde die op zijn vraag van eerder. De jonge apprentice keek hem een beetje geschrokken aan en knikte toen heftig. Ja, natuurlijk, de warrior had gelijk. ”Ja, dat zou ze wel gedaan hebben”, Reageerde hij op diens woorden, waarna de warrior zich om draaide naar een kitten die naast hem was verschenen. Stonepaw besloot om de meeting nog te volgen, maar voor de rest niks meer te zeggen, aangezien zijn opmerkingen niet de slimste waren.
Tag: Butterpact

Pearlykit keek bijna pruilend naar de warrior toen die hem zei dat hij nog te jong was om hier te zijn. Dat was niet waar! Hij was heel volwassen, binnen een maan mocht hij al apprentice worden en wat hem betrof was hij al lang warrior geweest. Dan was zijn naam Clawkiller geweest, want dat was een hele stoere naam. Hij gromde geïrriteerd toen Butterpact hem oppakte bij zijn nekvel én hem ook nog eens Pearlykit noemde! Pearlykit! Wist die idioot niet dat hij zo niet genoemd wou worden? De lichtgrijze kitten schudde met zijn pootjes, met zijn hele lichaam, proberend los te raken, maar hij kwam pas weer los toen de crèmekleurige warrior hem neerzette, terug in de nursery. Boos keek hij hem aan, zijn lichtgrijze oogjes fronsend. "Nee!", antwoordde hij strijdlustig op de vraag van de warrior. "Ik wil niet behandeld worden als een kleine kitten!"

Haar oren lagen achterover in haar nek, alle drukte om haar heen zorgde ervoor dat ze zich niet optimaal kon focussen op de belangrijke taken. Nee. We moesten ons druk gaan maken over een aandrijfkitten die hier niet thuis hoorde. "Panthergrowl. Welke clan is zo domzinnig dat ze denken dat wij een kitten van hun gaan stelen met deze weersomstandigheden? We willen van hem af, niet hem houden." Snuivend keerde ze haar hoofd richting de kitten. "Nou kom op. Het feest is afgelopen. Jullie hebben allemaal taken genoeg nietwaar?" Strak keek ze de katten die zich verzameld hadden aan. "Of moet ik soms extra werk voor jullie gaan bedenken? Als iedereen tijd heeft om naar een kitten te staren is er vast wel tijd om luizen uit de elders hun vacht te halen en extra kruiden te halen. In twoleg gebied." Voegde ze er maar even aan toe. Wetende dat dat de meest vreselijke plek was volgens algeheel concept om kruiden te halen. Nadat ze allemaal nog een keer had aangekeken draaide ze zich om naar Pearlykit. "En jij." Vernauwd keek ze de kitten aan voor ze haar kop naar hem toe bracht. "Als jij niet binnen 2 seconden terug bent in de nursery laat ik je nooooooit warrior worden. Pearlykit de elder. Klinkt goed nietwaar?" Een kleine hint van een grijns was zichtbaar in haar ogen, hoewel ze haar mond strak hielt. "Hup hup hup of we eten jou zometeen nog op." Nadat ze de kitten met haar staart richting de nursery had geduwd draaide ze zich om en liep richting haar den. God oh god.
-Butter Topic Uit

Haar oren bleven rechtovereind staan. Ze was niet geïntimideerd door Butterstar. Er was wel wat erger. Zoals de voorspelling van Firestar bijvoorbeeld. Haar lichtblauwe ogen gingen naar de kitten. Ze knikte. Waar was ze met haar verstand? Lag het nog in de Nursery misschien? Ze duwde haar nagels in de grond. Dit was een dom idee. Domme Chivy. Hoe had Starclan in hemelsnaam haar nu kunnen kiezen? "Goed, ik zal de weg wijzen van waar we de kitten hebben gevonden." Ze neusde Silverkit naar Pearlykit en stond dan op. Klaar om de weg te wijzen.

Butterpact probeerde het irritant, niet bekende gevoel van schuld te onderdrukken toen hij zich de geschrokken blik van de apprentice in zijn kopje herhaalde. Het wás toch ook een domme vraag geweest? De apprentice had er zelfs mee ingestemd! Toch had hij misschien wat subtieler mogen zijn wat dat betrof. Nou ja. Het was nu eenmaal gebeurd en de apprentice leek er niet heel erg onder te lijden of zo. Hij moest zich nu eerst maar eens focussen op deze kitten die zich overduidelijk geen kitten meer voelde. En dat liet hij duidelijk merken door brutaal gedrag te vertonen. Butterpact onderdrukte een luide zucht. ‘Maar je bént een kitten. Hoe moet ik je anders behandelen?’ Toch moest hij even grinniken. Normaal gezien had hij het niet heel erg op kittens, maar hij vond Pearlykit wel grappig. Zijn naam had eerder bij een she-cat gepast en klonk zachtaardiger dan dat hij was. Toen besloot Butterstar echter om zich in te mengen en Butterpact ging geamuseerd zijnde zitten. Hij keek de kitten met grote ogen aan alsof Butterstar echt de waarheid sprak en Pearlykit echt een elder zou worden als hij niet zou luisteren. Alhoewel… Hij zou Butterstar er nog wel voor aanzien om de kitten voor de lol een paar dagen in de elders’ den te steken totdat hij haar zou smeken om hem een apprentice te laten worden en zou beloven dat hij vanaf nu normaal ging doen. Hij zwierde al lachend met zijn staart in de richting van Butterstar en liep daarna langs Pearlykit. ‘Dus…’ Hij liet een stilte vallen. ‘Ga je nu wel mee terug naar de nursery?’ Hij keek de kitten met een grijns aan. ‘Als je het niet erg vindt om elder te worden, zal je het vast ook niet erg vinden als ik een paar achtervoegsels verzin die prachtig bij je voorvoegsel passen.’ Hij grinnikte en liet de kitten deze keer terug lopen naar de nursery.

~~OOC: Butterpact is niet crèmekleurig (a) En ze waren al in de nursery but oh well~~

Pearlykit keek met grote ogen op toen Butterstar zich opeens tot hem richtte. En niet zachtjes, nee, ze riep het praktisch door het camp. De lichtgrijze kitten legde zijn oortjes in zijn nek en kromp ineen, zijn stoere houding helemaal weggebrokkelt. Nu was zijn échte ik open en bloot, en dat zinde hem niet per se. Hij wou niet zwak lijken, en dat was nu net wat hij was. Maar zijn hartje klopte in zijn keel en toen ze klaar was met haar speech, keek hij zelfs niet meer naar Butterpact toen die iets tegen hem zei. Hij wou weg van de menigte, die hem nu vast aanstaarde alsof hij een kleine kitten was die ontsnapt was uit het nest en niet beter wist dan maar iets te zeggen. Hij wou weg van de strenge blik van Butterstar, waarvan hij heus wel wist dat ze geen loze woorden had. En weg van Butterpact, die het allemaal maar grappig leek te vinden. Nee, hij zou voor nu nog wel braaf in de nursery gaan zitten, bij zijn moeder, maar als hij apprentice zou worden.. Dan zouden ze eens wat meemaken.

~~woeps, nou dan is 'ie vanaf nu crèmekleurig hehe xD~~
Also, pearly topic uit volgens mij c: