First day of sight {le kittens + daddy}

Al een halve moon lag Roughflower nu in de nursery. Ze kwam er weinig uit, alleen om te eten, wat te drinken, of haar poten te strekken. Daarna wilde ze direct terug naar haar jongen. Zoals nu. Ze was deze ochtend er even uit geweest om wat te eten en ging nu terug naar haar jongen om te ontdekken dat ze wakker waren. Ze glimlachte en krulde haar staart om haar jongen heen. "Hé, kleintjes," murmelde ze en likte hun lichaampjes, waarna ze haar jongen eens goed bekeek.

Het leven was makkelijk voor zo'n jong ding als hijzelf. Eten kwam naar hem toe, er was altijd warmte en hij kon de hele dag slapen. Alles was spannend voor hem, hoewel hij amper uit het nest kwam. Ja, vele warriors moesten vast en zeker jaloers op hem zijn. Zelf echter had hij hier niet echt een besef van. Hij besefte zich niet dat er leven was buiten het nest. Dit kwam onder andere doordat hij dit nog niet kon bevatten met zijn kleine hersentjes, maar ook doordat hij hier geen enkel bewijs van had. Hij kon nog niets zien. Het was dan ook een enorme schok voor hem toen er opeens een einde kwam aan die eeuwige duisternis. Het begon langzaam: een klein straaltje licht scheen ving hij op met zijn ene oog, dat een klein beetje open ging. Meteen kneep hij deze weer dicht. Wat was dat nou? Voorzichtig opende hij het oogje weer een klein beetje. Heel veel kreeg hij zijn oogleden niet van elkaar af, en zijn andere oogje zat nog dichtgeplakt, maar het was heel bijzonder voor hem. Voor het eerste ervaarde hij kleur en licht. Hij zag niet veel, en begreep amper wat er gebeurde, maar het was heel wat. Vaag merkte hij hoe een gestalte aan kwam lopen, en toen hij aan de overweldigende geur herkende dat dit zijn mama was begon Finchkit te piepen. Hij was trots: hij wilde zijn vorderingen laten zien aan zijn moeder.

Ooc: sorry voor eventuele spellingsfouten, dit was een telefoonpost :') En ik neem aan dat dit de bedoeling was, gezien de titel?

Een kleine sneeuwwitte kitten lag knus tegen de gestreepte buikvacht van haar broertje. Ze was een klein schattig meisje, spijtig genoeg niet het enige meisje. Er waren nog twee anderen. Dat kon ze ruiken. Ze kon ook ruiken dat ze een broertje had. Daar lag ze het liefste naast. Hij was groter en warmer dan de rest en daarom hield ze nu al zielsveel van hem. Ook doordat ze als tweede geborene naast hem werd gelegd, maar dat besefte ze niet. Plotseling kwam er beweging in het pluisje naast haar. Het begon te piepen. Angstig kromp ze in elkaar. Ze kneep haar oogjes nog dichter dan ze al waren en er vormden zich rimpels in haar gezichtje. Ze begon ook te piepen maar dan angstiger. Wat was er aan de hand? Ze duwde haar witte pootje tegen de kop van haar broertje. Moest hij haar zo doen laten schrikken?! Adderkit stopte met fronsen en toen gebeurde er iets heel wonderbaarlijks. Haar oogjes gingen op een kiertje open. Nog angstiger dan daarvoor kromp ze ineen. "Hé, kleintjes," miauwde een warme stem. Een aangename geurlawine kwam op haar af. Mama! Ze opende haar oogjes weer een beetje en liet ze wennen aan het felle licht. Daarna gingen ze helemaal open. Een vage schaduw was nu waar te nemen. Ze keek opzij. Een schaduw in dezelfde kleur zag ze nu. Adderkit piepte.

Moonkit lag rustig te slapen. Maar ze werd gewekt door het geluid van gepiep. Moonkit kwam overeind. Wat was dat? Was er iets aan de hand? De kitten hoorde dat het geluid van haar zusje kwam. Ze draait haar lichaampje in de richting waar het geluid vandaan kwam. Opeens kwam er een voorzichtige lichtstraal bij haar oogjes naar binnen. Omdat Moonkit daar zo van schrok deed ze haar oogjes nog verder open. Wat is dat? Het is zo fel! Toen eindelijk haar ogen waren gewend aan het licht zag Moonkit voor het eerst in haar leven kleuren. Ze zag licht, ze zag het ingewikkelde vachtpatroon van haar moeder en broertje en zusjes, de kleur van haar eigen vacht toen ze zichzelf iets beter probeerde te bekijken en verder alle kleuren om haar heen. Oh, wat was dat bijzonder! Alles was zo mooi met kleur! Onze vriendin hoorde de lieve stem van haar moeder: "Hé, kleintjes,". Ze hief haar hoofd op om te kijken waar het geluid vandaan kwam. De maar-al-te-bekende-geur drong haar neusgaatjes binnen! Ze keek op naar haar moeder poes. Oh, en zij zag er ook al zo mooi uit! Het kleintje wilde haar oogjes nooit meer dicht doen en blijven genieten van alle kleuren om haar heen.

_{De jongste kitten van het nestje piepte zachtjes. Ze was net wakker geworden en wilde iets doen. Niet dat er veel te doen was; ze had haar oogjes nog niet geopend en dus was het erg lastig om te spelen. Ze duwde met haar hoofdje tegen één van haar zusjes aan, op zoek naar meer ruimte. Nu was het zo dat mama weg was, dus eigenlijk had ze ruimte zat. Maar de andere kittens waren lekker warm, en als ze zich zou afzonderen zou ze het vast snel koud kregen. Deer staakte haar pogingen tot meer ruimte, en krulde zich op. Toch duurde het niet lang voor er opwinding in het nest was; mama! Ze hief haar kopje op, hoewel ze nog niks kon zien, en piepte luid. Zij wilde -natuurlijk- alle aandacht van mama!

- oogjes gaan pas open in de volgende post c':}