They're all little crybabies

Met een rits trok hij de vogel weg van de andere Young One, die deze zojuist trots het kamp in had gedragen. Natuurlijk volgde er een haal, maar door zijn wendbaarheid wist Jackdaw die gemakkelijk te ontwijken. Hij maakte zich groot, siste naar hem en deed duidelijk zijn best angstaanjagend over te komen. Kennelijk werkte het, want de jonge en kleinere apprentice besloot het er niet op te wagen en schuifelde naar achteren. Tevreden pakte Jackdaw de duif op en trippelde naar de andere kant van het kamp, waar hij nu lekker zijn prooi op kon eten. Hij deed Dit af en toe, en het lukte hem steeds vaker. Hij koos dan ook zorgvuldig zijn slachtoffers; de jongere katten die altijd zo angstig naar zijn pa keken. Misschien was het slecht om er misbruik van te maken, maar als het in zijn voordeel werkte had Jackdaw er geen problemen mee. Die moordende blikken die hij steeds vaker kreeg boeiden hem toch niets, hij was er aan gewend.

-Runa eerste post

Runa lag weer eens ontzettend verveeld in de barn die bestemd was voor de kittens. Ze keek met een ongelukkige blik naar de uitgang van het camp. Ze zou natuurlijk stiekem uit camp kunnen sneaken, maar ze had gehoord dat de straffen hier niet mild waren. Ze snapte wel dat kleine kittens veilig in het camp moesten blijven, maar zij toch niet? Zij kende geen gevaar! En haar stomme moeder kwam haar nooit eens ophalen om een wandeling te gaan maken. Haar vader had zich nog altijd niet vertoond en Runa begon een beetje strontziek te worden van het feit dat ze zichzelf met elke tom moest vergelijken om te zien of ze familie waren of niet. En ze zou het nog begrijpen als de deputy of de leader haar vader was, maar dat was niet zo. Dat geloofde ze toch tenminste niet, maar het zou wél een reden zijn waarom hij haar dan niet kwam opzoeken. Maar dan snapte ze niet waarom Brat zo nodig haar bek daarover moest houden. Als Runa de kitten was van één van hun dan was dat toch een vader om trots op te zijn? De kitten gromde geërgerd door haar eigen gedachten en draaide haar kopje waarna ze geïnteresseerd keek naar een young one die een andere bang maakte. Ze grinnikte toen ze zag hoe snel de young one zich liet opjagen en besloot om daar een mental note van te maken zodat ze daar, als ze ouder was, ook gebruik van kon maken. Ze stond op, checkte of geen van de queens haar kant opkeek en rende toen gauw uit haar barn. Ze keek aandachtig naar de duif die hij van de young one gestolen had en ging naast de young one zitten. ‘Daar zou ik ook wel iets van lusten,’ zei ze op een lichtelijk brutale wijze en ze zette haar pootje op de duif alsof het al beslist was dat ze er inderdaad een stuk van mocht hebben. Ze opende haar oogjes echter zodat ze groter werden en keek de zwarte tom zo schattig mogelijk aan. ‘Please?'

Ja hoor, hij had z'n tanden nog niet in de duif gezet of een of andere gierige kitten kwam alweer op hem afdenderen. Nuja, what comes around goes around, right? Al zou de zwarte kater niet zo snel zijn verdiende prooi afgeven aan een bundeltje fluff zoals dat. Toen de zwart-witte kitten, wiens naam hij enkel kon raden, dan ook bij hem kwam zitten keek hij haar uitdagend aan. Zijn ene wenkbrauw had hij opgetrokken, alsof hij haar vroeg of ze daadwerkelijk zijn eten durfde te gaan stelen. ‘Daar zou ik ook wel iets van lusten,’ tsk, het mormel zette haar poten al op de duif en probeerde met een stel puppy eyes hem te laten delen. ‘Please?' Jackdaw kreeg een geamuseerde blik in zijn ogen en deed alsof hij heel diep nadacht."Hmm... Even denken hoor," Toen plots rukte hij de duif onder haar poten vandaan, hopend dat ze haar evenwicht zou verliezen en zou vallen. Grinnikend keek Jackdaw haar over de duif aan, zich duidelijk amuserend. "Als je eten wilt, moet je maar zulke ogen bij je ma op zetten poeppie."

Ha! De tom was er letterlijk over na aan het denken! Runa hield haar act echter omhoog en glimlachte liefjes naar de tom. Ze hoopte dat ze een hapje mocht hebben. Nou ja. Ze zou het uiteindelijk toch wel nemen, daar niet van, maar een paar vrienden in de Elite hebben kon niet slecht zijn. Ze wist dat het dan echter slimmer was om naar katten van haar eigen leeftijd te zoeken dan naar katten die ouder waren dan haar, maar ze vond die zeurende kittens die bij haar in de barn sliepen echt maar niets. Ze vond niet dat ze daar goede vrienden mee kon worden en ze verlangde eigenlijk steeds meer naar het moment dat haar vader de barn binnen zou stappen, zich aan haar voor zou stellen en haar vervolgens mee zou nemen naar een gedeelte buiten the camp. Runa was zo in gedachten verzeild geraakt dat ze niet direct doorhad wat de tom deed. Ze viel dan ook hard op haar zij toen de prooi opeens onder haar poot weggetrokken werd en keek nijdig in de richting van de tom toen deze zijn opmerking maakte. Oké, hij leek haar act duidelijk door te hebben. Dan hoefde ze ook niet meer vriendelijk te zijn. ‘Mijn naam is Runa,’ sprak ze met een nijdige zwiep van haar staart. ‘En als ik een stukje van die prooi wil, zal ik het krijgen ook.’ Ze keek hem met een uitdagende blik aan terwijl ze een paar stappen naar voren deed en haar blik dapper richtte naar de zijne. Hij moest niet denken dat hij alles kan maken alleen maar omdat hij ouder was dan haar. ‘Geef me nú een stukje van die prooi of ik kom het zélf halen.’ Ze liet haar stem luid door the camp schallen zodat een paar katten hun verstoord aankeken. Boeide haar niet. Zij wilde die prooi hebben en wel nú.

OOC: Deze is echt laat. Sorry! ;o

Zoals hij had gehoopt donderde de kitten inderdaad naar achteren. Jackdaw grinnikte duidelijk geamuseerd en keek de opdonder met fonkelende ogen aan. ‘Mijn naam is Runa,’ nijdig zwiepte het kleine ding met d'r staart. ‘En als ik een stukje van die prooi wil, zal ik het krijgen ook.’ Er lag een uitdagende blik in haar ogen en ze stapte dapper naar voren. Jackdaw was duidelijk niet onder de indruk. Zo'n lief, klein ding kreeg hem echt niet klein. Heh. ‘Geef me nú een stukje van die prooi of ik kom het zélf halen.’ Woa, moest hij nu ook al commando's opvoeren van een klein meisje met een grote bek? Mooi niet dus. "Take it easy there kiddo, laatste keer dat ik keek was m'n pa de Leader hier," hij grinnikte zachtjes en wreef met zijn poot wat ruw over haar koppie. "D'awhh, je bent wel schattig hoor Run-run!" de kater pakte haastig de duif op en klom met enige moeite de nabijgelegen schuur op, waarna hij op het half kapotte dak ging liggen en op de kitten neer keek. "Wil je deze duif?" hij zette zijn poot op het dode dier en keek haar plagend aan. "Kom 'm maar halen, uk." volwassen katten zouden hier nog wel op kunnen komen, al was het met enige moeite, die kitten zou echter er een stuk meer voor moeten doen, als het al mogelijk was.

np! c:

Soms kon je het gewoon echt zien aan iemand zijn blik als hij het je moeilijk ging maken. Bij Runa was het vrij duidelijk dat ze kon zien aan de blik van de tom dat hij zijn prooi binnen de kortste keren nog niet aan haar zou geven. Ze voelde dat haar maag knorde van de honger. Ze had eigenlijk melk nodig, maar ze weigerde om terug te gaan naar de queens en daar wat te gaan vragen. Ze wilde niet zwak overkomen en ze wilde de queens ook niet het idee geven dat ze hun te veel nodig had. En dus richtte ze haar aandacht op de duif. Ze ontblootte dreigend haar tanden toen de tom te dicht in haar buurt kwam en zijn poot op haar kopje legde. ‘Houd je kop of ik klauw de oren van je kop af!’ Boos zijnde keek ze de tom aan en schudde wild met haar kopje zodat ze hopelijk zijn geur van zich af zou krijgen. Het was niet dat hij echt vreselijk stonk, maar ze vond het niet prettig als ze aangeraakt werd terwijl ze daar geen zin in had. En ze vond het ook maar niets dat de tom haar zo noemde. ‘De naam is Runa en niet anders!’ Ze voelde haar hart figuurlijk gezien in haar maag zakken toen de tom besloot om op de schuur te klimmen en haar uitdagend aankeek vanuit zijn positie. Daar kon ze toch nooit op klimmen? Boos zijnde zwiepte ze met haar staart. ‘Oh, wat ben je toch stoer,’ snauwde ze hem toe. ‘Je bent zo’n grootste tom. Als ik met je klaar ben piep je wel anders.’ En kwaad zijnde begon ze haar weg te zoeken naar de schuur. Toen ze deze eenmaal had gevonden, sprong ze naar boven. Natuurlijk was ze veel te klein om daadwerkelijk op de richel te komen en was het gevolg dus dat ze viel. Ze viel hard op haar zij en even moest ze moeite doen om niet hardop naar adem te happen. Maar dat pleziertje wilde ze hem niet gunnen en snel kwam ze dan ook weer overeind terwijl ze met boze oogjes naar hem bleef kijken. Ze zag vanuit haar ooghoeken iets waarop ze kon klimmen en dat deed ze dan ook. Ze zette haar klauwen in het hout, maar plotseling voelde ze het gewicht onder haar breken en viel ze op de grond. Iets scherps boorde zich in haar zij en piepend begon Runa met haar achterpoten te bewegen, maar weg geraken kon ze al niet meer.

Onderwerp: Re: They're all little crybabies