I don't care

(toestemming van crookedstar)

Sluw sloop Blacksoul door de schaduwen. Ze was op onbekend gebied, maar ze wist dat dit hier tot de Riverclan behoorde. Riverclankatten waren dan misschien wel snel in het water, maar ze waren blind genoeg om haar niet te zien sluipen in hun eigen gebied. Blacksoul liet een sluwe glimlach zien en ontbloote haar melkwitte scherpe tanden. Scourge had prooi nodig dus was ze gaan jagen. Haar geur was een mengeling van Bloodclan en Rogue maar de Roguegeur overompelde de Bloodclangeur dus het was moeilijk van elkaar te onderscheiden. Haar zwarte vacht slurpte al de warmte van de zon op en Blacksoul nam een sprintje. De koele wind kwam haar te gemoet en ze maakte een noodstop. Ze rook de verse geur van prooi. Ze liet zich in jachhouding zakken en volgde het spoor van de prooi. Een dikke muis scharrelde onder een paar boomwortels. Hij had een eikeltje vast en dat maskerde de geur van Blacksoul. Ze sprong bovenop de muis en doodde hem. Ze Glimlachtte gemeen. De verse prooigeur deed haar watertanden maar ze hield zich in. Eerst Scourge en dan zij en de rest van de clan. Een schaduw overviel haar en schuw dook ze ineen. Haar nagels waren ontbloot. Ze dacht niet meer aan de muis en in vechtpositie keek ze naar de struiken die haar omringden. Ze ontbloote haar tanden en blies. Het was een Riverclankat, dat kon ze ruiken. Van achteren kon hij niet aanvallen want daar stond een boom en Blacksoul wist dat Riverclankatten niet konden klimmen dus kon ze ook niet van boven aangevallen worden. Ze liep naar het midden van de open plek. Ze draaide zich van de struiken af en boog zich over de prooi heen, ze had het zich vast verbeeld. Ze hoorde gekraak en ehet breken van een takje, ze draaide zich weer direct om en liet de muis uit haar bek vallen. Als die kat een geintje probeerde uit te halen dan was hij niet bij de goede poes. Een figuur kwam uit de struiken. Blacksoul siste en ontblootte haar tanden.

(First Stormtail/daarna anderen)

Stormtail was op zijn eigen patrouille.Hij leidde hij die zelf, samen met wat anderen. De andere had had hij een andere kant op gestuurd ze zouden hem later volgen. Hij liep alvast vooruit. Langzaam rook hij wat aan wat struiken wierp hier en daar een geur markering. Op deze patrouille had hij ook wat gevangen en wat gegeten. Want op patrouille mocht je eten. Een dood normale dag, het gesprek gisteren met Smokepaw had hem erg goed gedaan want er was weer een last van zijn schouder. Aarde maakte geluid onder zijn grote grijze poten. Zijn ambere ogen speure onbekende dingen af. Aan de andere kant van de rivier die vlak bij was, was het Thunderclan territorium. Hij was ooit wel nieuwsgierig geweest wat daar allemaal te zien was, maar hij wist dat hij daar echt niet mocht komen. En als Deputy nou je eigen regels overtreden was ook nietr erg slim. Maar het maakte ook niet uit. Opeens spitste Stormtail zijn oren, hij stak zijn kop in de lucht. Hij keek door de struiken heen en zag een zwarte onbekende poes. de geur.. Rogeu! Zo te zien had deze poes niet het respect om zich aan de regels te houden. Stormtail maakte een schaduw over het veldje. Toen de poes hem duidenlijk had opgemerkt, kwam hij uit de struiken. De poes boog zich over een muis die ze duidenlijk zelf had gevangen, en blies naar Stormtail terwijl ze haar tanden ontblote. Stormtail keek haar pijnzend aan, de wijsheid in zijn ogen was ervan af te lezen. '' Je, weet zeker heel goed dat je hier niet komen mag he? Dit is clan gebied dus je mag hier niet jagen, die regels zijn er en daar moet je je aan houden. Dat doen de clan katten ook dus de rogeus moeten zich daar ook aan houden.'' Stormtail bleef rustig en vertoonde maar een klein beetje vijandigheid. Het was eerder gewoon de vraag of ze weg wilde gaan.

[Hier is de zoon van Stormtail >3]

Smokepaw was samen met Stormtail op patrouille gegaan, eigenlijk had Stormtail, zijn vader dus, hem de andere kant op gestuurd, maar zoals gewoonlijk was hij eigenwijs en volgde hij zijn vader. Zijn vader kon het onmogelijk door hebben, omdat de wind van zijn vaders kant kwam en in zijn gezicht waaide. Enkel alleen moest Smokepaw er op letten dat hij zijn poten goed neer zette. '' Je, weet zeker heel goed dat je hier niet komen mag he? Dit is clan gebied dus je mag hier niet jagen, die regels zijn er en daar moet je je aan houden. Dat doen de clan katten ook dus de rogeus moeten zich daar ook aan houden.'' Hoorde Smokepaw plots. Zo had hij het dus echt niet op gelost. Hij had de poes bang gemaakt met zijn rood oranje ogen en zijn rook kleurige vacht, zijn brede lichaam en poten hadden het helemaal af gemaakt, en dan moet je na gaan dat zijn vacht overeind stond en zijn tanden ontbloot waren. Smokepaw kwam tevoorschijn. 'Hallo papa', zei hij wannaar hij zijn blik op de rogue richtte. 'Ik mag dan niet meer zijn dan een kitten maar ik zou maar maken dat je weg komt, want geloof me, mij en mijn vader, de deputy van de clan, één van de sterkste en wijste kan je echt niet aan!' Zei hij met een dreigende glans in zijn afschrikwekkende ogen.

Blacksoul wist dat het Stormtail was, maar ze gaf geen kik. Hij had altijd van die wijselijke praatjes, en Blacksoul kon daar niks mee. Ze spande haar spieren aan, klaar om boven op hem te springen toen er het evenbeeld van Stormtail uit de struiken kwam, het was Smokepaw. Even verbaads dat vader en zoon zoveel opelkaar leken ontspande ze zich. Maar binnen enkele seconden was de verbaasdheid weg en was ze weer helemaal klaar voor de sprong. Een dreigende glans ontsprong in de ogen van Smokepaw, maar Blacksoul had alleen oog voor zijn vader, Stormtail.''Ik ben meer dan alleen een Rogue Stormtail, en ik ben meer dan dat ik eruit zie. Maar dat gaat jou niks aan.'' Siste ze venijnig. Ze was Bloodclan, maar niemand wist dat die bestond dus ze moest oppassen dat ze niks zei over Scourge of de Bloodclan. Ze dook ineen maar deed niks.''Met jou wijselijke praatjes kan je mij niet wegkrijgen. Je zult moeten vechten.''Sistr Blacksoul kwaad met een blik op de muis.''Ik kan jagen waar ik wil, regels zijn voor poesiepoesen.'' Blacksoul spuugde het woord uit, ze was laatst verslagen door Fireheart, en dat vond ze een hele erge venedering. Ze was toen gevlucht uit het donderclanterretorium en de rivier overgestoken en was toen hier gaan jagen. Ze siste luid, klaar voor de aanval.

Lionclaw was eropuit gegaan om te jagen. Hij stak een open plek in het bos over en rook de geur van zijn goede vriend Stormtail. Hij was de enige die zijn geheim wist. Toe rook hij Smokepaw. Dat was dee zoon van Stormtail. Dat wist hij maar al te goed. Toen de langarige zwartwitte kater zich door de struiken voor bewoog rook hij nog een geur. De geur van vaneen Rogue. Of toch niet? Nee! Het was een Rogue gemixt met Clangeur! Maar geen bekende clan. Lionclaw sloop in zijn stilste sluiphouding naar de kat toe. Toen sprong hij met zijn klauwen vooruit gestoken en hij greep de zwarte poes beet. Toen drukte hij haar tegen de grond en siste: "Verdwijn mispunt! Of voel de kracht die de Riverclan heeft!" Lionclaw was een grote langharige kater. En daarom, Omdat hij zo groot was, Kon hij haar tegen de grond houden. "Te laat Rogue shoffie! Lionclaw gaf een hele harde miauw om alle Riverclan krijgers op te roepen. Toen stak hij dreigend zijn klauw in de lucht. "Nog een laaste woord? Siste hij kwaad.

[mag ik je plzzzzzzzzzz doden? ]

(NEE IK WIL NIET DOOD D:)
(geen nieuwe katten meer erbij alleen Smokepaw, Lionclaw, en Stormtail)

Blacksoul werd op de grond gesmakt. Een grote langharige zwart witte kater boog zich voorover.Hij gaf een harde miauw, die een beetje tijd kostte zodat Blacksoul kon nadenken. Die kater was groot en sterk, maar Blacksoul was slimmer dan hij. Op een gegeven moment ontspande hij, dat was het moment dat hij zich voorover boog. Blacksoul gaf hem, met haar uitgestrekte klauwen, een ferme haal over zijn gezicht en rukte zich los. Nieuwe adem vulde haar longen. Ze rende, verblind door woede, recht op Smokepaw af. Ze siste en met haar klauwen bewerkte ze zijn rug Blacksoul grijnsde met een blik van een moordenaar, dodelijk en stil. Langzaam kwamen de woorden uit haar bek op een ijzige en koude toon waarbij ze toch er plezier aan beleefde. "zoals je je vader had beschreven, ben jij een grote smet op zijn naam. Als je vader echt zo goed is, dan ben jij wel heel verknipt geraakt door je moeder of je vader blijkt minder goed dan je dacht. Alleen persoonlijk denk ik dat jij gewoon een zielige kleine, arrogante opschepper bent die teert van je vadersfunctie anders was je niets waard," Ze liet hem los en keek rond. De zwart witte kaer was sterk en ze wist dat Stormtail haar niet zo snel zou aanvallen. En die Smokepaw had wel even tijd nodig om van de pijn af te komen. Ze rende nu op de Kater af, die sporen van haar klauwen op zijn gezicht had. Een kleine sprank van triomf ging door de ogen van Blacksoul heen en ze stortte zich boven op de zwart witte kater.''Heb jij nog iets te zeggen, voordat je de sterrenclan tegemoet gaat?'' Grauwde ze en ze bewerkte keer op keer zijn rug.

Voordat Stormtail ook aar een stap kon verzetten kwam Smokepaw, zijn zoon ook uit de struiken vandaan. Stormtail keek verward op. 'Hallo papa'' Zei hij. Stormtail knikte even. 'Ik mag dan niet meer zijn dan een kitten maar ik zou maar maken dat je weg komt, want geloof me, mij en mijn vader, de deputy van de clan, één van de sterkste en wijste kan je echt niet aan!' Stormtail moest van binnen even lachen om het gezwijmel van Smokepaw.Ach jonge katten, het zou ok nooit veranderen. De rogeu schonk niet veel aandacht aan smokepaw en begon tegen Stormtail te spreken.
''Ik ben meer dan alleen een Rogue Stormtail, en ik ben meer dan dat ik eruit zie. Maar dat gaat jou niks aan.'' Stormtail keek haar neutraal aan, hij was niet onder de indruk. ''Met jou wijselijke praatjes kan je mij niet wegkrijgen. Je zult moeten vechten. Ik kan jagen waar ik wil, regels zijn voor poesiepoesen.'' '' Niet als het aan mij ligt, want volgendsmij ben je niet eens wijzer dan een poesiepoes!'' Stormtail wilde net een stap naar voren doen toen.. Opeens kwam Lionlclaw de struiken uit gesprongen die aanviel op de zwarte poes. Hij had haar tegen de grond gedrukt. Stormtail lachtte even. Lionclaw wilde haar doden. '' Lionlaw dit is niet nodig, we moeten Rogeus aleen verjagen.'' Maar onbewust al verwacht, ontsnapte de zwarte kat. Ze rende nu recht op Smokepaw af! Ze sprong op hem en bewerkte zijn rug toen zei te tegen hem. "zoals je je vader had beschreven, ben jij een grote smet op zijn naam. Als je vader echt zo goed is, dan ben jij wel heel verknipt geraakt door je moeder of je vader blijkt minder goed dan je dacht. Alleen persoonlijk denk ik dat jij gewoon een zielige kleine, arrogante opschepper bent die teert van je vadersfunctie anders was je niets waard," Nu was het de druppel, waarscheinlijk verwachtte ze dat hij haar niet zou aanvallen. Ze had het mis! Dit ging zijn zoon, en niemand kwam aan hem! '' Mismaakte poesiepoes! Dat is alles behalve waar!!'' Voor het eerst vlamde nu de ogen van Stormtail. Helder en gevaarlijk, indrukwekkend en beangstigend. Smokepaw,s vlammetjes waren heel anders geweest. Stormtail greep in het nekvel van poes, en trok haar woest er van af. Met een klap kwam ze tegen de grond, Hij greep haar opnieuw en kraste diep in haar zij waar nu bloed uit kwam. '' Niemand, komt aan mijn famillie! Je verdient je leven niet eens! Laat staan wijsheid! Jij teert op iemand waar ik geen weet van heb, je voelt je nu meer want je hebt eindelijk wat je wilt. IK KIJK DWARS DOOR JE HEEN ZWAK SCHEPSEL! Woedend zijn ogen nog steeds vlamend hing hij boven de poes. Hij leek nog groter dan hij al was door zijn opgezette vacht en staart. Zijn oren stonden recht naar voren inplaats van naar achteren. '' Verdwijn! Voordat ik je leven laat verdwijnen!'' Dit was een kant van Stormtail die hij niet kon. Hopenlijk was Smokepaw er niet te erg van geschrokken.

'' Niemand, komt aan mijn famillie! Je verdient je leven niet eens! Laat staan wijsheid! Jij teert op iemand waar ik geen weet van heb, je voelt je nu meer want je hebt eindelijk wat je wilt. IK KIJK DWARS DOOR JE HEEN ZWAK SCHEPSEL! Lionclaw schrok even van de woede van Stormtail. Hij paktte Smoke pak vast en bracht hem naar zijn vader. "Stormtail, Wij kunnen deze poes aan! Een sterke kater, Een wijze deputy. En een buitengewoon sterke apprentice. Zij is het die met ons spot. Maar pplease, ik schrok net echt van je. Zo ken ik mijn vriend Stormtail niet meer. Zo ken ik niemand van de Riverclan. Ik ben aggressief maar je moet je grensen kennen." Miauwde Lionclaw om zijn vriend te kalmeren. Toen draaide hij zich om naar de poes. "EN WAT JOU BETREFT! MAAK DAT JE WEG KOMT MORMEL! DANKZIJ JOU IS MIJN VRIEND NU ZO!" Hij gaf haar nog een harde klap en liep toen weer naar Stormtail.

Smokepaw zag hoe een zwart/witte kater de bosjes uit sprong recht op de zwarte poes. HEt was Lionclaw die aan viel. En niet veel later daarna werd Smokepaw besprongen. Een vonkeling angst schoot zijn ogen binnen. Zijn rug werd bewerkt, en ja dat deed pijn! Smokepaw krijste van pijn en woedde. Net toen hij wouw bijten en zich los wouw laten gaan kwam zijn vader in actie. Hij schreeuwde wat en pure woedde was te zien in zijn ogen. Zwijgend en met grote ogen van bewondering en angst keek hij naar zijn vader. ''Verdwijn! Voordat ik je leven laat verdwijnen!'' Waren de woorden van Stormtail. Die had hij nog nooit gehoord, wat een coole zin! "Stormtail, Wij kunnen deze poes aan! Een sterke kater, Een wijze deputy. En een buitengewoon sterke apprentice. Zij is het die met ons spot. Maar pplease, ik schrok net echt van je. Zo ken ik mijn vriend Stormtail niet meer. Zo ken ik niemand van de Riverclan. Ik ben aggressief maar je moet je grensen kennen." Zei Lionclaw. Zijn rug prikte en bloedde, het bloedde wel erg, maar zo'n last had hij er niet van. "EN WAT JOU BETREFT! MAAK DAT JE WEG KOMT MORMEL! DANKZIJ JOU IS MIJN VRIEND NU ZO!" Zei Lionclaw. 'En als je nu niet vertrekt maak ik tien keer zulke erge wonden!' Siste Smokepaw met zijn haren recht overeind.

Blacksoul luisterde rustig en koel naar de stortvloed van woorden en verwensingen van Stormtail. Ze kende Stormtail inderdaad niet zo, maar ze liet zich er niet over verbazen of ze deinsdde er niet voor achteruit. Ze keek hem koel aan, en gaapte expres. De zwart witte kater, die blijkbaar Lionclaw heette, sprak:''Stormtail, Wij kunnen deze poes aan! Een sterke kater, Een wijze deputy. En een buitengewoon sterke apprentice. Zij is het die met ons spot. Maar please, ik schrok net echt van je. Zo ken ik mijn vriend Stormtail niet meer. Zo ken ik niemand van de Riverclan. Ik ben aggressief maar je moet je grensen kennen." Zijn rug bloedde van de wonden die ze hem had toegebracht. "EN WAT JOU BETREFT! MAAK DAT JE WEG KOMT MORMEL! DANKZIJ JOU IS MIJN VRIEND NU ZO!" Zei Lionclaw. 'En als je nu niet vertrekt maak ik tien keer zulke erge wonden!' Siste Smokepaw met zijn haren recht overeind. Blacksoul liet haar ijzige, koele bleek over hen heen gaan. Die Lionclaw en Stormtail waren wel een probleem ja, maar die Smokepaw kon ze makkelijk aan.[i]''Ik weet dat ik jullie niet aan kan, maar ik ben niet zoals de andere Rogues, die bang terug deinzen met hun oren plat in hun nek, ik ben onverschrokken en ik ga geen gevaar uit de weg.'' Blacksoul begon zich te vervelen, Rivierclan katten waren altijd van die praatjesmakers. Praten konden ze, maar vechten, leek voor hun de laatste optie. Blacksouls eerste optie was namelijk vechten. Ze draaide zich kalmpjes om, klaar om te verdwijnen toen ze haar kop omdraaide en nog koeltjes zei:''Ik blijf jagen, tot ik iets vang, of je nu wilt of niet.'' Ze griste de muis weg, en sprong de wildernis in. Het koude zweet van angst droop van haar af, maar ze vermandde zich. Zo racette door het woud, begroef de muis en volgde een ander muizenspoor. Ze ving hem, en ook die begroef ze. Ze ging verder met haar zoektocht, kalm en koel. Alsof ze dit al jaren deed.

''Ik blijf jagen, tot ik iets vang, of je nu wilt of niet.'' Zei de indringer heel koeltjes. Lionclaw's ogen leken nu wel van vuur! Toen verdween het zwarte gestalte in de donkere bosjes. Lionclaw wachtte geen moment en sprong er als een bezetene achterraan. Hij pakt de zwarte poes bij haar nek en sleurde haar ruw over de grond. De poes spartelde en gaf niet op. Op een glad stuk an de rivier gleed Lionclaw uit. Hij greep de poes bij haar nekvel en trok haar mee de rivier in. Onderwater vochten ze door. Lionclaws ogen vielen al een beetje weg. Hij had dringend lucht nodig! Maar de zwarte poes was hem voor. Zij ging eerder en daardoor werd hiuj naar beneden geduwd. Lionclaws lichaam werd zwak. Hij kreeg nu geen lucht meer. Hij wou net zijn ogen voorgoed sluiten. Maar toen zette hij zich stevig af, Pakte de poes en kreeg haar en hemzelf boven water. Toen besefte hij wat zijn moeder altijd zei: "Ieder leven is bijzonder. Iedereen heeft eer. Niemand is de hell waardig." Lionclaw dacht even na maar de stroom sleurde hem verder mee. Hij vocht om zijn kop boven te houden. Toen spitste hij zijn oren. Hij hoorde een geruis van... Een waterval! Lionclaws ogen werden spleetjes. Met de zwarte poes in zijn bek zwom hij uit allmacht naar een uitstekende tak. Maar hij dreef er langs! Toen gooide hij de poes op de tak en sloeg met zijn poot op de tak. Toen zette hij zijn nagels erin. Toen ging ook zijn andere poot. Hangend met zijn halve lijf nog in het water keek hij de poes aan. Het werd hem bijna te veel! één klauw liet al los en de andere dreigde mee te lopen. Hij keek de poes angstig aan en wachtte af wat zij zou doen. Hij had haar tenslotte gered.

(beetje veel Powerplay )

Ze voelde een harde bijt en ze grauwde. Lionclaw sleurde haar mee, en ze spartelde hevig tegen. Plotseling gleed hij uit, en hij viel de rivier in. Hij trok haar mee, en een ijselijke kreet vulde de lucht. Ze viel onderwater. Ze mepte overal met haar klauwen waar ze kon. Ze had dringend lucht nodig. Woest trappelend ging ze naar boven en duwde met haar achterpoot Lionclaw ruw naar beneden. Ze kwam hijgend boven, de rivier kolkte woest om haar heen. Maar ze had nog niet adem gehaald, of ze ging weer kopje onder. Haar ogen stonden paniekerig. Ze voelde hoe ze in haar nekvel werd gegrepen en het licht van de zon weer dichterbij kwam. Ze kwam weer boven, hevig naar adem happend. Ze hoorde het ruisen van een waterval. Ze voelde hoe ze werd afgezet en ruw krabde ze aan een tak. Ze kroop de stenen op. Lionclaw lag aan de tak en kroop nu ook het land op. Even had Blacksoul de neiging om de tak uit zijn klauwen te rukken en hem te zien afdrijven naar de waterval. Maar ze was daar al te laat voor. Hij keek haar verwachtingsvol aan, alsof hij verwachtte dat ze hem ging bedanken. Maar ze ging alleen maar zitten en begon zich schoon en warm te likken.

De poes leek geen enkel angst te tonen. Zelfs niet eens naar de woedde van zijn vader! Als hij die rogue was geweest was hij allang weg gerend, maar oké hij was jonger, en wist niet beter dan gehoorzamen naar zijn vader, zelfs als hij kalm boos deed kromp hij al in één. Lionclaw schoot weer in een gevecht, hij beed hart zag hij, hij toonde bewondering en had zin om er bij te springen. Net toen hij in een sprong houding wouw gaan om mee te vechten als een moedige Warrior vielen de twee katten in het water. 'Lionclaw!! Nee!!' Krees hij. Ze vochten door onder water. Deze rivier had een harde stroming, hij ahd ene verhaal gehoord dat twee katten bijna dood was gegaan, Silverpaw, nu silverflower, en Lightpaw, nu Lightheart die dood is. Ze zag de zwarte kop van de slechtte poes boven water komen, en zag hoe ze daarna veder weg gingen met de stroom. Toen zag hij hoe Lionclaw de poes op de tak gooide en hij zelf met ene klauw de tak vast pakte. Hij ging in een razend snelle ren. hij was heel snel. Hij sprong achter de poes. HEt was de schuld van de poes die Lionclaw richting de dood bracht! Hij Duwde met zijn voor potan de poes van de tak en zette zijn klauw toen op Lionclaws poot. Hij stak zijn klauwen in zijn poot voor extra grip. 'Hou vol!' Riep hij de kater toe. Met al zijn kracht trok hij de Kater om hoog, het lukte niet veel maar hiel wel een beetje.