You're important, you're loved

Met een zucht schudde vermoeid haar stoffige vacht uit. Het waren lange dagen voor haar, waarin ze de slaap soms niet kon bevatten. De jonge poes zat met zichzelf, en haar gevoelens, in de knel. Het liefst zou ze haar hart bij iemand kunnen stortten, zoals haar broer misschien? Maar nee, die had andere dingen aan zijn kop. Bovendien was dit niets iets wat ze met hem wilde bespreken, met niemand niet eigenlijk.
De poes zuchtte en hees zichzelf overeind uit haar nest. Als slapen niet wilde lukken, dan zou ze zichzelf maar iets anders te doen geven. De poes keek uit over het kamp en alle katten die met hun taken bezig waren. Ze herinnerde zich haar belofte tegenover Oceanbreeze en trippelde langs de prooistapel, waar ze een muisje, die waarschijnlijk gevangen was door een jonge apprentice, vandaan pakte en naar de nursery liep. Binnen zette ze een warme glimlach op en legde het muisje voor haar poten neer. "Iemand trek?"Vroeg ze aan de kittens. Oceanbreeze leek even niet aanwezig te zijn, dus zou ze dan maar kijken of ze de kits kon helpen met iets. De poes zou zelf nooit kittens willen hebben, zelfs als ze haar rang niet had, maar ze vond ze wel leuk om te zien af en toe.

-Lightkit

Lui sloeg Lightkit met haar poot naar de tom die naast haar lag en met zijn achterpoten zo nu en dan eens tegen haar buikje drukte. Niet hard natuurlijk, maar het begon irritant te worden. De tom keek haar plagerig aan en Lightkit ontblootte haar tanden, maar de twinkeling in haar ogen verraadde dat ze dit net zo leuk vond als hijzelf. De tom draaide zich plotseling om en krulde zich helemaal op. Lightkit trok verontwaardigd met haar oren toen ze hoorde dat hij in slaap was gevallen en was jaloers op het feit dat hij dat zo plotseling kon doen. De she-cat zuchtte en wilde opstaan, maar hoorde geluid de nursery naderen en opende haar bek om de geuren in te drinken. Natuurlijk waren haar zintuigen nog niet zo goed ontwikkeld als de al wat oudere kittens die hier ook sliepen en had ze dus geen idee wie daar was totdat de she-cat opeens voor haar neus stond. En dan nog herkende ze de she-cat niet, want het was nu niet alsof ze zo vaak het camp uitging. De scherpe geur van kruiden viel echter niet te missen. Aan haar leeftijd te beoordelen kon het nog niet de medicine cat zelf zijn, dus moest het wel de apprentice van hun medicine cat zijn. Haar moeder had haar nog maar een paar dingen verteld over de medicine cat’s, maar niet genoeg om haar nieuwsgierigheid te stillen. Dit was dus haar kans om de medicine cat beter te leren kennen. Nee, de medicine cat’s apprentice verbeterde zij zichzelf en snel sprong ze op zodat ze zeker als eerste voor de she-cat stond. ‘Ik heb niet per se honger, maar ik heb wel vragen,’ zei ze. Ze had net gedronken bij haar moeder en zat dus met een volle buik. Normaal gezien zou ze dan ook moeten gaan slapen, maar ze was nu veel te opgewekt om te gaan slapen. ‘Ben jij de medicine cat’s apprentice?’ Ze kreeg de woorden nog maar net uit haar bekje, maar dacht niet dat het goed gezegd was. ‘En zo ja, wat doe je dan allemaal?’ ging ze verder en ze keek met grote nieuwsgierige ogen naar de she-cat.

Zoals de poes al had verwacht duurde het niet lang of een kitten kwam op haar afstuiteren. Het was een rossig poesje, wiens naar ze niet meteen wist. Lightkit, was het niet? De jonge poes voelde als Medicine cat apprentice de plicht om ieders naam te kennen, wat al redelijk lukte. Het hield echter niet weg dat ze nog steeds onwijs slecht was met namen. Maar goed, als je hard genoeg werkte kon je je zwakte punten altijd omzetten in sterkte punten, toch? ‘Ik heb niet per se honger, maar ik heb wel vragen,’ Miauwde de jonge poes. Routpaw grinnikte en ging erbij liggen, wetend dat ze waarschijnlijk nog niet weg zou kunnen, zelfs al zou ze dat willen. "Stel maar raak, al kan ik niet beloven dat ik alle antwoorden heb."Ze glimlachte vaagjes, ook zij had nog genoeg te leren. ‘Ben jij de medicine cat’s apprentice?’ De jonge poes sprak door voordat ze überhaupt antwoord kon geven. ‘En zo ja, wat doe je dan allemaal?"De grote, bruine ogen van de jonge poes waren onweerstaanbaar en Routpaw veegde even vriendelijk met haar staart over haar kopje. "Jep, ik ben de Medicine cats apprentice. Ik leer van Lizardpath hoe ik katten moet beter maken met kruiden en bloemen."Legde ze geduldig uit.

Lightkit voelde adrenaline door haar lijfje gieren en een gevoel van tevredenheid ging door haar heen toen ze de opmerking van de mooie she-cat voor haar hoorde. Ze mocht vragen stellen zo veel ze wilde! De she-cat zou niet boos worden als ze vragen bleef stellen! Maar dan moest ze natuurlijk eerst weten of ze de medicine cat’s apprentice weldegelijk was voordat ze haar allemaal vragen ging stellen over kruiden. Ze was benieuwd. Misschien leerde ze genoeg om later ook een medicine cat te worden! Hmm… Het leven van een warrior klonk wel spannender tho. Misschien zou ze toch maar beter warrior worden. Ze zou er nog wel eens over nadenken. Ze wierp een blik op de she-cat toen deze haar uitleg gaf en snorde toen ze voelde dat ze over haar kopje geaaid werd door de staart van de she-cat. Ze zag dat als een uitnodiging en ging ook liggen. Ze kroop tegen de borst van de she-cat aan en ging tussen haar voorpoten liggen terwijl ze naar het antwoord luisterde. Lizardpath. Ja, die had ze wel ooit gezien! Dacht ze. Ze dacht na over hoe deze she-cat ook alweer noemde, maar kon er niet direct op komen. ‘Wat is je naam?’ vroeg ze dan ook meteen. ‘En weet je dat je echt prachtig bent? Je hebt zo’n mooie ogen!’ De kitten snorde vrolijk en dacht meteen na over een andere vraag die ze kon stellen, maar dat was niet nodig. Ze had een heel arsenaal aan vragen en nu zij ze mocht stellen, ging ze dat doen ook! ‘Hoe kun je de geuren onderscheiden van de verschillende kruiden? En de werking van ze? Is dat niet verschrikkelijk moeilijk?’ Zonder zichzelf antwoord te geven om adem te halen kwam ze alweer op een volgende vraag uit: ‘En je zegt dat je medicine cat’s apprentice bent, maar lijkt je leven dan in echt helemaal niets op die van de warriors?'

Tot haar verrassing besloot de kitten zich thuis te maken, tussen haar poten. Routpaw wiebelde wat ongemakkelijk met haar oren, niet precies wetend hoe ze met kittens om moest gaan. Natuurlijk stond ze het toe en lang om verder te twijfelen kreeg ze niet want een waterval van woorden kwamen uit het bekje van de jonge poes. ‘Wat is je naam?’ Routpaw nam een hap lucht om te antwoordden, maar de poes ging alweer verder. ‘En weet je dat je echt prachtig bent? Je hebt zo’n mooie ogen!’ Ehm, wat? Een lichte blos kwam op haar wangen. "Oh, eh, ehm.. B-bedankt, Lightkit."Stotterde ze wat overdonderd maar heel erg vriendelijk. "Ehm, Ik, eh, ik ben Routpaw." ze was nog niet uitgesproken of de rossige poes kwam alweer met meer vragen aanzetten. ‘Hoe kun je de geuren onderscheiden van de verschillende kruiden? En de werking van ze? Is dat niet verschrikkelijk moeilijk?’ Routpaw wachtte wijselijk en inderdaad ging de jonge poes nog verder.‘En je zegt dat je medicine cat’s apprentice bent, maar lijkt je leven dan in echt helemaal niets op die van de warriors?' Haar hoofd duizelde van alle vragen maar ze was vastbesloten ze allen te beantwoorden. Routpaw herkende zichzelf wel in de jonge poes; zij was ook altijd zo nieuwsgierig geweest. Het enige verschil was dat zij die vragen nooit durfde te stellen, iets waar ze tot op heden spijt van had. "Nou, heel veel kruiden ruiken anders van elkaar, daarbij kan je ook altijd het verschil zien. Het niet echt heel lastig te onthouden, maar wel veel. Je moet het interessant vinden, dan is het al geen probleem meer. Bovendien heb ik lang genoeg de tijd ervoor om alles te leren en bovenalles is Lizardpath een heel goede mentor." ze glimlachte warm maar besefte zich dat ze nog niet klaar was. "Nee hoor, mijn leven is niet heel erg anders; ik ben ook maar een kat. Alleen heb ik andere taken; ik houd me bezig met het verzorgen van katten en ik leer hoe de kruiden werken, normale apprentices moeten jagen en leren te vechten. Als medicine cat mag ik geen partner krijgen en kan ik, eh, kan ik spreken met Starclan... Warriors mogen wel partners en kunnen niet met Starclan in contact komen." Met Starclan spreken... Dat klonk toch bizar eng, als je het haar vroeg. Ze vroeg zich nog steeds af of ze de last van haar rang wel zou kunnen dragen, maar dat was niet een zorg dat ze bij de kitten neer zou leggen.

De she-cat met de mooie groene ogen gaf aan dat ze Routpaw heette en Lightkit deed haar best om de naam te onthouden, maar ze dacht dat dat geen probleem ging zijn. Niet alleen omdat het de mooiste she-cat was die ze nu toe had gezien, maar ook vanwege het feit dat ze de medicine cat’s apprentice was en dat katten met een rang makkelijker te onderscheiden waren dan de gewone warriors. Haar leader zou ze bijvoorbeeld ook herkennen, hoewel ze haar deputy nog nooit eerder had gezien. Maar dat kwam omdat ze van de queens zo vaak binnen moest zitten; als ze apprentice werd zou ze de deputy vast wel vaker zien en er ook eens mee in contact komen. De crèmekleurige she-cat keek nieuwsgierig zijnde op toen Routpaw begon te spreken over de kruiden en over haar rang. Ze gaf een knikje om aan te tonen dat ze het begreep. Misschien kon zij ook wel verschillende kruiden leren en hun uiterlijk herkennen, maar Lightkit was er nog steeds heilig van overtuigd dat ze een leven zonder jagen en vechten niet interessant zou vinden. Ze respecteerde en waardeerde Routpaw en Lizardpath omdat zij hun rang goed uit konden voeren, maar zelf zou ze het echt niet willen. Hoewel communiceren met StarClan haar wel echt geweldig leek. ‘Geen partner!’ De kitten zette grote ogen op. Vaak genoeg hadden de she-cats hier in de nursery het wel eens over een tom die ze voorbij hadden zien komen en over hoe knap hij wel niet was. Dat ze later een partner wilden hebben zoals die tom en dat ze niet konden wachten tot ze oud genoeg waren om er één te hebben. Dat ging dan meestal wel over she-cats die oftewel veel te jong waren om te begrijpen waarover ze het hadden en maar mee praatten met de rest of over she-cats die de volgende ceremony als apprentice benoemd zouden worden en wat interessant kwamen doen. De kitten keek de she-cat stoer aan. ‘Die heb je toch ook helemaal niet nodig? Je zal het wel leuk genoeg hebben met je rang!’ Ze snorde. ‘En met StarClan communiceren lijkt mij ook geen straf.’ Ze keek de she-cat bewonderend aan. ‘Maar dan kun je dus gewoon contact leggen met overleden warriors? Hoe zien ze er uit? Zien ze er echt nog steeds zo uit als hoe ze doodgingen met wonden en al?’ Dat had ze een tom in de nursery horen roepen en hoewel hij had zwijgen werd opgelegd door een queen, stelde zij zich er toch vragen bij of hij dan toch niet gelijk had.

‘Die heb je toch ook helemaal niet nodig? Je zal het wel leuk genoeg hebben met je rang!’ Routpaw grinnikte zachtjes en streelde haar kopje met haar bruin-witte staart. "Jij zegt het, Lightkit. Je hebt helemaal geen kater nodig om gelukkig te zijn."Snorde ze warm tegen de zandkleurige kitten. ‘En met StarClan communiceren lijkt mij ook geen straf.’ De bewondering in de bruine ogen van Lightkit raakte haar. De jonge poes had zichzelf nooit gezien als een voorbeeld, laat staan iemand die bewonderd werd. Waarschijnlijk zou die bewondering langzaam verdwijnen naarmate ze ouder werd en zag hoe alles echt in elkaar stak, maar tot voor dan zou de Medicine cat het koesteren. ‘Maar dan kun je dus gewoon contact leggen met overleden warriors? Hoe zien ze er uit? Zien ze er echt nog steeds zo uit als hoe ze doodgingen met wonden en al?’ Routpaw wiebelde wat zorgbarend met haar oren. "Wie heeft je dat laatste gezegd?" Vroeg ze dan ook wat verbaasd. "Ehm, ik heb nog nooit een Starclan warrior gezien. Ik moet namelijk nog naar de Moonstoon, waar Starclan mij hopelijk gaat accepteren. Maar volgens de verhalen hebben Starclan katten een vacht bestrooid met sterren en hoewel ze dezelfde leeftijd behouden als waarmee ze sterven, dragen ze niet meer de wonden waar ze aan zouden kunnen zijn gestorven. Ze komen niet op commando, enkel om de Medicine cat belangrijke dingen te zeggen."

Lightkit snorde zachtjes en sloot genietend haar ogen toen ze gestreeld werd over haar kopje. Ze vond de medicine cat’s apprentice echt een aangename she-cat in omgang en hoopte later, als ze wat ouder was, vriendinnen met haar te worden. Ze nam aan dat Routpaw het niet bepaald zag zitten om haar energie te steken in een kitten die eigenlijk nog veel te jong was om ook maar iets te doen, maar wie weet zag Routpaw het wel zitten als ze ouder was. Het liefste was Lightkit vrienden met iedereen, maar had dankzij haar zusje Blossomkit ondervonden dat dat niet altijd kon. Toch vond ze zelfs Blossomkit nog wel leuk in de omgang als ze een beetje normaal deed. De crèmekleurige kitten keek naar bruin-witte she-cat toen deze haar eerst een vraag stelde, maar vervolgens een heel interessant verhaal vertelde over StarClan. De kitten probeerde zichzelf voor te stellen hoe het was om benaderd te worden door met sterren omhulde katten, maar ze kon het zich amper voorstellen. ‘Dat zei een tom in de nursery,’ antwoordde ze op de vraag van Routpaw. ‘Volgens hem zagen de katten er even gruwelijk uit als toen ze doodgingen. Maar dat is dan dus niet zo.’ Het was geen vraag, het was eerder een conclusie die ze voor zichzelf trok op basis van wat ze gehoord had van de bruin-witte she-cat. Zou zij een medicine cat kunnen worden? Ze dacht na. Wat nu als StarClan haar zou bezoeken in haar dromen? Als ze een speciaal geval leek te zijn en StarClan haar pad had uitgestippeld om medicine cat te worden? Ze wilde daar eerlijk gezegd niet aan denken. Ze wilde een warrior worden. Klaar. ‘Maar hoe wist je dan dat je medicine cat’s apprentice zou worden?’ Ze keek de she-cat met grote ogen aan. ‘StarClan moet toch wel een boodschap hebben gestuurd? Of met je gecommuniceerd hebben? En kan elke kitten opeens uitgekozen worden door StarClan om een medicine cat te worden? Want ik wil echt wel graag warrior worden, hoor!'

‘Dat zei een tom in de nursery,’ verklaarde de rossige poes. Waarschijnlijk een kitten die iets gehoord had en daar zijn eigen draai aan had gegeven, veel toms waren daar goed in, had Routpaw ondervonden. ‘Volgens hem zagen de katten er even gruwelijk uit als toen ze doodgingen. Maar dat is dan dus niet zo.’ Routpaw knikte bevestigend, een vriendelijke glimlach op haar snuit. ‘Maar hoe wist je dan dat je medicine cat’s apprentice zou worden?’ Zoals al eerder, kon Routpaw geen antwoord geven want de jonge kitten sprak al even snel verder. ‘StarClan moet toch wel een boodschap hebben gestuurd? Of met je gecommuniceerd hebben? En kan elke kitten opeens uitgekozen worden door StarClan om een medicine cat te worden? Want ik wil echt wel graag warrior worden, hoor!' Even grinnikte ze zachtjes, al had Lightkit ergens wel een punt. "Ik wist tot ik tien moons oud was niet dat ik Medicine cat Apprentice zou worden, pas bij twee ceremonie's terug vertelde Everstar mij dat. Ik heb ook nooit een teken van Starclan gehad, tenminste, niet eentje die ik zelf door heb gehad." Ze greens wat schaapachtig voordat ze verder sprak. "Lizardpath heeft misschien een teken gehad, maar ze kan me ook hebben gekozen omdat ik voor welke reden dan ook haar geschikt leek. Maar als jij geen Medicine cat wilt worden, zul je dat ook heus niet hoeven te worden hoor! Starclan kiest je zelf uit, en die weten heus wel dat je een geweldige warrior wilt worden." Ze spinde even aanmoedigend en drukte haar neusje tegen het kleine poesje.

Hm. Misschien moest ze de tom die verantwoordelijk was voor een paar nachtmerries van haar – namelijk nachtmerries waarin StarClan cats rondliepen met de vreselijkste wonden die je je maar kon inbeelden – eens goed op zijn plaats gaan zetten. Hoewel ze geen gewelddadige kat was en confrontaties liever vermeed, vond ze het niet kunnen dat de tom allemaal leugens had verspreid over StarClan. StarClan was immers een zeer gerespecteerde Clan onder iedereen en daar mocht de tom, die notabene ook nog eens ouder was dan haar, geen misbruik van maken! Of nee, ze zou het tegen haar moeder zeggen. Dat zou misschien wel meer verschil maken. Of misschien wel tegen Everstar, hoewel ze dacht dat de leader zich wel met wat betere dingen wilde bezighouden dan een kitten die kwam klagen over een andere kitten. Maar het was belangrijk, toch? StarClan was belangrijk, right? Snel concentreerde ze zich op Routpaw die haar verhaal verder vertelde over hoe ze medicine cat’s apprentice was geworden. Ze gaf een kort bedenkelijk knikje. ‘Maar worden medicine cat’s soms ook niet voor een specifieke reden gekozen, ook al willen ze warrior worden? Dat hun pad niet anders bewandeld kán worden dan als een medicine cat?’ Ze keek de she-cat vragend aan, maar ze vond het in elk geval wel een geruststellende gedachte dat ze waarschijnlijk warrior ging worden. Ze vond alleen het idee dat ze tegen andere Clan cats moest vechten niet zo heel erg leuk, maar als er echt niets anders op zat… ‘Bedankt!’ sprak ze op de bemoedigende worden van de she-cat en in plaats van dat ze haar neusje terug drukte tegen die van Routpaw, drukte ze spinnend heel haar lichaam even tegen die van de she-cat aan. ‘Maar tot de tijd dat ik warrior word wil ik je wel gerust helpen als je hulp nodig hebt, hoor. Ik bedoel… ik wil een geweldige warrior worden, maar dat wilt niet zeggen dat ik je niet af en toe kan helpen met wat kruiden te verzamelen of zo. Misschien leer ik dan ook wel wat nuttigs!’ Ze keek de she-cat met fonkelende ogen aan, het enthousiasme goed zichtbaar in haar blik.

Onderwerp: Re: You're important, you're loved