Brand New Friend?

Het was al later op de dag en de zon was al achter de stenen rond het kamp verdwenen. De lucht had een licht oranje kleur gekregen en het laatste licht dat nog langs wat spleetjes sijpelde verlichtte het kamp in een warme tint. Ze keek snorrend op met een glimlach. Het was een magisch zicht, al dacht ze het zo zelf. Het was echter wel redelijk koud, maar dat deerde haar niet zoveel als de andere katten, die hun vachtje goed hadden opgezet. Ze begon steeds beter te wandelen en dat liet ze goed merken door even verder te trippelen en te kijken naar een steen die op haar pad was verschenen. Wel meteen zakte ze door haar pootjes en nam ze een sprong naar voren. Haar nog redelijk zwakke spiertjes werden opgespannen en ze sprong op... maar lande onhandig op de grond. Het was te vroeg geweest, de sprong... En nu lag ze dus hier... brr, wat was het eigenlijk koud als je hier zo lag eh...

-Houndkit

Een kleine kitten snuffelde aan een takje. Hij kende het voorwerp niet en dat maakte het spannend. De tak kreeg heel wat te verduren. Hij sloeg er een paar keer op, om te zien of het iets zou zeggen. Wanneer het dat niet deed giechelde hij en pakte hij het tussen zijn doorkomende tandjes. Zijn tandvlees zag rood en hij maakte in de avond koorts. Dat pakte hij erbij. Als je sterke hoektanden wou, moest je daarvoor lijden. De moeder en vaderloze kitten gooide de stok een eindje verder. Hij werd uit de Nursery geslingerd. Giechelend rende hij erachter aan. De grijze kitten was nog klungelig. Zijn poten waren immens en zijn hoofd ook. Daarom waggelde hij, alle kittens trouwens. Ook zijn buikje was goed rond. Hij dronk bij verschillende moeders, maar vooral bij die grijze. Er was nog iemand nieuw gekomen bij de grijze moeder. Een roestige kitten, eindelijk van zijn leeftijd! Daar was het vreemde voorwerp op beland. Lachend haalde hij de stok van haar rug. "Brrruuuneett!", piepte hij.

Het duurde niet lang voordat ze iets hoorde, maar voordat de roestkleurige poes deftig kon opkijken... LAnde er zomaar een IETS op haar! Meteen verstijfde ze even, niet goede wetende wat te doen want ze was in de greep van dit wezen en het zou haar opeten als ze bewoog. Waaaah! Mama help! "Brrruuuneett!" klonk er plots waarna het gewicht verdween en het vachtje die een oranje kleur droeg even geschokt keek naar de stok en er toen sissend opsprong. STOUTE STOK!

Het grijze ding was recht op haar grijze vacht gevallen. Gelukkig had hij het van haar afgehaald. Wat een held was hij. Verbaasd viel hij omver toen de kitten op zijn ding sprong. ZIJN speeltje. Hij krabbelde overeind en gromde naar haar. "Mjijjn!" Hij sloeg met zijn poot, pats op haar kop.

Ze werd aangevallen. Oh shi... abort mission! ABORT MISSION SOS! Nooo! Ze knipperde en hoordeiets, iets raar sen kreeg toen een pets tegen haar hoofdje. Haar oortjes werden naar achter gedraaid en ze piepte even jammerlijk voordat ze zowat tegen het grijze hoopje aansprong en even ook begon te slaan, zachter en zwakker dan de ander, maar ze kon echt wel hara mannetjes staan! Pas maar op!

Hij kreeg op zijn kop, letterlijk, van de lichtgrijze kitten. AAAAH! Hij rolde op zijn buik en kronkelde. Met zijn poot raakte hij nu haar wang aan. Pets, pets pets! Hij rolde weer omver. "Wjaahw!" Hij maakte een hele grote (zeker kleiner dan je duim) sprong en landde op haar kont. Daar begon hij te petsen. DAT KRIJG JE ERVAN!

Waaah! Het noodplan moest komen. SOS SOS SOS. Ze piepte even jammerlijk toen ze wat petsjes tegen haar kopje kreeg en kneep haar helblauwe oogjes toe. Dat was niet aardig! Stop daar eens mee meneer! Stoute meneer was het hier! De ander sprong uiteindelijk naar achter en verward schuude ze haar kopje... Noes, stout... maar voor ze nog iets kon doen was de ander al naar voren gesprongen. HIj was te sterk! No! WAAAH! ze kreeg een pets en ze viel wel meteen om en begon te kronkelen op de grond. Niet al te hevig maar goed... Noooo!

De kitten onder hem begon te kronkelen. Hmmmpfff. Hij sprong iets verder en beet in haar lichtgrijze buikvacht. Hij was sterker dan haar, maar hij was nog steeds een kleine kitten. En voor dit had je veel energie nodig. Die was op. Hij hijgde en viel opzij. Iets zwakker dan daarvoor porde hij haar neus. "Burrneesshh," mauwde hij.

Het duurde echt lang, veel te lang voor de kleine bur, voordat de ander van haar kwam? Ze hijgde zachtjes en kneep haar oogjes toe... maar ze zou echt niet van haar laten weten hoor! Met het laatste beetje enrgie die ze had stond ze moeilijk op en zakte ze door haar pootjes om naar de ander te kruipen en met een sprongetje, dat ervoor zorgde dat ze een millimeter van de grond kwam, lande ze op zijn kopje en beet ze zachtjes in zijn oortje. Zij zou winnen!

Het katertje had het bijna opgegeven tot ze weer in de aanval ging. Nee! Hij moest winnen! De lichtgekleurde poes knabbelde aan zijn oortje. Hmmpfff. Hij duwde met zijn pootje tegen de onderkant van haar kaak. Hey! Zijn plompige poot was niet meer zo krachtig.Hij gromde zachtjes. Hij ging winnen!

Auw! Ze piepte echter pijnlijk toen ze plots een slag tegen haar kaakje kreeg en haar scherpe tandjes, die nog niet lang door waren gekomen, in haar tong zakten. Ze nam geschrokken terug en piepte jammerlijk waarbij ze aangedaan naar de ander keek met traantjes in haar ogen... Niet leuk!

Verbaasd keek hij naar haar. Wat? Voorzichtig krabbelde hij recht. Hij had toch niet zo hard geslagen? Voorzichtig kwam hij dichterbij en snuffelde aan haar mondhoek. Houndkit wist niet hoe hij het moest hebben. Hij ging droevig zitten. Speeksel kwam uit zijn mond gedropen. Zijn tanden waren harde treffers en hij had behoorlijk wat last van die joekels. Hij kreeg niet bepaald een opvoeding en moest alles te horen krijgen van de andere kittens. "Swowy," fluisterde hij, omdat hij dacht dat dat goed was.

Ze snikte even zachtjes en smaakte plost een ijzer iets. Ze rilde even en trok haar kopje weg van die kitten... Maar viel om en piepte even waardoor ze even haar tong uit haar bekje liet hangen, niet fijn hoor. Ze keek daarom al snel op naard e grijze kater die haar nogal vreemd aankeek. Hij zei iets en zij piepte even zachtjes en schudde haar kopje om zich weg te draaien van hem. Hij we gemeen!

De kater begon zachtjes te piepen. Het was toch niet zijn schuld! Zij had zijn speeltje aangevallen! Hij pruilde en traantjes biggelde langs zijn grijze wangetjes. "Swowy swowy swowy," mauwde hij iets harder. Hij wou weer met haar spelen.

Hij begon te piepen. Waarom moest hij piepen? Hij had niet warm en raar aan zijn tong! Wat een nonsens was dit nou weer! Het was ongelofelijk! En hij was zo niet aardig! Stout! Ze zou mama halen en dan... En dan... Ah! No! De ander leek ook te gaan janken en zij begon zachtjes te snikken en begon ook al piepend te janken. Traantjes druppelden van haar wangetjes af. NIET LEUK!

-Note; anderen mogen ook binnen vallen om evt deze jankende babys te helpen <3

Hij wilde helemaal niet dat ze verdrietig was. Traantjes gleden van zijn wangetjes. Hij snifte en piepte tegelijk. Leuk hoor, twee kleine kittens die midden in het camp stonden te huilen. Hij moest een oplossing zoeken. SOS! Alles was verdroogd, maar er was wel iets. Een klein plekje dat hij zwaar bewaakte. Hij rende er naartoe, na nog iets gezegd te hebben: "Swowy." Daar, in de schaduwen stond een leuke bloem. Het was een mooie grijze bloem met lange blaadjes. Hij haalde diep adem en zette zijn mini tandjes in de stengel. Na heel wat getrek kon hij de bloem toch plukken. Nog steeds een beetje huilend trippelde hij onhandig op haar af. Hij legde de mooie bloem voor haar pootjes neer. "Swowy," snikte hij weer.

En hij liep weg. Natuurlijk liep hij weg! Hij was een stouterd! Oh hij was zo stout! SToute grijze poes dat hij was! Hij was gemeen, gemene poes! Stoute poes! Hij mochy niet zo evil zijn, dat was niet aardig namelijk! Toen hij dan ook weg was begon ze luider te piepen en te janken. Traantjes langs haar wangetje glijdende. Toen ze echter iets hoorde keek ze langzaam op, haar toegeknepen ogen werden terug geopend... Ze keek echter alert op toen ze de kat zag en draaide haar kopje wat weg... maar zag plots... Ze knipperde even verbaasd, nog zacht snikkend, terwijl ze bang naar achter sprong voor het witte ding dat ze nog niet kende... Wilde hij haar dood...? NOOOO

De lichtgrijze poes schoot bijna een meter in de lucht, waardoor hij dat ook deed. Waah! Hij kwam angstig neer. Alle haren in de lucht, nageltjes in de grond. Hij gaf haar zijn beste en mooiste cadeau en was ze niet blij. Zachtjes begon hij te snikken. Hij had zijn bloem nooit mogen plukken. Piepend drukte hij zijn neusje op de bloem. "Bloem." Het enige woord dat hj deftig kon uitspreken. Hij ging liggen en legde zijn pootjes erover. "Bloem doojd," huilde hij. "Bloem vjoor jwaauw."

De ander begion zijn neusje tegen het ding te drukken en het ding leek niet te willen bijten.. Of slaan of hem doden...? Wat dat was raar, echt zo raar. Ze fronste dan ook even al snikkend en keek toe hoe HIJ luider begon te snikken. Had hij ook pijn? Had het ding hem pijn gedaan?! No... Het was echt evil! Bang zette ze haar haartjes op terwijl haar bloedende tongetje uit haar bekje kwam en ze even luider begon te snikken en te piepen. "Bloem." Was dat ene bloem...? Waarom was hi... Was dat.. Wat was er? Ze snapte het niet! "Bloem doojd," Ze begon luider te huilen, want hij huilde en ze had pijn. "Bloem vjoor jwaauw." Ze was dood! De bloem was dood en dat was haar schuld he? Ja he? Ja, de bloem was dood door haar! Oh no! Ze trippelde onhandig naar hem en ging tegen de bloem liggen, al jankend en piepend. Sorry bloem! Ze wilde wel vriendjes worden, waarom nu al djood? :c

Hij snifte, maar keek op toen ze naast hem kwam liggen. Houndkit jankte zachtjes. Hij stond op en pakte de bloem tussen zijn tandjes. Misschien konden ze het weer levend maken. Ja! Hij hupte een paar pasjes naar voren en zwaaide dan met zijn korte staartje. Kwom mwee! Hij hupte naar het plekje waar hij de bloem bewaard was en probeerde hem weer in de grond te steken.