Wake up Mommy, It's time for a new Day || Apricotheart

De kleine grijze kitten lag in de Nursey in haar nest. Het was vroeg in de ochtend en zon was nog amper te zien, wat het dan ook erg donker maakte in de Den. Toch kon de kitten hier en daar de gestaltes van een Queen met haar kittens onderscheiden van de wand van de Nursey. Door de zachte geluiden in de Den, maakte de kitten op dat waarschijnlijk iedereen nog sliep. Waarom moest iedereen toch nog slapen. Zij zat immers vol energie! Waren er ook nog maar wat andere kittens wakker om mee te spelen. Zachtjes sloop het grijze poesje dichter richting haar moeder. "Mama?" Mauwde ze zachtjes. "Ben je wakker?" Klonk haar stemmetje vragend. Haar gele oogjes keken hoopvol richting haar moeder. Als iemand nou maar wakker was, ze wou echt niet meer slapen hoor. Ondertussen begon de zon toch al steeds verder op te komen, toch leken de meesten nog te slapen.

First Post || Apricotheart

"Mama?" Hoorde Apricotheart iemand zeggen. De poes dacht dat het een stem in haar droom was, maar alleen droomde ze niks, raar. In gedachte haalde de poes haar schouders op. "Ben je wakker?" De stem klonk een beetje vragend. Apricotheart herkende de stem. Het was die van Cinderkit, haar dochter. Even opende Apricotheart, om daarna haar ogen allebei te openen. De poes probeerde overeind te komen zonder iemand wakker te maken en ging zitten. "Wat is er, schat?" Vroeg Apricotheart zacht, om de andere katten niet wakker te maken. De wat oudere poes keek naar buiten en zag dat de zon al op kwam. Er kwam en was geen beweging in de nursery. Ja, alleen Apricotheart en Cinderkit.

"Wat is er, schat?" Vroeg haar moeder zachtjes. Blijkbaar was zij ook al wakker. Tenminste één die wakker was, nu de rest nog. "Waarom slaapt iedereen nog?" Sprak ze met enige irritatie in haar stem. "Ik wil spelen," zei ze vervolgens met een lichte zucht. Nogmaals wierp ze een blik met haar kleine oogjes door de Nursey. Nee, niemand leek wakker te zijn, iedereen leek nog te slapen. "Ik mag zeker nog niet naar buiten hé?" Vroeg ze vervolgens. Eigenlijk kon ze al wel gokken wat het andwoord was. Het was tenslotte nog zo vroeg in de ochtend. Maar goed, ze kon het altijd vragen, ja.

"Waarom slaapt iedereen nog?" Apricotheart hoorde een irritatie in de stem van har dochter. Apricot wilde antwoord geven, maar Cinderkit was sneller. "Ik wil spelen," "Ja dat snap ik, maar de katten zijn moe." Apricotheart ging rustig zitten en krulde haar staart om haar poten. "Ik mag zeker nog niet naar buiten hé?" "Nee, je kent me goed." Apricotheart wierp een snelle blik in de Nursery. Niemand was echt wakker. Ze kon Cinderkit buiten laten rennen, maar zelf wist Apricotheart ook hoe saai het kon zijn. "Oke we gaan heel even naar buiten, maar blijf in mijn buurt. JA"