Het was niet lang geleden nadat ze haar mentor aangewezen kreeg. Haar eerste mentor. Lethe bleek ze te heten. En ze klonk wel aardig. Tenminste, zo zag ze eruit. Niet geërgerd dat ze een klein, onwetend jong gekregen had om te trainen. Shallow wist wel dat ze beiden hard moesten gaan werken om eenmaal elkaar wat meer te begrijpen en leren kennen. Vooral de zwarte poes moest veel geduld hebben. Aangezien de grijze kattin niet veel regels wist. En haar optimistisch gedrag zou er ook niet veel van pas komen. Vandaar dat ze niet kon slapen. Ze wist dat ze de volgende dag al meteen haar eerste les kreeg. Maar toch, ze kon haar ogen niet dicht dwingen. Klaarwakker keek ze naar het at in de muur. Chawl wakkermaken leek haar niet handig. Hij had zijn rust nodig en dat zou niet handig zijn als ze hem van zijn slaap hield. Dus gleed haar blik rond de Tower. Totdat ze besefte dat ze nog met Tate wou praten. Hij had haar totaal niet verteld dat hij in de Elite zat en het was erg verrassend toen ze zijn naam bij de ceremonie te horen had gekregen. Dus hij zou vast hier ook al ergens rondhangen. Langzaam stond ze op waardoor ze haar best deed de houten plank onder haar niet te laten kraken. Er waren wel meerdere katten die hun rust nodig hadden. Maar Tate moest ze spreken. Of hij het leuk vond of niet. Haar verschillende gekleurde ogen keken rond. Totdat ze een zeer bekende, dikke vacht herkende. Yes. Zo stilletjes mogelijk sloop ze richting de kater. "Psst." Zei ze zo zachtjes mogelijk tegen hem. "Tate?"