Stroke

Houndkit giechelde. Hij huppelde door het kamp en gaf zijn ogen de kost. De verschillende tinten grijs waren zo prachtig. Katten, zand en hemel. De vrolijke drets kon spijtig genoeg niet lang kijken. Hij struikelde namelijk over iets. Geschrokken schoten zijn korte grijze haren overeind. WAAAH! Hij schoot automatisch uit met zijn poot. En gaf het voorwerp een reeks klappen.

+ Hazelkit first

De kleine, tabby kitten waggelde zorgeloos door het kamp, ze genoot van alles, wat was het toch prachtig! Maar die fijne dagdroom duurde niet lang want opeens viel er iets over haar heen, een andere kat! "Sow.." Begon Hazelkit maar toen begon die andere kit haar opeens te slaan! Niet lief, dacht ze en ze begon weg te rennen, waarom moest die gemene meneer haar nou slaan? Hij was toch over haar gestruikeld?

Toen het ding piepte schrok hij nog meer. Hij krabbelde achteruit en maakte een mooie koprol. Toen hij ondersteboven naar het ding keek leek het te rennen. Het was Hawelkit. Hij schopte met zijn pootjes in de lucht. Toen kon hij plots magisch draaien. "Swowy!" , riep hij achter haar aan rennend.

Opeens hoorde ze de ander roepen, hij had spijt... dat was wel lief. Ze draaide zich om, het was Hundkit, hondkit? Nee, het was Houndkit.. dat was het ja, Houndkit, ja dat was het. Ze trippelde terug naar hem en piepte "Niet lwief" En ze gaf hem een tikje op zijn neus, zo dat zou hem leren!

Hij stopte bijna te laat met rennen. Daarom stond hij nu ook awkward heel dicht bij. Toen hij een tik kreeg snifte hij en krabbelde hij achteruit. "Swowy iwk dwacht dwat jwij stouwte gesreewpte kwat was," mompelde hij verontschuldigend. Stoute gestreepte kat was een bij waar hij geen goede ervaringen mee had gehad.

Mooi, hij had er spijt van, hij had het over een gestreepte kat ofzo... Vreemd. Ze giechelde en ze gaf hem een likje over zijn kop, Het gweeft nwiet, Hound" Miauwde ze weer een beetje blijer. Hazelkit was nooit lang boos, ze werd altijd al snel weer blij en hound was niet heel gemeen.

Toen hij een lik over zijn kop kreeg glimlachte hij. De zwart-grijze poes was lief. Al vond hij haar zwarte ogen een beetje eng. Hij wist nog niet dat hij zelf ook zwarte ogen had. Houndkit giechelde. Hij tilde zijn poot op en gooide hem over de schouder van Hawelkit. Zo ging ze naar beneden. "Hwoundswaar gwaat jwe pwakken!" Hij kon geen twee minuten stil zitten.

Toen drukte Houndkit haar opeens tegen de grond "Hwoundswaar gwaat jwe pwakken!" Piepte hij en Hazelkit piepte weer harder en begon weg te rennen, oh nee! Hij was weer gemeen geworden! Ze keek om zich heen waar ze heen kon vluchten en sprong tussen twee den's in. Oh nee, dit liep dood!!

Toen hij clangevechtje wou spelen en al helemaal opgewonden was omdat hij ging winnen, rende ze weer weg. Houndkit bleef beteuterd achter. Hij keek naar beneden. Waarom waren alle kittens zo gemeen? Hij had toch niets gedaan. Met zijn grijze pootje rolde hij wat grijze zandkorrels weg. Hij vond haar net aardig. Ging ze weglopen.

Hazelkit keek naar achteren, ohw... hij wilde gewoon spelen... hij leek nu wel een beetje verdrietig omdat ze was weggelopen, dit wilde ze niet! De tabby kitten liep langzaam terug naar Houndkit "Sowwy, ig dwacht djat jij mwij aanwiel" Miauwde ze terwijl ze een beetje glimlachte naar de ander.

Hij duwde nog steeds kleine steentjes weg toen ze terug kwam. Zij was niet lief! Hij maakte een gezicht. "Iw bwen nwiet geween! Iw wil gewoown spewe," mokte hij. Burnetkit vond hem gemeen en nu Hazelkit ook al. Had hij dan wel vrienden?

Iw bwen nwiet geween! Iw wil gewoown spewe, Miauwde Houndkit toen en Hazelkit knikte "Iw weer hewt" Piepte ze en ze deukte haar neusje tegen de zijne als teken dat ze hem niet gemeen meer vond. Hij was best aardig "Ikke Wil wewl spwewe" Glimlachte ze blij.