Hawk ❥ Herb patrol

Ze had de beslissing zelf genomen. Nighstream was er wel voor haar, maar ze had al een oude geest en Chivy was met iets nieuws gekomen. De poes was akkoord gegaan en het was ook haar beslissing dat ze alle touwtjes in handen nam. Ze zou zich bewijzen. Voor het eerst sinds heel lang voelde ze zich subliem. Opgewonden stond ze voor het hol van de apprentices, waar ze aten. Omdat het de apprentice van haar vader was, wou ze hem eens testen. Ze porde in zijn licht zilveren vacht. Die van haar was ook zilver, maar veel donkerder. "Kom... nu!", beval ze hem. Ze verwijderde zich uit zijn gezichtsveld en trippelde naar dat van de warriors. Iets vriendelijker gaf ze de mooie grijze poes een tik op haar kop. "Kom je mee met mij mee op patrouille?" Ze ging zitten aan de ingang en keek naar de katten die op haar af kwamen. Zachtjes schraapte ze haar keel. "Het is leaf-bare en ik wil met deze droogte geen greencough uitbraak." Haar ogen stonden serieus. Hopelijk stelde ze zich dit ook zo voor. Een totale ramp zou het zijn. "In eerte instantie moeten wij opzoek naar havikskruid. Dat is een klein geel bloempje met lange stengels. De bloemen hangen vaak met een paar aan een stengel." Ze haalde eventjes diep adem. Niet zo vlug Chivy. "Het groeit praktisch overal, wanneer we langs de rivier komen kijken we best ook uit naar hoefblad. Dat zijn grote bladeren met korte paarse stengels. Ze groeien in kluitjes." Havikskruid en hoefblad, moeilijk kon dat niet zijn. Deze ochtend had ze al met een paar andere boerenwormkruid en zelfs een beetje kattenkruid veroverd.

+ Only Pearlypaw & Sagefeather

Pearlypaw werd ruw wakker gemaakt. Hij lag in zijn nest, ook al was het avond, want vanochtend had Panthergrowl er een zware training van gemaakt en hij was moe geweest. Nu was het al veel beter, na het korte dutje dat hij had gedaan. Er werd hem bevolen nu mee te komen, maar de lichtgrijze kater was rebels en rekte zich nog eens op zijn gemak uit. Daarna liep hij uit de den; en hoewel hij hier eeuwen over gedroomd had, was hij het nog altijd niet gewend dat hij nu uit de apprentice den kwam en dat zijn perspectief over het camp dus helemaal anders was. Het was verwarrend, bijna desoriënterend soms, want hij wilde steeds dezelfde weg nemen als hij had gedaan uit de nursery. Hij zag Chivypaw, die hem had opgeroepen, al snel staan samen met een andere warrior bij. Hij knikte eens naar beiden toen hij zich bij hen voegde, niet bijzonder respectvol maar vriendelijker dan de blik in zijn lichtgrijze ogen deed uitschijnen. De donkerdere poes begon uit te leggen wat ze gingen doen, en hoewel hij zijn oortjes wel gespitst had en wel oplette - hij vond immers dat hij zo'n dingen moest weten, want nog steeds was hij ervan overtuigd dat hij ook kon doen wat een medicine cat kon, terwijl hij ook nog eens alles wat een warrior kon zou kunnen - toch wist hij niet of hij het allemaal wel zou onthouden. Daar zij de hoogmoedige apprentice natuurlijk niets van; hoe moeilijk kon het zijn? Gewoon wat korte paarse planten met grote bladeren, en dan.. Gele bloempjes? Die lang waren? Ja, dat was het vast. Whatever.

De kater die ze had opgeroepen keek een beetje ongeïnteresseerd. Ze keek hem lijzig aan. Ooh als hij niet oplette, dan was het zijn beste dag nog niet. Haar papa ging daar dan ook van horen. Daarom richtte ze haar aandacht vooral op Sagefeather. Toen ze een compliment kreeg was ze verwonderd. Met een klein glimlachje op haar snuit liep ze de katten voor. Normaal gezien lagen er om de zesentwintig stappen een plas water. Haar keel schuurde nu al omdat het daar niet meer was. Het vervelende was ook dat ze om de paar vossenlengtes het gebied scande, waardoor ze dus moest stoppen. Als ze nu achterom zou kijken zou ze nog heel duidelijk het kamp zien. Zucht, dit ging lang duren.

Beide poezen leken hem te negeren en dus deed hij maar hetzelfde. Oké, dan zou hij hen niet meer toeknikken hé. Als ze dat niet tof vonden, moesten ze het zelf weten - maar dan moesten ze ook niet gaan klagen dat hij 'onbeschoft' was. Hij deed zijn best, maar blijkbaar was dat niet nodig. Hmpf. Pearlypaw volgde achter Chivypaw, al gingen ze niet echt vooruit. Hij zuchtte geïrriteerd toen de medicine cat apprentice voor de zoveelste keer stopte en keek even achterom. ze konden Starclanverdomme nog gewoon het camp zien! Hoe lang ging dit nog duren? Hij had wel iets meer verwacht van zijn eerste patrouille. Als dit was wat Medicine cats deden, dan kon hij zien waarom ze geen warrior konden zijn. Zo hadden ze helemaal geen nuttige tijd meer over.

Het was nu echt donker. Om nu verder te gaan zoals ze bezig waren was geen goed idee. Ze stopte weer en draaide zich om naar het stel. "Sagefeather, vind jij het erg om op te splitsen?" Ze knikte naar haar rechterkant, voor hun links. Haar blauwe ogen keken naar Pearly. "Dan gaan wij de andere kant op. Vergeet niet dat je hoefblad ook mag plukken." Ze gaf de poes een kleine knik. Met Pearly aan haar zijde stapte ze sneller. Ze stond niet elke keer meer stil, maar deed lijntjes. Haar ogen flitsten heen en weer. De avond streek beetje bij beetje voorbij. De laatste zonnenstralen gingen zomenteen verdwijnen. Plotseling stuitte ze op hoefblad. Chivy spitste haar oortjes. Ze hoorde de waterval ruisen. Opgewonden keek ze naar de kater. Met haar tanden scheurde ze de stengels af. Nu had ze een bosje in haar bek vast. Alsof Starclan hen het geluk van de wereld had gezonden zag ze verderop nog 3 bosjes staan. Geen havikskruid, maar in de terugweg vonden ze het misschien. De poes tikte Pearly aan en wees op de bosjes. Hij was een kater, kijken hoe stoer hij wel niet was.

Het irriteerde hem dat beide poezen gewoon leken te doen alsof hij er niet was. Chivypaw, ook een apprentice nota bene, beval hem gewoon alsof ze zijn mentor was! Nja, wel de dochter van zijn mentor, maar dat was niet hetzelfde. Hij deed toch ook niet alsof hij een medicine cat was omdat hij de zoon was van een ex-medicine cat? Hoe zou dat zijn als iedereen gewoon deed wat zijn ouders deden! Alle apprentices zouden in de clinch liggen met elkaar omdat hun ouders ooit eens mentor waren van hen, ofzo! Toch hield Pearlypaw wijselijk zijn mond, voor nu toch, en volgde hij de grijze medicine cat apprentice. De waterval kwam dichterbij, dat hoorde hij; en hij herkende het gebied vanuit zijn rondleiding met Panthergrowl. Chivypaw begon meteen met iets te plukken en tikte hem toen aan dat hij ook moest gaan plukken. Hij fronste naar haar maar ging toch die richting uit, de drie bosjes die ze aanwees al snel zien staand. "Ja, commandeer me maar wat rond.", zei hij mopperig, duidelijk sarcastisch, al boog hij zich wel neer. Niet zo voorzichtig als haar maar ook niet ronduit lomp beet hij de stengels af, waarna hij zich weer rechtzette; tot zijn volledige, heel indrukwekkende grootte. Niet dus. Zelfs de poes was groter als hem.

Chivy raakte geïrriteerd door de sfeer van de rest. Sagefeather leek moe te zijn en haar te onderschatten. Pearly was gewoon aan het puberen. Sigh. Ze keek neer op de jongere apprentice. "Als ik Nighstream was geweest had je niet zo gemopperd," mompelde ze met volle mond. Ze keerde terug naar de plaats waar ze waren gesplitst. Het moest zeker middernacht zijn ondertussen. Ze knipperde met haar blauwe ogen en keek of ze Sagefeather niet zag. Het was tijd om naar huis te gaan.

Chivypaw mompelde iets, maar dat verstond Pearlypaw niet. Met zijn snuitje vol stengels liep hij terug naar haar, waarna ze naast elkaar weer terugliepen naar de plek waar ze gesplitst waren. Het was donker en om eerlijk te zijn was de lichtgrijze kater wel moe. Pff, hij wou gaan slapen, morgen was er waarschijnlijk weer een harde training gepland met Panthergrowl. Misschien had hij het wel zo gepland, dat zijn dochter hem zou uitputten 's nachts - dat klonk ook een beetje verkeerd - zodat hij overdag minder goed was op de trainingen. Ja, dat zou wel kunnen. De kersverse deputy voelde zich misschien bedreigd door de kwaliteiten van zijn jonge apprentice. Pearlypaw onderdrukte de neiging om te geeuwen en keek om zich heen, op zoek naar Sagefeather. Waar bleef ze? Hij wou terug in zijn nest kruipen, en liefst snel.