[Deputy Ceremony] To trust

_{"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!"
Frostfaith was verdwenen en niemand kon haar vinden. Dagenlang hadden ze het hele territorium uitgekamd, maar het was duidelijk dat ze daar niet meer was. Het was niet duidelijk waar haar geur naartoe leidde, ze raakten het spoor steeds kwijt, en ze roken ook geen rogues, wilde dieren of andere indringers die iets met haar verdwijning te maken konden hebben. Er waren geen sporen van een gevecht. Er waren geen aanwijzingen dat ze in de Gorge was gevallen. Voortdurend kwamen er zoekpatrouilles bij Everstar terug met hetzelfde bericht: ze was gewoon verdwenen. Spoorloos. Alsof ze aarde haar had opgeslokt.

Dus wat nu? De clan kon niet lang zonder deputy. Als er nu iets met Everstar gebeurde, was er niemand om haar op te volgen. Ze wilde het niet, maar ze kon niet anders: ze zou een nieuwe deputy moeten kiezen. Ze had er de hele nacht van wakker gelegen. Wie moest het worden? Haar vertrouwen in haar clangenoten had wel weer een knauw gekregen de afgelopen tijd, nu Whitelion zelfmoord gepleegd bleek te hebben, Sparrowfeather en Brindleleaf de warrior code hadden gebroken, Brindleleafs oudste nestje hun moeder de clan uit gedreven had en Barksound al heel lang tegen de clan bleek te liegen. Een deputy moest betrouwbaar zijn, maar wie was dat nog? Hoe wist ze welke kat niet tegen haar zou liegen? Ze had lang nagedacht en was tot de conclusie gekomen dat er maar twee katten waren die ze echt vertrouwde. Een van hen zou het dus moeten worden.

Ze had de clan bij elkaar geroepen en wachtte tot iedereen aanwezig was. “Katten van WindClan, onze zoektocht naar Frostfaith heeft niets opgeleverd. We blijven allemaal hopen dat ze veilig terug zal keren, maar intussen kan de clan niet zonder deputy blijven. Ik heb dan ook besloten om een nieuwe opvolger aan te wijzen.” Ze wierp nog een blik naar de ingang van het kamp, alsof ze hoopte dat Frostfaith op miraculeuze wijze haar terugweg had weten te vinden, maar er verscheen niemand en na een keer diep ademgehaald te hebben ging ze door. Haar ogen zochten naar de kat die ze in gedachten had voor ze haar naam uitsprak. “Ik spreek deze woorden voor StarClan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren: de nieuwe deputy van WindClan is Oceanbreeze.” Ze keek de poes aan om haar reactie te zien en ze hoopte dat ze de juiste beslissing had genomen. Ze vertrouwde niemand zoals ze Neverland vertrouwde, maar hij was geen leidertype. Oceanbreeze had echter altijd een goede en betrouwbare indruk op haar gemaakt. Ze had veel meegemaakt, maar was dat altijd met veel wilskracht te boven gekomen. Ze was ijverig, zorgzaam en serieus. Ze was relatief jong en ze droeg al zo veel op haar schouders op dit moment, met alle kittens, dus het zou vast zwaar voor haar worden, maar Everstar geloofde dat ze haar kon vertrouwen en dat was op dit moment het belangrijkste.

Ze sprong van de grote steen af en wenkte Oceanbreeze om haar naar haar den te volgen. Het was misschien goed om meteen wat dingen te bespreken.}

"...prooi te vangen zich verzamelen." Hoorde Oceanbreeze een luide en bekende stem roepen terwijl ze langzaam wakker werd. Een paar blauwe ogen keken verdwaasd op terwijl ze verward rondkeek, er was toch niets gebeurd... Ze had deze kreet nog niet verwacht, de Ceremonie was pas geweest en dus zouden er nog geen kittens, Apprentice worden of Apprentice's, Warrior. Ze begreep dan ook niet waarom de bekende stem door het kamp galmde, wat ze wel wist was dat ze beter in de poten kon komen als ze niets van de mededeling wou missen. Dus liep de jonge en prachtige Queen snel en rustig de Nursery uit. Geen van de kittens leek enige interese te tonen zodra Everstar's stem door het kamp galmde en dus ging ze er van uit dat ze ook niet gemist zou worden. Daarbij zouden nu wel meer katten in het midden van het kamp zitten en staan, dus had ze geen reden om zich zorgen te maken om een of ander mogelijk ongeluk of incident. De jonge kittens lieten haar wel altijd op haar tenen lopen, toch genoot ze er op momenten ook wel van. Het eeuwige speelse en ondeugende, die oprecht twinkelende oogjes, om voor te smelten werkelijk waar. Everstar leek op iedereen te wachtten en dus ging Oceanbreeze naast enkele andere Warriors zitten terwijl ze bezorgd richting Everstar keek. De laatste keer dat zij de tante van haar kittens had gesproken was er nog niet een nieuw probleem ontwikkeld, ze hoopte maar dat de clan richting zijn herstelperiode ging. Zeker nu de koudere en killere seizoenen er aan kwamen en ze sterke Warriors nodig hadden. Immers moest er voedsel op de prooihoop komen en waren en veel kittens die in de barre periode nog geen Apprentice zouden worden. Genoeg monden om te voeden, Oceanbreeze zou er een van zijn. Een van de Queens die voorrang had op andere katten, katten die even hard werkte als haar. Echter sinds Everstar weer verder sprak, schudde ze de gedachten van zich af en keek ze op. "Katten van Windclan, onze zoektocht naar Frostfaith heeft niets opgeleverd. We blijven allemaal hopen dat ze veilig terug zal keren, maar intussen kan de clan niet zonder deputy blijven. Ik heb dan ook besloten een nieuwe opvolger aan te wijzen." Mauwde de rosse kattin, terwijl ze bijna wanhopig richting de kampuitgang keek. Waarschijnlijk hoopte Everstar op een spoedige terugkomst van Frostfaith, Oceanbreeze had zelf niet al te veel met Frostfaith te maken gehad. Toch twijfelde ze er niet aan dat ze met het mogelijke verlies van Frostfaith een goede Warrior waren verloren. Immers had Everstar haar vertrouwen in die kattin gevestigd. Niemand verscheen, waardoor een zachte zucht weerklonk en de leider weer verder sprak. Nauwlettend luisterend keek Oceanbreeze Everstar aan, ze had niet geweten dat haar partners zus zoveel meer aan haar hoofd had dan enkel de problemen die afgelopen Moon waren voorgekomen. Frostfaith had ze sowieso niet zo veel gezien, zeker niet nadat ze de Nursery was ingetrokken en dus had ze een deel van de zoektocht ook niet mee gekregen. Misschien had ze wel te ver in een hoekje weg gestopt gezeten. "Ik spreek deze woorden voor Starclan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren: de nieuwe deputy van Windclan is Oceanbreeze." Mauwde de rosse kattin. Ze voelde de blik van de Leider die ze als vanouds al vertrouwde op haar liggen, waardoor ze haar met een rustig knikje beantwoorde. Ze kon immers nog geen woorden uitspreken terwijl ze haar kop even schudde in de hoop wat wakkerder te worden. Ze had dit zeker niet verwacht, ze was jong en een Queen, ze had tijdelijk geen Warrior taken meer. De taken die samenhingen met het zijn van een deputy waren alom bekend, ze zou moeten zorgen dat er genoeg patrouilles waren en misschien ook zorgen voor duidelijker waterpatrouilles, immers konden ze niet omkomen van de dorst. Een kitten was al uitgedroogd en dan volgden er vaak al meer. Ze had gedacht dat voor alle kittens zorgen al veel werk was, maar dit was toch nog wel een stapje erbij. Toch verwachtte ze ergens ook dat haar hoofd en hart in iets anders stortten mischien precies dat kon zijn dat ze nodig had om het verdriet van Rosekit om te zetten in iets nuttigs.

De rosse kattin sprong van de hogesteen af voordat ze gewenkt werd, hierdoor trippelde ze vluchtig richting de leider, waarna ze haar met een ietwat onzekere maar ook vastbesloten blik aan keek. Ze wist niet wat ze kon verwachtten maar wist wel dat ze zich in zou zetten voor Everstar en voor de rest van de clan. Haar ijverigheid kwam duidelijk weer naar boven toe, een positief karaktereigenschap al moest ze wel opletten dat ze niet te veel zou gaan doen. Ze had immers geen onsterfelijk lichaam, ook haar lichaam had een keer rust nodig. Al was ze vrij potig voor een Windclanner en zouden ze daarom misschien ook wel denken dat ze meer last kon dragen. Oceanbreeze verwachtte dat Everstar met haar in de den wou spreken, terwijl de wieltjes, tandwieltjes in haar hersennen al aan het draaien waren. Ze hadden inderdaad veel te bespreken. Zoals bepaalde patrouille mogelijkheden en haar rol daarin.

Ook Bronzemask werd wakker van de traditionele woorden van de clanleader. Ze volgde haar vriendin, Oceanbreeze, naar het midden van het kamp en ging naast haar zitten. "Katten van WindClan, onze zoektocht naar Frostfaith heeft niets opgeleverd. We blijven allemaal hopen dat ze veilig terug zal keren, maar intussen kan de clan niet zonder deputy blijven. Ik heb dan ook besloten om een nieuwe opvolger aan te wijzen." De oortjes van Bronzemask wiebelden nieuwsgierig. Haar ambitieuze en jaloerse kant was totaal verdwenen na alle drama in haar familie en clan. Dus zat ze aandachtig te luisteren naar wie de nieuwe Deputy werd, zichzelf voornemend dat ze het niet zou worden. En ook niet wilde worden. Al haar aandacht zou gaan naar de kittens. "Ik spreek deze woorden voor StarClan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren: de nieuwe deputy van WindClan is Oceanbreeze." Verrast keek ze naar de jonge kattin. Die was ook verrast, en keek een beetje onzeker rond. "Gefeliciteerd. Je gaat het geweldig doen!" Snorde ze tegen haar vriendin voordat die naar het hol van Everstar liep. Windclan zou weer opbloeien met deze keuze. Ze had er de volle vertrouwen in dat Oceanbreeze het goed ging doen.

CLOUDGAZE

my mind has been drifting

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" De bekende oproep lokte de warrior naar voren, richting de groep die zich in het midden van het kamp begon te verzamelen. Hij ging rustig zitten. Hij had zo’n voorgevoel dat dit over Frostfaith zou gaan. Zelf was hij ook een paar keer, zonder succes, mee gegaan op een patrouille. Zonder deputy dreigde de Clan minder te functioneren, en onder de omstandigheden waarin ze nu moesten overleven, was dat niet zo’n goeie zaak. Misschien kwam Everstar melden dat ze eindelijk terug was opgedoken?

Die hoop werd met haar eerste woorden de grond in geslagen. Cloud’s oren zakten wat reddeloos achterover, hij liet zijn kop een beetje hangen. Frostfaith was een goeie deputy geweest, haar opvolger zou erg zijn of haar best mogen doen om dat te evenaren. Al had hij er ook alle vertrouwen in dat Everstar de best mogelijke vervanger zou kiezen. “Ik spreek deze woorden voor StarClan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren: de nieuwe deputy van WindClan is Oceanbreeze.” Klonk het. Cloudgaze keek, net zoals elke andere kat op de open plek, naar de jonge queen. Ze zou het vast heel druk krijgen, met haar kittens en dan nog eens deze enorme taak, maar als Everstar er vertrouwen in had, dan hij sowieso ook. De warrior stapte op de she-cat af en gaf haar een bemoedigend kopje. ”Veel succes, Oceanbreeze. Weet dat je altijd op mij kan rekenen”, Drukte hij haar op het hart, waarna hij plaats maakte voor de volgende kat, die haar kwam feliciteren.

"Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen!" Hoorde Apricotheart de vertrouwde stem van Everstar zeggen. De poes wandelde op haar gemak uit de warriors den. Haar leader vertelde dat de zoektochten naar Frostfaith nergens hadden toe geleid. Ook koos Evertar een nieuwe deputy, Oceanbreeze. Apricotheart liep naar de poes toe. "Gefeliciteerd, je zal het vast goed doen." Zei Apricotheart vriendelijk. Waarna ze wegliep. Ze wilde ook zeggen dat ze altijd nr haar toe kon komen, maar Apricotheart zei het maar niet. Waarschijnlijk zou iedereen dat wel zeggen.

Opnieuw klonk er een luide stem van diezelfde poes die hij al wel vaker had gezien op de Highstone en schreeuwde ze opnieuw alle katten bij de Clan bijeen, maar veel aandacht besteedde de jonge Bear er niet aan. Hij was verzonken in een hazenslaapje bij het topje van de staart van zijn moeder met zijn snuitje tussen zijn twee dikke pluizige voorpootjes verzonken, en voor zijn part mocht dat zo blijven ook. Alleen, zijn moeder bleek daar anders over te denken, want hij merkte na enkele seconden dat hij haar geruststellende ademhaling niet meer hoorde en haar grote, warme lichaam weg was. Ugh. Zou hij haar achterna gaan? Bearkit tilde zijn brede kopje op en keek achter zich, naar de richting waar hij mama zag weg sluipen. In de tijd dat de radertjes en tandwieletjes in zijn kopje waren gaan draaien, hadden zich er al meer katten zich gevestigd in het kamp en voelde Bear zich plots verplicht ook te gaan kijken. Hij was tenslotte al een grote kat, nietwaar? Snel kwam hij overeind, draaide zich om en wandelde heel stilletjes en voorzichtig naar de uitgang van de Nursery, en alsnel vonden zijn helderblauwe oogjes het vertrouwde gestalte van zijn mama - op hetzelfde moment hoorde hij de rosse poes met een moeilijke naam mama's naam noemen en verzamelden zich een hoop katten rond haar. Huh? Helemaal van de kaart geslagen liep Bear op haar af en trok met een pootje aan haar vacht. "Whah?"

Greywind schrok op bij het horen van Everstars stem. Alweer een ceremonie? Nieuwsgierig kwam Greywind dichterbij en keek naar de leidster. Ze sprak van het verdwijnen van Frostfaith. Ja, dat was waar. De deputy was al dagen spoorloos geweest en onwillekeurig wiebelde Greywind met zijn oren. Betekende dit? Zijn vermoedens werden al snel bevestigd toen Everstar sprak dat ze een nieuwe deputy ging uitkiezen. Nieuwsgierig gingen zijn ogen door het kamp. Hij wist zelf meteen dat hij geen kans maakte, dus wie was er dan wel geschikt? Geschrokken keek hij naar de leidster toen ze sprak dat Oceanbreeze de nieuwe deputy zou worden. Was dat wel zo slim? Hij slikte de woorden gelukkig net op tijd in. Hij wilde niet hardop zijn twijfels voor de keuze uitspreken. Hij klemde zijn kaken op elkaar. Ja, Oceanbreeze had kwaliteiten om misschien ooit leider te worden. Ze was intelligent, zorgzaam, volwassen. Maar de poes had nu ook zoveel kittens en was de enigste queen in de nursery. Greywind zuchtte diep en liep naar de kersverse deputy toe. ‘Gefeliciteerd, Oceanbreeze,’ sprak hij vriendelijk tegen de poes. ‘Ik zweer dat ik nu nog beter mijn steentje bij zal dragen, om jouw werk makkelijker te maken,’ sprak hij. Natuurlijk doelend op Silverkit in de nursery, maar hij wilde niet weten dat iedereen het wist dat hij zijn kitten bij Oceanbreeze had gebracht. Hij glimlachte nog één keer bemoedigend voor de poes, voor hij weer de andere de ruimte gaf om haar te feliciteren. Hij wierp nog een blik naar de Everstar. Hij hoopte intens dat ze een goede keuze had gemaakt.

Frost was vermist en dat gaf haar een gevoel die ze al te graag met open klauwen ontvangende. Het was precies goed uitgekomen en het boeide de grofgebouwde poes dus totaal niet als de wit met rode 'deputy' nu door de sterren heen trippelde met alle andere zwakke katten. Nee, dit keer was het niet haar fout dat iemand vermist of vermoord was, dit keer had zelfs Starclan haar een handje geholpen. Van binnen straalde ze maar van buiten leek alsof de kattin net door een monster was aangereden. Sweet keerde terug samen met de rest van de patrol die de vermist deputy was gaan zoeken en helaas zoals verwacht hadden ze niks meer terug gevonden van de jonge poes. Haar ogen stonden bedroefd en haar oortjes wiebelde zachtjes mee met de wind terwijl ze met haar brede kop schudde toen de katten haar hoopvolle en verdrietige blikken toewierpen. Haar lippen bewogen zachtjes toen ze 'Het spijt me' spelde voor ze haar ogen neer sloeg en zich dieper het kamp in bewoog. Al snel kwam Everstar haar den uit en toepte de clan bijeen. Sweetheart verplaatste haar grote lichaam ergens in het midden en likte kort het stukje vacht recht die op haar borst pluste voor ze haar kille ogen op die van de Leadster wierp. Ze wist wat er ging gebeuren. Oh wat had ze op dit moment gewacht, oh wat had dit haar zoveel moeite en andermans levens gekost maar nu werd ze eindelijk beloond door haar harde werk. Everstar sprak de gebruikelijke woorden uit en elke seconde leek het alsof haar hartslag stopte met kloppen. Adrenaline stroomde door haar robuuste lichaam terwijl de senior warrior bleef luisteren, “Ik spreek deze woorden voor StarClan, zodat zij mijn keuze kunnen horen en goedkeuren" Ja! Sweet hief haar kop en drukte haar enorme klauwen in de grond terwijl haar vaders stem in haar oren galmde. Zeg het! Zeg me naam! Het leek alsof haar hart in haar keel bonsde en haar mond was droog van de spanning, eindelijk zou haar vader trots op haar zijn, eindelijk werd ze beloond door alles wat ze ooit gedaan had voor Windclan. Eindelijk zouden de moorden en nachtmerries stoppen, Ever hoefde enkel haar naam uit te spreken. Alleen dat en ze was er voorgoed van af. Sweetheart verschillend gekleurde ogen glansde hoopvol op die van Everstar en wachtte af. "De nieuwe deputy van WindClan is Oceanbreeze.” WAT!? Haar moed zakte als een grote anker op de bodem en even moest de poes het haar ogen knipperen voor ze de wereld weer voor haar zag. Haar hart sloeg een slag over en haar woorden bleven haken in haar keel. Nee.. Nee! NEE! Dat kon niet! Was Everstar starclanverdomme helemaal van het padje geslagen!? Hoe kan ze ooit een queen deputy laten maken! EEN QUEEN! Een goddahm queen die pas net warrior waz geworden en toen al per direct de nursury in was verhuist. Haar blik vulde zich met haat en Sweetheart moest diep ademen voor ze rustig werd, nee als ze nu kwaad ging lopen doen zouden haar clangenoten haar meteen verdenken. Toch was ze het liefst haar klauwen nu in de keel van Everstar begraven en elke miezerige leven van haar afpakken die ze nog had. Hoe kon de mousebrain van een leader Oceanbreeze boven haar uitkiezen? Er was verdomme pas geleden oorlog uitgebroken, er was water te kort en katten verloren beetje bij beetje hun hoop. Hoe kan Everstar z'n onervaren deputy uitkiezen terwijl de clan op breken stond? Sweetheart sloeg haar nagels in de grond en kneep haar ogen dicht, ze zou haar stoom later afblazen en Everstar daarna eens de les wijzen met die lege bijenkop van der. Voor nu stond de grote poes op stapte op Ocean af en gunde haar een knikje en glimlachte vriendelijk. "Gefeliteerd Oceanbreeze" Mauwde ze terwijl ze 'van blijdschap' haar ogen dichtkneep. "Wees niet bang om hulp te vragen eh, ik lever graag me steentje bij" Met die woorden wierp ze nog een glimlach naar de nieuwe deputy voor ze het kamp uitliep. Oh, ze zou eens laten zien dat ze niet met Everstars keuze eens was. Say hello to the end of the world~

Bronzemask, een van haar goede vriendinnen was net als haarzelf ook richting het midden van het kamp gelopen zodra Everstar hen bijeen had geroepen. Ze was blij dat Bronzemask in de buurt was, want het duurde wel even voordat ze zich van de eerste schok herstelde. Everstar had besloten dat zij waardig genoeg was om Deputy te worden, dat ondanks het feit dat ze een Queen was en dus vooral in de Nursery te vinden was, al kon dat natuurlijk ook iets positiefs betekenen. Immers was ze altijd aanwezig en konden de Warriors en Apprentices haar dan ook altijd vinden, daarbij had ze natuurlijk ook de tijd om rustig de patrouilles op te zetten en haar hoofd bij andere zaken dan de kittens te houden. Iets dat misschien ook in het helingsproces zou helpen die ze nog doormaakte nadat haar kitten Rosekit was overleden. Het was misschien ook een van de vele zwarte bladzijden in haar nog relatief jonge leven, al had ze ook al heel wat witte bladzijden gekend, dit zou waarschijnlijk net zo'n witte worden. Mits ze de druk vol kon houden. "Gefeliciteerd. Je gaat het geweldig doen!" Snorde haar gevlekte vriendin voordat Oceanbreeze overwelmd werd met felicitaties van alle kanten. Ze glimlachte even naar haar vriendin voordat ze haar kop richting Everstar draaide en seinde dat ze er zo aan zou komen. Immers werd ze even opgehouden door haar clangenoten. Cloudgaze was de eerst volgende die op haar af stapte, waardoor ze hem met een vriendelijk knikje begroette. De oudere tevens grijze kater gaf haar een bemoedigend kopje voordat hij sprak. ”Veel succes, Oceanbreeze. Weet dat je altijd op mij kan rekenen”, drukte de kater op haar hart waardoor ze dankbaar een oortje wiebelde voordat Apricotheart al op haar af kwam lopen. Immiddels was Cloudgaze al weer weg gelopen en kon ze hem dus niet meer woordelijk bedanken. "Gefeliciteerd, je zal het vast goed doen." Mauwde de desbetreffende kattin waarna ze weg liep. Oceanbreeze glimlachte even bij haar woorden waarna ze tot haar verbazing Bearkit opmerkte. Haar kitten was blijkbaar nieuwsgierig geworden toen ze het nest had verlaten, ze had gedacht dat hij nog sliep, blijkbaar niet want hij stond toch echt naast haar en vroeg om haar aandacht. Warm en liefdevol boog ze haar kop waarna ze hem voorzichtig aansprak. Het vragende geluidje dat hij maakte deed haar glimlachen. "Bearkit, ik leg het je zo wel uit, mama moet nu heel even met Everstar spreken. Daarna heeft ze alle tijd voor je." Mauwde ze het jonge katertje toe, waarna ze hem een bemoedigend neusje gaf in de richting van Bronzemask, die zou vast even op haar kitten willen passen. Hierna kwam Greywind, de echte vader van Silverkit, haar pleegkitten. De kater die ze laatst relatief hartstochtelijk had aangesproken op zijn gedrag richting de kitten en zijn spijt jegens de dood van haar eigen kitten Rosekit. De kater sprak haar aan, in enkele woorden die veel betekende. ‘Gefeliciteerd, Oceanbreeze,’ sprak hij vriendelijk zoals alle anderen, voordat hij de betekenisvolle woorden sprak. Woorden die ook veel konden betekenen voor Silverkit, immers was die levendige kitten zich er wel van bewust dat Oceanbreeze voor haar zorgde maar haar niet gebaard had. Iemand anders was haar ouder, en een van die ouders was Greywind. Van hem had ze ook die prachtige zilveren vacht geërfd. "Ik zweer dat ik nu nog beter mijn steentje bij zal dragen, om jouw werk makkelijker te maken," sprak de kater, waarna ze goedkeurend knikte. Ze wist waarover hij het had, over de kitten die hij bij haar had ondergebracht. Al zouden de andere katten erom heen waarschijnlijk niet weten waarover hij sprak. Ze zag hem nog een keer bemoedigend glimlachen naar haar voordat hij ook weg liep. Ze hoopte nu dat ze de meeste felicitatie's had gehad, aangezien ze Everstar niet te lang wou laten wachtten. Een grote kattin stapte nu op haar af, Sweetheart. Een kattin die net als haar een wat andere bouw had dan de meeste Windclanners. Ze gaf haar een knikje en glimlachte vriendelijk voordat ze sprak."Gefeliteerd Oceanbreeze" Mauwde de andere kattin, waarna ze haar ogen toekneep. Oceanbreeze wiebelde rustig haar oortje en knikte neutraal. "Wees niet bang om hulp te vragen eh, ik lever graag me steentje bij" Vervolgde de grote kattin waarna ze het kamp verliet. Niet voordat ze een laatste glimlach op de jonge Deputy had gericht. Oceanbreeze zuchtte even waarna ze weer aanstalten maakte om verder te lopen.

Tag: Iedereen

Hij wist dat dit er aan zat te komen. Wist dat hij zijn tante afscheid moest toespreken. Ze was al zo lang verdwenen. Hij wou haar zo graag weer terug zien... Maar ze leek weg te zijn en hem alleen achter te laten. Met gebogen kopje en zijn ogen naar de grond gericht luisterde hij toe naar de woorden van zijn leader. Oceanbreeze. Ja ze was een goede keuze. Daar was hij oprecht zeker van. Tegelijk gaf het hem ook hoop. Als Everstar vertrouwen liet rusten in een jongere warrior. Zou ze vast ook vertrouwen kunnen plaatsen in hem nietwaar? Wie weet stond hij ooit op de plaats waar Ocean nu stond. Zijn hart voelde even minder pijnlijk en hij wou naar haar toe stappen met een brede grijns. Echter vervaagde deze zodra de grote kattin die hij kende als Sweetheart langs hem heen stapte. De woorden klonken zo fake dat Bear zijn klauwen in de grond moest drukken om niet woedend te reageren. Hij haatte katten zoals haar. Nee scrap dat. Hij haatte haar. Niets leek ze echt te menen. En ze was al net zo hongerig en vals als Stallionheart. Hoewel zijn mentor hem al eens aangesproken had op zijn gedrag kon hij het toch niet laten om achter de grote kattin aan te stappen. "Ja zo zal Everstar je nooit kiezen he dramaqueen." Mompelde hij droogjes met zijn ogen rollend. Oh ja hij wou haar even goed de burn laten voelen.

Amberpaw voegde zich bij de rest van de clan toen Everstar hen bijeenriep. Was het tijd voor een ceremonie? De intro liet blijken van wel, al was het geen gewone apprentice ceremonie maar eerder een deputy ceremonie. Want ja, hun deputy was al een tijdje verdwenen.. Katten leken dat hier graag te doen. Om heel eerlijk te zijn maakte het de jonge poes niet zo veel uit. Misschien was dat erg, maar ze kon er echt niet aan doen. Ze zou toch geen deputy worden en ze was er zeker van dat Everstar wel een goed iemand zou kiezen - ze had immers geen enkele reden om hun leider niet te vertrouwen. Dus toen hun rosse leider Oceanbreeze benoemde als deputy, was ze wel een beetje verrast - was dat geen queen die nog niet lang geleden kittens had gekregen? Daar was ze redelijk zeker van, omdat ze ook nog voor haar had gezorgd in die maan dat ze kitten was terwijl haar moeder weg was. En was dat niet de zus van een vorige deputy, nog voor haar geboorte? Dat had ze gehoord, maar ze wist het natuurlijk niet zeker. Wat maakte het ook uit. De lichtbruine tabby knikte de nieuwe deputy eens van ver toe en ging toen weer verder met haar taken.

_{De kater bekeek vanuit een rustig plekje de Clan, zijn pootjes recht voor zich uit en staart eromheen geslagen. Reign wist gewoon al dat dit niet een gewone ceremonie zou zijn, het feit dat de tegenwoordige deputy Frostfaith nu al een tijdje verdwenen was als sneeuw voor de zon. Reign sloot zijn helderblauwe ogen terwijl hij de naam van de zo net benoemde deputy even liet inzinken. Oceanbreeze was een goede keuze van de de Leader, ook al had ze net kittens gekregen. De langharige poes had al zo vaak haar loyaliteit bewezen aan de Clan, Reign kon zich bijna niet voorstellen dat er katten waren die haar niet mochten in de Clan. De lichtgekleurde kat liep niet naar de poes toe om haar te feliciteren, nee; hij zocht gewoon oogcontact met haar op en feliciteerde haar in stilte met een goedkeurend knikje. Hij verloor zijn aandacht toen hij Bearpaw zag, die brutaal als hij was iets over Sweetheart mompelde. Reigndeer stond niet op, hij bleef gewoon zitten... niet de energie vindend om echt in beweging te komen.}

Frostfaith verdwenen. Crowcall wist niet wat ze ervan moest denken. Het maakte haar bang dat een kat zomaar kon verdwijnen zonder en spoor achter te laten. Niemand leek een reden te weten waarom de deputy zelf zou vertrekken, zoals Brindleleaf nog maar zo kort geleden had gedaan, dus men ging er vanuit dat ze er niet zelf vandoor gegaan was. Maar wat was er dan gebeurd? Crowcall had zoals alle warriors meegezocht, maar ook zij was geen stap dichter bij de waarheid gekomen. Niemand wist het. En nu leek het erop dat Everstar had besloten de zoektocht op te geven. Crowcall hoopte dat de deputy toch nog op zou duiken, maar ze begreep dat de leider daar niet langer op kon wachten. Voor hetzelfde geld kwam ze nooit meer terug. Everstar kon niet echt iets anders doen dan een nieuwe deputy aanwijzen en dat was dus ook wat ze nu van plan was. Ze had de clan bij elkaar geroepen en Crowcall vroeg zich af wie het zou worden. Stiekem hoopte ze op Everstars broer. Neverland leek een goede kat, een betere kat dan zijn zus. Maar er waren veel senior warriors die een kans maakten.
De naam die uiteindelijk werd genoemd had Crowcall niet aan zien komen. Oceanbreeze? Een queen die nauwelijks ouder was dan zij? Nadat ze verbazing wat was weggetrokken, gingen haar mondhoeken omhoog. Dit was zeker niet de keus die ze had verwacht, maar ze was er wel blij mee. Voor zover zij wist was Oceanbreeze een lieve poes. Ze kon haar mannetje staan, maar ze was zorgzaam. Heel anders dan die kille Everstar. Ja, dit was misschien haar eerste beslissing waar Crowcall het compleet mee eens was.

Onderwerp: Re: [Deputy Ceremony] To trust