Ze richtte haar blik op de lucht tegen de tijd dat haar poten haat naar de bekende plek bracht. Ze kon immers al zelfs met gesloten ogen de weg naar Fourtrees vinden. Aangezien ze hier altijd wou komen. Het leek haar zo vredig. Alsof StarClan haar hier het veiligst hield. Hier was ze meestal altijd te vinden. Op de bomen aan het rusten, rond aan het jagen of rennen. Ondanks de kou dat haar altijd omhelsde was Shadow altijd rond aan het wandelen. Het liet haar voor eventjes van haar gedachtes af.
Met een soepele sprong belandde ze op een laaghangende tak. Dat nogal koud onder haar pootkussens begon te voelen. Nu pas merkte ze hoe kouder de dagen werden. Hoe lang zou het duren voordat het officieel ging sneeuwen? Ze had nooit echt sneeuw gezien. Aangezien ze zelf in de lente geboren was. Toch had de zwartwitte poes voldoende gehoord om echt overtuigd en geïnformeerd te worden wat sneeuw precies was. En ze kon het zelf niet vermijden dat ze toch, ondanks haar goede geduld, niet kon wachten om het voor de eerste keer te zien.