Don't border. I'll be fine.

Een zucht verliet zijn bek terwijl hij naar de kat keek die op border patrol mee ging. Seriously? Duurde het echt zo lang om katten te verzamelen? Hij had weer eens een verschrikkelijk slecht humeur omdat hij ’s nachts diverse keren wakker was gemaakt door een kat die niet stil kon blijven liggen. En liet dat nu net weer die kat zijn die nu op border patrol mee ging. Met een zwiep van zijn staart keek de zwarte tom naar de tom die voor hem stond en wat dingetjes aan het uitleggen was. Wie misten ze nog? Crowfur keek rond. Ah. Shadowmask. Zou hij de tom zelf wakker gaan maken zodat ze samen konden vertrekken? Hm. Daar had hij eigenlijk niet zo’n zin in. ‘Stuur Shadowmask maar achter me aan,’ mauwde hij tegen de katten die aan het wachten waren. Hij negeerde het boze geroep dat hij netjes moest wachten op de anderen en rende er al vandoor. Dat zij nu zo nodig wilden wachten op elkaar, maar hij niet. Bovendien kon hij een deel van het territory ook zelf doen of met hulp van iemand anders. Hij kende Shadowmask niet erg goed, maar de kat kon niet erger zijn dan die twee onnozelaars die met hun mee zouden gaan op border patrol. En zoals altijd trok de tom zich niets aan van het feit dat hij eigenlijk moest wachten tot iedereen verzameld was tot ze konden vertrekken. Niet als het zo lang duurde tenminste. Dan gingen ze hem maar rapporteren bij Everstar, hem maakte het toch niets uit. En dus rende de tom naar de eerste border en begon deze te markeren met zijn geur, maar keek op toen hij pootstappen hoorde. ‘Had je ook geen zin om op de rest te wachten?’ bromde hij terwijl hij verder ging met markeren zonder te kijken of het Shadowmask daadwerkelijk was.

Crowfur rolde met zijn ogen bij het idee dat zijn Clanmates nu allerlei dingen aan het verzinnen waren die niet eens waar waren. Maar hij zwoer dat als één van hun begon te klagen over zijn dochter dat hij rechtsomkeert zou maken en diegene zou aanvliegen. In het begin hadden er een paar heel erg gespeculeerd wie de moeder van de kitten zou zijn, maar na een tijdje waren ze er mee opgehouden. Als Crowfur ooit zou horen dat ze zijn kitten waren gaan treiteren met haar moeder dan waren ze nog lang niet jarig. Niemand mocht aan zijn dochter komen. Hij zou het haar zelf wel vertellen wanneer de tijd rijp was. Gelukkig was ze voorlopig nog niet nieuwsgierig naar haar moeder geweest en leek ze er van uit te gaan dat haar moeder niks van haar wilde hebben, maar dat haar vader graag voor haar wilde zorgen. En helaas was die aangenomen mening de realiteit, maar dat ging hij natuurlijk nu nog niet zeggen. Crowfur draaide zijn kop en herkende Shadowmask. Even was hij verwonderd over het feit dat de ouder dan hem zijnde tom directe orders had genegeerd en achter hem aangekomen was, maar daarna gaf hij de tom een dankbaar knikje. De twee onnozelaars zouden nog wel volgen, voor nu zouden het Shadowmask en hijzelf zijn. ‘Ik haat die tom,’ sprak hij. ‘Eerst houdt hij me de hele nacht wakker omdat hij niet kan slapen en dan wordt hij boos op me omdat het wachten me te lang duurt. En als je dan uit je nest bent, laten ze je ook nog eens gaan zonder dat ze achter ons aankomen.’ Hij zuchtte. ‘Dus bij deze, o machtige Shadowmask, stel ik jou aan als nieuwe leader van de patrol. Welkom.’ Hij rolde met zijn ogen naar de tom. ‘En omdat jij leader bent mag jij zeggen waar we gaan patrouilleren.’ Hij was door zijn boosheid en zijn gedachten namelijk helemaal vergeten wat ze ook alweer gingen doen, maar dit was een perfecte manier om daar zo onopvallend mogelijk achter te komen.

Wat het plan dan ook was, Crowfur was er vrij zeker van dat patrouilleren langs de kortste grens het niét kon zijn en met een ‘really bro’-gezicht keek Crowfur de tom aan. Hij zuchtte. ‘Wat ben je toch lui,’ mauwde hij, maar zijn stem toonde niet bepaald aan dat hij het niet eens was met het plan van de tom. Hij had alleen meer verwacht van een young warrior die eigenlijk al op de leeftijd van warrior zat. Nou ja. Als hij heel eerlijk was, zou hij… Nee. Waarschijnlijk toch niet. Crowfur was immers vrij toegewijd aan zijn taken en hij zou de hele patrouille hebben gedaan, maar de kinderachtige gedachte en de wens om de anderen hiervoor op te laten draaien, waarbij dan ook nog eens een tom zat die hem de hele nacht wakker had gehouden, klonk niet verkeerd in zijn oren. Bovendien zou hij dan van de middag tijd hebben om wat tijd te spenderen met zijn dochter, hoewel hij het ook geen slecht idee vond om Shadowmask beter te leren kennen. Wie weet konden ze toch wel vrienden worden en zou zijn kleine vriendenkring in de WindClan toch wat uitbreiden. Hij had veel tijd om vriendschappen te creëren verspild aan de momenten die hij had afgesproken met de RiverClan she-cat. En hoewel hij Leopardkit dankzij die relatie had gekregen, vond hij het toch jammer dat hij sommige momenten om zijn Clanmates beter te leren kennen daarvoor had laten liggen. Nu had hij de kans om zichzelf wat populairder te maken in zijn Clan en niet als de tom die ‘altijd chagrijnig’ was. ‘Hopelijk verschijnt er tegen de tijd dat we klaar zijn met onze o zo lange en vermoeiende patrouille wat zonneschijn zodat we op de Outlook Rock wat kunnen gaan pitten.’ Hij zei het zo neutraal mogelijk zodat het niet leek alsof hij al te gierig instemde met het plan van de warrior, maar zijn grijnsde toonde aan dat zelfs hij, een vader met veel verantwoordelijkheid, ook wel eens voor de kinderachtige optie kon kiezen.

En dit had je dus als je een young warrior en een warrior op pad stuurde met elkaar. Hoewel Shadowmask net de leeftijd had bereikt waarop de overgang van young warrior naar warrior was ingegaan, beschouwde Crowfur hem al als een volledige warrior. Dat had je op die leeftijd gewoon verdiend nadat je acht moons de young warrior was geweest. Of natuurlijk een minder aantal moons als je later warrior werd, maar tot dusver kende Crowfur niemand echt die super laat warrior was geworden. Hij durfde echter wel te wedden dat Everstar die straf op kon leggen wanneer ze dat nodig vond. Everstar stond er nu niet bepaald bekend om dat ze verlegen was om straffen te geven en dan zeker niet aan diegenen die het echt verdienden. Zou Everstar vinden dat hij een straf verdiende als ze de waarheid achterhaalde in verband met zijn dochter? Zou ze hem verbannen of zou ze Leopardkit ook straffen? Hij wilde daar eerlijk gezegd nog niet al te veel over nadenken wat er zou gebeuren als zijn leader zou ontdekken dat hij sinds zijn apprentice-tijd al had afgesproken met een RiverClan she-cat. Dan was er zeker weten zo weer ruzie. Hij had de opmerking van Shadowmask gemist, maar het was duidelijk dat hij de tom moest volgen en nadat hij zijn schouders kort had opgehaald, volgde hij de tom. ‘Jij weet welk deel we moesten patrouilleren?’ vroeg hij terwijl hij een grijns weerhield. Hij wist het ongeveer. Oké, goed, hij had de toms geen kans gegeven om het hem uit te leggen omdat hij daar te gefrustreerd voor was geweest. Maar sinds ze toch een andere route volgden, maakte dat ook niet meer zo veel uit, wel dan? Nee. ‘En heeft Everstar je ondertussen al een apprentice gegeven of heb je er al één getraind?’ vroeg hij om de stilte wat op te vullen.

Crowfur rolde met zijn ogen naar de tom. Ja ja. Als hij echt alles wist, waarom had hij dan het idee dat ze totaal de verkeerde kant uitliepen? Hij keek ook niet echt uit naar het moment dat ze terug het camp in zouden gaan en de senior warriors hun al klagend op zouden wachten. Want ze hadden een oudere leeftijd en daarom meer ervaring en blablabla. Oké, hij had er wel respect voor en alles, maar hij had geen zin in zeurende warriors. En dan ook nog eens één die de hele tijd naast hem lag te bewegen zodat hij niet kon slapen. Hij had overwogen om elke nacht door te gaan brengen in de nursery, maar wist dat dit ten eerste niet echt toegestaan was en ten tweede hij dan weer gezeur zou krijgen omdat ze hem ’s morgens niet konden vinden. En dan had je natuurlijk ook nog het feit dat Leopardkit hem nooit meer met rust zou laten als hij op een dag weer terug naar de warriors’ den moest terugkeren. Hij zag haar er al voor aan om daarover te gaan klagen bij Everstar. En totdat ze op een oudere leeftijd was, wilde hij zo weinig mogelijk aandacht van de deputy en de leader naar haar trekken. ‘Hoe zou dat toch komen,’ zei hij grijzend tegen de tom. Hij had heus wel gezien hoe hij vaak met de kittens speelde en vooral meedeed in spelletjes waarin de kittens leader en deputy speelden. Hij durfde te wedden dat Leopardkit dat spelletje al wel eens speelde als hij er niet was. ‘De kittens entertainen is in principe een Clanzaak,’ zei hij met een zwiep van zijn staart. ‘Ik vind het leuk hoe je je soms met hun bezighoudt. Ik denk dat ze je echt wel als een leuk speelmaatje zien.’ Hij grijnsde. ‘Ik excuseer me alvast als Leopardkit onbeschoft op je reageert. Ze durft wel eens veel te ver te gaan in haar spelletjes en ze heeft het niet altijd in de gaten als ze iets fout doet. Als het je echt kwetst of irriteert, mag je er gerust iets van zeggen.’ Alhoewel hij betwijfelde of ze het zou aannemen, want ze luisterde nu eenmaal veel naar hem. En meestal zelfs alleen maar naar hem.

Het was natuurlijk altijd even gokken met zo veel Clanmates om precies te zeggen wie zich met wat bezighield, maar hij had het in ieder geval wel goed dat Shadowmask zich veel bezighield met de kittens. Hoewel hij er niet bepaald verantwoordelijk uitzag, leek het erop dat de tom een goed hart had voor kittens en dacht Crowfur dan ook wel dat hij op een dag een goede vader zou worden. Bovendien had de Clan meer types nodig zoals Shadowmask. De meesten waren tamelijk serieus en hij moest eerlijk toegeven dat hijzelf ook wel onder dat type viel. Hij was nooit echt het type geweest dat met veel kon lachen en veel plezier had. Bij de RiverClan she-cat had hij dan ook een totaal andere kant van zichzelf getoond en bij Leopardkit was dat ook nog wel vaak te zien als hij alleen was met haar. Dan snorde hij meer, maakte hij meer plagerige opmerkingen en kon hij soms wel een beetje raar doen om haar op te vrolijken. Maar zo uitbundig als Shadowmask was hij niet en hij dacht ook niet dat hij dat ooit zou zijn. Maar goed. De Clan had wel genoeg aan één zo’n kat. En aan meerdere exemplaren zoals hij natuurlijk ook wel. Leopardkit leek in elk geval geen slechte indruk te hebben gemaakt op de tom en daar was Crowfur blij om. Hij haalde zijn schouders op. ‘Ze weet dat ze van me moet luisteren naar wat de warriors tegen haar zeggen. Bovendien komt ze steeds meer op een leeftijd dat ze zelf ook wel beseft dat sommige dingen die ze doet niet door de beugel kunnen. Maar reageren op haar gevoel doet ze dan weer niet als ze er geen zin in heeft.’ Hij grinnikte. ‘Maar ik heb nog geen apprentice, nee. Misschien iets voor de volgende ceremony.’ Hij glimlachte rustig naar de tom. ‘Ik heb mijn poten vol met Leopardkit, dus om eerlijk te zijn ben ik niet bepaald jaloers op diegenen die al wel een apprentice hebben. Het is natuurlijk een eer als je leader je een apprentice geeft, maar voor nu heb ik het gevoel alsof Leopardkit al een beetje mijn eigen apprentice is. Bovendien gaat ze het niet op prijs stellen als ik er daadwerkelijk ook één krijg.’

Crowfur zag dat Shadowmask deze keer wel serieus bezig was met het controleren van de borders en liet de tom doen. De tom was immers iets ouder dan hem, dus Crowfur dacht niet dat hij het werk van Shadowmask moest gaan controleren. Bovendien leek het erop dat de tom er deze keer echt wel serieus mee bezig was, anders had hij het natuurlijk wel nog een keertje na gecontroleerd. Terwijl Shadowmask het eerste deel deed, rende Crowfur al een beetje voort zodat hij verder kon controleren. Hij opende zijn bek om de geuren in te drinken, maar rook niet direct iets alarmerends. Zijn zintuigen richtte hij vooral op de BloodClan. De andere Clans waren lastig als ze op hun territory kwamen, maar zij hielden zich aan de warrior code en wisten dat het doden van andere katten verboden was. BloodClan hield zich daar niet bepaald aan en dus was het echt wel slecht nieuws als één van hun zich bevond op hun territory. Hij grinnikte om de woorden van Shadowmask waardoor zijn ernstige blik wat afnam en hij geamuseerd met zijn snorharen wiebelde terwijl hij over zijn schouder naar de tom keek. ‘Ze wil heel erg graag bij mij komen slapen en wordt ook echt boos als ik dat niet toelaat. Misschien als ze eenmaal apprentice wordt dat die drang om samen met me te zijn wat af gaat nemen. Ze zoekt nu vooral heel erg veel aandacht, maar ik denk dat dat een fase is die langzaamaan over zal gaan.’ Maar ja… wat zou hij dan weer in de plaats krijgen? Hij voelde al een huivering door zijn lichaam trekken bij het idee dat ze hem allemaal akelige vragen over toms kwam stellen. Om nog maar te zwijgen over het idee dat ze daadwerkelijk iemand zou vinden. ‘Ik heb liever dat ze met mij samen blijft dan dat ze met één of andere arrogante tom samen komt,’ zei hij vervolgens op een nonchalante toon alsof het hem niet de kriebels zou geven dat ze écht bij een verkeerde tom terecht zou komen.