We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
✦ Een rode kater stak zijn poot in de zij van zijn partner. "Pssst, steentje, pssst!" Hij mocht Stonepaw wel, hoewel hij vele moons ouder was dan de apprentice. Bramblepatch was eigenlijk het omgekeerde van zijn compagnon. Hij was kinderachtig en bang. De ander was volwassen en dapper hmmpff. "Steen, we moeten gaan jagen van Butterstar, kom op luie kont." Hij porde nog eens in de zij van de kater. Stonepaw zou wel wakker zijn nu dus trok hij op naar de ingang. Daar wachtte hij op zijn vriend. Het was een grappig zicht. Een apprentice en een volwassen warrior vriendjes.
Onderwerp: Re: Cool glasses ✦ za 10 dec 2016 - 22:28
go forth and have no fear
come close, the end is near
Vredig lag de jonge tom te slapen. Een fijne slaap, zonder enige dromen, zonder enige storing van zijn rust. Helaas duurde dat niet lang meer. Een por in zijn zij maakte hem half wakker. "Pssst, steentje, pssst!" Hoorde hij vaagjes. Slaperig tilde hij zijn kop op, opende met enige moeite zijn bruine ogen en kreeg toen Bramblepatch in de gaten. "Steen, we moeten gaan jagen van Butterstar, kom op luie kont." Klonk het. Huh? Hij had gisteren nog geluisterd naar wie op ochtendpatrouille moest, en hij had zijn naam toch echt niet horen vallen.
Maar wie was hij om het bevel te weigeren. Daarbij, op pad gaan met Bramble draaide meestal uit op ofwel iets leuks ofwel een handig lesje. Dus hij rekte zich even goed uit, om daarna op een rustig tempo richting de ingang van het kamp te lopen. ”Ook een goeiemorgen hoor Bramble”, Zei hij, een tikje verontwaardigd over de ruwe manier waarop de kater hem had wakker gemaakt. Zijn blik werd echter snel wat zachter en een grijnsje kwam om zijn lippen. ”Dus, waar gaan we heen dan?”