Judging

Lightkit opende lui haar oog toen ze beweging naast zich voelde, maar kroop in plaats daarvan dichter tegen haar twee broers aan zodat ze hun warmte overkreeg en weer terug kon gaan slapen. Langzaam gleed ze weer terug een slaapje in, maar die werd verstoord door beweging naast haar en Lightkit onderdrukte een luide kreun van irritatie. Dan had ze eindelijk eens een moment dat zij goed kon slapen en dan werd ze weer wakker gemaakt door iemand anders! Typisch. Ze bewoog met haar oortjes en draaide haar kopje zodat ze kon zien wie het was. Ze kreunde inwendig toen ze merkte dat het haar zusje Blossomkit was. Ging ze weer smeken bij de queens of ze naar buiten mocht gaan? Of ging ze Lighkit weer irriteren omdat hun karakters zo erg verschilden? Blossomkit leek voor nu te denken dat ze nog sliep, maar snel genoeg zou de she-cat doorhebben dat dit niet zo was en dan zou ze weer beginnen. Hoe Lightkit te soft was en dat soort dingen. Ze ging Blossomkit maar niet vertellen dat ze Cloudgaze als vader had aangeduid; de she-cat zou het totaal niet accepteren. Lightkit wist niet of het nog steeds zo was nu hun vader niet meer vaak op bezoek was gekomen, maar de eerste moon was hun vader echt heilig geweest voor Blossomkit en had de she-cat er alles aan gedaan om zijn aandacht te krijgen. Lightkit wist niet of dat nog steeds zo was, maar zij had ondertussen al wel door dat hun zogenaamde vader eigenlijk niet eens een echte vader voor hun kon zijn. Lightkit besloot om toch maar wakker te worden en kwam langs Blossomkit staan. ‘Ben je je volgende slachtoffer al aan het uitzoeken?’ vroeg ze plagerig aan de she-cat en ze gaf haar zus een klein zetje. Hoewel ze qua karakter vrij veel verschilden, hield Lightkt toch wel heel veel van haar.

Lightkit was de geïrriteerde blik van Blossomkit inmiddels wel zo gewend dat ze enkel met haar ogen rolde toen Blossomkit haar op deze manier aankeek. Het bracht haar echter wel naar het onderwerp waar ze het over wilde hebben met haar zusje: Cloudgaze. Ze had haar broers, noch haar zusje nog steeds niet verteld over de tom die ze had aangeduid als vader. Omdat Blossomkit ontzettend graag achter hun vader wilde jagen, ook al had Lightkit diverse malen gewaarschuwd dat hij toch niks om hun gaf, had ze geen idee hoe de she-cat dit nieuws op ging vatten en dus slikte ze even ongemakkelijk terwijl ze haar blik naar haar zusje liet glijden. Ze glimlachte enkel flauwtjes toen de she-cat haar opmerking maakte. ‘Als je het maar laat,’ wilde ze op een plagende wijze zeggen, maar het kwam er lichtelijk stijfjes uit en Lightkit kuchte ongemakkelijk. Blossomkit leek al geïrriteerd door haar aanwezigheid te zijn – of misschien door het feit dat Lightkit direct weer met haar opmerking van daarnet had aangetoond dat ze dacht dat Blossomkit weer iets slechts van plan was, dat kon ook natuurlijk- en ze wist niet of de she-cat dit zo leuk ging opvatten. ‘Blossomkit,’ mauwde ze uiteindelijk. ‘Ik moet je eigenlijk iets vertellen.’ Ze gaf een ongemakkelijke lik over haar poot. Zij zou er altijd voor haar zusje zijn en haar met alles steunen. Ze hield van haar zusje, maar ze kon Blossomkit soms moeilijk inschatten om te bepalen of al die dingen wederzijds waren en dat maakte dit nog moeilijk om te vertellen. ‘Zoals je weet kijkt onze vader niet bepaald naar ons om,’ begon ze op een neutrale toon en stak haar staart al in de lucht ten teken dat ze moest zwijgen voordat ze er iets tegenin kon brengen. ‘Ik heb laatste een tom ontmoet, een senior warrior, aan wie ik heb gevraagd of hij mijn vader wilde zijn omdat ik die vaderlijke aandacht toch wel mis. En hij heeft ‘ja’ gezegd. Het gevolg is dat ik hem nu meer als een vader zie dan onze vader zelf. Ik ben ook al naar de sharing tongues met hem geweest en ik vond dat het tijd werd om het jou te vertellen. Tigerkit en Otterkit weten het nog niet, maar hun vertel ik het ook snel genoeg.’ Ze keek haar zusje afwachtend aan.

Het was de eerste keer in een lange tijd dat Lightkit haar zusje bezorgd gezien had. Ze kon zich zelfs niet echt een moment herinneren dat Blossomkit echt bezorgd geklonken had; Lightkit ging er altijd van uit dat de she-cat weinig aandacht aan haar schonk. Ze was altijd wel bezig met iets anders dan met Lightkit, was altijd wel bezig om iemand te treiteren of om het hun vader naar de zin te maken. Het was dan ook niet raar om te zien dat haar zusje haar totaal niet begreep. En toch liet het Lightkit haar oren in haar nek vouwen. Niet van schaamte, maar omdat ze de reactie van haar zusje niet begreep. Ze kon toch wel begrijpen dat ze de affectie van haar vader miste? En Cloudgaze leek ook alles in orde te vinden, hoewel hij tijdens de sharing tongues wel had aangegeven dat het beter zou zijn als ze het zou vertellen tegen haar zusje en broertjes. Ze keek haar zusje verontwaardigd aan toen deze haar opmerking maakte. ‘Je weet toch dat ik jou nooit zou vervangen?’ Ze keek boos naar haar pootjes. Ze had wel op enig onbegrip gerekend van haar zusje, maar ze had niet verwacht dat ze zou vermoeden dat Lightkit haar zou vervangen met iemand anders. ‘Snap je het dan niet?’ Ze keek haar zusje aan met boze oogjes. ‘Papa kijkt nauwelijks naar ons om en het lijkt er overduidelijk op dat hij niet meer van ons houdt. Cloudgaze houdt wél van ons. Of van mij althans, maar ik ben er vrij zeker van dat hij ook van jullie gaat houden.’ De gedachten aan Cloudgaze lieten haar ogen fonkelen van blijdschap. ‘Hij is de vader die ik nooit gehad heb. Dat jij dat nu niet begrijpt.’ Beledigd sloeg ze met haar staart. ‘Ik wist nooit hoe het was om een echte papa te hebben totdat Cloudgaze zich over me ontfermde. Neem dat niet van me af.’