Mercy

Met een wat kleine vogel stevig tussen haar kaken geklemd wandelde ze het kamp binnen. Veel had ze niet uit haar jacht kunnen halen, maar het belangrijkste was dat ze toch iets had weten te vangen. Prooi werd schaars, en daarbij was de poes niet de beste jager van de clan. Haar kille ogen gleden voorzichtig het kamp door terwijl ze veder stapte. Het was een grauwe dag maar het leek erop dat het vandaag weer niet zo regenen. Sweet likte haar droge lippen af en wierp een korte blik op de lucht. Straks zou de small lake nog uitdrogen, prooien zullen het gebied verlaten en met leafbare opkomst was dat totaal niet wat ze nodig hadden. Sweetheart legde de vogel neer, en griste voor haarzelf een kleine konijn van af. De poes wou zich net omdraaien om naar haar eetplek toe lopen toen haar verschillend gekleurde ogen een glimp opvingen van twee erg bekende blauwe ogen. Sweet moest haar best doen om niet meteen haar klauwen in de katers zwarte kop te slaan en met samengeknepen ogen legde ze het konijn terug en begon naar het kamp uitgang te lopen.

Haar nagels boorde in de grond bij elke stap die de grote poes zette en lieten krassen achter in het zachte aarde. Runningtime terug in Windclan en zij wist er helemaal niks van? Een zachte gegrom verliet haar mondhoek toen ze de uitgang naderde, zo moest even stoom afblazen anders zou dit geen goeie eind krijgen. Echter was Running er niet mee eens want de zwarte kater begon al op haar af te rennen. "Sweetheart! Wacht!" Riep hij en voor ze terug kon reageren struikelde die kluns nog ook eventjes over zijn poten heen precies voor haar neus. Sweetheart beet op haar onderlip en keek met vernauwde ogen weg. "You got to be kidding me" Siste ze en zwiepte met haar staart. "Wat moet je van me?"

Met samengeknepen ogen keek ze toe hoe de kater zich zelf opkrabbelde en haar aankeek. Zijn blauwe ogen mengend met haar verschillend gekleurde. Oh wat had ze toch zo graag nu zijn strot gepakt en hem even goed de grond in getimmerd, pijn laten voelen die zij ook had toen hij ineens mystyrisch verdwenen was. "I-Ik... Het spijt me." Sweet drukte haar oren in haar nek terwijl haar snorharen trilde. Gebroken glas was niet te helen met een sorry. De poes keek hem alleen kort aan en liet een lange stilte vallen, alsof ze net deed dat hij er helemaal niet stond. "I can't do shit with I'm sorry" Spuugde ze, en zette een stap veder naar de uitgang. Haar geduld raakte op.

"En een uitleg wel?" Een geïrriteerde gesis ontsnapte uit haar mondhoeken en met een koude blik keek ze de kater aan. Welke gedeelte begreep hij niet toen ze zei dat ze niks met zijn excuses kon? Als hij nou gewoon als een normale warrior kon gedragen en de aan de kant zou gaan was er niks aan de hand. Maar nee, meneer moest eventjes alles uitleggen dus begroef Sweetheart kwaad haar klauwen in de droge grond en luisterde naar zijn woorden. "Ik weet dat je gefrustreerd bent over wat er gebeurd was. En ik weet niet wat er tussen ons is gekomen. Maar je moet begrijpen dat ik niet zomaar weg ben gegaan. De dag na de ruzie was ik hem weer het uit het kamp gesmeerd. Maar het ging niet vrijwillig, oké? Ik was de weg kwijt naar mijn gedachtes en lette niet op. I-Ik, ze hadden me meegenomen en ik heb mijn best gedaan vrij te komen. Het spijt me om zomaar te verdwijnen. Maar begrijp dat jij niet de reden was. Of de kittens. Of de Clan" De poes sloot kort haar ogen en zuchtte diep voor ze haar kille ogen weer op die van hem richtte. "Weetje Running, deze woorden doen niks. Ze maken het niet goed, ze maken je geen betere kat, ze doen niks met de kittens, they do nothing." Haar stem was zacht en kalm maar een gevaarlijke ondertoon was zeker niet te missen. "Het was misschien beter geweest als je bij je twolegs bleef Runningtime. Je bent een grote grap en de kittens hebben niks aan z'n flop. Waar was je toen de kittens je nodig hadden uh? Wanneer ik jou nodig had want toen ik diep in de shit zat was jou rattenkopie nergens te vinden meneertje!" Sweet zette en stap naar voren met haar nagels ontbloot. "Waag het niet om ooit nog je kop te laten zien en als je maar een pootstap zet naar mijn kittens bijt ik je strot eruit" Ze nadrukte de woorden over haar kittens, als hij ooit nog in de buurt kwam was kreeg hij een gratis ticket naar starclan. "Het was beter geweest als gewoon voor altijd weeg bleef. Windclan kan geen katten gebruiken die over hun eigen poten struikelen." Met die woorden sloot ze hun gesprek af en liep het kamp uit. Wat Running nu van plan was maakte haar niet veel uit maar één ding was zeker. Hij zal vast en zeker weer is wegrennen van zijn daden net als wat zijn naam beschreef. Pff.