[Levens halen] On my way

Onderwerp: [Levens halen] On my way ma 5 dec 2016 - 16:34

Het was niet iets wat hij graag deed, maar het moest gebeuren. Zodra hij daar het kamp uitliep met Acefray, Swiftclaw en Waspsting was het definitief dat Inner nooit terug zou komen, en hijzelf de nieuwe leider zou zijn. Om eerlijk te zijn was het allemaal erg snel gegaan voor de kater, ja hij voelde zich meer klaar dan toen Inner net overleden was, maar helemaal klaar? Nooit. Misschien kon zoiets ook niet, moest het per se erin slijten, maar waarom had Inner dan wel helemaal klaar geleken toen zijn moeder overleed? Was het iets wat hijzelf miste, of was het iets wat Inner liever niet liet zien?
Hoe het ook geweest was, nu was het zo. Hij moest op weg, en daarom porde hij Ace nog eens in zijn vel, keek met gefronste wenkbrauwen naar Lurking, en liep de den uit. Het was nog donker, vroeg in de ochtend, en nog steeds droog in de lucht vanwege de aanhoudende warmte en droogte. Een zucht ontsnapte hem, zoveel dingen waar ze niets aan konden veranderen. En nog even en dan was het aan hem om ze erdoorheen te leiden.

Op weg naar Highstones voor levens met Swiftclaw, Waspsting & Acefray

Swiftclaw had er geen zin in, maar ze wilde wel gaan. Misschien kon ze iets van de aanwezigheid van haar moeder voelen wanneer ze bij Mothermouth kwamen. Daarbij voelde het goed om met Tallshadow mee te gaan om de nieuwe leider vervolgens weer veilig terug te brengen, als een soort afsluiter.
De reiskruiden waren opgegeten. Samen met Tallshadow, Waspsting en de medicine cat, Acefray, waren ze het kamp uit gegaan om aan hun reis te beginnen. Swiftclaw zweeg en liep naast Waspsting terwijl ze in gedachten was verzonken. Haar moeder zal blij zijn dat ze mee was met Tallshadow, dat wist ze. Maar dit maakte het zo officieel dat Innerstar nooit meer terug zou komen. Zelfs het zien van haar dode lichaam had het niet officieel genoeg gemaakt. Een zucht rolde zachtjes over haar lippen, maar ze zei nog geen woord.

Ook Swift was in stilte verzonken en de kater kon het haar - of iemand anders van de groep - kwalijk nemen. Het was een beladen reis, niet alleen omdat er een leider, maar juist omdat er een moeder gestorven was. Daarom kon de kater zich indenken dat het voor de rode poes niet het makkelijkste in de wereld was. Daartegenover stond dan weer dat er bij de Highstones een grotere kans van weerzien was dan op enig andere plek, wat misschien Swift juist mee had doen gaan op de reis. In ieder geval was Tall blij haar mee te hebben, ze was een betrouwbaar warrior en een fervent vechter. Het zouden voor Amberhunt een paar saaie uren worden, hij mocht immers niet naar buiten zonder Swift, maar dan had hij ook eens de tijd zijn zonden te overdenken. Ergens vond Tall het wel grappig.

Note: Ik ga toch even door met posten omdat het topic ooit afgerond moet, maar Wasp en Ace kunnen elk moment komen binnenvallen (:

_{Ze had geprobeerd zichzelf sterk te houden, maar veel was er niet meer over van haar eerdere kracht. Ze was ingezakt de afgelopen dagen, had de druk niet meer aangekund, al wist ze dat ze die enkel verbeelde. Alles leek zoveel zwaarder te zijn. Opstaan, zorgen voor de kittens, jagen, trainen. Niets leek te lukken zoals ze wilde. Nu wist ze zich toch met meer gemak dan eerst overeind te slepen, gezien ze nu nog een kleine kans kreeg om haar nog eens te voelen, te zien, wat dan ook. De Mothermouth was misschien wel de meest heilige plek die ze verzinnen kon, dus dacht ze dat ze hier misschien het meeste kans had om Innerstar nog eens te ervaren. Ze voegde zich stilletjes bij Tallshadow, Swiftclaw en Acefray, waarna ze de twee katers volgde met Swiftclaw aan haar zijde. Ze voelde zich pathetic en zwak, maar leek nergens kracht vandaan te kunnen halen. Ze had een hekel aan deze zwakte, wilde het zo snel mogelijk weg hebben, maar hoe? Niets leek nog uit te maken. Het enige wat nu nog een beetje belangrijk was, was deze reis.}

Ook Waspsting was stil, en ook daar kon Tall niet bij bedenken waarom eigenlijk niet. De poes had duidelijk veel om Innerstar gegeven, het gerucht was zelfs gegaan dat ze van haar was gaan houden als meer dan een vriendin. De kater moest toegeven dat hij er nooit zo naar gekeken had, die twee, maar het had iets kunnen worden misschien. Wasp wal wel een van de vertrouwelingen geweest van de poes, ook al had ze een gegrond bezwaar tegen Tall. Mede om dat bezwaar had hij haar ook mee laten komen, misschien als ze meer tijd met hem doorbracht zou ze ooit gaan zien wat Inner zag - wat dat ook geweest moge zijn. En zo niet, dan wist de kater dat het een hopeloos geval was. Dan moest hij zich gaan focussen op zijn taken zonder haar steun. Al deed hij het liever met.

De rosse kattin liep naar Waspsting. Op de een of andere manier wilde Swiftclaw juist wat meer bij de poes zijn, omdat zij belangrijk was geweest voor haar moeder. Beter gezegd, de twee waren heel close geweest, zeker na het overlijden van Leopardgaze. Haar vader, Flamepath leek verdwenen te zijn uit haar leven helaas. De breakup tussen haar ouders (voor de geboorte van Swiftclaw) leek haar vader al op een afstand gebracht te hebben, maar nu de Shadowclan leidster dood was, leek hij er niet meer te zijn, helaas. Swiftclaw had nooit echt een vader ervaren, wel een moeder en die was er niet meer. Stiekem hoopte ze dit een beetje terug te vinden in Waspsting, al wilde ze Innerstar niet vervangen. Swiftclaw bleef zwijgen tijdens de reis, terwijl ze langzaam dichter bij de Hightstones kwamen en het territorium achter zich zouden laten.

Ze waren al een flink eind gevorderd ondertussen, nu het land wat steiler begon te lopen en er rotsformaties waren die door de droogte onheilspellend kraakten. De kater keek dan ook eens in de zoveel tijd bezorgd omhoog naar de rotsen, klaar om opzij te springen zodra ze zouden vallen. Het was zo droog dat het gras wat de stenen bij elkaar hield, verdord was, het was nu slechts een geest van wat het geweest was en dat maakte deze plek een stuk gevaarlijker dan normaal het geval was. Then again, er zou vast niets gebeuren, want als het goed was waren ze er bijna en zouden ze na zijn levens gehaald te hebben, hier een tijd niet meer hoeven komen. Dan -
Bij het horen van een kleine verschuiving hield de kater meteen halt. Ze liepen op het moment in een soort kloof tussen twee wat hogere rotsformaties in, en het geluid van de verschuiving weerkaatste tegen de natuurlijke muren. Hij hief zijn staart op om de groep tot stilte en stilstand te manen, waarna hij een kleine stap vooruit zette. Op dat moment schoof een grote steen van de plek waar hij wankel had gelegen, en nam in zijn toch naar beneden andere stenen met zich mee. De trillingen van het gedender hadden invloed op de stenen aan de overkant, en voor de kater het wist kwamen van beide kanten stenen op hen af. "Terug!" Schreeuwde hij in bevel, en draaide op zijn hakken om, meteen duwde hij Swift, Ace en Wasp in de richting van de veiligere uitgang. Als ze niet levend begraven wilden worden moesten ze nu moven!

De grijze kater was nog steeds zenuwachtig om hetgeen wat vandaag te gebeuren stond. Ze zouden de levens van Tall op gaan halen. Nu had hij iets zoals dit al een keer eerder mogen doen bij Innerstar.. al had hij nooit kunnen verwachten dat deze nu al aan haar einde was komen te staan. Het deed hem pijn om hieraan terug te denken. Op dit moment, manen geleden, had ze laten zien dat ze enigzins een goed hart richting hem bezat. En al met al bracht dit veel herinneringen terug, ook naar zijn eigen ceremonie.. Dingen veranderde te snel voor de grijze kater om prettig te vinden, en hij was openlijk bezorgd om zijn beste vriend die nu dit lot moest delen. Ofcourse wist hij dat de zijn geliefde vriend de beste leider ooit zou worden en met zijn fabulous-heid iedereen jaloers kon maken. Hij twijfelde er geen seconde over. Maar aan de andere kant leek een leader zijn te leiden op een vrij jonge dood.. en hij was nog niet klaar om zijn PIC ooit onder het zand te trappen.. of er door bespookt te worden. Ze moesten samen Elder worden, dat was hun volgende doel, aangezien ze het macht hebben al bereikt hadden. Hoe dan ook, hij was hier het dichtste bij een bezorgde queen dat je een kater ooit zou zien worden. Ach ja, het gebeurde. Het vertrek ging vrij simpel, iedereen kreeg de kruiden voor de lange reis. Hij en Tall waren logisch gezelschap, maar ook Swiftclaw en Waspsting gingen mee als bescherming. Of de gezelligheid.. waarschijnlijk bescherming als dat de enige twee opties waren. Ze waren nu niet bepaald het toppunt van het feestje te noemen. Niet lang al de saaie dingen zoals katten kruiden in de strot duwen en Bitter de leiding te geven over de med den tot hij terug was, gingen ze weg. De reis was lang, en saai, en hij kon Tall maar op kleine wijze irriteren. Aangezien deze hem wel heel bruut had wakker gemaakt met een por was het niet te verhelpen.

Jammer genoeg was de reis nog saaier dan verwacht. De drie depressieve katten hielpen nu ook niet bepaald er een sfeertje in te krijgen. Echter was Ace te geïntimideerd door beiden poezen om een einde aan de stilte te maken, dus hij bleef zijn geklaag enkel met af en toe een dramatische zucht of een vermelding over hoe lang het nog duurde. Toen ze al vrij dicht bij hun doel kwamen leken dingen weer te veranderen. Stenen kwamen met een flinke en genadeloze snelheid naar beneden.. en Ace besloot dat hij hier niet onder wou belanden... Nu waren er maar weinig katten die dit in gedachten hadden als ze stenen zagen 'hey misschien is het leuk eronder te liggen' maar je wist maar nooit. Tall was de eerste om te reageren en riep dat ze terug moesten. Meteen draaide hij zich ook om en kwam in beweging, terug van de weg waar geen moordlustige natuur hun richtig op kwam. "Snel voor we ingesloten worden" Kwam er in een halve grom van hem, overbodig als altijd. Hij zette er wel een flinke snelheid -voor hoever hij kon... wat niet indrukwekkend was- in om weg te komen, zijn aandacht voornamelijk op de andere katten. Verdomme starclan hou je stenen bij. Als je het er niet mee eens was dat Tall het stokje over nam kon je het ook gewoon zeggen zoals normale ondode wezens doen. Hoeft er niet meteen een heel drama met stenen te komen dank u zeer. Echt, soms had hij een hekel aan zijn werk.

~~Sorry voor de late reactie mensen, thuis situatie zat wat in de weg~~

_{De aanwezigheid van een afstammeling van Innerstar aan haar zijde stelde haar toch lichtelijk gerust. Kort liet ze haar dikke staart over de rug van Swiftclaw heen glijden, maar keek verder vooruit, en concentreerde zich enkel op de taak die voor hen lag. Tallshadow Tallstar maken. Het klonk raar en totaal niet gepast, maar Innerstar had wat in hem gezien en dat was ongeveer genoeg voor haar.
De grond onder hen veranderde steeds wat meer, tot ze zich volledig op harde stenen bevonden. Het was opvallend wat de droogte hier gedaan had. Haar blik gleed onderzoekend naar Tallshadow, en onbewust kwam er kracht terug haar lichaam in, alsof deze haar wilde vertellen dat dit een belangrijk aandachtspunt was, en dat ze nu alert moest zijn. En gelijk had ze, want plots kwamen er verschillende stenen naar beneden denderen. Zodra haar lichaam bevestigd had wat er gebeurde, draaide ze zich om, en tegelijkertijd hoorde ze Tallshadow roepen dat ze weg moesten gaan. Haar hart klopte in haar keel, maar ze wist de meeste stenen voor te blijven. Echter wisten sommigen haar te raken - twee kreeg ze op haar kop, en één kwam tegen haar achterpoot aan - maar gelukkig waren dit maar kleinere stenen. Gruis welde op en het werd lastig om te zien, maar door haar instincten wist ze haar weg goed terug te vinden. Hard hijgend schoot ze op de uitgang af, keek ondertussen goed om zich heen of iedereen nog wel bij hen was.}

Iedereen reageerde zo snel als verwacht mocht worden, en met hier en daar eens steen tegen zich aan kon de kater wel leven zolang het betekende dat ze niet allemaal een graf zouden krijgen hier bij Highstones. Op zich super efficiënt, maar iets te vroeg wat hem betrof. Daarnaast was hij, zodra ze op een veilige afstand waren en de kater ruimte had voor zijn emoties, uitermate gefrustreerd. Betekende dit iets? Was Starclan het dan toch niet met hem eens? Had Inner zich bedacht? Misschien vonden ze zijn optreden tot nu toe niet goed genoeg nog. Misschien was dit een kans om het te verbeteren.

Onderwerp: Re: [Levens halen] On my way