♦ Little snowflakes

♦

Een mooie kattin lag in de nursery. Briarrose en Hidesteps waren haar al vaak komen bezoeken. Ook Brindlefawn kwam soms eens een bezoekje nemen. Ergens hoopte ze dat ze in de nursery van Skyclan lag. Het waren haar vroegste en enigste herinneringen aan haar clan. Haar moeder was toen gestorven en ze was mee gegaan met de warrior Silver naar Thunderclan. Over haar neus lag haar staart. De grijze haren gingen ritmisch omhoog en omlaag. Ze rouwde nog steeds. Om haar vriendin die gestorven was door een enorm nest, waar ze Dangerdance nog steeds de schuld van gaf. Ze rouwde ook nog om haar partner die het leven had gelaten om The Sunningrocks terug te winnen. Een steek ging door haar zij. Haar buik was enorm dik en ze verwachtte tenminste vier kittens. Het was al de negende steek geteld vanaf de nacht. Cedar kreunde. Ze wist dat het begon. Zelf was ze nooit moeder geweest, maar met 40 moons levens ervaring had ze het zich juist genoeg voorgesteld. Een paar minuten verstreken voordat ze er plots twee na elkaar voelde. De mooie kattin schopte met haar poten. Ze wilde dit niet gillend ondergaan. Sterk, zoals ze altijd was. Een hele tijd streek weer voorbij. De steken volgde elkaar nu om de vijf seconden op. Ze wou dat haar partner erbij was. Nog steeds had ze geen kik gegeven. De weeën waren heftig, veel heftiger dan een paar seconden geleden. Ze hield het niet meer uit. "Iemand, haal Mistgaze of Rousepaw en mijn dochter!", kraakte ze. Een vader die toevallig in de nursery was stond op en knikte. Hij liep vlug weg en sprak onderweg nog een apprentice aan. Waarschijnlijk voor haar dochter. De kittens bleven niet wachten en de warrior was nogal een treuzelaar. Ze haalde hem voor haar geestesoog en herinnerde zich dat het de kat met dat vallen was. Uit het niets kon hij neervallen en helemaal schudden. Een paar kreten galmden over het kamp. Hij was dus gevallen. Mistgaze en Rousepaw waren waarschijnlijk bezig met hem. Cedarflake had nu elke seconde steken. Tranen biggelde over haar wangen. Dit deed zo een pijn. Een poes kwam een stok voor haar leggen. 'Je moet beginnen persen meisje, anders sterven ze.' De poes bleef zitten en aaide Cedar met haar staart. Normaliter zou ze de kattin aan stukken verscheurd hebben, maar nu was ze dankbaar. Ze nam de stok in haar mond en beet er hard op. Haar lichaam schokte toen ze duwde. Haar hoofd stond op barsten dus rustte ze eventjes uit. De poes suste haar zachtjes. Cedarflake nam diep adem en perste nog een keer. Het was een grote kitten, want ze moest weer eens rusten. Ze had veel vruchtwater want het bleef langs haar staart en poten lopen. Het verwarmde een beetje. De wit en grijze kattin zette zich schrap. Eindelijk kwam daar de verlossing. Ze bleef eventjes hijgend liggen, maar tilde toen toch haar kop op. Oh! Haar kitten leek erg hard op Hidesteps. Ze tilde hem op en zette hem aan haar buik. Hij was helemaal nat en dus likte ze hem droog. Het leek wel alsof er allemaal ijskristalletjes in zijn gezicht zaten. Cedar snorde zachtjes. "Winterkit, omdat de winter in je gezichtje woed." Starclan gaf haar eventjes tijd om bij haar eerst geboren zoon te zijn, maar voor haar was het veel te kort. Een hevige wee deed haar ineen krimpen. Ze slaakte een gesmoorde gil. Haar buik was al veel minder dik en ze twijfelende aan de vier kittens. Het vruchtwater bleef maar komen. Was dit wel normaal? Ze nam de stok weer in haar mond en perste. Deze was een beetje gemakkelijker. Dacht ze. Hij of zij was al halverwege toen er iets gebeurde. Hij raakte klem om een of andere manier. Buiten waren Mistgaze en Rousepaw nog steeds bezig met de gevallen warrior. Angstig keek ze naar de poes. "Ik-ik denk dat hij vast zit." De moederkat haar ogen werden groot. 'Ooh.' Ze schoot recht en liep naar haar achterste. Cedarflake wist niet of ze dat gênant moest vinden of niet. De poes boog zich over haar heen en begon met zachte tand te trekken aan de kitten. 'Hij is enorm, daarom zit hij vast,' gromde ze. Cedarflake sloot haar ogen. Plop. Ineens was hij los. Alleen voelde het helemaal niet als een verlichting. Misschien kwam er snel nog een volgende. Ze tilde moeizaam haar kop op. Hij was inderdaad enorm. Bijna een kop groter dan zijn broer. Ze likte hem trillerig droog. Ook hij leek op zijn vader, maar Winterkit nog meer. De enorme kitten had twee gekleurde vlakken in zijn gezicht en haar oudste maar eentje. "Fr-Frostykit." Ze legde haar kopje op haar twee reusachtige zoons en sloot vermoeid haar ogen. Na een paar seconde begaf haar hart het. De poes snuffelde aan Cedarflakes neus en rook de geur van dood. Ze schreeuwde en rende naar buiten. Naar Mistgaze en Rousepaw toe. Oh lieve Briar.

+ Winterkit, Frostykit, Mistgaze & Rousepaw, Briarrose

De tijd ging zo snel. Ongeveer een jaar geleden was ze nog maar een kitten, daarna plots apprentice en nu ineens al warrior. En nu was haar moeder hoogzwanger. Briarrose ging eindelijk broertjes en zusjes krijgen. Ze was verbaasd geweest, maar toch trots als een pauw. Cedarflake lag al een tijdje in de nursery, waar Briar haar bijna dagelijks kwam bezoeken, met vers gevangen prooi. Dat was gezonder voor de jongen, vond ze. Daarom was ze nu op jachtpatrouille. Zodat haar moeder weer wat kon eten. En ze had veel voedsel nodig, te zien aan haar dikke, opgezwollen buik. Briar trippelde het kamp binnen, wanneer ze plots een ijselijke schreeuw hoorde komen. Het kwam vanuit de nursery. Haar hart stond even stil, en begon vervolgens als een razende te kloppen in haar borstkas toen een kattin met een geschokte, bange, verdrietige blik naar buiten stormde, recht op de medicine cat en haar apprentice af. Ze hoorde vlagen van het gesprek. "Ceda.." En nog wat gemompel. Maar die vier letters waren genoeg om de jonge warrior met een gil naar de nursery te doen spurten. "Mama!" gilde ze zo luid als ze kon bij het zien van haar moeders levenloze, uitgeputte lichaam. Tranen stroomden over haar wangen, ze was volledig ingestort. "Mama.. Oh mama.. Doe dit niet. Alsjeblieft." Ze hoeste. "Komaan, leef. Ga alsjeblieft niet dood!" Ze likte als een bezetene aan haar moeders wangen, gaf haar kopjes. In de hoop dat ze tóch nog zou reageren. Maar niets gebeuren. Huilend viel Briar neer naast de grijze kattin. Tranend stroomden als watervallen langs haar gezicht.
En toen hoorde ze een jong, hoog zuchtje. Daar, onder het hoofd van haar moeder lagen twee grote jongen. Ze waren echt groot. W.. Waren dit haar broertjes? Snel maar voorzichtig tilde ze Cedarflakes kopje op en schoof zorgzaam de kittens naar haar toe met haar staart. Ze krulde zich om hen heen. "Arme kittens," jammerde ze. "Arme moeder.."