And who are you?

Tevreden zijnde over zijn vangst van vandaag voegde Butterpact de prooi toe aan de fresh-kill pile. Zijn blik gleed naar zijn Clanmates welke op de grond lagen samen te tongen, maar hij had nog geen zin om in het camp te verblijven. De schemering begon al te vallen omdat het vroeger donker werd en toen Butterpact haar buiten ging, zag hij dat het woud in een prachtige oranje gloed werd gehuld. Hij keek naar opzij en zag de zon die naar onderen begon te gaan. Soms droomde hij er wel eens over om verder te gaan dan dit woud om te zien wat er verder nog was, maar hij kon zijn Clan niet verlaten en bovendien was hij nu ook weer niet zo enthousiast om aan een lange reis te beginnen waarvan hij niet wist waar het naar leidde. Hij nam aan dat als hij echt een goed overzicht wilde hebben van al hun territories dat hij een keer in de bomen van Fourtrees moest gaan klimmen, maar hij liet dat maar even voor wat het was. Zo’n goede klimmer was hij immers nu ook weer niet. In plaats daarvan besloot hij om richting de Steppingstones te gaan. De border die RiverClan met ThunderClan verbond was ideaal om naar de ondergaande zon te kijken en te genieten van de schemering, maar dan moest hij wel snel zijn. Het zou vast niet meer lang duren tot de oranjeachtige schemering plaats zou maken voor de donkere nacht. En dus rende Butterpact zo snel hij kon en kwam hijgend aan bij de Steppingstones. Het was prachtig om te zien hoe het oranjekleurige licht werd weerkaatst op het water, maar Butterpact vergat de schemering en al zijn pracht toen hij de geur van BloodClan rook. Hij ontblootte zijn tanden en zijn klauwen schoten uit zijn hulzen terwijl hij zijn blik richtte op een tom die zich te dicht in de buurt van zijn border bevond naar zijn idee. ‘Als je zo nodig van de schemering wilt genieten ga je maar ergens anders naartoe. Je bent hier niet welkom.’ De RiverClanner keek de BloodClan tom dreigend aan.

Butterpact verwachtte niet echt dat de BloodClanner naar hem zou luisteren. De BloodClanners stonden er immers om bekend dat ze toch deden waar ze zelf zin in hadden, maar dat hoefde niet te betekenen dat de Clan cats dat allemaal maar moesten pikken. Geërgerd zijnde schoot zijn vacht in de lucht waardoor hij twee keer dezelfde grootte leek toen de tom begon tegen hem. ‘Of je nu hier zit of aan de overkant, je moet gewoon oprotten, ouwe.’ Hij keek de tom minachtend aan. ‘BloodClan verdient het niet om van dit water te mogen genieten of te mogen drinken.’ Hij zag dat de BloodClanner ouder was dan hem en wist niet of dat in zijn voordeel of in zijn nadeel ging werken. Waarschijnlijk het laatste. En geen enkele RiverClanner zou er op dit moment aan denken om nog even van de zonsondergang te gaan genieten. Dat wilde dus zeggen dat hij er nu alleen voor stond. Ach ja. Dat maakte eigenlijk ook niet uit. Als hij dood zou gaan vandaag, zou hij in elk geval voor zijn Clan gestorven zijn. Niet dat hij vandaag doodging of zou, maar om dan toch maar een voorbeeld te stellen. ‘En jou hier alleen laten zodat je misschien mijn territory kan binnendringen? Ik dacht het niet. Ik ga helemaal nergens heen. En als een paar ThunderClanners langskomen of mijn Clanmates, heb ik je alvast gewaarschuwd.’ En dus ging hij zitten en keek de zwarte tom strak aan. ‘Waarom ben je niet in je eigen camp? Jullie hebben toch een eigen territory? Jullie kunnen er ook gewoon voor kiezen om de Clans met rust te laten, ya know.'