Cold Water

Met een langzame beweging rekte Crowfur zich uit en merkte dat hij in slaap was gevallen in de nursery. Hij zag dat een queen dicht tegen hem in slaap was gevallen en snel week hij van haar zijde voordat Leopardkit wakker zou worden en een keel op zou zetten omdat haar vader aandacht kreeg van een she-cat. Of dadelijk dacht Leopardkit nog dat haar vader een nieuwe partner had gekregen zonder haar iets te zeggen. Crowfur ging geen toestemming vragen aan zijn dochter om een partner te mogen hebben, maar op tijd aankondigen zou hij dat toch wel doen zodat zijn dochter aan het idee kon wennen. Misschien zou het een idee zijn om zichzelf echter nog een hele tijd te geven voordat hij aan een nieuwe relatie begon en zodat Leopardkit de tijd had om rustig op te groeien zonder zich te moeten bekommeren over een moeder. Ze redden zich immers prima met hun tweeën en Crowfur had simpelweg geen nood aan een partner. Hij was heel de actie met de RiverClanner nog niet vergeten en er overheen komen zou tijd kosten. Daar kwam dan ook nog eens het feit bij kijken dat hij heel zijn relatie met de RiverClanner niet eens kon delen omdat dan duidelijk werd dat hij tegen de warrior code in was gegaan en dat vast en zeker bekend zou raken onder de rest van de Clan. De straf die hem voor dat zou opwachten wilde Crowfur liever niet kennen. De tom gaf zijn dochter een lik en rende toen het camp uit in de richting van the small lake. Daar aangekomen wilde hij net iets gaan drinken toen hij verstijfde. Hij zag een Clanmate in the small lake zwemmen, maar dat was nu niet zo angstaanjagend. Het was het feit hoe ze zwom. Haar gracieuze bewegingen toonden aan dat dit niet de eerste keer was dat ze had leren zwemmen. Zijn ex kon ook zo zwemmen. ‘Hoe heb jij zo leren zwemmen?’ negeerde hij de begroeting van de she-cat terwijl hij zijn ogen wantrouwend samenkneep. ‘Ik ken maar één Clan die met zo’n perfecte bewegingen kan zwemmen.’ Meer hints hoefde hij niet te geven, nam hij aan.

Toen Crowfur nog samen was met zijn ex-partner begreep hij al niet wat er zo geweldig was aan zwemmen. Je pels werd helemaal nat, kleefde aan je huid en in de meeste gevallen had je het dan ook nog eens vreselijk koud. Nee, hij snapte niet waarom katten ervoor kozen om tijd te spenderen in het water. De RiverClan she-cat had aangegeven dat het fijn voor haar was en dat het echt soms als vrijheid aanvoelde om te zwemmen waar ze maar wilde, maar zelfs toen had hij er zelf niet veel voor gevoeld om te leren zwemmen. De she-cat had het hem wel voorgesteld, maar hij had het vriendelijk afgeslagen. Zou dat ook een reden geweest zijn waarom ze het niet meer zag zitten tussen hun? Omdat hij nooit de voordelen van een RiverClanner zijn zou begrijpen? Omdat hij nooit een ervaren visser zou worden en nooit van het gevoel van water op zijn pels zou houden? Hoe hij het ook wendde of keerde, het was uit en het had geen zin om er verder over na te denken. Maar soms miste hij haar wel. Haar zoete geur, haar prachtige ogen die hem aankeken… Hij trok kort met zijn oortje. ‘Dus je bent half Clan,’ concludeerde hij zonder veel bevestiging te hoeven krijgen van de she-cat. ‘En je vader is een RiverClanner? En je ontmoet hem vaak zodat hij je de RiverClan gewoontes aan kan leren?’ Hij trok wantrouwend met zijn oortje. ‘WindClanners kunnen niet zwemmen,’ snauwde hij haar toe. ‘Denk je echt dat het Everstar of Frostfaith niet gaat opvallen als je zo blijft zwemmen? Ze zullen op een gegeven ook wel hun conclusies trekken en dan moet je nog eens zeggen dat je je eigen Clan niet verraadt.’ Hij bewoog met zijn oortje. ‘Hoe je het ook wendt of keert, ze zullen altijd vinden dat afspreken met andere Clan cats, of het familie is of wat dan ook, Clanverraad is.’

Hoe meer hij zei, hoe meer hij aan de blik van de she-cat zag dat hij gelijk had. Ze deed namelijk geen enkele poging om hem te onderbreken zodat ze zichzelf kon verdedigen, maar liet hem gewoon uitpraten. De enige keren dat hij dat liet doen door iemand anders waarmee hij het ergens niet mee eens was, was als hij geconfronteerd werd met de waarheid. Maar aan de andere kant… aan de andere kant voelde het ook wel goed aan dat hij niet de enige was die een geheim had. Dat hij niet de enige was die zichzelf had ingelaten met iemand van een andere Clan. Oké, zijn ding was wel erger geweest dan de she-cat die haar vader waarschijnlijk enkel en alleen ontmoette voor te zwemmen, maar in principe druiste dat ook recht in tegen wat Everstar hun zei. Everstar had de laatste keer pas echt goed duidelijk gemaakt dat ze geen katten van andere Clans mochten ontmoeten, maar eerder was het ook een soort stille overeenkomst geweest in zijn Clan dat er niet ontmoet werd met andere Clan cats en dat er al helemaal geen relatie aangegaan mocht worden die niet met een Clanmate was. Hij trok kort met zijn oortje toen ze het deel over RiverClan zei, maar hield zijn kaken stijf op elkaar. Het domste wat hij nu kon doen was toegeven dat zijn dochtertje ook een half Clan was. Dadelijk zou er iemand in de buurt zijn die hem kon horen en dan hadden ze allebei een probleem. Hij zwiepte met zijn staart. ‘Toch niet zo goed zoals jij daarnet deed,’ protesteerde hij, maar gaf een knikje toen ze sprak dat ze WindClan al 25 moons lang diende. Het was niet aan hem om dat in twijfel te trekken, want naar zijn idee was hijzelf ook trouw ondanks dat hij WindClan een soort van had bedrogen door een kitten te hebben met de RiverClan she-cat. ‘Je hebt Everstar de vorige keer gehoord,’ bromde hij. ‘We mogen geen ontmoetingen hebben met andere Clan cats. Dus om je vraag te beantwoorden: ja, ik denk dat dat een reden zou zijn om je uit de Clan te zetten volgens haar.’ Hiermee gaf hij indirect aan dat hij er niet zo over zou denken. De tom schraapte zijn keel. ‘Hoe kan het eigenlijk zijn dat je zowel ThunderClan bloed in je hebt stromen als RiverClan bloed? Normaal gezien kun je maar het bloed van twee Clans door je hebben stromen omdat je ouders uit twee Clans afkomstig zijn.’ Hij keek haar met een verbaasde blik aan. Dat mocht ze wel eens nader verklaren aan hem.

Crowfur bewoog kort met zijn oortjes toen ze haar weerwoord gaf. Dat kon misschien wel waar zijn, maar hij wist dat sommige katten bestraft konden worden voor iets wat ver in het verleden gebeurd was. Als er iets gebeurde waarvan je dacht dat je leader het er niet mee eens ging zijn, dan kon je het beste ervoor zorgen dat ze er nooit achter zou komen. Dus het beste wat Apricotheart kon doen was zorgen dat niet veel katten te weten zouden komen van haar ontmoetingen met haar vader. En zorgen dat niemand haar zo zou zien zwemmen. Crowfur had immers de stijl direct herkend, maar dat kon ook komen omdat hij veel met de RiverClan she-cat had afgesproken. Ze waren zelfs eens één keer naar haar territory gegaan zodat ze het kon laten zien. Hij had onwijs veel geluk gehad dat zowel Everstar als Butterstar zijn geur nooit herkend hadden. ‘Zorg dat ze er nooit achter komt,’ mauwde hij. ‘Wat voor jou ver achter je gelaten is, kan voor haar een reden zijn om je te bestraffen.’ En zeker in tijden zoals deze zou Everstar het niet licht opvatten. Hij was blij dat hij zo slim was geweest om niets over zijn dochter te zeggen. Soms kreeg hij zelfs twijfels of hij het Crowcall wel had moeten vertellen. Ze reageerden immers anders in je gezicht dan dat ze achter je rug om deden, hoewel hij nog steeds van mening was dat Crowcall wel te vertrouwen was. ‘Van wat ik heb gezien en gehoord?’ Hij keek haar rustig aan. ‘Nee, ik denk niet dat je de WindClan zou verraden. Zelfs al zou je nog met je vader afspreken dan zou ik niet denken dat je de WindClan zou verraden, maar daar gaat het niet om. Everstar was duidelijk toen ze sprak over het feit dat we geen buitenstaanders mochten tolereren. Wat jouw mening of mijn mening is doet er niet toe. Ze bestraft het toch wel als verraad als het uitkomt.'

Het leek tot haar door te dringen en daar was Crowfur wel blij om. Hij kon zich voorstellen dat de senior warrior het niet bepaald prettig vond dat een jongere kat dan haar gelijk had, maar aan de andere kant was het ook wel eens goed om toe te geven dat een ander gelijk had. Niet dat hij die raad vaak opvolgde of zo; hij was zeer trots aangelegd en toegeven dat hij ongelijk had, was zowat het vervelendste voor hem wat hij zich kon indenken. De vraag die volgde had hij echter wel kunnen verwachten en kort keek hij over zijn schouder. Hij opende zijn bek, maar hij rook geen geur van Clanmates die hun naderden of hun af zouden kunnen luisteren. Hij vond het echter al maar gevaarlijk dat één Clanmate het wist, laat staan dat meerdere het zouden weten. Dadelijk zou hij ruzie met één van hun krijgen en werd zijn geheim wel doorverteld. Hoewel hij Crowcall vertrouwde, wist hij niet of hij hetzelfde kon doen met deze she-cat. Maar misschien kon hij de waarheid een klein beetje verdraaien. Ze zou sowieso doorhebben dat hij loog als hij zou vertellen dat hij de RiverClanners gewoon goed geobserveerd had. Hij had zijn mond voorbij gepraat en dat moest hij nu goedpraten. ‘Ik was vroeger heel goed bevriend met een RiverClanner,’ sprak hij. ‘En die kat wilde me leren zwemmen, maar ik heb daar nooit in toegestemd. Om dit soort redenen dus. Een paar moons geleden hadden we besloten dat we elkaar niet meer konden ontmoeten.’ Hij weigerde om het verhaal over Leopardkit aan deze she-cat te vertellen. Ze was immers nog altijd een senior warrior en als het zou uitlekken naar de andere senior warriors, zouden ze behoorlijk sterk staan tegenover hem als ze naar Everstar zouden gaan. Crowfur wilde dat Leopardkit een normaal leven zou hebben en dat ging niet als elke senior warrior wist dat ze een Half-clanner was.