Liars and monsters

Jaypaw ontweek de klap die in zijn richting werd gegeven door over de grond te rollen. Hij strekte zijn voorpoten uit om deze vervolgens om de poten van zijn tegenstander te haken. Hij trok zijn lichaam terug zodat hij kracht zette met zijn voorpoten en merkte hoe zijn tegenstander tegen de grond ging. Tevreden zijnde ging Jaypaw zitten en wachtte tot de beledigingen zijn kant op zouden komen, maar die bleven uit. De tom feliciteerde hem zelfs met zijn overwinning en ging vervolgens een andere apprentice zoeken om mee te sparren. Jaypaw merkte dat hij al niet meer nodig was en besloot om op wat prooi te gaan jagen. Hij opende zijn bek en dronk de geuren in het woud in. Hij merkte een muis op die zich onder een struik bevond en wachtte geduldig tot de muis uit de struiken zou schieten. Toen dit na een paar seconden nog niet het geval was, werd hij ongeduldig en sprong naar voren. Hij raakte de muis gelukkig en doodde hem dan ook, maar merkte nu pas dat hij een paar krassen had dankzij de struik. Natuurlijk was het dan ook weer een doornstruik geweest waar hij op was gesprongen. Hij gromde geïrriteerd toen hij niet direct kon ontsnappen en siste toen de doorns venijnig langs zijn flank krasten. Een paar plukken vacht bleven achter toen hij zich uiteindelijk los wist te rukken en met zijn ogen rollend liep hij in de richting van de Owltree waar hij Squirrelpaw ontmoet had. Hij grinnikte toen hij dacht aan de she-cat die niet had geweten dat er zich een uil bevond in de Owltree. Hij schudde zijn kopje. Dat was dom geweest. De tabby tom merkte Ashghost op. Hij wist niet heel veel van de tom, maar de tom zou vast wel alles van hém weten. Het nieuws dat ze een BloodClanner in de Clan hadden zitten ging immers snel rond. ‘Ashghost,’ zei hij beleefd tegen de warrior met een knikje. ‘Pas op dat die uil je niet ziet zitten.’ Had hij nu echt niks zinniger te zeggen? Waarschijnlijk niet.

Jaypaw probeerde zichzelf al voor te bereiden op de spottende opmerking die zou komen of een snauwende reactie, maar die bleef uit. Hij liet zijn blik afdwalen naar de ogen van Ashghost en merkte tot zijn verrassing geen vijandige houding, hoewel de tom nog steeds de leeftijd had van een young warrior. Het waren dan ook meestal de apprentices die bijna warrior werden, de meelopers van die apprentices en de young warriors die hem dikwijls moesten hebben. Maar Ashghost dus niet. Hij ontspande toen hij de blik van de tom zag en grinnikte om zijn opmerking. Zijn blik dwaalde naar de boom waar de uil zijn nest had en herinnerde zich die keer dat hij hier met Squirrelpaw was geweest. Nu heette ze Squirreljuice en was ze een warrior geworden. Hopelijk zou ze een stuk beter reageren op dit soort situaties dan de vorige keer en zou ze niet zomaar de nesten van een uil gaan bezoeken. Hij wierp een blik op Ashghost. ‘Zo veel kleiner ben ik nu ook weer niet,’ zei hij lichtelijk verdedigend, maar er was een ontspannen blik in zijn ogen te zien en zijn houding was ook vrij ontspannen. Het was wel waar wat hij zei: hij had de grootte van een warrior. Hij was iets groter dan de gemiddelde apprentice wat hem ook een stuk meer intimiderend maakte naar andere Clan cats toe. Sommigen zeiden tegen hem dat het precies paste bij zijn imago als BloodClanner; een opmerking die Jaypaw niet bepaald kon appreciëren. ‘Ik was hier laatst nog met Squirrelpaw,’ sprak hij tegen de tom. ‘Zij had in eerste instantie niet eens in de gaten dat ze in de buurt zat van het nest van een uil.’ Hij schudde zijn kopje ongelovig alsof hij nog altijd niet kon bevatten dat ze het niet had doorgehad.